ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για τη στοργή σου και την παντοτινή σου αγάπη... Με σκλαβώνουν πραγματικά. Δεν ξέρω όμως τι να πω όταν σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να κοιμόμασταν και να ξυπνούσαμε αγκαλιά κάθε βροχερό πρωινό, σε ένα σπίτι δικό μας. Η μεγαλύτερη δυνατή απόσταση να ήταν αυτή της πλάτης σου αντικριστά από τη δική μου κάποια βράδια που θα μου είχες νεύρα. Αλλά δε θα τα κρατούσες παραπάνω.Στις δύσκολες στιγμές σου να ήμουν δίπλα σου, στην αρρώστια σου να σε φρόντιζα.Στα όνειρά μου να ήσουν μόνο γκεστ, γιατί θα πρωταγωνιστούσες στη ζωή μου. Τι νόημα έχει, αλήθεια, να ταιριάζουμε ενώ δε θέλουμε τα ίδια πράγματα;Και τι είδους μεγαλοψυχία είναι αυτή, που κάνει τον άλλο να αναρωτιέται αν ποτέ τον αγάπησες κι αν νοιάστηκες πραγματικά;