Νησιωτικό δράμα

Νησιωτικό δράμα Facebook Twitter
ΤΡΕΙΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ Ηθοποιούς με εξαιρετικό κωμικό τάιμινγκ αναζήτησε -και βρήκε- ο σκηνοθέτης Γιώργος Οικονόμου.
0

Eίχε ο Βασίλης Αλεξάκης τη Φαίδρα του Ρακίνα, στην παλιά εκείνη μετάφραση του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, όπως λέει στους θεατές ο Αφηγητής (Αλέξανδρος Μυλωνάς), όταν έγραφε το έργο του Μη με λες Φωφώ; Και ποια είναι, επιτέλους, αυτή η Φωφώ και τι σχέση έχει μ' όλους αυτούς ο Μπέκετ;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο πατέρας του Βασίλη Αλεξάκη ήταν ηθοποιός, γι' αυτό -παρ' ότι κατεξοχήν μυθιστοριογράφος- ο υιός κουβαλά μια αγάπη για το θέατρο που δις τον οδήγησε και στη συγγραφή για τη σκηνή. Πρώτα έγραψε το Εγώ δεν, έναν μονόλογο που πριν από λίγα χρόνια ερμήνευσε οΚωνσταντίνος Τζούμας, και το Ο Σαμ, η Φαίδρα κι εγώ που παρουσιάστηκε από τον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό France Cultureπρος τιμήν του Σάμιουελ Μπέκετ λίγο μετά το θάνατό του.

Το κείμενο αυτό είχε δώσει ο Αλεξάκης στονΓιώργο Οικονόμου και στην Αντιγόνη Αμανίτου και περίμενε τη στιγμή του. «Πέρσι, ψάχνοντας στα χαρτιά μου, το εντοπίζω ξανά» λέει ο σκηνοθέτης του έργου Γιώργος Οικονόμου. «Το διάβασα με καινούργιο ενδιαφέρον, από τη στιγμή που είχα ξαναδουλέψει κείμενό του, το Εγώ δεν, για τη σκηνή. Βρήκα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και έχοντας αναλάβει τη διεύθυνση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ρόδου, κατέληξα ότι ήταν ιδανικό για το καλοκαίρι του 2007. Έτσι άρχισαν οι συζητήσεις με τον Βασίλη. Το κείμενο πέρασε από αρκετές γραφές, ώσπου φτάσαμε στο νησιώτικο δράμα με τον τίτλο Μη με λες Φωφώ, που θα δείτε σε λίγες μέρες. Ο Αλεξάκης έχει μια ικανότητα, που προσπαθούμε να την εκμεταλλευθούμε στην παράσταση, να αγγίζει απαλά, άλλοτε με γλυκό κι άλλοτε με σκωπτικό χιούμορ, πάντως όχι εξυπνακίστικα, τις πιο δύσκολες στιγμές και καταστάσεις της ζωής».

ΗΦωφώ τελικά δεν είναι άλλη από τη Φαίδρα, μια αθεράπευτη τεκνατζού, που πήρε στο λαιμό της το καλό παιδί, το γιο του συζύγου της Ιππόλυτο. Η σκευωρία της αποκαλύφθηκε, και μαζί με την τροφό της, την Οινώνη, τις τσουβαλιάσανε και τις πέταξαν σε μια βραχονησίδα όπου διάγουν βίον αφόρητον τα τελευταία 3.000 χρόνια. Η Οινώνη τιμωρείται μαζί της, την προστατεύει από τη μία ως παλαιά τροφός, την αποκαθηλώνει από την άλλη. Ο τίτλος προέκυψε από μια φράση της Φαίδρας, που εξανίσταται κάθε φορά που η Οινώνη τη φωνάζει Φωφώ, διότι η ηρωίδα, παρά τις χιλιετίες που πέρασαν, δεν έχει χάσει τη γυναικεία ματαιοδοξία της, ούτε σταμάτησε να υποστηρίζει τη βασιλική της υπόσταση και πάντα ελπίζει ότι θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα αποκατασταθεί.

Η λοξή ανάγνωση του αρχαίου μύθου μήπως είναι ένα σχόλιο για τη στρεβλή σχέση μας με το αρχαιοελληνικό παρελθόν και μεγαλείο; «Αν εμπεριέχει το έργο το σχόλιο, αυτό γίνεται μέσα από τη δημιουργική, απολύτως απενοχοποιημένη, χρήση του αρχαίου μύθου - θα ‘λεγα με τον τρόπο του Τσαρούχη, που μπορούσε να ταξιδέψει χιλιάδες χρόνια πίσω, σαν να ήταν εκεί, με τον τρόπο των αληθινά μορφωμένων ανθρώπων που η σκέψη τους δεν πάσχει από αρτηριοσκλήρυνση κι η γνώση τους δίνει έναυσμα για τη φαντασία και για τη νέα δημιουργία. Έτσι με μία φράση της Φαίδρας του, που εξανίσταται κάθε φορά που η Οινώνη τη φωνάζει Φωφώ, με το Μη με λες Φωφώ, ο Αλεξάκης πάντρεψε τον Ευριπίδη με τον Ταχτσή».

Έκπληξη της παράστασης του ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου (συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών) είναι η επιλογή του Χρήστου Βαλαβανίδηγια τον ρόλο της Οινώνης, της εκπροσώπου της εργατικής τάξης, όπως λέει ο καλός ηθοποιός. «Δεν επεδίωξα την πλάκα της υπόθεσης. Έψαχνα έναν ή μία ηθοποιό που να έχει εξαιρετικό κωμικό τάιμινγκ. Κατέληξα στον Χρήστο γιατί έχει την ωριμότητα να ερμηνεύσει τη γυναίκα χωρίς να κάνει την ξεφωνημένη αδελφή» σχολιάζει ο Γ. Οικονόμου. Εκτός από τον Αφηγητή, οΑλέξανδρος Μυλωνάς ερμηνεύει και το ρόλο του Ελληνοαμερικανού Ρασταπόπουλου, πρόσωπο που θυμίζει μία σύγχρονη εκδοχή του Θησέα.

Η Αντιγόνη Αμανίτου ερμηνεύει την Φαίδρα ή Φωφώ και δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά της για την παράσταση που θα δούμε στο Σχολείον στις 29 και 30 Ιουνίου. «Είμαι ενθουσιασμένη με το στήσιμο, το σχήμα των ηθοποιών είναι δεμένο και με καλή χημεία, η δουλειά του Κώστα Βελινόπουλουστο σκηνικό, του Νίκου Πορτοκάλογλουστη μουσική, του Ανδρέα Μπέλλη στους φωτισμούς είναι τόσο καλή που ξεχνώ τιςσωματικές δυσκολίες» λέει η Αντιγόνη Αμανίτου. «Τη δυσκολία δηλαδή να παίζω φορώντας μακριά ρούχα και μακριά συνθετική περούκα, πολύ ζεστά όλα, και μ' ένα στέμμα που με βαραίνει, σ' ένα σκηνικό που δεν έχει καμία επίπεδη επιφάνεια, άρα πρέπει όλο να σκαρφαλώνεις και να πηδάς, και που είναι καλυμμένο με άμμο, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κίνηση. Αλλά, εντάξει, οι ηθοποιοί γνωρίζουν αυτό που κανείς δεν τους είπε όταν ξεκινούσαν στις δραματικές σχολές, ότι για είσαι ηθοποιός απαιτείται εξαιρετική σωματική υγεία και πολύ μεγάλες αντοχές».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ