ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα υποδυθώ πως δεν σε γνώρισα ποτέ. Δεν εμφανίστηκες ποτε στον δρόμο μου, ούτε με αγκαλιασες ούτε με φίλησες ποτέ. Πως ποτε δεν μου είπες τίποτα. Έτσι μονο δεν θα κλάψω, δεν θα πονέσω για κάτι που έχασα πριν καν να το αποκτήσω. Γιατί αυτά ειναι που πονούν. Τα σχεδόν. Σχεδόν γνωριμίες, σχεδόν σχέσεις, σχεδόν αγκαλιές. Όλα στο σχεδόν.Βαρέθηκα, κουράστηκα να προσπαθώ μάταια, να νιωθω και μετα να πονάω. Να χάνω. Η απώλεια με σκοτώνει. Δεν την αντέχω αλλο. Για αυτό, δεν σε γνώρισα ποτέ. Και έτσι ειναι αδύνατον να πονέσω για κάποιον που ποτε δεν συνάντησα. Έτσι μονο θα αποφύγω τα κλάμματα, τις φωνές, την τον πόνο της απώλειας. Της γρήγορης απωλαειας. Αυτής που ήρθε αμέσως. Τόσο αμέσως.Δεν σε γνώρισα λοιπόν.