ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.10.2018 | 03:00

Κοντεύω να τρελλαθώ

Κοντεύω να τρελλαθώ. Είμαι 47 ετών παντρεμένη και πολύ δυστυχισμένη στο γάμο μου. Εδώ και δύο χρόνια παρακαλάω τον άντρα μου να βρούμε ένα τρόπο να χωρίσουμε, αλλά δεν το δέχεται με τίποτε. Είμαστε 23 χρόνια μαζί και έχουμε 2 παιδιά 10 και 13 ετών που τα υπεραγαπάμε. Αλλά μεταξύ μας υπάρχουν ανυπέρβλητα προβλήματα. Εγώ έχω ψυχικά απομακρυνθεί εντελώς από κοντά του. Δεν του μιλάω πια σχεδόν καθόλου και φυσικά δεν έχουμε «ιδιαίτερες» στιγμές μεταξύ μας. Βασικό αγκάθι στη σχέση μας ότι δεν συνεισφέρει οικονομικά στο σπιτικό μας. Ενώ είναι ιδιαίτερα μορφωμένος δεν αντέχει καθόλου την πίεση της δουλειάς. Από την άλλη, πέρα από το «να μας αγαπάει όλους» και να πηγαίνει τα παιδιά το πρωί στο σχολείο, δεν ασχολείται με κάτι άλλο ουσιαστικό, παρά σπαταλάει τον χρόνο του στην τηλεόραση. Όταν ζοριζόμαστε οικονομικά κλαίγεται στους γονείς του οι οποίοι του δίνουν μεν χρήματα αλλά από την άλλη έτσι αποκτούν και δικαιώματα γκρίνιας. Τα οποία αντί να τα ασκήσουν στον κανακάρη τους, έχουν μόνιμο αποδέκτη εμένα, με συχνή μάλιστα ατάκα της μανούλας του, ότι τον έχω ευνουχίσει κιόλας. Επειδή είμαστε και συνάδελφοι τα τελευταία χρόνια, συστεγαζόμαστε επαγγελματικά και έχω προσπαθήσει να τον εντάξω στο αντικείμενο των δικών μου δουλειών αλλά δυστυχώς χωρίς καμία επιτυχία. Εκεί αυτοπαγιδεύτηκα άγρια, γιατί τώρα καλύπτεται κοινωνικά ότι δουλεύουμε μαζί, ενώ δεν κάνει απολύτως τίποτε και συχνά με φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση με τους υπαλλήλους μου. Επειδή οι εποχές είναι δύσκολες εγώ για να τα βγάλουμε πέρα δουλεύω ατελείωτα και κουράζομαι πολύ. Νιώθω ότι στερούμαι τα παιδιά μου, που τα βλέπω ελάχιστα, και ότι δεν τον αντέχω άλλο. Πριν 2 χρόνια πέρασα μια μεγάλη κρίση από το άγχος που μου δημιουργούσε η όλη κατάσταση και εκμεταλλευόμενη τις καλοκαιρινές διακοπές έφυγα για 1 μήνα από το σπίτι με τα παιδιά. Συναντηθήκαμε 3 μέρες στο ενδιάμεσο, ίσα για να τον δούνε τα παιδιά. Όταν γύρισα τον βρήκα φριχτά αδυνατισμένο, και ναι μεν τον λυπήθηκα αλλά ως εκεί. Έκτοτε το μυαλό μου έχει γυρίσει και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θέλω την ελευθερία μου. Να σημειώσω ότι όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν ξενοικοίταξα και πιστεύω ότι και αυτός το ίδιο. Αλλά το τελευταίο διάστημα νιώθω ότι αυτό που ζούμε δεν μας αξίζει και πονάω τόσο μα τόσο πολύ.
10
 
 
 
 
σχόλια
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Δυστυχώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δικής μου δουλειάς, η οποία είναι επιστημονική, υψηλής εξειδίκευσης και υψηλής ευθύνης.
Στα παιδιά δε θα πεις τίποτα περισσότερο από αυτό που ήδη βλέπουν :έναν πατέρα ο οποίος είναι παθητικός και τεμπέλης. Τόσο τεμπέλης που όσο καιρό λειπατε με τα παιδιά, αδυνάτισε κιόλας, γιατί βαριόταν να μαγειρέψει να φάει.
Κατά πώς φαίνεται έχεις 3 παιδιά, όχι 2. Τα παιδιά και μάλιστα στην ηλικία των δικών σου και βλέπουν και αντιλαμβάνονται και άποψη έχουν. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι η λύση του γάμου σου είναι αυτό που θα φέρει ισορροπία στο σπιτικό σου, μην διστάζεις. Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τους επιμέρους λόγους που οδηγούν στο διαζύγιο, στα παιδιά. Ίσως σε βοηθήσει και μια επίσκεψη σε εξειδικευμένο παιδοψυχολόγο. Από την άλλη, νομίζω ότι πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσεις με τον άντρα σου, το που στέκεται αυτός με το θέμα "διαζύγιο", για να δεις ποια θα είναι τα επόμενα βήματα σου. Εύχομαι να ξεκαθαρίσεις όσο το δυνατόν συντομότερα την κατάσταση σου, με όσο το δυνατόν λιγότερες δύσκολες συνέπειες.
(Πρεπει να εισαι τρολλ,δεν εξηγειται αλλιως...)Δηλ.αν συναινουσε ο αντρας σου στο να παρετε διαζυγιο ,δεν θα το μαθαιναν τα παιδια σας?Να σου πω τα νεα:Τα παιδια αντιλαμβανονται τα παντα...Δεν θα καταρρευσει κ ο κοσμος τους απο το διαζυγιο σας...Συμβαινει σε πολλα ζευγαρια ανα τον κοσμο...Αλλιως ζησε συμβατικα μαζι με την μορφωμενη ,τεμπελικη ,σαβουρα που" αγαπαει " τα παιδια σας (διοτι τα πηγαινοφερνει στο σχολειο)κ εκτιμαει κ σεβεται εσενα(αφηνοντας την πεθερουλα να σε κραζει)Ωραιο προτυπο για τα παιδια (θα κανουν τρομερο zapping)και πιστος συντροφος σε εσενα(μεχρι κ να γκομενισει βαριεται ,βαζω στοιχημα)που ομως δεν σε γεμιζει ψυχικα κ σωματικα αλλα στα 47 σου,επιμενεις να τον κρατας για καποιο λογο...Οκ,εγω μαζι σου αλλα μη παραπονιεσαι γιατι ειναι κ γελοιο...
Σας ευχαριστώ για την σκληρή αλλά ειλικρινή απάντησή σας. Άποψή μου είναι ότι αν ο άντρας μου συμφωνήσει θα είναι πιο εύκολο να διαχειριστώ τη συνέχεια. Δυστυχώς είμαι μοναχοπαίδι και ορφανή από γονείς. Δεν έχω καμία βοήθεια. Η δική του οικογένεια είναι πολύ ισχυρή οικονομικά και ο πόλεμος που θα μου ξεκινήσουν σίγουρα θα επηρεάσει και τα παιδιά. Αυτά σκέφτομαι και διστάζω για το επόμενο βήμα.
Αν κινητοποιούνταν και δούλευε και βοηθούσε κτλ θα ήθελες να συνεχίσετε η σου έχει φύγει γενικά η επιθυμία;Αν ναι, πρέπει κάπως να τον ξεκουνησεις.Αν όχι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Καλημέρα! Ως πρόσφατα ναι αυτό προσπαθούσα, ήλπιζα και ευχόμουν. Αλλά έχω πια καταλάβει ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Η στάση του όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο παθητική.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ