ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ωριμότητα τελικά δεν πάει με την ηλικία. Πικρή διαπίστωση αλλά έτσι είναι. Απλώς αλλάζεις κάποιες απόψεις μεγαλώνοντας. Συνήθως λένε ότι οι μεγάλοι άνθρωποι θα σου απαντήσουν σοβαρά, θα αφουγκραστούν το πρόβλημά σου ενώ οι νέοι που πολλές φορές υποτιμητικά τους αποκαλούν ''πιτσιρίκια'' ακόμα κι αν πρόκειται για ενήλικα άτομα λένε πολλοί ότι δεν ξέρουν τίποτα, δεν έχουν μάθει από τη ζωή και διάφορα τέτοια. ''Τι να μας πει το πιτσιρίκι;'' είναι η φράση που ακούω συχνά. Κι όμως τις περισσότερες φορές δεν ισχύει. Μίλαγα με άτομο ώριμο -δεν έχει σημασία να πω το φύλο, δεν παίζει κανένα ρόλο- στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του και μου ανέλυε τη μοναξιά που ένιωθε (ενώ έχει οικογένεια και λίγους φίλους) και πόσο καταλαβαίνει τους μόνους ανθρώπους και διάφορα τέτοια και μου είπε τι ωραία θα ήταν να κάναμε παρέα, από μόνο του ζήτησε να γνωριστούμε, να συναντηθούμε και ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας. Λοιπόν αφού κάναμε λίγη παρέα που δεν μπορώ να αρνηθώ πως είχε και ωραίες στιγμές μετά έπεσε τρελό ghosting από τη μεριά του, με αναμασήματα δικαιολογίες ότι έχει πιεσμένη καθημερινότητα και διάφορα προσωπικά ζητήματα να λύσει, στο τέλος η συμβουλή που μου έδωσε πριν φύγει από τη ζωή μου είναι να κάνω λογαριασμό και σε άλλα social media και γενικά αφού έχω λέγειν να κάνω βιντεάκια στο ίντερνετ κι ότι αυτό θα μου λύσει το θέμα της παρέας. Θέλω να το τονίσω αυτό γιατί έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα ''πιτσιρίκια'' είναι ανώριμα και κολλημένα με τα social media ενώ έχω μιλήσει με άτομα ακόμα και είκοσι πέντε χρόνια μικρότερα από το συγκεκριμένο άτομο που τέτοια λύση δεν μου πρότειναν παρά φέρθηκαν ώριμα, υποστηρικτικά, με έβαλαν στην παρέα τους κι έδειξαν άπειρη ενσυναίσθηση και συμπάθεια. Οπότε μπράβο στα νέα άτομα που έχουν ψυχή παρά στα ώριμα που υποτίθεται ξέρουν πολλά λόγω ηλικίας και εμπειριών ενώ φέρονται εντελώς ανώριμα αρκετές φορές και την κάνουν από τη ζωή σου χωρίς εξηγήσεις.