Νέα εξαιρετικά δείγματα γραφής από δύο Έλληνες συγγραφείς

Νέα εξαιρετικά δείγματα γραφής από δύο Έλληνες συγγραφείς Facebook Twitter
0

Ήταν καιρός ένας συγγραφέας να μιλήσει, με τρόπο ουσιαστικό, για τον έρωτα, για τις συγκρούσεις και τις ψευδαισθήσεις, τα φλεγόμενα σώματα και τις ιδρωμένες συνειδήσεις, την παραφορά και τις παρεξηγήσεις, το εγκλωβισμένο εγώ –κυρίως αυτό– που δεν καίγεται ποτέ. Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη, Ίσως την επόμενη φορά, κρυπτικός και ειρωνικός, τα λέει όλα εξαρχής, ξεδιπλώνοντας την ιστορία δύο ανθρώπων που συναντήθηκαν και ερωτεύτηκαν, αλλά εξαιτίας μιας παρεξήγησης δεν κατάφεραν να συνυπάρξουν, αφήνοντας την τύχη να αποφασίσει για την ίδια τους την αδυναμία. Χωρίς καμία διάθεση να ξεπεράσουν την αυτοαναφορικότητά τους, δεν δοκίμασαν καν τη χαρά της συνύπαρξης: πιστεύοντας ότι έπεσαν θύματα αμοιβαίας εξαπάτησης, τελείωσαν μια ιστορία προτού καν αρχίσει – τι άλλο μπορεί να συμβεί την εποχή της αποσπασματικότητας και του τυχαίου;

Τα κλισέ που επανέρχονται σαν φευγαλέα σύννεφα στο μυαλό του καθενός για τη γυναικεία ή την ανδρική φύση, αλλά και για τον κόσμο, την πολιτική ή τη λογοτεχνία, λειτουργούν έτσι κι αλλιώς αποτρεπτικά όσον αφορά το άνοιγμα στον Άλλο, ενισχύοντας την αποπροσωποποίηση. Το θαύμα δεν συμβαίνει και τελεί διαρκώς υπό αναβολή ακριβώς επειδή κανείς δεν το επιτρέπει: ο ένας γιατί θεωρεί ότι εξαπατήθηκε, η άλλη γιατί έπεσε θύμα μιας πιθανής κακοποίησης. Τίποτα, όμως, δεν είναι αυτό που φαίνεται σε ένα πανέξυπνο βιβλίο, πανούργα γραμμένο, για την εποχή του ασήμαντου και του τυχαίου: «Στην κορυφή της λίστας των συχνότερα κληροδοτούμενων δεινών βρίσκεται η προδιάθεση για ασημαντότητα. Κυριολεκτικά, οι άνθρωποι είναι κατασκευασμένοι να τα κάνουν θάλασσα σχεδόν με ό,τι καταπιάνονται.Το μόνο που τους διασώζει από τα αλλεπάλληλα ναυάγια είναι πως όσο λίγα και αν είναι αυτά που πετυχαίνουν, καταφέρνουν να τη βγάζουν με ακόμη λιγότερα. Το ότι συνεχίζουν να ζουν ακόμη και όταν δεν έχουν κάποιον ιδιαίτερο λόγο είναι ασφαλώς αξιοθαύμαστο. Για τους περισσότερους, ένας-δυο εθισμοί αρκούν για να αντιμετωπίσουν με κάποια επιτυχία την κλιμακούμενη δυσφορία που αργά ή γρήγορα προκαλεί σε όλους η καθημερινότητα, όταν αρχίζει να επαναλαμβάνεται αμετάβλητη».

Βάζουμε τη ζωή μας στις ταινίες, και οι ταινίες μας γεμίζουν με σκηνές που δεν ζήσαμε, και μετά ζούμε αυτά που φανταστήκαμε. Μην κοιτάς που τελειώνουν και ψοφάμε σαν τα σκυλιά στην Εθνική κι αρπάζουμε την ντουντούκα και φωνάζουμε πάμε και cut.


Το θάμβος δεν εμφανίζεται, λοιπόν, ούτε καν στις πιο καίριες στιγμές, ούτε και όταν γοητεύεται ο ένας από τον άλλο, όταν τα σώματα παίρνουν την πρωτοκαθεδρία και αναζητούν απεγνωσμένα να καούν από το πάθος. Οι απόλυτα ρεαλιστικές στιγμές της συνουσίας περιγράφονται με ακρίβεια από τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη, κάτι από μόνο του αξιέπαινο, καθώς είναι δύσκολο να αποδοθεί με επάρκεια μια καλή ερωτική σκηνή, χωρίς να διολισθήσει στην ευκολία του πορνό, ειδικά εδώ όπου η αφήγηση μοιράζεται στα δύο, στης γυναίκας και στου άνδρα.

Αγκαλιάσματα, εσωτερικές σκέψεις την ώρα της πράξης, διεισδύσεις, πεολειχίες, οι σκηνές αποδίδονται με ακρίβεια και σε κάθε λεπτομέρεια, ενδεικτικές της απόλυτης κυριαρχίας που έχει η σωματικότητα στον έρωτα. Τα πάντα είναι σώμα και, όπως γράφει εύστοχα ο Τζαμιώτης στο μότο του βιβλίου, παραπέμποντας στον Γιώργο Χειμώνα, «άλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει». Η αλήθεια του σώματος επιβάλλει τα δικά της αρχετυπικά κριτήρια και ορίζει με ακρίβεια τους ανδρικούς ή γυναικείους ρόλους, διαμορφώνοντας τα πεδία όπου θα ξεδιπλωθεί η αιώνια μάχη του έρωτα. Το σώμα δεν ψεύδεται και δεν μπορεί να αντισταθεί στην αλήθεια που επιβάλλει η φύση για το ίδιο πέρα και πολύ μακριά από την παραπλανητική εικόνα που τρέφουν οι άνθρωποι για την ερωτική συνύπαρξη, ως κοινωνική κατασκευή πια.


Όχι τυχαία, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η όμορφη Βασιλική, θέλει να νομίζει ότι είναι μια ανεξάρτητη οικονομικά και δυναμική γυναίκα, μεγαλωμένη σε ένα φιλελεύθερο περιβάλλον με τις απαραίτητες σπουδές και γλώσσες, ενώ κατ' ουσίαν είναι εγκλωβισμένη στις συντηρητικές αρχές μιας ισοπεδωτικής εξίσωσης για τους ποδηλάτες, τους μετανάστες, το περιβάλλον και πολλά άλλα που χάσκουν ανυπεράσπιστα στα χέρια της. Αλλά και ο «καταραμένος» συγγραφέας Πέτρος δεν αφήνεται να μετατοπιστεί από έναν προδιαγεγραμμένο αποκλεισμό των άλλων –πράγμα μάλλον άσχημο για έναν δημιουργό–, απόδειξη της μέτριας τελικά λογοτεχνίας που καταθέτει.

Νέα εξαιρετικά δείγματα γραφής από δύο Έλληνες συγγραφείς Facebook Twitter
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης. Φωτο: Θανάσης Καρατζάς/LIFO

Άνθρωποι με περιορισμένα περιθώρια αλλαγής, οι οποίοι ωστόσο αφήνουν τα πάντα ανοιχτά στο ενδεχόμενο, πιστεύοντας ότι «ίσως την επόμενη φορά» ερωτευτούν πραγματικά, «ίσως την επόμενη φορά» νιώσουν, «ίσως την επόμενη φορά» αποδειχτούν άλλοι, λιγότερο λειψοί. Ένα διαφορετικό ερωτικό μυθιστόρημα από έναν συγγραφέα που έχει δώσει δείγματα ότι είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος της σωματικότητας, που αντιστέκεται ακόμα σε έναν κόσμο που έχει διαμορφωθεί για να ελέγχει, να εξαπατά και να χειραγωγεί.

Άσε τα σώματα να μιλήσουν και θα τα πουν όλα: τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να φώναξε η Μούσα στο αυτί του Χρήστου Αγγελάκου όταν άρχισε να ξετυλίγει άλλο ένα μυθιστόρημα για τον πρώτο λόγο, την πρώτη ματιά και ανάσα, αφήνοντας την ενέργεια της σάρκας να εκραγεί. Και η καύτρα που καίει τα παράνομα τσιγάρα που καπνίζουν διαρκώς οι πρωταγωνιστές τα παίρνει όλα σβάρνα, υπαγορεύοντας τη δύναμη της αφήγησης, που δεν είναι άλλη από τη βιωμένη πραγματικότητα σε ηλικίες όπου όλα φαντάζουν δυνατά και ανέλπιστα, ακριβώς επειδή είναι τόσο έντονα και ηχηρά.

Κανείς δεν ξεχνάει την πρώτη συνουσία, τα σαλιωμένα φιλιά, την ηδονή και την απελπισία, τους αυνανισμούς, την παραφορά, τις συνωμοτικές συνευρέσεις πάνω σε ένα χαλί και σε ένα ξεχαρβαλωμένο στρώμα με μοναδική παρουσία το αγαπημένο σκυλί. Σάμπως ο συγγραφέας να προσπαθεί να χωρέσει στο βιβλίο του έναν ανεξάντλητο κόσμο ελευθερίας χωρίς κανένα έλεος και, το κυριότερο, χωρίς παρηγοριά. Η ασφάλεια δεν ταιριάζει, άλλωστε, με το πάθος, ούτε η ποίηση με την ανάγκη και στους Ψεύτικους Διδύμους όλα καταλήγουν να είναι αδιαμεσολάβητη τέχνη: «Βάζουμε τη ζωή μας στις ταινίες, και οι ταινίες μας γεμίζουν με σκηνές που δεν ζήσαμε, και μετά ζούμε αυτά που φανταστήκαμε. Μην κοιτάς που τελειώνουν και ψοφάμε σαν τα σκυλιά στην Εθνική κι αρπάζουμε την ντουντούκα και φωνάζουμε πάμε και cut». Το φανταστικό γίνεται πραγματικό και η τρέλα μετατρέπεται σε κανονικότητα σε μια αφήγηση που φαντάζει σαν ένα ανεξάντλητο ποίημα της ίδιας της νεότητας ως κατάστασης και ως θέσης: «Αυτό είναι ψύχωση. Να τρως σελίδες με γράμματα που γίνονται σύννεφα και πουλιά».

Νέα εξαιρετικά δείγματα γραφής από δύο Έλληνες συγγραφείς Facebook Twitter
Χρήστος Αγγελάκος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

 
Δύο έφηβοι, ο Ιβ και ο Νικ, που ζουν τη φιλία και την αγωνία της σάρκας όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και οι δυο τους με την Ισμήνη σε ένα εντελώς αρχαϊκό τρίγωνο, όπως και η Ισμήνη με τον Νικ και την Εύα. Με τη διαφορά ότι όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι δίδυμοι εμπλέκονται σε ερωτικά τρίγωνα χωρίς περαιτέρω δεσμούς με τους πραγματικούς δίδυμους της ιστορίας, που είναι ο Ιβάν και ο Βίκτωρ, ο μοναδικός ίσως ήρωας που δεν υπάγεται σε τριάδα. Ερωτευμένος παράφορα με τη Ραμόν, ο Βίκτωρας μοιάζει κατευθείαν βγαλμένος από τους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι, σκοτεινός και παραδομένος σε κάθε είδους εξαρτήσεις και εξάρσεις.

Όλοι μαζί βρίσκονται να εμπλέκονται σε μια κινηματογραφική ταινία, αναλαμβάνοντας άλλοτε τον ρόλο του πρωταγωνιστή και άλλοτε του κομπάρσου, δοκιμάζοντας τη γοητεία του ψευδεπίγραφου εαυτού την εποχή της εικόνας. Θα μπορούσαν κάλλιστα όμως, αντί για Ιβ και Νικ, να λέγονται Βερλέν και Ρεμπό, Ζιλ και Τζιμ ή ξέφρενα Άλογα της Πάτι Σμιθ, Όνειρα του Κουροσάβα, ορμητικές θάλασσες, γυμνά βράχια λουσμένα στο φως της Πελοποννήσου – το πραγματικό φόντο της αφήγησης ή, όπως επιμένει ο Αγγελάκος, «το φως της Πελοποννήσου είναι τόπος». Αντιστικτικά ως προς τις παράφορες και ελεύθερες φωνές των εφήβων λειτουργεί η ερωτευμένη, σκοτεινή, παραδομένη στις εξαρτήσεις και τα πατρικά πρότυπα φωνή του Βίκτωρα που ξέρει τι είναι «έρωτας, κι έρωτας θα πει να διασχίζεις τυφλός τα σκοτεινά τοπία. Γι' αυτό σκοντάφτουν όλοι, και γιατί ο ήλιος, όταν ερωτεύεσαι, είναι μισός σκοτάδι» – πώς αλλιώς;

Διασχίζοντας με τις λέξεις του μια τεράστια απόσταση από το σκοτάδι στο φως, ο Αγγελάκος συναρμόζει τις δύο πλευρές του κόσμου, αναζητώντας την αρχή της δημιουργίας του, και μας καλεί να βγούμε μια για πάντα από την κρύπτη γιατί «οι φωτεινοί άγγελοι δεν έχουν νόημα χωρίς τους σκοτεινούς. Όλοι τους θα γκρεμιστούν στο κενό του νοήματος γιατί το αφύσικο είναι ωραίο και ζουμερό σαν φρούτο». Είμαστε όλοι θνητοί αλλά και απόλυτα θεοί και όλοι πετάμε, όπως θα έλεγε ο συγγραφέας, πάνω σε ένα ιπτάμενο χαλί που θα μας οδηγήσει στον παράδεισο ή την κόλαση, κανείς δεν ξέρει.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι εκδόσεις Εξάντας σηματοδοτούν την επιστροφή τους με ένα αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας

Βιβλίο / Οι εκδόσεις Εξάντας σηματοδοτούν την επιστροφή τους με ένα αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας

Με αφορμή την έκδοση του μνημειώδους «Σιμπλίκιου Σιμπλικίσιμου», μιλήσαμε με τον σύμβουλο της Λευκής Σειράς του Εξάντα, Άγη Αθανασιάδη. Και μάθαμε αρκετές ειδήσεις για τη Λευκή Σειρά, και όχι μόνο.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ