«Μπροστά στην κάμερα»: Όταν ο Μάικλ Κέιν μοιράστηκε τα μυστικά της υποκριτικής

Μάικλ Κέιν: «Μπροστά στην κάμερα» Facebook Twitter
Το να είσαι ηθοποιός δεν είναι απλώς μια μερική απασχόληση, δεν είναι καν μια μόνιμη εργασία. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένα μόνιμο πάθος. Μια μονομανία. Φωτ.: Stephan C Archetti/Keystone Features/Hulton Archive/Getty Images
0

Όταν ο Μάικλ Κέιν, γιος ενός μεταφορέα ψαριών και μιας καθαρίστριας, είπε στους φίλους του ότι θα γίνει ηθοποιός, απ’ όλους άκουσε τα ίδια …ενθαρρυντικά λόγια: «Τι θα κάνεις, θα σκουπίζεις τη σκηνή;». Κανείς τους δεν ήξερε κάποιον που να έχει πάει σε δραματική σχολή, κι ούτε βέβαια γνώριζαν κάποιον που να έχει πετύχει στην οθόνη.

Πριν πάρει τον πρώτο του ρόλο, ο Μάικλ Κέιν υπήρξε εργάτης σε εργοστάσιο τσαγιού και νυχτοφύλακας σε ξενοδοχείο. Έπλυνε τόνους πιάτων στα καλύτερα εστιατόρια και για ένα φεγγάρι έφτιαχνε κοσμηματοθήκες. «Είναι δύσκολο να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι, όταν λέω πως στα 29 μου ήμουν άφραγκος, εννοώ ότι κυριολεκτικά δεν είχα να πληρώσω ένα πιάτο φαΐ στο εστιατόριο της γειτονιάς. Νομίζουν ότι να είσαι άφραγκος σημαίνει ότι έχεις τα τελευταία σου χιλιάρικα στην τράπεζα. Για τράπεζα είχα την τσέπη μου, κι αυτή ήταν άδεια»…

Υποκριτική σπούδαζε τα βράδια. Δεν ερευνούσε ρόλους, δεν έμπαινε στο μυαλό των ηρώων του, δεν προσπαθούσε να καταλάβει τον πόνο τους. Κανείς δεν τον κάλεσε να μπει στο Actor’s Studo. Απλώς πλήρωνε το νοίκι του. Παράλληλα, όμως, ήταν φανατικός αναγνώστης και μέσα από τις σελίδες των βιβλίων ανακάλυψε πώς ήταν οι ζωές των άλλων. «Δεν ήταν καθόλου σαν τη δικιά μου. Και αποφάσισα ν’ αλλάξω τη ζωή μου. Δεν το σκεφτόμουν απλώς, ήμουν αποφασισμένος».

Δούλευε, δούλευε, μην περιμένεις. Μερικοί πολύ καλοί ηθοποιοί κάθονται σ’ όλη τους τη ζωή περιμένοντας το ρόλο που τους ταιριάζει. Κάνε κάθε ρόλο που παίζεις σαν να είναι αυτός που περιμένεις. Μάθε την εμπιστοσύνη που κερδίζεις μόνο στη γραμμή του πυρός.

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, έπειτα από δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, ένα Όσκαρ β' αντρικού ρόλου για το «Η Χάνα και οι αδελφές της» και δύο Χρυσές Σφαίρες, έπειτα από μια σαραντάχρονη ήδη καριέρα και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού με σκηνοθέτες όπως ο Ότο Πρέμιγκερ, ο Βιτόριο ντε Σίκα, ο Μπράιαν ντε Πάλμα, ο Σίντνεϊ Λιούμετ, ο Όλιβερ Στόουν και ο Γούντι Άλεν, ο Μάικλ Κέιν αποφάσισε να μοιραστεί τα μυστικά της τέχνης του με όλους τους επίδοξους ηθοποιούς.

ΚΕΙΝ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. Μάικλ Κέιν, Μπροστά στην κάμερα, Εκδόσεις: Καστανιώτης
Μετάφραση: Θέμις Μπαζάκα, Μιράντα Βερούλη
Σελίδες: 152

«Εάν πραγματικά θέλεις να γίνεις ηθοποιός», θα τους έλεγε, «αλλά υπό τον όρο ότι αυτό δεν εμποδίζει το καθιερωμένο σου παιχνίδι του γκολφ, τις πολιτικές σου φιλοδοξίες ή τη σεξουαλική σου ζωή, τότε δεν θέλεις πραγματικά να γίνεις ηθοποιός. Το να είσαι ηθοποιός δεν είναι απλώς μια μερική απασχόληση, δεν είναι καν μια μόνιμη εργασία. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένα μόνιμο πάθος. Μια μονομανία».

Οι οδηγίες του Βρετανού ηθοποιού προς τους ναυτιλλομένους στα πελάγη όχι μόνο της υποκριτικής αλλά και της κινηματογραφικής βιομηχανίας εκδόθηκαν το 1990 στον τόμο «Acting in film» που δέκα χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και στα ελληνικά με  τίτλο «Μπροστά στην κάμερα», σε μετάφραση Θέμιδας Μπαζάκα και Μιράντας Βερούλη (εκδ. Καστανιώτη). Δυσεύρετο πια, σκέφτηκα να το ανασύρω από «το πίσω ράφι», μόλις διάβασα πως ο 90χρονος σήμερα Μάικλ Κέιν μόλις δημοσίευσε ένα βιβλίο ακόμη, ένα θρίλερ.

Ιδού λοιπόν μερικά αποσπάσματα από το «Μπροστά στην κάμερα» και συγκεκριμένα από το κεφάλαιο «Σχετικά με την ιδιότητα του σταρ» που, πέρα από τους εν δυνάμει αστέρες, μπορεί να ενδιαφέρουν και τους κοινούς θνητούς. Αυτούς που ίσως ονειρεύτηκαν να γίνουν πρωταγωνιστές, αλλά δεν προσβλήθηκαν από το μικρόβιο της μονομανίας.

***

«Για να είσαι σταρ του κινηματογράφου, πρέπει να εφεύρεις τον εαυτό σου. Ήμουν ένας Cockney και προφανώς δεν ταίριαζα με κανενός την ιδέα του τι υποτίθεται ότι είναι ένας ηθοποιός, έτσι αποφάσισα να βάλω διάφορα στοιχεία μαζί, τα οποία συνέθεταν ένα αξιομνημόνευτο πακέτο. Φρόντισα να με βλέπουν στα πιο in μέρη, φορώντας γυαλιά και καπνίζοντας πούρο. Έγινα γνωστός ως "ο τύπος που φοράει γυαλιά και καπνίζει πούρο". Μετά ο κόσμος άρχισε να λέει: "Παίζει ρόλους της εργατικής τάξης, φοράει γυαλιά και καπνίζει πούρο". Ήταν η αλήθεια, αλλά είχα συνειδητά συνθέσει αυτήν την αλήθεια ώστε να μην ξεφύγει από κανέναν. Έκανα για τον εαυτό μου αυτό που έκαναν τα μεγάλα στούντιο για τους ηθοποιούς τους. Δημιούργησα ένα ίματζ. Το ίματζ μπορεί να είναι αληθινό, ψεύτικο ή μεταξύ των δυο, αλλά ώσπου ν’ αποκτήσεις ένα, για τον κόσμο του κινηματογράφου δεν υπάρχεις.

»Στην πραγματικότητα προσπάθησα να κατευθύνω ολόκληρη την καριέρα μου με τον τρόπο που τα μεγάλα στούντιο συνήθιζαν να μεταχειρίζονται τους ηθοποιούς τους. Έκανα όσο πιο πολλές ταινίες τον χρόνο μπορούσα για ν’ αποκτήσω την εμπειρία. Εάν κάθεσαι περιμένοντας τον "μεγάλο ρόλο", όταν τελικά η ευκαιρία εμφανιστεί δεν θα είσαι έτοιμος. Δεν θα έχεις τις πολλές μικρές εμπειρίες που οδηγούν στην πολύ μεγάλη ικανότητα. Την επιτυχία, κι αυτό μπορεί να ξαφνιάσει μερικούς, την αποκτάς δουλεύοντας κι όχι μετρώντας τις φράσεις του ρόλου σου ούτε παζαρεύοντας πού θα μπει τ’ όνομά σου. Δούλευε, δούλευε, μην περιμένεις. Μερικοί πολύ καλοί ηθοποιοί κάθονται σ’ όλη τους τη ζωή περιμένοντας το ρόλο που τους ταιριάζει. Κάνε κάθε ρόλο που παίζεις σαν να είναι αυτός που περιμένεις. Μάθε την εμπιστοσύνη που κερδίζεις μόνο στη γραμμή του πυρός. Η εμπιστοσύνη φέρνει τη χαλάρωση. Η χαλάρωση ελευθερώνει όλες σου τις δυνατότητες για τις απαιτήσεις του ρόλου σου. Κι όταν έρθει ο μεγάλος ρόλος, θα χρειαστείς το εκατό τοις εκατό από αυτό που έχεις να δώσεις. Μη στερηθείς το εικοσιπέντε τοις εκατό. Μη στερηθείς ούτε το ένα τοις εκατό. Να είσαι εντελώς διαθέσιμος σε οποιαδήποτε πρόκληση βρεθεί στον δρόμο σου, έχοντας πλήρη έλεγχο της τέχνης σου, του υλικού σου, του εαυτού σου.

Μάικλ Κέιν: «Μπροστά στην κάμερα» Facebook Twitter
Είναι πολύ πιο δύσκολο να παίξεις σε μια κακή ταινία απ’ ό,τι σε μια καλή. Ένα κακό σενάριο κάνει την υποκριτική πολύ δύσκολη.

»Η μισή από την ενέργειά μου ως πρωταγωνιστής σε μια ταινία πηγαίνει στο να κρατάω τις εντάσεις χαμηλά. Εσύ δίνεις τον τόνο στο πλατό. Κι όταν είσαι ο πρωταγωνιστής, είσαι αυτός που στέλνουν πάντα να βγάλει την πρωταγωνίστρια από το καμαρίνι όταν αυτή δεν θέλει να έρθει. Όλοι λένε "Δεν μπορώ να την βγάλω Μάικλ, πήγαινε εσύ και βγάλ’ τη". Πιθανώς είναι ακόμα εκεί μέσα γιατί τα μαλλιά της δεν είναι καλά ή δεν συμπαθεί πολύ τον σκηνοθέτη. Πολύ λίγες πρωταγωνίστριες πρέπει να βγάλουν από το καμαρίνι τον πρωταγωνιστή. Προσπαθώ πάντα να έχω καλή σχέση με την συμπρωταγωνίστριά μου. Αλλά αυτό είναι όλο κι όλο. Δεν πρέπει ποτέ να μπλέκεσαι συναισθηματικά μαζί της. Σε αποδυναμώνει κι αποδυναμώνει και την ταινία. Αν πρόκειται να γίνεις κινηματογραφικός σταρ, πρέπει να είσαι φτιαγμένος από σίδερο.

»Είναι πολύ πιο δύσκολο να παίξεις σε μια κακή ταινία απ’ ό,τι σε μια καλή. Ένα κακό σενάριο κάνει την υποκριτική πολύ δύσκολη. Μπορείς παρ’ όλα αυτά να κερδίσεις ένα Όσκαρ για το ευκολότερο παίξιμο της καριέρας σου χάρη σ’ ένα έξοχο σενάριο. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα βραβείο για τον θρίαμβο επί των δυσκολιών. Αλλά τίποτα δεν είναι απόλυτα σίγουρο, πάντα παίρνεις ένα ρίσκο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Sleuth” (ήδη μεγάλη θεατρική επιτυχία) με πρωταγωνιστές τον Λόρενς Ολίβιε κι εμένα. Φαινόταν πολλά υποσχόμενο, αλλά ήταν μια ταινία για δύο και καμία ποτέ ταινία με δύο μόνο ηθοποιούς δεν έβγαλε λεφτά – εννοώ ώσπου βγήκε το “Sleuth”.

»Δεν είμαι ανταγωνιστικός. Δεν βλέπω το σταριλίκι ή την υποκριτική ως ένα είδος ανταγωνισμού. Ο Μοντγκόμερι Κλιφτ είπε κάποτε ότι η ζήλια ενός άλλου ηθοποιού ήταν η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που θα μπορούσε να λάβει. Ο Κλιφτ νόμιζε πως ήταν υγιές ν’ απεχθάνεσαι έναν άλλο ηθοποιό για την ερμηνεία του, γιατί ήταν σαν να λες: "Εύχομαι να το είχα κάνει αυτό". Δεν συμβουλεύω τους ηθοποιούς να βλέπουν τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι αυτοκαταστροφικό. Αν είσαι ανταγωνιστικός και δεν είσαι πάντα σε μια νικηφόρο πορεία, θα γίνεις πικρόχολος. Για να πω την αλήθεια, είμαι αρκετά υπερόπτης σε σχέση με το όλο πρόβλημα, γιατί θεωρώ ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός – είμαι αυτός που ή δεν τους κάνω ούτως ή άλλως».

Αγοράστε το βιβλίο εδώ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ