Πέντε βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε βιβλία που διαβάζουμε τώρα Facebook Twitter
0

William Maxwell

Αντίο τώρα, τα λέμε αύριο

μτφρ. Παναγιώτης Κεχαγιάς, Gutenberg

Πόσο σίγουρος μπορεί να είναι κανείς, όταν αποχαιρετά τον άλλον λέγοντας «αντίο τώρα, τα λέμε αύριο;», ότι την επομένη θα είναι όλα όπως τα έχει αφήσει; Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο οποίος ανατέμνει περίτεχνα την έλλειψη υπαρξιακής βεβαιότητας, καθόλου. Μια στιγμή αρκεί για να αλλάξουν τα δεδομένα, συμπαρασύροντας, σαν την πέτρα που πέφτει στο νερό, τους κύκλους των βίων πολλών ανθρώπων.

Ο πυροβολισμός που ακούγεται ένα βράδυ και έχει ως θύμα τον Λόιντ Γουίλσον είναι αυτός που δίνει το έναυσμα στον συγγραφέα για να αφηγηθεί την προσωπική του ιστορία αλλά και αυτή του πατέρα του, ο οποίος συνδεόταν με στενή φιλία με τον εκλιπόντα, διατηρώντας παράλληλα ερωτική σχέση με τη γυναίκα του. Οι καίριες στιγμές που στέρησαν τη ζωή από τον Λόιντ Γουίλσον και έκαναν τον ορφανό αφηγητή να αναπολεί όλες εκείνες τις στιγμές της παιδικής ανεμελιάς στην αμερικανική επαρχία ‒τη μητέρα του και την παλιά του ζωή‒, επικαλούμενος παράλληλα τον εύθραυστο χαρακτήρα της ζωής που μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της εσωτερικής αφήγησης.

Άλλωστε, το μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται την κρίσιμη εποχή της Αμερικής του κραχ, φέρνει στο φως πολλά από τα προσωπικά βιώματα του κορυφαίου Αμερικανού συγγραφέα και επιμελητή, ο οποίος έχασε τη δική του μητέρα από την ισπανική γρίπη. Να σημειωθεί πως ο Μάξουελ υπήρξε επί σαράντα χρόνια επιμελητής του «New Yorker», καθώς και μέντορας πολλών συγγραφέων της γενιάς του, όπως οι Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, Iσαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, Τζον Απντάικ και ο Ντ.Τζ. Σάλιντζερ. Δεν είναι τυχαίο πως, παρ' όλες τις κόντρες, ήταν ο πρώτος που συμβουλευόταν ο ίδιος ο Σάλιντζερ αναφορικά με τη συγγραφή.

Τόμας Μπέρνχαρντ

Ρίττερ, Ντένε, Φος

μτφρ. Γιώργος Δεπάστας, Κριτική

«Ζούμε αδιάκοπα για να γλιτώσουμε από την πλήξη, και πεθαίνουμε από την πλήξη» είναι η φράση που ξεκλειδώνει ένα από τα πλέον σημαντικά κείμενα της σύγχρονης δραματουργίας, το οποίο επιστρέφει στο εσωτερικό της γλώσσας για να αναδείξει τον απονενοημένο στόχο της ύπαρξης: κανείς δεν ξεφεύγει ούτε από τον εαυτό του αλλά ούτε και από τα αδιέξοδα της οικογένειας και της φιλοδοξίας μιας ολόκληρης ευρωπαϊκής ιντελιγκέντσιας που αναζητούσε απεγνωσμένα τον υψηλό προσδιορισμό του ανθρώπου. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με αυτό το τρίο των έξυπνων αδελφών ‒δυο κορίτσια και ο αδελφός τους‒ που προσπάθησαν να βρουν τη χαμένη άκρη του νήματος, ψάχνοντας το οικογενειακό παρελθόν χωρίς κανένα αποτέλεσμα, και κυρίως χωρίς ελπίδα.

Ο τίτλος του έργου, βασισμένος στα τρία πρόσωπα –που φέρουν τα ονόματα τριών μεγάλων Γερμανών ηθοποιών που ενέπνευσαν τον συγγραφέα, της Ίλζε Ρίττερ, της Κρίστεν Ντένε και του Γκερτ Φος–, ουσιαστικά οφείλεται στον φιλόσοφο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και στη σχέση του με τον ανιψιό του Πάουλ Βιτγκενστάιν, ο οποίος υπήρξε φίλος του Μπέρνχαρντ. Ως εκ τούτου, τα γλωσσικά παιχνίδια δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από το κείμενο, το οποίο υπερτονίζει την αίσθηση ότι όντως ο κόσμος τελειώνει εκεί όπου αρχίζει η γλωσσική περιγραφή.

Το κείμενο, που μεταφράζεται για δεύτερη φορά στα ελληνικά ‒είχε ξαναμεταφραστεί από τον Λευτέρη Βογιατζή‒, κυκλοφορεί και με αφορμή την ομώνυμη παράσταση σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα, η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία πέρσι, όταν ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης.

Colson Whitehead

Τα αγόρια του Νίκελ

μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, Ίκαρος

Ευτυχώς, την εποχή του «Can't breathe» ο χώρος της λογοτεχνίας μπορεί να χαίρεται που το κορυφαίο βραβείο Πούλιτζερ βρήκε τον σωστό αποδέκτη, τον συγγραφέα Κόλσον Γουάιτχεντ, ο οποίος, μετά τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο, επιστρέφει με τα δικά του αγόρια, τα αγόρια του Νίκελ, αυτά που όχι μόνο δεν είχαν ποτέ φωνή και δεν ανέπνεαν αλλά υφίστανται και κάθε είδους βασανιστήρια, μια διαρκή ψυχική και σωματική εξόντωση, που πολλές φορές απορείς πώς χωράει σε λεκτικές περιγραφές.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι η γλωσσική παραστατικότητα και η ασθματική αφήγηση του Γουάιτχεντ αντιστοιχούν πλήρως σε μια οδυνηρή πραγματικότητα και στα πραγματικά γεγονότα που συνδέονται με το Νίκελ, ένα αναμορφωτήριο στη Φλόριντα που λειτούργησε για εκατόν έντεκα χρόνια, καταστρέφοντας τη ζωή χιλιάδων εφήβων. Σε αυτό καταλήγει ο ταλαντούχος Έλγουντ Κέρτις, ο οποίος, όπως τόσα αγόρια της ηλικίας του, βρίσκεται από ένα λάθος ζύγισμα της μοίρας ανάμεσα σε τόσες άλλες ψυχές, που δεν έχουν κανέναν λόγο όχι μόνο στη ζωή αλλά ούτε και στην ελπίδα. Για την ακρίβεια, ήταν το μοιραίο λάθος να κάνει οτοστόπ σε κλεμμένο αυτοκίνητο που ανάγκασε τον ταλαντούχο Κέρτις, του οποίου απόλυτο πρότυπο είναι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να τεθεί αυτόχρημα εκτός κοινωνίας και να καταλήξει μια αναλώσιμη σάρκα, πάνω στην οποία οι λευκοί βρήκαν την ευκαιρία να εξαντλήσουν τα πιο απάνθρωπα ένστικτά τους.

Τα όσα αδιανόητα συμβαίνουν στο Νίκελ σε επίπεδο ψυχικής και σωματικής εξόντωσης δεν είναι απλώς θέμα μυθοπλασίας αλλά και απτής πραγματικότητας ‒ μόνο που ο Γουάιτχεντ έχει τη μαεστρία να τα αποδίδει με την ακρίβεια ενός διακεκριμένου και πολυβραβευμένου συγγραφέα.

J.-K. Huysmans

Ανάστροφα

μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, Στερέωμα

Αριστούργημα. Διαμαντάκι από αυτά που λάμπουν στο σκοτεινό θάμβος των σπουδαίων maudits, οι οποίοι λάτρεψαν την ποίηση και αρνήθηκαν να υποταχθούν στο modus vivendi και στις τάσεις της εποχής. Απαρνούμενοι τον νατουραλισμό και τις κυρίαρχες θεωρητικές επιταγές, είδαν στην παρακμή της Δύσης μια καλή αφορμή για εσωτερικές εξερευνήσεις και μια ποίηση που φτιάχνεται από τις κατεστραμμένες φόρμες και τις καμένες καρδιές.

Γι' αυτό και από τους σύγχρονους νεορομαντικούς έως τον δικό μας Μισέλ Ουελμπέκ ‒ο οποίος είναι προφανές ότι έχει τον Ουισμάν στο μυαλό του όταν βάζει τους ήρωες των μυθιστορημάτων του να ονειροπολούν‒ λίγοι είναι οι συγγραφείς που άφησε ανεπηρέαστους το Ανάστροφα του Ουισμάν: «σκοτεινοί» λογοτέχνες, πανκ, άνθρωποι της ποίησης που ένιωσαν το σαρωτικό πέρασμα αυτής της θαλερής, σαν δυναμίτης, γλώσσας, χαραγμένης πάνω στη λεπτεπίλεπτη σάρκα του αισθητισμού.

Ο ενορασιακός λόγος είναι κυρίαρχος εδώ και δένει απόλυτα τόσο με την εικονοποιία των σπουδαίων ζωγράφων, όπως αυτή του Ολλανδού Γιαν Λούικεν, όσο και με την υψηλή στιχουργία του Μποντλέρ, με τους μετα-μπαρόκ αρχιτέκτονες που έφτιαξαν μια άλλη κατασκευή στην άκρη του αυστηρά δομημένου κόσμου. Από τα βιβλία που διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται ως ποίημα ή ως εμμονική προσευχή των αμαρτωλών της λογοτεχνίας και της ποίησης.

Ντένις Τζόνσον

Η γενναιοδωρία της γοργόνας

μτφρ. Κώστας Σπαθαράκης, Αντίποδες

«Όταν ο διάβολος βάλει κι αυτόν τον τελευταίο γάντζο στην καρδιά σου, μετά αρχίζει να σε σέρνει από πόλη σε πόλη» γράφει ο Μαρκ Κασσάντρα, ο τρελός ασθενής της Αστροφεγγιάς, προς τον άγνωστο γιατρό που τον κουράρει, ανάμεσα στα άλλα γράμματα που έχει στείλει στον Πάπα Ιωάννη Παύλο, στον ίδιο τον Διάβολο, στη Μέλανι, στους «φίλους και γείτονες στο σύμπαν», επιβεβαιώνοντας αυτή την ακροβασία ανάμεσα στο παράλογο και το καθημερινό, αυτή την αντίστροφη όψη της αμερικανικής πραγματικότητας που συνορεύει διαρκώς με τον θάνατο.

Ωστόσο, είναι το γεγονός της θνητότητας που προσδίδει στην πένα του Τζόνσον μια αδιανόητη δύναμη, σαν να γράφει την τελευταία μέρα της ζωής του, και μια αλήθεια που κάνει οτιδήποτε ψεύτικο να κατακρημνίζεται κάτω από το βάρος που έχουν οι λέξεις του, που κόβουν σαν μαχαίρι. Η λιτή αφήγηση έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με μια πλούσια σε εικόνες χαρτογράφηση της αμερικανικής ηπείρου, περνώντας με ευκολία από τις φυλακές στα κέντρα αποτοξίνωσης και από τα τρελάδικα στα δωμάτια των ασθενών.

Παρότι πρόκειται για ζωές στα όρια, αυτό που διακρίνει τη γραφή του Τζόνσον ‒και τον διαφοροποιεί, φέρ' ειπείν, από τον Κάρβερ‒ είναι το ανελέητο, σαρκαστικό χιούμορ που φαίνεται ακόμα και στους τίτλους. Πόσοι, άλλωστε, μπορούν να γράψουν για τον ποιητή Μάρκους Άχερν, ο οποίος συνελήφθη γιατί βεβήλωσε ή αποπειράθηκε να βεβηλώσει τον τάφο του Έλβις Πρίσλεϊ; Μια συλλογή διηγημάτων για «τα πιο σκοτεινά, τα πιο άγρια βάθη της αμερικανικής ζωής», όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Φίλιπ Ροθ, αφού πίστευε ότι δεν υπάρχει κανείς όμοιός του Τζόνσον.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ. 

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Πλάνητες» της Όλγκα Τοκάρτσουκ: Φτιάχνοντας τη λογοτεχνία από την αρχή

Βιβλίο / «Πλάνητες» της Όλγκα Τοκάρτσουκ: Φτιάχνοντας τη λογοτεχνία από την αρχή

Το περσινό Νόμπελ πήγε δικαίως στην Πολωνή Όλγκα Τοκάρτσουκ, που με τους «Πλάνητές» της αποκαλύπτει πως η λογοτεχνία μπορεί να επαναπροσδιοριστεί και ως διαρκής εξερεύνηση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ουδέποτε ήταν ροζ λογοτεχνία η Φεράντε, λέει η Ελληνίδα που τη μεταφράζει

Δήμητρα Δότση / Ουδέποτε ήταν ροζ λογοτεχνία η Φεράντε, λέει η Ελληνίδα που τη μεταφράζει

Η μεταφράστρια των βιβλίων της Έλενα Φεράντε στην Ελλάδα, Δήμητρα Δότση, μιλά στη LiFO για τη μυστηριώδη συγγραφέα, την τέχνη της μετάφρασης και τα βιβλία που παραδίδει στους εκδότες το επόμενο διάστημα.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ