ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυόμιση χρόνια μαζί , έγιναν λάθη και απο τις δύο μεριές κυρίως απο την δική μου. Χωρίζουμε, ξαναγυρνάει,ξαναφεύγει γιατί δεν ήξερε τι ήθελε. Στο ενδιάμεσο φέρεται ανώριμα ανεβάζει δικό του άλμπουμ απο τις διακοπές μας χωρίς εμένα,γίνεται "single" και κάνει "like" σε διάφορες. Λέμε να ξαναπροσπαθήσουμε έρχεται με βρίσκει (σπουδάζω αλλού) περάσαμε μια εβδομάδα που ήμασταν μια χαρά. Φεύγει έπειτα απο 3 ημέρες μαλώνουμε για εναν ηλίθιο λόγο,και λέμε τέλος κανείς απο τους δύο δεν κάνει κίνηση επανασύνδεσης. Γυρνάω πίσω μετά απο έναν μήνα για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, συναντιόμαστε την πρωτοχρονιά μου είπε οτι τα άφησε όλα πίσω,οτι με αγαπάει και δεν μπορεί χωρίς εμένα και οτι θέλει να είμαστε ξανά μαζι, του πατάω φρένο γιατί έχω κλονιστεί με τις εναλλαγές τις διαθέσεις του μια έτσι και την άλλη γιουβέτσι.Του λέω να το πάμε χαλαρά, το σκάω κάθε βράδυ και τον συναντούσα κρυφά στο σπίτι του, ωστόσο υπήρχε μια απόσταση και απο τους δύο. Έφευγα Δευτέρα και Σάββατο βράδυ βγαίνει, 3 ώρες και ούτε μήνυμα και να σκάω εγώ, στέλνω οτι δεν θέλω να είμαι αυτή που θα περιμένει και δεν θέλω να έχω αυτο το άγχος με την ερχόμενη εξεταστική και λέει οτι δεν τρέχει και τίποτα αφού δεν είπαμε να είμαστε μαζί και οτι ίσως εκείνο το βράδυ της πρωτοχρονιάς να είχε πιει και να είχε πει πολλά. Κυριακή ξαναμιλάμε με παρότρυνση μου, μου είπε οτι δεν νιώθει τίποτα για μας πλέον , οτι ήμουν εγωίστρια αφού μόνο εκείνος έκανε υποχωρήσεις , οτι τον έκανα ρεζίλη στον χώρο εργασίας μας με τις ζηλοτυπίες μου (δουλεύαμε στο καλοκαιρινό πόστο) , ότι πολύ με άντεξε και οτι είναι μοναδικό άτομο λόγω της υπομονής του άρα κανείς άλλος δεν θα με αντέξει και οτι δέν θέλει ούτε φιλικές σχέσεις μαζί μου. Είχε δίκιο ήμουν όντως ανασφαλής στην σχέση μας και αντιδρούσα υπερβολικά, αλλα τι ζητούσα; Λίγη ένδειξης αγάπης παραπάνω, να μην με κάνει να νιώθω αόρατη και ασήμαντη να μου λέει που και που οτι με αγαπάει , να με βλέπει και να είναι χαρούμενος όχι να μου κρατάει μούτρα όλη μέρα λόγω της συμπεριφοράς μου. Τον κούρασα, κατανοητό. Απο όλα αυτά που μου είπε ένιωσα φρικτά για τον τρόπο που φερόμουν. Γυρνάω πίσω στις σπουδές μου σε άθλια κατάσταση κλάμα όλη μέρα..Στέλνω να του πω πώς νιώθω και να ξέρει ότι οτι τον αγαπάω ακόμα (κάτι που πίστευα οτι δεν ίσχυε πλέον αλλά δεν μπορώ χωρίς εκείνον) Μου απαντάει δεν νιώθει τίποτα για μας πλεον και μακάρι να γινόταν. -Δεν απαντάω , ξαναστέλνει το βράδυ πως είμαι; -Γιατί ρωτάς εφόσον ήδη γνωρίζεις. (καμία απάντηση)Μια εβδομάδα μετά στέλνει τι κάνεις; δεν απαντάω. Ξαναστέλνει την επόμενη πως ήθελε απλά να δει τι κάνω , τίποτα παραπάνω και καλύτερα έτσι..Τι να κάνω , ήμουν καλά τόσες μέρες γέμιζα το πρόγραμμα μου και δεν καιγόμουν , ούτε τώρα καίγομαι αλλά γιατί θέλει να ξέρει τι κάνω; Από ευγένεια; εφόσον μου έχει πει τόσα τα οποία πραγματικά με πλήγωσαν γιατί ήταν άδικος σε πολλά δεν έδωσε μόνο εκείνος και ούτε ήταν εύκολος χαρακτήρας πάντα με το πρόγραμμα του όλα και όπως τα ήθελε.Μπερδεύτηκα αφού δεν νιώθει τι θέλει? να με κρατήσει πίσω ξανά να του πω ότι είμαι εδώ ακόμα και μετά μόλις πάρει την επιβεβαίωση φύγει ξανά? Να απαντήσω? Ένα καλά είμαι?