ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω δύο παραδείγματα σχιζογφρένειας (φαρμακευτικά οριοθετούμενης) στο ευρύτερο περιβάλλον (και οι δύο γυναίκες) και έχουν συνάψει δεσμούς και πήγαν και σχετικώς καλά. Η μία είναι στο τσακ να παντρευτεί.Οπωσδήποτε οι διακυμάνσεις υφίστανται και δεν υπάρχει πρότερη γνώση πριν την παρακολούθηση/διάγνωση/φαρμακευτική υποστήριξη πώς θα προχωρήσει το πράγμα. Κάποιος που μπαίνει λοιπόν σε σχέση με σχιζοφρενή οφείλει να είναι προετοιμασμένος για κατανόηση και υποστήριξη εκ προοιμίου κι ενδεχομένως τις άσχημες φάσεις οποιασδήποτε σχέσης.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΓΝΟΙΑ! Η ΟΠΟΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΤΗ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Παρακαλώ πολύ αν δεν είστε γνώστες του οποιου αντικειμενου να μην μπερδεύετε τους άλλους με την ξερολιαση σας, παραθέτοντας μάλιστα και αποσπάσματα από βικιπαίδεια και δεν ξέρω εγώ από που αλλού, για να ισχυροποιησετε την άποψη σας. Γιατί άποψη είναι, όχι ΓΝΩΣΗ. Sorry για το ύφος, αλλά ως φοιτητής ιατρικής που ξέρω κάποια πράγματα σχετικα, εκνευριζομαι, γιατί συνέχεια συζητάω τετοια περιστατικά με την αδερφή μου που είναι ψυχίατρος.Λοιπόν, προγνωστικά υπάρχει ο κανόνας των 3/3: το 1/3 των σχιζοφρενων αναγκάζεται να νοσηλεύεται σχεδόν σε όλη του τη ζωή (από τη διάγνωση και μετά), το δεύτερο 1/3 διατηρεί κάποια λειτουργικότητα παρά τα σημαντικά συμπτώματα και το υπόλοιπο 1/3 είναι λειτουργικό φυσικά υπό φαρμακευτική αγωγή. Ειδικά αυτό το τελευταίο 1/3 (το 33,33 τοις εκατό) των σχιζοφρενων όχι μόνο μπορεί να αγαπήσει και να πληγωθεί, αλλά και οικογένεια να κανει και επιστήμονας να γίνει και ό,τι άλλο! Τώρα όσον αφορά το άλλο μαργαριτάρι που ειπώθηκε, σχετικά με το έγκλημα, οφείλω να επισημάνω ότι η πλειοψηφία των σχιζοφρενων είναι εντελώς ακίνδυνη. Υπάρχει βέβαια σαφης συσχετισμος μεταξύ σχιζοφρενειας και επιθετικοτητας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ένας σχιζοφρενής είναι απαραίτητα επικίνδυνος για εγκλημα. Επικίνδυνοι είναι όσοι "πάσχουν" από αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας (γνωστοί ευρεως με τον αδόκιμο όρο "ψυχοπαθεις"), οι οποίοι όχι μόνο δε φαινονται επικινδυνοι, αλλά μάλιστα είναι προσφιλείς κι ελκυστικοί για τους άλλους ανθρώπους. Αυτοί ΟΝΤΩΣ δε νιώθουν αγαπη και δεν υπάρχει θεραπεία για αυτό. Ομως ένας λειτουργικός σχιζοφρενής νιώθει και παράνιωθει. Γι αυτό η λυση δεν είναι να στιγματιστεί, αλλά να βοηθηθεί για να βελτιωθεί η ζωή του αν γίνεται (που συχνά γίνεται). Τώρα, εξομ., αν δεν έχει βοηθηθεί, επόμενο είναι να έχει αμβλύ συναίσθημα και να είναι κοινωνικά απεσυρμενος. Όλα τα παραπάνω ισχύουν για τη σχιζοφρένεια. Αλλα πρόκειται όντως για σχιζοφρενη ή γενικά για ψυχωτικό;