Χωρίς κανέναν φόβο,χωρίς κανένα ταμπού,πήγαινε σε έναν ειδικό,θα εκπλαγείς για το πόσο καλύτερα θα είσαι, σε σύντομο χρονικό διάστημα.Όχι δε γίνεσαι ζόμπι!Όχι δεν εθίζεσαι άμα δε θες η ίδια να εθιστείς.Ο ψυχίατρος,είναι γιατρός,δεν είναι ο μπαμπούλας,εκτός από σοβαρές ψυχώσεις,είναι και για απλές καταστάσεις όπως είναι οι κρίσεις πανικού.Άκουσε με,έχω προσωπική εμπειρία,ήμουν όπως εσύ :) .....Και για όνομα του Θεού δεν μένει για πάντα!!Κάνε το βήμα,μη φοβάσαι για την κοινωνία ή δε ξέρω τι άλλο σε φοβίζει στη λέξη ψυχίατρο,σε κανά 20ήμερο θα αρχίσεις να νιώθεις άλλος άνθρωπος....Στα λέω πολύ φιλικά,ελπίζω να βοήθησα.
2.9.2018 | 23:48
Αγχώδης διαταραχή
Καλησπέρα, είμαι 23 κ εδώ κ τρία χρόνια έχω κρίσεις πανικού, κοινωνικό άγχος αγοραφοβία, γενικά εξελίχθηκαν κ άλλο. Ξεκίνησε από μια κρίση πανικού η οποία έφερε ψυχοσωματικα προβλήματα κ μετέπειτα ήρθαν οι φοβίες έξω.. Δεν ήθελα ν βγω να πάω πουθενά φοβόμουν κ έκλαιγα. Με βοήθησε ο σύντροφος μου πολύ να αρχίσω ξανά να βγαίνω προς τα έξω αλλά έμεινα στάσιμη. Επειδή έβγαινα κ φοβόμουν κ ντρεπόμουν πολύ Ν μην καταλάβει τίποτα κάνεις κ με κοροϊδέψει έμεινα στην συνήθεια. Δηλαδή 2-3 τοποθεσίες για καφέ κ ως εκεί. Δεν μπορώ αποστάσεις με αυτοκίνητο δεν μπορώ αστικό πίεση τίποτα. Πήγα σε ψυχολόγο ο οποίος με έστειλε κατευθείαν για φαρμακευτική αγωγή κ εγώ φοβήθηκα κ επικοινώνησα κ με άλλον έναν. Εκείνος μου είπε ότι φαρμακευτική αγωγη αποκλείεται σε αυτή την ηλικία, ότι ίσως να μην μπορώ να κάνω παιδιά αργότερα ότι εξαρτασαι από αυτές παρενέργειες κλπ. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν με βοηθάει καθόλου κ θέλει μόνο τα χρήματα.. Δουλειά τρία χρόνια τώρα καθόλου λόγω φόβου έτσι άλλαξα ξανά ψυχολόγο αυτή τη φορά δωρεάν μέσω νοσοκομείου μιας κ δεν μπορούσα να πληρώνω πλέον. Αφού δουλέψαμε αρκετά άλλα βήματα ιδιαίτερα δεν έκανα μου πρότεινε να δω κ έναν ψυχίατρο για μια ήπια φαρμ. αγωγή.. Δεν ξέρω τι να κάνω φοβάμαι πολύ κ τα φάρμακα αλλά η ζωή μου έχει γίνει μίζερη γεμάτη φόβο, μέχρι κ τα μαλλιά μου άρχισαν να πέφτουν.. Θέλω να προχωρήσω να ζήσω σαν άνθρωπος.. Να κάνω οικογένεια αλλά όλα αυτά για το μέλλον με τρομάζουν πάρα πολύ σε σημείο να πανικοβαλομαι μόνο στην σκέψη. Νομίζω ότι δεν θα καταφέρω τίποτα ότι θα γυρίζω πάντα σε όλα αυτά.. Νιώθω σαν να έχω ένα μπαλόνι στο στηθος τεράστιο που με πιέζει.. Υπάρχει περίπτωση να περάσει; Να δω ψυχίατρο; όχι; δεν ξέρω τι να κάνω έχει φτάσει στο απροχώρητο.. Πέρασα πολλά χρόνια με στρες μέσα μου που δεν το είχα καταλάβει.. Γενικότερα περνούσα δύσκολα πριν μου συμβούν κ όλα αυτά. Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο.
11
