ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και ενα χρονο εχει ανοιξει ενα κομμωτηριο κατω απο το σπιτι που μενω. Πηγαινω σε αυτο απο την αρχη. Μεχρι σημερα δεν ειχα παραπονο. Σημερα πηγα για κουρεμα και ισιωμα. Οταν εφτασα στο ταμειο να πληρωσω, η κομμωτρια μου λεει, χρωστας και απο την προγουμενη φορα. Δεν καταλαβα. Τελος παντων, ειπε οτι την προηγουμρνη φορα δεν την πληρωσα και οτι της ειχα πει οτι δεν εχω λεφτα. Της ειπα οτι δεν υπαρχει περιπτωση να εφτιαχνα μαλλια χωρις να εχω λεφτα, οτι δεν χρωσταω πουθενα γιατι αισθανομαι ασχημα να ζηταω κατι ενω δεν εχω λεφτα και οτι κανει λαθος. Επεμενε και ελεγε οτι το ξεχασα. Της ξαναειπα οτι ντρεπομαι να χρωσταω και δεν θα το εκανα αυτο και οτι θα με μπερδεψε με αλλη. Επεμενε οτι θυμαται πολυ καλα τον διαλογο μας και ειπε οτι με εχει σημειωσει στα χρεη. Ανοιγω το πορτοφολι να πληρωσω και μου λεει το ποσο στο οποιο προσθεσε και το κατα την γνωμη της χρεος. Για να ληξει το θεμα της εδωσα οτι ζητησε. Θελω να πιστευω οτι δεν το εκανε επιτηδες και με μπερδεψε με αλλη, ομως εκει δεν θα ξαναπατησω. Ειμαι απολυτα σιγουρη οτι δεν χρωσταγα γιατι ντρεπομαι να παω καπου και να πω δεν εχω να σε πληρωσω. Δεν υπαρχει περιπτωση. Ειδε οτι της τα εδωσα ενω μεχρι τελευταια στιγμη αρνιομουν οτι εγινε κατι τετοιο, δεν καταλαβε οτι η καταληξη θα ειναι οτι θα παρεξηγηθω και δεν θα ξαναπαω; Πηρε τα 25 ευρω που ηθελε, αλλα τελος. Με εχασε. Σκεφτομαι οτι ισως με ρωτησει καποια στιγμη γιατι δεν πηγαινω σε αυτη. Να της πω για το συγκεκριμενο περιστατικο η κατι αλλο; Αν της πω για αυτο που εγινε, αυτη θα λεει παλι τα ιδια και μιλαγε με τοση βεβαιοτητα σαν να ηταν ετσι. Ελεγε οτι θυμαται ακριβως τα λογια μου. Θα με λεει μετα και εγω δεν ξερω τι. Θιχτηκε η αξιοπρεπεια μου, κλαιω και τα λεφτα μου που της εδωσα αδικα. Η συμπεριφορα της απαισια.