Μαρωνίτης & Γκίνσμπεργκ

Μαρωνίτης & Γκίνσμπεργκ Facebook Twitter
0

Μαρωνίτης & Γκίνσμπεργκ Facebook Twitter

1. Παράπονο: Εδώ και μερικά τέρμινα χορεύουν οι αριθμοί, γλεντάνε οι λογιστικές και ωθούνται σε περιθώρια και σιωπές οι ποιήσεις, οι λογισμοί. Κι ακόμα, με παράπονο το λέω, άνθρωποι εκλεκτοί έχουν επιδοθεί σε μιαν αγωνιώδη (σύμφωνοι) και έντιμη (ακόμα πιο σύμφωνοι) προσπάθεια να σωθούμε από γκρεμούς και βάραθρα, από λιμούς και λοιμούς, από συλλογικές παρακρούσεις και μαζικές αυτοκαταστροφές, αλλά λες και είναι πρώτιστη συνθήκη και αναγκαία να αναθεματίσουν αυτό που ήσαν παλαιότερα, να βάλλουν με περισσή κακία κατά ήδη νεκρών ειδώλων και ιδανικών.

Πολλές φωνές που ξεκινάνε ψύχραιμες εκτρέπονται σε έναν οξύηχο συναγερμό. Άλλες μπουκώνουν και βραχνιάζουν. Κάποιες χάνουν πολλάαπό τα δίκια τους γιατί μαλλιάζει η γλώσσα τους στ’ αλήθεια. Κάποιες ενοχές γίνονται εκπόνηση και διευθέτηση επιχειρημάτων που θέλουν να ξορκίσουν το παρελθόν, έστω τις αφροσύνες του παρελθόντος. Ορισμένοι φανατισμοί αλλάζουν πρόσημο. Πάλι, οι διχασμοί. Πάλι, οι συναισθηματικοί εκβιασμοί. Πάλι το από εδώ ή από εκεί, και το σβήσ’ τα όλα και πάμε απ’ την αρχή.

 

2. Αθωότητα: Διαβάζω Μαρωνίτη. Λέει ο Δάσκαλος: «Προέρχομαι από μια οικογένεια καπνεργατική […] που είχε την κομμουνιστική αθωότητα του 1930 και, εν μέρει, του 1940. Επομένως, υπάρχουν καταβολές ανεξίτηλες στην πρώιμη εφηβική ηλικία από τον καπνεργατικό κομμουνισμό, όπως τον ονομάζω εγώ. Πιστεύω πως όλη αυτή η παράδοση ενστάλαξε μέσα μου μια δωρεά ανεκτίμητη που προσπαθώ να κρατήσω με τα δόντια. Η παράδοση αυτή μου έμαθε να εκτιμώ περισσότερο απ’ όλα εκείνο που ονομάζω ζωτικές ψευδαισθήσεις […] Πιστεύω ότι τουλάχιστον οι άνθρωποι που θυσίασαν τη ζωή τους, ή την εξέθεσαν στον έσχατο κίνδυνο, από κει και πέρα είτε γίνονται κυνικοί είτε κρατούν πάση θυσία τα στοιχεία της αθωότητάς τους. Απροσδιόριστης μεν, αλλά σίγουρα βιωματικής. Αυτό που πάει να λείψει γύρω μας σήμερα είναι ακριβώς μια τέτοια αίσθηση. Προτιμώ να είμαι αθώος και ελαφρώς ανόητος, παρά να είμαι άφιλος και κυνικός […]» (Δημήτρης Δουλγερίδης, Δεύτερη Ανάγνωση. Οι συνεντεύξεις, εκτός από το έργο τους, εκδ. Πόλις, σσ. 150-1).

 

3. Συσχετισμοί: Διαβάζοντας τον Μαρωνίτη, στέκομαι ξανά και ξανά στη λέξη «αθωότητα». Ο Μαρωνίτης την επαναλαμβάνει. Γενναία. Δεν φοβάται, κι άφοβα θα πει τη φοβερή φράση: «Προτιμώ να είμαι αθώος και ελαφρώς ανόητος, παρά να είμαι άφιλος και κυνικός». Ο πρίγκιπας Λεφ Νικολάγεβιτς Μίσκιν χαμογελάει από κει πάνω. Ο Μισέλ Κατσαρός τραγουδάει, «Παραμένω εν πλήρει συγχύσει αθώος». Ξεβιδώνω το βούλωμα από ένα στρατιωτικό μεταλλικό παγούρι γεμάτο πηλιορείτικο τσίπουρο και το μοιράζομαι με φίλους (τροτσκιστές, αναρχικούς, ρηγάδες, πανελλαδικάριους, σιτουασιονιστές, ραϊχικούς, φροϋδομαρξιστές, παλαβωμένους με τον Μπένγιαμιν, ομνύοντες στον Φουκώ, ξεφτέρια στον Αξελό). Ένα ταξίμι για τον Άρη Αλεξάνδρου. Ξόδι

για τον Αγιονικοκαρούζο. Μαρωνίτης: «Μπορεί να μη γίνει ο κόσμος ποτέ όπως τον υποσχέθηκαν μερικά υπεραισιόδοξα συστήματα, αλλά, εν πάση περιπτώσει, το να διατηρεί κανείς τις ζωτικές του ψευδαισθήσεις είναι ήδη πολύτιμο». Θυμάμαι τον Γκόρπα: «Μαίριλυν, μαζί μ’ εσέ θυμάμαι και τον Μπελογιάννη». Ο Μαρωνίτης με πάει στον Γκίνσμπεργκ: «Αμερική, σαν ήμουνα εφτά χρονώ, η μαμά μ’ έπαιρνε μαζί της / στις συνεδριάσεις των κομμουνιστικών αχτίδων / μας πουλάγανε στραγάλια μια χούφτα το κουπόνι, μια πεντάρα το κουπόνι / οι λόγοι ήτανε τζάμπα, όλοι τους ήτανε χάρμα, ‘τρέφαν αισθήματα για την εργατιά, υπήρχε τόση ειλικρίνεια/ ιδέα δεν είχες τι κομμάτι πράμα ήταν το κόμμα το 1935».

 

4. Νερά/Μωρό: Μες στη φούρια των καιρών και τους απανωτούς κατακερματισμούς, ας φροντίζουμε να μην καίμε και τα χλωρά μαζί με τα ξερά, κι ας μην πετάμε το μωρό μαζί με τα νερά. Ναι, πιέζουν τα πάντα, αλλά μη γινόμαστε κακιασμένοι με παλιότερα πιστεύω και, κυρίως, μην πετάμε τα τιμαλφή που τα βλέπουμε τώρα σκουριασμένα. Είμαστε οι ιστορίες μας. Και η Ιστορία είναι οι ιστορίες μας.

Παντού θα βρεις κάτι που να μένει. Ένα τραγούδι. Ένα στιχάκι. Ένα βλέμμα. Ένα άφιλτρο τσιγάρο, διαβάζοντας την Ιλιάδα. Μια γουλιά, μια μποτίλια, μια νταμιτζάνα κρασί, ακούγοντας την «Οδό Ονείρων». Ο Μαρωνίτης κρατάει το πολύτιμο. Ο Γκίνσμπεργκ κρατάει το πολύτιμο. Καπνεργατικός κομμουνισμός και αθωότητα και ζωτικές ψευδαισθήσεις. Στραγάλια μια πεντάρα το κουπόνι και οι λόγοι τζάμπα και τόση ειλικρίνεια.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM