ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.10.2012 | 22:56

είμαι συναισθηματικά ανάπηρη..

δεν μπορω να πω "σαγαπαω".. το εχω νιωσει λιγες κ αληθηνές φορες, τοσο δυνατα κ ειλικρινα, αλλα δεν μπορω να το συλλαβισω.#μεγαλωσα σε μια οικογενεια με πολυ αγαπη. #ερωτευτηκα πολυ βαρια, απο πολυ μικρή, καποια στιγμη ημουν με αυτον που αγαπουσα. Του το ελεγα κρυφα οταν κοιμομασταν αγκαλια, αλλα μεχρι τοτε δεν ειχα συνειδητοποιεισει το προβλημα. Οι λογοι που δε το ειπα σε αυτον ήταν αλλοι: Θα τρομαζε μαλλον, θα με αφηνε εκεινη την στιγμη, δε θα μου το ελεγε κ εκεινος κ.λπ κ.λπ οποτε απολαυσα αυτο που ειχα με τον καλυτερο τροπο. Δεν με πειραξε που δε του το ειπα.1ον το ξερει και 2ον δεν αλλαζει κατι για μενα αν το πω. Τωρα ειμαστε χωρια, και ξερω οτι δεν πρεπει να συνεχισω μαζι του.#νιωθω καθε μερα την αναγκη να πω στους γονεις μου κ τον αδερφο μου οτι τους αγαπω, αλλα δεν μπορω. σε αυτην την περιπτωση, εχει τεραστια σημασια για μενα να το ακουσουν. ΔΕΝ ΘΕΛΩ αλλο πια να εννοειται επειδη ειμαστε οικογενεια. μεγαλωνοντας τους γνωρισα και σαν ανθρωπους (εκτος απο συγγενεις), και μου αρεσουν και τους θαυμαζω και τους ΑΓΑΠΩ.#ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΓΙΝΕ οταν ημουν 20 και πεθανε ο παππους μου, με τον οποιο ειχαμε πολυ στενες σχεσεις κ ήταν ο πρωτος πολυαγαπημενος ανθρωπος που εφυγε απο την ζωη μου. εκει καταλαβα τι ειναι θανατος κ πέρασα δύσκολα. τις 3 τελευταιες μερες στο νοσοκομια χειροτερευε σταθερα. αρχικα μιλουσαμε, μετα απλα μας ακουγε αλλα δε μπορουσε να μιλησει, κ τελικα επικοινωνουσε λιγα λεπτα κ χανοταν παλι.την 4η μερα πεθανε. ΕΙΧΑ 3 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΑΠΛΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΛΕΞΗ. εγω ομως απλα εκλαιγα. ανοιγα το στωμα μου να το πω και εβαζα τα κλαμματα με λυγμους. ζαλιζομουν κ δεν μπορουσα να μιλησω. οταν ηρεμουσα ξαναπροσπαθουσα, αλλα δεν τα καταφερνα, τον στεναχωρουσα κ αυτον κ κατεληγαν να με παιρνουν απο κοντα του για να ηρεμησουμε κ οι δυο. ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΠΟΤΕ! κλαιω παλι τοσο πολυ τωρα που το θυμαμαι .ΔΕΝ θελω να γινει το ιδιο με ανθρωπους που αγαπω.καθε μερα στο τηλεφωνο μου το λεει η μαμα μου. κ εγω δεν μπορω ουτε καν να πω "κ εγω".ποσο με μισω..(αν υπαρχει κατι που θα μπορουσε να με βοηθησει εκτος απο το απλο "ΠΕΣ ΤΟ".. ευπροσδεκτοκαι τι φταιει πια?)
2
 
 
 
 
σχόλια
Γιατί βάζεις στον εαυτό σου ταμπέλα; Και μάλιστα αυτήν της "συναισθηματικά ανάπηρης"; Βαριά κουβέντα. Πιο βαριά κι από ένα "σ'αγαπώ". Αν όντως ήσουν συναισθηματικά ανάπηρη, δε θα είχες συναισθήματα για κανέναν και για τίποτα. Αναφερόμενη όμως στα πρόσωπα και τα γεγονότα της ζωής σου, δε δείχνεις κάτι τέτοιο. Όμως αυτό είναι κάτι που εσύ σαφώς ξέρεις καλύτερα. Σκέφτηκες όμως ότι ίσως και το ίδιο το "σ'αγαπώ" να λειτουργεί ως ταμπέλα; Μια φράση που απλά επισφραγίζει το αντίστοιχο συναίσθημα; Χρήσιμο μα υπερτιμημένο μέσο έκφρασης οι λέξεις καλή μου. Ζεις μια φορά, κι έχεις γύρω σου κόσμο να μοιραστείς την κάθε στιγμή. Κάν'την ξεχωριστή. Με μικρά πράγματα κάθε φορά. Δεν είναι ανάγκη να είναι μια λέξη. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα, μια αγκαλιά, οτιδήποτε. Είναι περιττό να επιβάλλεις στον εαυτό σου να πει μια λέξη ή φράση, όπως το "σ'αγαπώ". Είναι σαν να βάζεις τον εαυτό σου τιμωρία: θα το πεις θες δε θες. Όχι, δεν είναι έτσι. Είσαι άνθρωπος. Με συναισθήματα και αδυναμίες. Άσε λοιπόν συναισθήματα όπως η αγάπη να σε κατακλύσουν, ζήσε την κάθε στιγμή με τα αγαπημένα σου πρόσωπα με κάθε τρόπο και, πίστεψε με, οι λέξεις θα έρθουν μόνες τους. Κι αν όχι, δεν σε καθιστούν οι λέξεις συναισθηματικά ανάπηρη, μα η απουσία συναισθημάτων. Φιλικά,Μαρία