Η Μάρω Δούκα σχεδιάζει το ομαδικό πορτρέτο των μεγάλων δασκάλων της― και είναι απολαυστική!

Η Μάρω Δούκα σχεδιάζει το ομαδικό πορτρέτο των μεγάλων δασκάλων της― και είναι απολαυστική! Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

 

Από τους συγγραφείς που μας σημάδεψαν και μας άνοιξαν τα μάτια ιστορίες περιμένουμε – τι άλλο; Ιστορίες πραγματικές ή επινοημένες που θα μας συμφιλιώνουν με τον εαυτό μας και τον κόσμο και θα κόβουν για χάρη μας δρόμο ανάμεσα στη μοναξιά, στην ασυνεννοησία και στην άγνοια. Τέτοιες ιστορίες δημοσιεύει εδώ και σαράντα χρόνια η Μάρω Δούκα, καταφεύγοντας στην τέχνη της μυθοπλασίας κατά κανόνα και, κάποιες φορές, στην τέχνη της... ειλικρίνειας. Σ' αυτήν τη δεύτερη επιδίδεται και τώρα με το «Τίποτα δεν χαρίζεται» (Πατάκης): μια συλλογή με κείμενα για αγαπημένους της συγγραφείς, όπως τα έγραψε παλιότερα και με τις μνήμες που ανακάλεσε ξαναδιαβάζοντάς τα, η οποία έρχεται να προστεθεί πλάι στα εξομολογητικά «Μαύρα λουστρίνια» και στο πρώτο non-fiction βιβλίο της «Ο πεζογράφος και το πιθάρι του».

Σπαρμένο κι αυτό με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, το «Τίποτα δεν χαρίζεται» είναι μια αλυσίδα από επιφυλλίδες, μελέτες και ομιλίες, καρποί όλες κάποιας ευπρόσδεκτης παραγγελίας γύρω από μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που με το έργο και τη στάση ζωής τους υπήρξαν για τη Δούκα μεγάλοι δάσκαλοι. Ήταν, όμως, και η ίδια καλή μαθήτρια. Απ' όποιον είχε να της δώσει, άρμεγε. Κι όπως δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει, η τύχη την ευνόησε.

«Να προσπαθείτε να μη βαρύνετε τη γραφή σας με τα αισθήματά σας» την είχε συμβουλέψει ο Τσαρούχης. «Η ζωή από μόνη της περιβάλλεται από έναν ωκεανό αισθημάτων, αλίμονο αν τη βαρύνετε κι εσείς με τα δικά σας, θα χάσετε τότε επαφή με τη μυστηριώδη πραγματικότητα που τόσες χαρές και τόσες λύπες μάς δίνει».

Στη δεκαετία «που "δένει" συνήθως ο καρπός», ανάμεσα στα είκοσι και στα τριάντα, αφού είχε ρίξει τις προκηρύξεις που της αναλογούσαν, είχε περάσει στρατοδικείο, είχε κάνει τη θητεία της στις φυλακές Αβέρωφ κι είχε αποφοιτήσει από τη Φιλοσοφική, η Μάρω Δούκα βρέθηκε προσαραγμένη στο μικρό βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Κέδρος» της περίφημης Νανάς Καλλιανέση, όπου και άνθισε. Από το '74 ως το '81, καθισμένη σ' ένα μεταλλικό γραφειάκι με θέα στην Πανεπιστημίου, διάβαζε χειρόγραφα καπνίζοντας αρειμανίως και συνομιλούσε με ποιητές και πεζογράφους που μέχρι τότε θεωρούσε απρόσιτους. Σ' αυτό το «πανεπιστήμιο» έφτασε να ταυτίζει τη γλώσσα με τον μόχθο και την αυτογνωσία, και την ιδιότητα του συγγραφέα με την αντίσταση στον εφησυχασμό. Εκεί έγινε αποδέκτης της αστείρευτης γενναιοδωρίας του Γιάννη Ρίτσου, εκεί δέθηκε η φιλία της με την Τζένη Μαστοράκη και τον Γιάννη Κοντό, εκεί γνώρισε από κοντά τον Στρατή Τσίρκα, τον Τάσο Λειβαδίτη, τη Διδώ Σωτηρίου, τον Αλέξανδρο Κοτζιά, και με τις δικές τους ευλογίες έκανε και η ίδια τα πρώτα λογοτεχνικά της βήματα. Ορίστε, λοιπόν, απ' την πλευρά της ένα ακόμη αντίδωρο.

Ο βασικός κορμός του «Τίποτα δεν χαρίζεται» αποτελείται από κείμενα γραμμένα μεταξύ 1993 και 2005, όσο η Δούκα βυθιζόταν στην ιστορία του τόσο παρεξηγημένου Βυζαντίου για τις ανάγκες του «Ένας σκούφος από πορφύρα», όταν πηγαινοερχόταν στη βιβλιοθήκη των Φυλακών Ανηλίκων της Κασσαβέτειας απ' όπου εμπνεύστηκε την «Ουράνια Μηχανική», κι ενώ επιχειρούσε να δημιουργήσει μια ρωγμή στην ιδέα μας για τους μουσουλμάνους, ζωντανεύοντας στο «Αθώοι και φταίχτες» έναν τουρκοκρητικής καταγωγής κοσμοπολίτη που σκαλίζει τις ρίζες του. Την ίδια αυτή περίοδο ανέλαβε, ανάμεσα σ' άλλα, να κορφολογήσει τον ανθό από το έργο του Βιζυηνού, να καταθέσει τις οφειλές της στον Διονύσιο Σολωμό, να υπερασπιστεί τα πεζογραφήματα του Ρίτσου όταν πολλοί γύρω της τα λοιδορούσαν, να γράψει για τα νεανικά ποιήματα του Αναγνωστάκη και για τις πρώτες νουβέλες του Βασιλικού, να τιμήσει τη μνήμη του Χατζή, του Ταχτσή, του Παύλου Ζάννα, του Τσαρούχη, του Ιωάννου, του Χατζιδάκι, του Φραγκιά, του Χειμωνά, του Καραγάτση, και να υπερασπιστεί τη λογοτεχνία απέναντι σ' εφήβους που έχουν φτάσει στο σημείο να αποστρέφονται το εξωσχολικό διάβασμα.

Δεν είναι, όμως, μόνο έργα όπως το «Εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων», οι «Εποχές», οι «Ακυβέρνητες Πολιτείες», τα «Ματωμένα Χώματα», ο «Γιούγκερμαν» και ο «Λοιμός» που αναδύονται μέσα από το βιβλίο της. Είναι και οι άνθρωποι. Όσοι, για παράδειγμα, πιστεύουν πως ο «παραδοσιακός» Ρίτσος και ο «ανανεωτικός» Αναγνωστάκης κρατούσαν πάντα αποστάσεις μεταξύ τους, ας μην είναι και τόσο σίγουροι. Πράγματι, τους χώριζαν πολλά, από την ηλικία και τις κοινωνικές καταβολές τους ως την ιδιοσυγκρασία τους. Πολυγραφότατος και «προκλητικά οικουμενικός για τα εγχώρια ήθη» ο ένας, ολιγογράφος και «σαρκαστικά εντόπιος» ο άλλος, προς το τέλος της ζωής τους τα λέγανε συχνά απ' το τηλέφωνο. Κατά βάθος, λέει η Δούκα, ήταν σύντροφοι του ίδιου ονείρου, της δικής τους ανάγκης να υπάρξουν και να συνυπάρξουν, όπως το εξέφρασαν και οι δυο μέσα από την ποίηση.

Στο σπαρταριστό κεφάλαιο, επίσης, που αναλογεί στον ρηξικέλευθο αλλά κι επιρρεπή στις κοσμικότητες Κώστα Ταχτσή, δεν το κρύβει: μολονότι τον θαύμαζε ως συγγραφέα, ώρες-ώρες τον λυπόταν έτσι όπως τον έβλεπε ν' αφήνεται καταστροφικά στις αντιφάσεις του. «Φίλοι καθημερινοί, να πίνουμε καφέ με τα φραγκοδίφραγκα, δεν υπήρξαμε ποτέ» γράφει. Ίσως γι' αυτό, όμως, κάποια στιγμή αφέθηκε να της εμπιστευτεί ανομολόγητα μυστικά του και μαζί τον τρόμο του όχι απέναντι στον θάνατο, αλλά στα γηρατειά. Αντίστοιχα σπαρταριστές είναι οι σελίδες που αφορούν τον Γιάννη Τσαρούχη, καθώς η Δούκα ανακαλεί τις συναντήσεις τους στο σπίτι του, στο Μαρούσι, με αφορμή την επικείμενη τότε έκδοση των «Τρωάδων» σε δική του μετάφραση. Αντιμέτωπη μ' αυτό τον «ατημέλητο, άλουστο, χαριτωμένο, σχεδόν φλύαρο, φιλοπαίγμονα άνδρα», τον «δυτικότροπο αλλά και βαθιά ανατολίτη», τον «ελληνολάτρη» που αντιμετώπιζε με περιπαικτική διάθεση τις «εθνοπρεπείς κουφότητές μας», ένιωθε διαρκώς σαν να περνάει εξετάσεις και να κόβεται. «Να προσπαθείτε να μη βαρύνετε τη γραφή σας με τα αισθήματά σας» την είχε συμβουλέψει ο Τσαρούχης. «Η ζωή από μόνη της περιβάλλεται από έναν ωκεανό αισθημάτων, αλίμονο αν τη βαρύνετε κι εσείς με τα δικά σας, θα χάσετε τότε επαφή με τη μυστηριώδη πραγματικότητα που τόσες χαρές και τόσες λύπες μάς δίνει». Ήταν μια αλλόκοτη συμβουλή που η ίδια δυσκολεύτηκε να χωνέψει, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, δεν την ξέχασε.

Θα μπορούσε κανείς να διαβάσει το «Τίποτα δεν χαρίζεται» ξεκινώντας απ' όποιο σημείο του κάνει κέφι, άναρχα. Έτσι όμως και το πιάσει απ' την αρχή ως το τέλος, συντονιζόμενος με τη συνειρμική σκέψη και τους ελιγμούς της Δούκα ανάμεσα σε πρόσωπα, έργα κι εποχές, ακόμα καλύτερα. Υπάρχουν πολλές παράλληλες ιστορίες που τρέχουν υπόγεια στις σελίδες του: για το πώς διαμορφώνεται ένας συγγραφέας, για το πώς τέχνη και ζωή αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαθρεφτίζονται, αλλά και για το πώς μια χώρα, η δική μας χώρα, γλίστρησε στην ανεμελιά της ευημερίας, δόξασε τη φτήνια, έπεσε στην παγίδα της αμεριμνησίας κι έφτασε σήμερα εδώ που έφτασε.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ