«Είμαι της παύσης»

«Είμαι της παύσης» Facebook Twitter
0

Συναντάω τη Δήμητρα Παπαδοπούλου βράδυ Παρασκευής στο καμαρίνι της, λίγο πριν αρχίσει η καινούργια της παράσταση Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου. Καθισμένη κάτω από τα μισοχαμηλωμένα φώτα. Απλωμένα μπροστά της είναι μια σειρά από πινέλα του μακιγιάζ, τακτοποιημένα προσεκτικά σε μια μαύρη θήκη. Κάθεται σε μια μαύρη καρέκλα, μιλάει σιγά και αργά, στρίβει ένα τσιγάρο, παίζει με τα μαλλιά της. Δεν μιλάει πολύ. Συχνά πυκνά με κοιτάει λοξά από τον καθρέφτη.

Πώς σας ήρθε η ιδέα για το Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου;

Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο είναι μια ιδέα που είχα χρόνια πριν - αλλά τότε δεν ήταν της μόδας τα black και τα θρίλερ. Η κωμωδία ήτανε λίγο ποτισμένη από την ελληνική πραγματικότητα, από τον Σακελλάριο, τον Πρετεντέρη. Αυτή την ιδέα την είχα χρόνια πριν και τώρα που είδα ότι έχει πέσει λίγο αμερικανιά είπα εντάξει. Σκέφτηκα πως αυτή η ιδέα θα περάσει μια χαρά τώρα.

Σκέφτεστε και εμπορικά λοιπόν.

Ναι, σκέφτομαι και εμπορικά, αλλά όχι ότι αυτό μου αλλοιώνει την πραγματική μου επιθυμία. Αυτό είναι το περιτύλιγμα. Το περιτύλιγμα, λέω, να το βάλω σε σακούλα βιολογική που είναι της μόδας ή σε νάιλον; Το βλέπω σαν προϊόν, δεν αλλάζω αυτό που γουστάρω με τίποτα.

Τους χαρακτήρες τους γράφετε σκεπτόμενη τον εαυτό σας;

Σκέφτομαι τον εαυτό μου σε μια βάση πάρα πολύ ακραία και γελοία, μαζί με πάρα πολλές γυναίκες - μια κοινή συνισταμένη γυναικών. Συνήθως περιλαμβάνονται πολλές γυναίκες σε κάθε ρόλο. Και στους Απαράδεκτους είναι μια κοπέλα της διπλανής πόρτας και στο Σ' αγαπώ, μ' αγαπάς είναι η μητρότητα και εδώ είναι ο φόβος της γυναίκας για μοναξιά.

Ποιος είναι αυτός ο φόβος της γυναίκας για τη μοναξιά;

Το έργο είναι για το φόβο μιας γυναίκας που δεν μπορεί να μείνει μόνη της -ο φόβος για το σκοτάδι-, ένα αρχέγονο θρίλερ. Το έργο έχει πολύ χαβαλέ, αλλά αν το πάρει κάποιος σκηνοθέτης πολύ δραματικός μπορεί να το κάνει δράμα άνετα. Έχει μια παρωδία των φόβων μας, μια παρωδία του αμερικάνικου θρίλερ, των Β-movies, οι κραυγές, τα πνεύματα. Είναι ένα ιδιόρρυθμο έργο και έχει πολλά να πει, αν και δεν με αφορά καθόλου αν τα λέει. Με νοιάζει μόνο να έχει φάση και να περνάει ο κόσμος καλά. Ό,τι παίρνει ο καθένας σαν πληροφορία για πάρτη του ή αν έχει κάποια φοβία και τον αγγίξει, καλώς. Αλλιώς πέρασε δυο ώρες καλά.

Βλέπετε τηλεόραση; Σας αρέσει;

Όχι, δεν μ' αρέσει. Σήμερα ειδικά άνοιξα το μεσημέρι την τηλεόραση κι ένιωσα κατάθλιψη. Είδα έναν τύπο βαμμένο, με περούκα, που έβριζε μια τύπισσα που δεν έχει σημασία ποια ήταν, ένας πανάγνωστος ντυμένος γυναίκα έλεγε «εγώ που έφτυσα αίμα για να κάνω όνομα» και κάποια στιγμή σταμάτησε να έχει πλάκα. Εκεί λες: «Μαλάκα! Τι γίνεται; Πού ζούμε; Έχει χαθεί η μπάλα - βγαίνει ο κάθε κουλός και λέει ότι του 'ρθει». Δηλαδή αυτό το ελεύθερο βήμα που δίνεται σε όλους, αυτή η κερδοσκοπία της τηλεόρασης...

Πώς σας φαίνεται που οι Απαράδεκτοι έχουν επιτυχία μετά από τόσα χρόνια; Πέρσι που ήταν τα δέκα χρόνια Mega έκαναν πολύ υψηλές ακροαματικότητες.

Ακούω ότι ακόμα τους βλέπουνε. Εντάξει, γουστάρω πολύ. Τι; Μαλακίες να σου πω; Καταρχήν χαίρομαι που το χιούμορ είναι διαχρονικό, γιατί οι Απαράδεκτοι ήταν πάρα πολύ η ζωή μου όλη μέχρι εκείνη την εποχή, κι ακόμα το χιούμορ, το βάθος βάθος χιούμορ το δικό μου δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει.

Δραματικό ρόλο έχετε σκεφτεί να παίξετε;

Όχι.

Γιατί;

Γιατί δεν έχει νόημα. Τίποτα δεν μου λέει το δράμα. Α, πα, πα. Πλήττω πολύ. Κοίταξε να δεις, αν υπήρχε μπορεί και να τον έπαιζα έναν τέτοιο ρόλο, αλλά εγώ να κάτσω να γράψω για τον εαυτό μου τη δραματική πλευρά της ζωής; Με τίποτα. Δεν το θεωρώ σωστό. Νομίζω ότι δεν είναι ωφέλιμο για κανέναν το δράμα. Το δικό μου το δράμα - των αλλωνών μπορεί να είναι.

Με το τηλεπαιχνίδι που κάνατε πέρσι στη ΝΕΤ το «Πώς τον λέν' τον ποταμό;» είστε ευχαριστημένη;

Εντάξει, μωρέ, ένα παιχνίδι έκανα. Ήθελα να δω πώς είναι ένα παιχνίδι, να κάνεις μια εκπομπή χωρίς να τα γράφεις εσύ, να τα κοιτάζεις εσύ, να τα προσέχεις εσύ. Κάτι εύκολο...

Γιατί είχε κακές κριτικές, πόσω μάλλον που ήταν στη ΝΕΤ και ο κόσμος είναι πάντα πιο αυστηρός με την κρατική τηλεόραση - κυρίως γιατί την πληρώνει.

Λογικό είναι. Εντάξει, τηλεπαιχνίδι είναι, δεν είναι κάτι στο οποίο περιμένει κανείς να με δει. Είναι σαν να βγω ένα βράδυ με περούκα και να βάλω και βλεφαρίδες. Θα πούνε, τι κάνει αυτή; Δεν είναι το γήπεδό μου.

Πώς σας φαίνεται που σας αναγνωρίζουν και σας μιλάνε στο δρόμο;

Τώρα πια δεν με ενοχλεί. Νομίζω ότι συνεννοήθηκα με τον κόσμο, έχει πια καταλάβει ποια είμαι. Έχει καταλάβει και τις περισσότερες φορές δεν κάνει καραγκιοζιλίκια.

Βέβαια και εσείς όλα αυτά τα χρόνια έχετε χτίσει μια πολύ προσιτή περσόνα. Πρέπει να σας μιλάνε συνέχεια.

Ναι, μου μιλάνε, αλλά όχι όπως παλιά που ήταν ενοχλητικό. Οι άνθρωποι έχουνε πιάσει ότι δεν είμαι για πολλά πολλά, ότι δεν είμαι στο δρόμο για να κάνω κολλητιλίκια. Το νιώθουνε. Νομίζω ότι έχουμε συνεννοηθεί.

Δεν μιλάτε για τον εαυτό σας πολύ;

Να σου πω κάτι; Τις συνεντεύξεις δεν τις πολυγουστάρω. Πιστεύω πως ό,τι είναι να πει κάποιος το λέει με το έργο του. Απλά πρέπει να το επικοινωνήσει για να το μάθει ο κόσμος. Αλλά αν μου 'λεγες, ας πούμε, μην κάνεις καμία συνέντευξη γιατί απαγορεύτηκαν δια νόμου, δεν θα κατέβαινα στην πορεία για να γίνουν συνεντεύξεις. Δεν θα το 'κανα όμως με το ζόρι. Κι άμα δεν γουστάρω ένα έντυπο, δεν το κάνω με τίποτα.

Βαριέστε ή απλά δεν σας αρέσει να μιλάτε για τον εαυτό σας;

Γενικά δεν μιλάω πολύ. Αν μιλήσω πολύ ή έχω νευρικότητα ή καίγομαι για ένα θέμα που είναι γαμώ τα θέματα... Αλλά έτσι στο μπίρι-μπίρι όχι... Είμαι της παύσης.

Είναι αστείο αυτό, γιατί έχετε φτιάξει αυτή την κωμική, αστεία περσόνα που όλο μιλάει, γελάει και έχει μια απίστευτη εξωστρέφεια...

Τώρα θα βγω στη σκηνή, θα κάνω ένα τελείως άλλο πράγμα. Αλλά για σκέψου να ‘μουνα και στο καμαρίνι αυτό το πράγμα. Θα 'χα πάει στο Δαφνί!

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ