ανάβαν φώτα
στις βεράντες






κι η ψυχή μου

ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα




μ’ ένα προχώρημα της άνοιξης

δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι




τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν’ ανοίγει
/σαν τα λουλούδια/
και τους στίχους να καρπίζει

όχι
καρδιά μου
τόση ευτυχία






N.A. Aσλάνογλου
Το βράδυ
σχόλια