Νησιωτικό δράμα

Νησιωτικό δράμα Facebook Twitter
ΤΡΕΙΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ Ηθοποιούς με εξαιρετικό κωμικό τάιμινγκ αναζήτησε -και βρήκε- ο σκηνοθέτης Γιώργος Οικονόμου.
0

Eίχε ο Βασίλης Αλεξάκης τη Φαίδρα του Ρακίνα, στην παλιά εκείνη μετάφραση του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, όπως λέει στους θεατές ο Αφηγητής (Αλέξανδρος Μυλωνάς), όταν έγραφε το έργο του Μη με λες Φωφώ; Και ποια είναι, επιτέλους, αυτή η Φωφώ και τι σχέση έχει μ' όλους αυτούς ο Μπέκετ;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο πατέρας του Βασίλη Αλεξάκη ήταν ηθοποιός, γι' αυτό -παρ' ότι κατεξοχήν μυθιστοριογράφος- ο υιός κουβαλά μια αγάπη για το θέατρο που δις τον οδήγησε και στη συγγραφή για τη σκηνή. Πρώτα έγραψε το Εγώ δεν, έναν μονόλογο που πριν από λίγα χρόνια ερμήνευσε οΚωνσταντίνος Τζούμας, και το Ο Σαμ, η Φαίδρα κι εγώ που παρουσιάστηκε από τον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό France Cultureπρος τιμήν του Σάμιουελ Μπέκετ λίγο μετά το θάνατό του.

Το κείμενο αυτό είχε δώσει ο Αλεξάκης στονΓιώργο Οικονόμου και στην Αντιγόνη Αμανίτου και περίμενε τη στιγμή του. «Πέρσι, ψάχνοντας στα χαρτιά μου, το εντοπίζω ξανά» λέει ο σκηνοθέτης του έργου Γιώργος Οικονόμου. «Το διάβασα με καινούργιο ενδιαφέρον, από τη στιγμή που είχα ξαναδουλέψει κείμενό του, το Εγώ δεν, για τη σκηνή. Βρήκα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και έχοντας αναλάβει τη διεύθυνση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ρόδου, κατέληξα ότι ήταν ιδανικό για το καλοκαίρι του 2007. Έτσι άρχισαν οι συζητήσεις με τον Βασίλη. Το κείμενο πέρασε από αρκετές γραφές, ώσπου φτάσαμε στο νησιώτικο δράμα με τον τίτλο Μη με λες Φωφώ, που θα δείτε σε λίγες μέρες. Ο Αλεξάκης έχει μια ικανότητα, που προσπαθούμε να την εκμεταλλευθούμε στην παράσταση, να αγγίζει απαλά, άλλοτε με γλυκό κι άλλοτε με σκωπτικό χιούμορ, πάντως όχι εξυπνακίστικα, τις πιο δύσκολες στιγμές και καταστάσεις της ζωής».

ΗΦωφώ τελικά δεν είναι άλλη από τη Φαίδρα, μια αθεράπευτη τεκνατζού, που πήρε στο λαιμό της το καλό παιδί, το γιο του συζύγου της Ιππόλυτο. Η σκευωρία της αποκαλύφθηκε, και μαζί με την τροφό της, την Οινώνη, τις τσουβαλιάσανε και τις πέταξαν σε μια βραχονησίδα όπου διάγουν βίον αφόρητον τα τελευταία 3.000 χρόνια. Η Οινώνη τιμωρείται μαζί της, την προστατεύει από τη μία ως παλαιά τροφός, την αποκαθηλώνει από την άλλη. Ο τίτλος προέκυψε από μια φράση της Φαίδρας, που εξανίσταται κάθε φορά που η Οινώνη τη φωνάζει Φωφώ, διότι η ηρωίδα, παρά τις χιλιετίες που πέρασαν, δεν έχει χάσει τη γυναικεία ματαιοδοξία της, ούτε σταμάτησε να υποστηρίζει τη βασιλική της υπόσταση και πάντα ελπίζει ότι θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα αποκατασταθεί.

Η λοξή ανάγνωση του αρχαίου μύθου μήπως είναι ένα σχόλιο για τη στρεβλή σχέση μας με το αρχαιοελληνικό παρελθόν και μεγαλείο; «Αν εμπεριέχει το έργο το σχόλιο, αυτό γίνεται μέσα από τη δημιουργική, απολύτως απενοχοποιημένη, χρήση του αρχαίου μύθου - θα ‘λεγα με τον τρόπο του Τσαρούχη, που μπορούσε να ταξιδέψει χιλιάδες χρόνια πίσω, σαν να ήταν εκεί, με τον τρόπο των αληθινά μορφωμένων ανθρώπων που η σκέψη τους δεν πάσχει από αρτηριοσκλήρυνση κι η γνώση τους δίνει έναυσμα για τη φαντασία και για τη νέα δημιουργία. Έτσι με μία φράση της Φαίδρας του, που εξανίσταται κάθε φορά που η Οινώνη τη φωνάζει Φωφώ, με το Μη με λες Φωφώ, ο Αλεξάκης πάντρεψε τον Ευριπίδη με τον Ταχτσή».

Έκπληξη της παράστασης του ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου (συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών) είναι η επιλογή του Χρήστου Βαλαβανίδηγια τον ρόλο της Οινώνης, της εκπροσώπου της εργατικής τάξης, όπως λέει ο καλός ηθοποιός. «Δεν επεδίωξα την πλάκα της υπόθεσης. Έψαχνα έναν ή μία ηθοποιό που να έχει εξαιρετικό κωμικό τάιμινγκ. Κατέληξα στον Χρήστο γιατί έχει την ωριμότητα να ερμηνεύσει τη γυναίκα χωρίς να κάνει την ξεφωνημένη αδελφή» σχολιάζει ο Γ. Οικονόμου. Εκτός από τον Αφηγητή, οΑλέξανδρος Μυλωνάς ερμηνεύει και το ρόλο του Ελληνοαμερικανού Ρασταπόπουλου, πρόσωπο που θυμίζει μία σύγχρονη εκδοχή του Θησέα.

Η Αντιγόνη Αμανίτου ερμηνεύει την Φαίδρα ή Φωφώ και δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά της για την παράσταση που θα δούμε στο Σχολείον στις 29 και 30 Ιουνίου. «Είμαι ενθουσιασμένη με το στήσιμο, το σχήμα των ηθοποιών είναι δεμένο και με καλή χημεία, η δουλειά του Κώστα Βελινόπουλουστο σκηνικό, του Νίκου Πορτοκάλογλουστη μουσική, του Ανδρέα Μπέλλη στους φωτισμούς είναι τόσο καλή που ξεχνώ τιςσωματικές δυσκολίες» λέει η Αντιγόνη Αμανίτου. «Τη δυσκολία δηλαδή να παίζω φορώντας μακριά ρούχα και μακριά συνθετική περούκα, πολύ ζεστά όλα, και μ' ένα στέμμα που με βαραίνει, σ' ένα σκηνικό που δεν έχει καμία επίπεδη επιφάνεια, άρα πρέπει όλο να σκαρφαλώνεις και να πηδάς, και που είναι καλυμμένο με άμμο, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κίνηση. Αλλά, εντάξει, οι ηθοποιοί γνωρίζουν αυτό που κανείς δεν τους είπε όταν ξεκινούσαν στις δραματικές σχολές, ότι για είσαι ηθοποιός απαιτείται εξαιρετική σωματική υγεία και πολύ μεγάλες αντοχές».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ