Η εξομολόγησή σου εκκινεί από μια θέληση για καλοσύνη και όχι περιστασιακή προσφορά κι αυτό είναι καλοδεχούμενο. Ωστόσο ανοίγεις μεγάλη συζήτηση με αυτά που γράφεις εξού και τα ''δεν ταυτίζομαι'' που θα λάβεις σωρηδόν για την εξομολόγησή σου. Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ ούτε το ''ταυτίζομαι'' ούτε το ''δεν ταυτίζομαι'' για όλες τις εξομολογήσεις γιατί δεν μου αρέσει. Οι λέξεις που αναφέρεις ότι είναι must ειδικά την εορταστική περίοδο πέρα από το ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν κάποιου είδους διαδικτυακό challenge και μόνο έτσι θα μπορούσαν να περάσουν και σε ένα μεγάλο μέρος της νεότερης γενιάς ώστε να παρακινηθούν και να κάνουν πράξη την αλληλεγγύη, είναι και θέμα νοοτροπίας για όλες τις ηλικίες. Η νοοτροπία ΄του ''αυτοδημιούργητου επιχειρηματία'' (μπορείς να προσθέσεις οποιαδήποτε ιδιότητα της αρεσκείας σου) που ξεκίνησε από το μηδέν και σάρωσε. Άνοιξαν οι πόρτες μόνο με τα πτυχία, τις γνώσεις και τις ικανότητες. Βολικό αφήγημα. Ή άνοιξαν οι πόρτες επειδή υπήρξε επιχειρηματικό δαιμόνιο. Βέβαια τις περισσότερες φορές ξέρουμε πως οι ισχυρές πλάτες και η αθέατη βοήθεια οδηγούν αλλά και συντηρούν κάποιους στην κορυφή ώστε να καμώνονται μετά τους αυτοδημιούργητους και τους σημαντικούς. Ώσπου σκάει μετά το σκάνδαλο και παίρνει ο διάολος ό,τι έχουν χτίσει μέχρι τότε με τα ψέματα και το μέσον.
Όσον αφορά τους αυτοδημιούργητους καταστηματάρχες-επιχειρηματίες συνήθως αυτό που τους βοήθησε ήταν ο δανεισμός, δανεικά κι αγύριστα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια και μετά βαράνε κανόνι.
Μα δεν υπάρχουν εξαιρέσεις; Φυσικά και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με πολλή δουλειά και κόπο κατάφεραν να οδηγηθούν στην κορυφή του τομέα τους. Είναι όμως ελάχιστοι σε σχέση με όσους παρουσιάζονται έτσι. Και φυσικά όποιος ξέρει από κόπο και μοχθεί για να πετύχει και ξέρει πως κυριολεκτικά πέτυχε από το μηδέν και αξιοκρατικά δεν ξεχνά ποτέ ότι κάποτε μπορεί να τα χάσει όλα ούτε κοιτάζει ποτέ αφ' υψηλού τους αδύναμους και φτωχούς.
Όσοι θεωρούν τους φτωχούς, ανήμπορους και άστεγους ως άξιους της μοίρας τους κι ότι δεν προσπάθησαν αρκετά και παραιτήθηκαν και μπλα-μπλα-μπλα απλά δεν έχουν τις αθέατες πλάτες που στηρίζουν αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Έχω δει πολλές φορές ειδικά κατά την εορταστική περίοδο οι καταναλωτές να δίνουν τα κέρματα που δεν χρειάζονται στους ανήμπορους και άστεγους, κυρίως αυτά που έχουν μικρή αξία ώστε να τα ξεφορτωθούν. Η μαγκιά η αληθινή είναι να βάλουν τα κέρματα στην τσέπη και να δώσουν το πεντάευρο ή να δώσουν τα δύο δίευρα και όχι τα φραγκοδίφραγκα που δεν έχουν καμία αξία και θέουν απλά να τα ξεφορτωθούν για να κάνουν χώρο στο πορτοφόλι τους.
Επίσης αν είναι κάποιος άνθρωπος να βοηθάει μόνο επειδή είναι γιορτές και νιώθει υποχρέωση (ή ενοχές λόγω της καλοταϊσμένης ζωούλας του) καλύτερα να προσπερνάει και να μη βοηθάει όπως κάνει τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου.
Κάποιοι βοηθούν κι έχουν ένα στυλ σαν να τρώνε υποχρεωτικά φαγητό που δεν τους αρέσει και κάποιος τούς ανάγκασε να το κάνουν. Όχι, άστο. Η πείνα δεν έρχεται τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και φεύγει στις 2 Ιανουαρίου, είναι παρούσα κι άλλες μέρες.
Για να σκεφτείς όμως έτσι πρέπει να έχεις μια συγκεκριμένη ιδεολογική τοποθέτηση, μια συγκεκριμένη στάση ζωής και νοοτροπία, να είσαι πολιτικό ον (κι όχι απαραίτητα κομματικό) και κυρίως να έχεις ζήσει δύσκολα για να μπορείς να είσαι σε θέση να εκτιμήσεις κάποια πράγματα. Και κυρίως η αλληλεγγύη να αποτελεί καθημερινότητα. Όπως με ανθρώπους που αντιτίθενται στους πλειστηριασμούς π.χ. που δεν πάνε μόνο όταν ένα θέμα πάρει δημοσιότητα αλλά είναι καθημερινά στην αποτροπή τους σε πολλές περιπτώσεις. Τώρα για να είσαι ευαισθητοποιημένος σε τέτοιο βαθμό πρέπει κατ' αρχάς να έχεις μια συγκεκριμένη ιδεολογίακι έναν ανοιχτό τρόπο θέασης των πραγμάτων και της ζωής. Όλοι ξέρουμε ποιοί άνθρωποι είναι αυτοί.
Καλά είναι τα λόγια αλλά πολλοί άνθρωποι δεν ανρτιμετωπίζουν ισότιμα τους άλλους, σκέφτονται απλά ''τους κακομοίρηδες, ευτυχώς που δεν είμαι στη θέση τους''. Και κάνουν τα πάντα (στην κυριολεξία τα πάντα) ώστε να μη βρεθούν στη θέση τους. Και ρισκάρουν. Και κάνουν και πολλά άλλα που κάποιες φορές δεν τους βγαίνουν στο τέλος σε καλό αλλά μέχρι να συμβεί αυτό έχουν ζήσει μια ζωή χαρισάμενη. Αν πραγματικά νιώθεις ισότιμος με τους άλλους τότε αποδέχεσαι από πολύ νωρίς στη ζωή σου τη ρευστότητα των καταστάσεων και την ευμεταβλητότητα των συνθηκών και τα αναγνωρίζεις πρωτίστως για τον εαυτό σου ώστε να είσαι σε θέση να κατανοήσεις και τους άλλους.
9.12.2022 | 16:17
Χριστουγεννιάτικη διάθεση
Ξέρω πως δεν έχετε συνηθίσει να διαβάζετε τέτοιες εξομολογήσεις (αφού το 90% και βάλε είναι ερωτικές) αλλά νιώθω την ανάγκη να τη μοιραστώ μαζί σας. Πλησιάζουν μέρες που οι λέξεις "αλληλεγγυή" , "συμπόνια", "καλοσύνη" φαντάζουν τόσο 'must'. Όλοι συμπεριφέρονται πάντα τυπικά ευγενικά αυτές τις μέρες, σαν να τους το επέβαλλε κάποιος και πάντα όταν τελειώσουν οι γιορτές επιστρέφουμε στην ίδια πεζή πραγματικότητα, χωρίς την ζεστασιά, την ευαισθησία και την αγάπη για τον συνάνθρωπο που χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή. Στη χώρα μας ζουν χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι είτε είναι άποροι, είτε άστεγοι, είτε ζουν σε καθεστώς φτώχειας/ανεργίας. Αυτές τις μέρες όλη η προσοχή βρίσκεται στις φιλανθρωπίες και στο να δίνεις και όμως, αυτοί οι άνθρωποι ζουν την ίδια ζωή όλο τον χρόνο, είτε πριν είτε κατά είτε μετά την περίοδο αυτή των Χριστουγέννων. Νιώθω πως όλοι τους αγνοούμε εκούσια, δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε οτί ίσως μια μέρα καταλήξουμε και εμείς στη θέση τους καθώς όλα πιθανά είναι στη ζωή και μπορεί ο οποιοσδήποτε να καταλήξει στο δρόμο, αρκεί να χάσεις τη δουλειά σου και οι λογαριασμοί να σου χτυπήσουν τη πόρτα... στεναχωριέμαι αφάνταστα πολύ όταν τους σκέφτομαι και θέλω να βοηθήσω την όλη κατάσταση αλλά δυστυχώς δε μπορούν να γίνουν πολλά πέρα από συσσίτια και δομές φιλοξενίας/καταλύματα τα οποία είναι ελάχιστα αναλογικά με τα νούμερα των αστέγων/απόρων. Η πολιτεία αδιαφορεί και ξαφνικά να σου έρχονται Χριστούγεννα και θα λένε σε λίγο στις ειδήσεις για τη ζωή στο δρόμο σε μία προσπάθεια να συγκινήσουν τον μέσο άνθρωπο ο οποίος θα απενεργοποιήσει τη λειτουργία του ονειροπόλου παιδιού τη στιγμή που θα ξεστολίσει το δέντρο του, θα ξαναγίνει ο σοβαρός ενήλικας που δεν νοιάζεται παρά μόνο για τον εαυτό του. Δε γίνεται να έχουμε Χριστούγεννα όλο το χρόνο αλλά γίνεται να είμαστε άνθρωποι και να σκεφτόμαστε/πράττουμε ανθρώπινα, με κατανόηση και ενσυναίσθηση ως προς τον οποιονδήποτε δεν έχει όλα όσα έχουμε εμείς και τα θεωρούμε δεδομένα.. ελπίζω να είστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι και να περάσετε όμορφα Χριστούγεννα με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν, υγεία σε όλο τον κόσμο και... ανθρωπιά.
2
