Τα σχέδια του Αλέξη Κυριτσόπουλου και ένα κείμενο του Μπάμπη Βλάχου για τη Χρυσή Αυγή

Τα σχέδια του Αλέξη Κυριτσόπουλου και ένα κείμενο του Μπάμπη Βλάχου για τη Χρυσή Αυγή Facebook Twitter
0

Οι περιπέτειες της Ρόζας

Του Αλέξη Κυριτσόπουλου

Εκδόσεις Ίκαρος & Μουσείο Μπενάκη

Σελ.: 64, Τιμή: €16,00

Για να επιτύχει κανείς κατιτίς ακέραιο θα πρέπει να του λείπει κάτι ουσιώδες. Όταν κοιτάζουμε τον κόσμο ολόγυρα δεν έχουμε φωνή, γιατί τα μάτια έγιναν για να βλέπουν και όχι για να μιλούν, όπως άλλωστε ένας λαλίστατος άνθρωπος που δεν βλέπει είναι από την τύχη του καταδικασμένος να καταστήσει τη μισερή του ζωή τέχνη ζηλευτή. Κάθε τέχνη έχει δικό της αλφάβητο κι από κοντά ο νους με μια αρμάθα κλειδιά, πολύ κοντά και απείρως μακριά από τα εργαστήρια των τεχνών.

Παίρνοντας αφορμή από τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, ο Κυριτσόπουλος στήνει τις μηχανές και τα χρώματά του με τρόπο λοξό και αμίλητο. Η βασική του πρόθεση, ως τιμητική προδοσία του ποιητή, δεν σκοπεύει να επαναλάβει τα νοήματα του ποιήματος. Αυτά ειπώθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν στο χαρτί. Η δική του ρότα αφορά το αρχέγονο λίκνισμα της αφήγησης που –τι παράξενο!– ανήκει στην παιδική νοημοσύνη. Οι πεταλούδες, για παράδειγμα, στο ποίημα κατονομάζονται, αλλά δεν βλέπονται, αντίθετα στον πίνακα του Κυριτσόπουλου είναι πεταλουδένιες και πολύχρωμες, λες και ξεγέλασαν τον εαυτό τους για να παραδοθούν έτοιμες και ωραίες στα παιδικά και κοριτσίστικα μάτια.

Το ποίημα του Ρίτσου υποστηρίζει την αφήγηση, χωρίς να παρεμβαίνει δεσμευτικά. Η Ρόζα, για παράδειγμα, δεν είναι ποιητική περσόνα, την επινόησε ο Κυριτσόπουλος για να κερδίσει την ελευθερία του και να χαράξει τρυφερά τον παιδικό ορίζοντα. Ειδικά η αφαίρεση σε κάθε σελίδα προσθέτει τη λεπτομέρεια με πάσα πιστότητα. «Μέσα στη βαρυχειμωνιά η Ρόζα φτιάχνει έναν χιονάνθρωπο». Στην επόμενη σελίδα οι χιονάνθρωποι έγιναν κιόλας πέντε (ολόλευκοι στη σελίδα, λες και το χιόνι είναι το δέρμα τους), για να πολλαπλασιαστούν τόσο πολύ ώστε η γειτονιά να γεμίσει χιονανθρώπους. «Χωρίστηκαν σε ομάδες, σε στρατόπεδα. Έκαναν στρατούς κι άρχισε ο πόλεμος». Εχθρός τους, βέβαια, δεν είναι ο πόλεμος αλλά ο ήλιος που έχει δόντια και κάνει τους χιονανθρώπους να λιώνουν.

Όταν αρχίζουν οι ολόμαυρες σελίδες, με τις υποβλητικές εικόνες που έχουν τίτλο «Μαύρα, βαριά σύννεφα μαζεύτηκαν», «Μέσα στον χαλασμό πέταξε μια πεταλούδα σαν ψυχούλα», «Με αυτό τον καιρό δεν είχε πού να σταθεί», οι αντιθέσεις που ακολουθούν θυμίζουν μουσικό κομμάτι όπου τα τύμπανα πρωταγωνιστούν για να σωπάσουν ενώπιον του βιολιού. Η κυρία Φαίδρα (το πρότυπο της οποίας ο Κυριτσόπουλος το ψάρεψε στον Ντίκενς) είναι ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρισε το κορίτσι μέσα στις ερημιές του.

«Κάθισε να ξεκουραστείς, δεν έρχεται κανείς να με δει» λέει η κυρία Φαίδρα με εμφανές γεροντικό παράπονο, που γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν ξεστομίζει το υπέροχο «Μόνο οι πεταλούδες μού θυμίζουν τους παλιούς φίλους». Άραγε, γιατί δεν έχουμε και μιαν άλλη Ρόζα για να συντροφεύσει το κορίτσι που νιώθει έρημο και μόνο στις ερημιές όπου τριγυρνά; Προφανώς, η κυρία Φαίδρα είναι υπέργηρη εκδοχή της, οπότε δεν μπορούμε να συμπληρώνουμε τα ασυμπλήρωτα. Πέφτοντας στο κρεβατάκι που βρήκε σε μια γωνιά, η Ρόζα πέφτει να κοιμηθεί και εφιάλτες ταράζουν τον ύπνο της. Η επόμενη σελίδα είναι αληθώς συναρπαστική, καθώς ο εφιάλτης επικρέμαται από το κενό της κάμαρης, ωσότου η κυρία Φαίδρα την ξυπνήσει για να της δείξει την άνοιξη...

Τα παιδικά χρόνια, ό,τι κι αν είναι, ό,τι κι αν ήταν, αποτελούν την αρχέγονη εποχή κάθε ψυχισμού που, επειδή ακριβώς αδυνατεί να τα παραστήσει, παραμένουν ανεξιχνίαστα και αινιγματικά. Τα παιδιά ανακαλύφθηκαν –τουλάχιστον στο μυθιστόρημα– κατά τον 19ο αιώνα και από τότε οι Καλές Τέχνες έστησαν μέγα χορό γύρω από την παιδική σιωπή, την παιδική έκφραση και την παιδικότητα γενικά.

Ο ψηφοφόρος της «Χρυσής Αυγής»

Του Mπάμπη Βλάχου

Εκδόσεις Υπερσιβηρικός

Σελ.: 52, Τιμή: 4,26

Ανθολογούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την μπροσούρα του Μπάμπη Βλάχου, ενός συγγραφέα ολιγογράφου μεν, αλλά έτοιμου να εκφράσει τη γνώμη του οσάκις η περίπτωση το απαιτεί.
«Μέσα από τα κενά, τα χειρουργεία και την ανάπλαση του ελληνικού κρατικού ιστού, έτσι όπως εξελίσσεται τα τελευταία τρία χρόνια μετά την επίθεση των παγκοσμιοποιητικών αγορών –και των γνωστών τραπεζών/offshore που τις κυβερνούν–, ξεπρόβαλε εν είδει επιδημίας μια σαπίλα.

Επιτέλους, έπειτα από κάποιες δεκαετίες έχουμε πάλι παρακράτος.

Την "τάξη" και τον "νόμο", βέβαια όχι κατά γράμμα, επιχειρούν να επιβάλλουν επιπλέον –ή μάλλον θα 'θελαν– αλλά με εγκληματικό ζήλο οι νεοφασίστες της Χ.Α. Με την απαραίτητη σύμπραξη πάει να πει, τουλάχιστον σε ατομικό επίπεδο, της ίδιας της Αστυνομίας – δεν γίνεται αλλιώς. Εξάλλου, καταγράφηκε, περίπου οι μισοί αστυνομικοί του κέντρου αυτό ψήφισαν. Και οι περισσότεροι βάλθηκαν ήδη να ξεπεράσουν σε ωμή βία κάποιες –εσαεί ατιμώρητες –συμπεριφορές του παρελθόντος δήθεν.

Φαίνεται ότι όταν ένα κράτος διολισθαίνει στην αδυναμία –και δεν εννοούμε προφανώς την Αστυνομία του, κάθε άλλο–, αλλού καταρρέει, αλλού αδρανεί, βρίσκει έδαφος τότε και ανθεί το παρακράτος. Πρόκειται, ασφαλώς, για μια απλή μετατόπιση του Κρατισμού.

Και δεν εννοούμε εδώ τον "κρατισμό" της οικονομικής θεωρίας, ούτε βέβαια της ψυχροπολεμικής λογικής... Αλλά αυτόν που ως βαθιά ριζωμένος, συμπλήρωμα και όχι αντίπαλος της Ορθοδοξίας –η ελληνοκεντρική ραχοκοκαλιά του–, ουδόλως καταρρέει. Ίσα-ίσα. Ούτε αδρανεί. Ο φασίστας, δηλαδή, ήλθε για να μείνει. Να συμπαραταχθεί και να προσδώσει περιεχόμενο στη γυμνή κρατική του βία που –προληπτικά πάντοτε– απαιτούσαν και απαιτούν οι περιστάσεις.

Μόνο που το ζήτημα δεν είναι ιδεολογικό (πολλώ δε μάλλον θεωρητικό) όπως παλιά. Κανείς δεν νοιάζεται, ακριβώς, για τις ιδέες του πια. Άντε, ορισμένοι έφηβοι, ή μάλλον οι μετεφηβικές επιδόσεις ορισμένων, όσο τους κάνουν να "ξεχωρίζουν". Πρόκειται μάλλον, ακόμα χειρότερα, λόγω του κραυγαλέου ελλείμματος Δικαιοσύνης στη χώρα, για την ενισχυμένη επανεμφάνιση όχι του ενστίκτου αλλά της ιδεολογίας της επιβίωσης. Βασικά, στα πιο καθυστερημένα πνευματικά και πολιτισμικά στρώματα – αυτό, όμως, δεν αλλάζει τη σοβαρότητα των νέων συνθηκών. Ίσα-ίσα».

«Ας πούμε, οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν ανήκουν ούτε στους πολίτες ακριβώς ούτε στους κατεξοχήν ιδιωτεύοντες. Ανήκουν, ωστόσο, σε μια παραδοσιακή Ελλάδα, πατριαρχική, στην ιδεολογική ραχοκοκαλιά του Νεοέλληνα. Δεν εννοούμε ότι ο νωτιαίος μυελός του έκρυβε ή φέρει τον φασισμό – κάθε άλλο. Αντίθετα, ο νεοναζί, τον οποίο ψήφισε, φέρει μια ιδεολογία εισαγόμενη.

Και πάντως, τα επιφανέστερα κουσούρια και χαρακτηριστικά με τα οποία τον στόλισαν τα ξένα δίκτυα (σου βγάζουνε το μάτι, σου βγάζουνε και το όνομα), προπαγανδιστικώς και ανιδιοτελώς βέβαια, στην υπηρεσία χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, ισχύουν. Λόγω της ορθόδοξης (ανταγωνιστικής στο δυτικό κράτος) παράδοσης κυρίως, της διόγκωσης του έθνους έναντι του κράτους (κάτι που δεν συμβαίνει στην Εσπερία) και, βέβαια, όχι γιατί ήταν ή είναι τεμπέλης.

Παρότι και η ορθόδοξη και η των αρχαίων παράδοση (που όμως δεν συναντάται στον Νεοέλληνα) δεν ευνοούσαν την "αγία" προτεσταντική, την ταυτισμένη με τον καπιταλισμό Εργασία. Όταν, μάλιστα, ακόμα και στη νεολιθική εποχή, μας λένε οι επιστήμονες, δούλευαν για τα προς το ζην μονάχα ένα τετραωράκι!»

«Είναι πλέον φαεινότερον, εννοούμε στις μέρες μας, ότι ο παρών πολιτισμός όχι απλώς γέννησε αλλά και ανέδειξε τον Ολοκληρωτισμό στο βασικό του καθεστώς και πολίτευμα. Αφότου παραμέρισε επιτέλους τον Θεό, έτσι έμαθε να εξελίσσεται, έτσι συνήθισε να προοδεύει. Παρότι εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από τον εσωτερικευμένο ολοκληρωτισμό της οικονομίας που ονομάζει "δημοκρατία". Μια λέξη-θρησκεία υιοθετήθηκε, ακόμα κι επιβλήθηκε, κυρίως από τον 19 αιώνα κι ύστερα, από όλα τα αδίστακτα λόμπι ισχύος.

... Ή, λες και το απλό γεγονός της ατομικής και καθολικής ψήφου κάθε λίγα χρόνια έφτανε ποτέ, για να αντέξει κανείς στην ορμητική επέλαση του Εμπορεύματος – στην κατεργασία και την υπεραφθονία κυριάρχησης του κατ' εξακολούθηση δούλου.

Τη στιγμή που, όλοι το ξέρουμε, ούτε βέβαια... δημοκρατικές τράπεζες μπορούν να υπάρξουν, ούτε "δημοκρατικές" μεταγγίσεις πλασματικού κεφαλαίου. Και οι οποίες βέβαια, από την άλλη, ξαναφέρνουν την υπερσυσσώρευση-κατάρα. Αλλά και εδραιώνουν ως "μαρτυρία" (!) την απολυταρχία του εικονικού χρήματος (αντί της επονομαζόμενης πραγματικής οικονομίας).

Η συνέχεια στην μπροσούρα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ