Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Δεν θέλω άλλο να είμαι το κοριτσάκι που κάνει θέατρο γιατί χάνεται στη θλίψη". Πήρα φόρα και ξεπέρασα τα πάντα μέσα από αυτή την τέχνη. Είναι ένα μεγάλο δώρο και μια πολύτιμη αγκαλιά. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
1

Μικρή ονειρευόταν να γίνει Πλανητάρχης, σήμερα ισορροπεί μεταξύ ανασφάλειας και επιβεβαίωσης. Δηλώνει γκρούπι της Ιζαμπέλ Ιπέρ, αγωνιά για το πόσο καιρό ακόμα θα παίζει νεαρές βασανισμένες έφηβες, αγαπά πολύ τον Τενεσί Ουίλιαμς, τα δίνει όλα τους χειμώνες κι εξαφανίζεται τα καλοκαίρια στη Σαμοθράκη, μπορεί να ακούει Μάλερ και μετά χιπ-χοπ, μαγειρεύει καταπληκτικά και καμαρώνει για την κις λορέν της, μια φορά την εβδομάδα τρώει με τον παππού της, μένει στο Παγκράτι και συχνά κυκλοφορεί στη γειτονιά με τις πιτζάμες κι έχει στα σκαριά διάφορες κινηματογραφικές συμμετοχές. Ανάμεσά τους και η νέα ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου με τίτλο Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό.


Η Σίσσυ Τουμάση έχει μια νεανική, άγουρη βραχνάδα στη φωνή, κατασταλαγμένη σκέψη, παρελθόν με αβάσταχτες μαύρες στιγμές, αλλά και μια σπάνια δύναμη να κοιτά μόνο μπροστά. Στα 28 της χρόνια, λεπτοκαμωμένη σαν κλαράκι, κούκλα όσο και ταλαντούχα, σφραγίζει κάθε βράδυ την Αγριόπαπια του Ίψεν με μια σπουδαία ερμηνεία και μπήκε ήδη στη λίστα των νέων ηθοποιών από τους οποίους έχουμε υψηλές απαιτήσεις. «Κι εγώ έτσι ανυπόμονη είμαι στη δουλειά κι όταν κάτι με φοβίζει, γίνομαι επιθετική χωρίς λόγο» λέει.


Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών το 2012 και πριν προλάβει να καταλάβει σε τι μεταφράζεται το πτυχίο της πρωταγωνίστησε στη Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, όπου υποδύθηκε ένα από τα βασανισμένα παιδιά της νοσηρής οικογένειας.

Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Συνήθισα πια στις πρεμιέρες να έχουν όλοι τους συγγενείς κι εγώ κανέναν.


«Πέρασα με οντισιόν, την πρώτη της ζωής μου. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα με έπαιρνε αλλά πήγα γιατί πέθαινα να κάνω σινεμά. Την πρώτη αντίδραση του Αβρανά, όταν με είδε, πολύ θερμή δεν τη λες. Ήταν εξαιρετικά διστακτικός, με παρατηρούσε και ψέλλιζε: "Δεν μου κάνεις χρωματικά, είσαι πολύ μελαχρινή... Γενικά, δεν ξέρω αν μου κάνεις. Θες να πάμε να βάψεις τα μαλλιά σου για να αποφασίσω; Αλλά και πάλι σου λέω ότι μπορεί και να μη σε πάρω". Πήρα το ρίσκο, μπήκα στο πρώτο κομμωτήριο που βρήκα, έβαψα το μαλλί πορτοκαλί, έγινα το παιδί που θα μπορούσαν να είχαν δύο ξανθοί άνθρωποι και εμφανίστηκα ξανά μπροστά του. "Σε θέλω" μου είπε και ξεκίνησα γυρίσματα.

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Για μένα η Miss Violence ήταν η πρώτη τάξη του σχολείου στην υποκριτική, αλλά όχι κάτι άγνωστο από πλευράς θεματολογίας. Είχα ιδέα του τι σημαίνει να μεγαλώνεις παρακολουθώντας βία. Δεν με σοκάρει, μου είναι οικεία. Ταράζομαι, αλλά τη θεωρώ μια κανονική περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Σίσσυ Τουμάση στην ταινία Miss Violence.

Για μένα η Miss Violenceήταν η πρώτη τάξη του σχολείου στην υποκριτική, αλλά όχι κάτι άγνωστο από πλευράς θεματολογίας. Είχα ιδέα του τι σημαίνει να μεγαλώνεις παρακολουθώντας βία. Δεν με σοκάρει, μου είναι οικεία. Ταράζομαι, αλλά τη θεωρώ μια κανονική περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης».

Η Σίσσυ μεγάλωσε με τη μητέρα της, που ήταν τραπεζικός και μανιώδης αναγνώστρια, αλλάζοντας διαρκώς σπίτια. «Ξεκινήσαμε και καταλήξαμε στο Παγκράτι, αφού πρώτα περιοδεύσαμε σε διάφορες περιοχές. Τα σχολικά χρόνια ήταν χάλια. Ήμουν αφόρητα αντιδραστική, τόσο απέναντι στην οικογένεια όσο και στους δασκάλους. Εγώ συνέχεια έφευγα, εκείνοι συνέχεια με έψαχναν. Θυμάμαι τη μητέρα μου να περιμένει ατελείωτες ώρες στο μπαλκόνι να γυρίσω. Απαντούσα σε όλα με αντίδραση. Διάβαζα πράγματα που δεν σχετίζονταν με το σχολείο, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να παπαγαλίσω ούτε μια σειρά από τη σχολική ύλη».


Αναζητώντας πώς θα πορευτεί στη ζωή της πέταξε στην κουβέντα, σαν βεγγαλικό, την υποκριτική. «Θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια της μητέρας μου. Ήταν η στιγμιαία ευτυχία ενός ανθρώπου που είχε βαθιές καλλιτεχνικές ανησυχίες, αλλά κατέληξε σε μια τράπεζα με ταγέρ και αριθμούς γιατί δεν τόλμησε να κυνηγήσει το όνειρό της. Ήταν σαν να μου έδινε την ευχή της».


Δυστυχώς, η μητέρα της δεν έμαθε καν ότι πέρασε στη δραματική σχολή, καθώς το καλοκαίρι πριν ξεκινήσει μαθήματα, σκοτώθηκε σε τροχαίο. «Το πρώτο έτος πέρασε χωρίς να συνειδητοποιώ τι συμβαίνει. Από το δεύτερο είπα: "Εγώ δεν ήρθα εδώ να πετάω τα λεφτά μου. Τελειώσαμε με το πένθος. Δεν θέλω άλλο να είμαι το κοριτσάκι που κάνει θέατρο γιατί χάνεται στη θλίψη". Πήρα φόρα και ξεπέρασα τα πάντα μέσα από αυτή την τέχνη. Είναι ένα μεγάλο δώρο και μια πολύτιμη αγκαλιά».

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Δένομαι κι εγώ σαν τη Χέντβιγκ με τους ανθρώπους. Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Η Σίσσυ Τουμάση στην Αγριόπαπια.

Φέτος έχει κάνει το θεατρικό κοινό να παραμιλάει με την ερμηνεία της. Ο Δημήτρης Τάρλοου της ανέθεσε τον ρόλο της Χέντβιγκ στην Αγριόπαπια του Ίψεν που ανέβασε στο Πορεία. Έτσι, μέχρι να τελειώσει η σεζόν, η Σ. Τουμάση, ως αθώα, καλόκαρδη και ανασφαλής 14χρονη, θα πεθαίνει κάθε βράδυ, γιατί δεν διανοείται ότι θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της χωρίς την πατρική αγάπη.


«Δένομαι κι εγώ σαν τη Χέντβιγκ με τους ανθρώπους. Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Συνήθισα πια στις πρεμιέρες να έχουν όλοι τους συγγενείς κι εγώ κανέναν. Τουλάχιστον, φέτος ήρθε ο παππούς μου. Μου έφερε και σοκολάτες για να γλυκαθώ από τη στενοχώρια που παίρνω κάθε βράδυ εδώ μέσα. Πέρσι, στον Αύγουστο που κάναμε με τον Κ. Μαρκουλάκη, δεν τον κάλεσα για να μην ταραχτεί από τις βρισιές» λέει χαμογελώντας. «Μόνο σε ό,τι αφορά τη δουλειά δεν θέλω να έχω δεδομένα. Φέτος μπορεί να μου γράφουν ύμνους και του χρόνου να δουλεύω σε περίπτερο».


Σε λίγο καιρό από σήμερα θα υποδυθεί τη Μαρίνα Καραγάτση στο Ευχαριστημένο της ίδιας που ανεβαίνει στο Θέατρο Πορεία (22/2).

Θα μπει έτσι στη δίνη των διπλών παραστάσεων. «Πρώτη φορά στη ζωή μου έχω δύο δουλειές, πανηγυρίζω. Είναι ολίγον τρομακτικό να υποδύεσαι έναν άνθρωπο που ζει. Νομίζω πως τη στιγμή που θα καταλάβω ότι η Μαρίνα Καραγάτση είναι μεταξύ των θεατών θα πάθω εγκεφαλικό. Ο Δημήτρης (Τάρλοου), προς το παρόν, αναζητά τα κοινά μας στοιχεία. Προς τιμήν του δεν θέλει να αποκρύψει τι συνέβαινε σε εκείνο το σπίτι, που τυχαίνει να είναι του παππού του, και κυρίως πόσο δύσκολο πράγμα είναι να μεγαλώνεις με σπουδαίους γονείς που σε κάνουν να νιώθεις "λίγος". Είναι φοβερό βάρος να αγαπάς εκείνον που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετός».


«Εσύ γράφεις καθόλου;» τη ρωτάω, αφήνοντάς την στο καμαρίνι για να ντυθεί ξανά Χέντβιγκ. «Μόνο στα δύσκολα, αλλά αυτό αφορά εμένα. Προς Θεού, μη θεωρηθεί ότι η τέχνη είναι απόρροια πόνου και βασάνων. Είναι η πιο βαθιά χαρά». 

Ιnfo:

Αυτή την περίοδο η Σίσσυ Τουμάση πρωταγωνιστεί στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. (Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3, πλατεία Βικτωρίας, 210 8210991, 210 8210082)

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

21 νέα ταλέντα που ξεχωρίσαμε το 2017

Πρόσωπα / 21 νέα ταλέντα που ξεχωρίσαμε το 2017

21 άνθρωποι που ξεχωρίσαμε το 2017 απ’ όλο το φάσμα της τέχνης, και για τη συνέχεια των οποίων ανυπομονούμε, μας λένε τι κρατάνε από τη χρονιά που φεύγει και τι ετοιμάζουν για το άμεσο μέλλον.
ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT & ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ