2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
To 2666 θα παρουσιαστεί σε δύο, περίπου πεντάωρα μέρη στις 30 και 31 Ιουλίου στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.
0
2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
Πιο «τίμιος» προς το πρωτότυπο κείμενο, ο Γκοσλέν διασκεύασε το μυθιστόρημα σε παράσταση διάρκειας περίπου 12 ωρών. Γιατί πώς αλλιώς να αντιμετωπίσεις ένα μυθιστόρημα σε πέντε μέρη, καθένα εκ των οποίων μπορεί να σταθεί αυτοτελώς;

Σε μια τόσο εξαρθρωμένη εποχή, με την πολιτική τάξη να παρακολουθεί αμήχανη εξελίξεις (μεταξύ άλλων, τρομοκρατικά χτυπήματα και δολοφονίες από την Αμερική έως την Ιαπωνία, που καταλύουν κάθε αίσθηση ασφάλειας στον δημόσιο χώρο), ο Ολιβιέ Πι, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, θέλησε να υπάρχει πολιτικός θεματικός άξονας στη φετινή διοργάνωση και έκανε λόγο για την πολιτική ανικανότητα και την άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Σ' αυτή την κατεύθυνση, ο 26χρονος Γάλλος σκηνοθέτης Ζουλιέν Γκοσλέν ανέλαβε να παρουσιάσει, με την κολεκτίβα Si vous pouviez lécher mon coeur, το opus magnum του Χιλιανού συγγραφέα Ρομπέρτο Μπολάνιο, 2666. Ο Γκοσλέν έχει δοκιμαστεί ξανά στη σκηνική μεταφορά μυθιστορηματικής ύλης, καθώς έχει σκηνοθετήσει και τα Στοιχειώδη Σωματίδια του Μισέλ Ουελμπέκ. Αλλά ακόμα κι έτσι, το να μεταφέρει στη σκηνή τις περίπου 1.000 σελίδες του εσχατολογικού μυθιστορήματος του Μπολάνιο (η έκδοση της Άγρας, σε μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου, έχει εξαντληθεί, αλλά θα επανεκδοθεί και θα κυκλοφορήσει εκ νέου το φθινόπωρο) αποτελεί πρόκληση από κάθε πλευρά.


Κι όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που το 2666 μεταφέρεται στη σκηνή. Το 2007, μόλις τρία χρόνια από την έκδοση του βιβλίου (κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 2003), ανεβαίνει από το Teatre Lliure στη Βαρκελώνη και φέτος ανέβηκε σε παράσταση 5,5 ωρών από το Goodman Theatre στο Σικάγο. Πιο «τίμιος» προς το πρωτότυπο κείμενο, ο Γκοσλέν διασκεύασε το μυθιστόρημα σε παράσταση διάρκειας περίπου 12 ωρών. Γιατί πώς αλλιώς να αντιμετωπίσεις ένα μυθιστόρημα σε πέντε μέρη, καθένα εκ των οποίων μπορεί να σταθεί αυτοτελώς;

Ο Μπολάνιο φέρνει τον αναγνώστη ενώπιον της προαιώνιας διερώτησης για την αφετηρία και τη φύση του Κακού και για την ανεξάντλητη ροπή και ικανότητα των ανθρώπων να προκαλούν ακραίο πόνο.


Το 2666 απασχόλησε τον Μπολάνιο (1953-2003) τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής του, ενώ αντιμετώπιζε ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας. Όπως και στο υπόλοιπο έργο του, κι εδώ δύο είναι τα βασικά θέματα που τον εμπνέουν: η ζωή του συγγραφέα (πίστευε ότι μια ζωή αφιερωμένη στη λογοτεχνία είναι η μόνη που αξίζει κάποιος να ζήσει) και η βία (με την οποία είναι συνυφασμένη η Ιστορία της ευρύτερης πατρίδας του, της Λατινικής Αμερικής). Τα δύο συνυφαίνονται, αφού ο Μπολάνιο εννοούσε τη βία ως εσωτερικό χαρακτηριστικό της ζωής του συγγραφέα, μια που αντιμετώπιζε τη λογοτεχνία ως πεδίο σκληρών, σύνθετων αναμετρήσεων με προηγούμενους συγγραφείς, με την κοινωνία και την Ιστορία, με τους αναγνώστες, που είναι και οι τελικοί αποδέκτες των ιστοριών του.


Στο πρώτο μέρος του 2666 πρωταγωνιστούν τέσσερις κριτικοί λογοτεχνίας από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες που μοιράζονται το ίδιο πάθος για έναν Γερμανό συγγραφέα, ονόματι Μπένο φον Αρτσιμπόλντι. Η θεωρία και η κριτική της λογοτεχνίας γίνονται «θέμα» του βιβλίου στη σκιά της Ιστορίας, τα φρικτά γεγονότα της οποίας εμπνέουν λογοτεχνικά αριστουργήματα.

Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τον Αρτσιμπόλντι, αλλά σ' ένα συνέδριο στην Τουλούζη οι τέσσερις μαθαίνουν ότι εθεάθη σε μια πόλη στα βόρεια σύνορα του Μεξικού και αποφασίζουν να ταξιδέψουν ως εκεί μήπως και τον εντοπίσουν.

Τα επόμενα δύο μέρη εξελίσσονται εκεί, στη Σάντα Τερέζα, στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για λογοτεχνική εκδοχή της πόλης Σιουδάδ Χουάρες, όπου από το 1993 μέχρι σήμερα περισσότερες από 400 γυναίκες (νεαρές στην πλειονότητά τους) έχουν δολοφονηθεί άγρια και εγκαταλειφθεί, ενώ εκατοντάδες άλλες έχουν απαχθεί και αγνοούνται. Ο Μπολάνιο, που έκανε έρευνα για τα φρικτά, και στον συντριπτικό αριθμό τους ανεξιχνίαστα, εγκλήματα και ενσωμάτωσε τις πληροφορίες στο μυθιστόρημά του, εστιάζει σε νέα πρόσωπα, σ' έναν Ισπανό καθηγητή Λογοτεχνίας, τον Αμαλφιτάνο, που μετακόμισε στη Σάντα Τερέζα μετά τον θάνατο της γυναίκας του μαζί με την όμορφη κόρη του (για τη ζωή της οποίας φοβάται διαρκώς). Στο τρίτο μέρος, ένα ακόμη πρόσωπο φτάνει σ' αυτή την πόλη των νεκρών γυναικών: ένας Αμερικανός ρεπόρτερ, ονόματι Φέιτ, που έρχεται για να καλύψει έναν αγώνα πυγμαχίας με αντιπάλους έναν Αφροαμερικανό κι έναν Μεξικανό μποξέρ και καταλήγει να ερευνά την υπόθεση των φόνων. Μαζί με την κόρη του Αμαλφιτάνο ξεφεύγουν τελικά από το σκοτάδι της πόλης προτού τους καταπιεί, περνώντας τα σύνορα.

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter


Το σκηνικό σκοτεινιάζει κι άλλο και στο τέταρτο μέρος, που έχει τίτλο «Το μέρος για τα εγκλήματα», ο Μπολάνιο περιγράφει πολυφωνικά (συμμετέχουν αστυνομικοί, δημοσιογράφος και άλλα πρόσωπα) περισσότερες από 100 περιπτώσεις δολοφονημένων γυναικών που κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και βιάστηκαν προτού εγκαταλειφθούν νεκρές. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Ο Μπολάνιο φέρνει τον αναγνώστη ενώπιον της προαιώνιας διερώτησης για την αφετηρία και τη φύση του Κακού και για την ανεξάντλητη ροπή και ικανότητα των ανθρώπων να προκαλούν ακραίο πόνο. Όπως γράφει και η Αρχοντή Κόρκα (στο critique.gr), αυτό που σοκάρει δεν είναι η λεπτομέρεια των περιγραφών, καθώς ο Μπολάνιο αναφέρει με ιατροδικαστική ακρίβεια πού βρέθηκε κάθε πτώμα, σε τι κατάσταση, ποια ήταν η αιτία θανάτου. «Είναι η διαπίστωση, έπειτα από λίγο, ότι συνηθίζεις απόλυτα τον θάνατο, τις πραγματικά ανομολόγητες πράξεις βίας που έχουν υποστεί τα θύματα πριν πεθάνουν, και δεν σοκάρεσαι πια».


Στο πέμπτο και τελευταίο μέρος του 2666 η ιστορία ξαναβρίσκει την αρχική «αφορμή» της, τον συγγραφέα Αρτσιμπόλντι, που έγραψε για την ανθρώπινη βαρβαρότητα ως μάρτυρας του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός καλείται να απαντήσει αν υπάρχει νόημα στο παράλογο, συνδέοντας τα εκατομμύρια θυμάτων των δύο πολέμων με τις δολοφονίες της Σάντα Τερέζα.


Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι απ' όλα αυτά θα καταφέρει να περάσει ο νεαρός Γκοσλέν στη σκηνική διασκευή του, που θα παρουσιαστεί σε δύο, περίπου πεντάωρα μέρη στις 30 και 31 Ιουλίου στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.

Julien Gosselin/Si vous pouviez lécher mon coeur

2666

30-31 Ιουλίου 2016, 19:00

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»

Η παράσταση παρουσιάζεται σε δύο μέρη, στις 30 και στις 31 Ιουλίου. Η διάρκεια του κάθε μέρους είναι περίπου 5 ώρες συμπεριλαμβανομένου διαλείμματος.

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γιάννης Μπέζος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπέζος: «Ίσως είμαι λίγο παλιομοδίτης»

Δεν έκανε ποτέ διαχωρισμούς ανάμεσα στο εμπορικό και το ποιοτικό. Πιστεύει πως κάνει μια παράξενη και αιρετική δουλειά: να πείσει τον θεατή να ξεχάσει πως είναι ο Μπέζος που πάρκαρε το αυτοκίνητό του έξω από το θέατρο - και να τον ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τhis that keeps on – a personal archaeology –

Θέατρο / H ανασκαφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε μια γη που έχει το σχήμα της καρδιάς

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δημιούργησε ένα νέο πρότζεκτ κατόπιν ανάθεσης του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του, που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει σε μια και μοναδική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Θέατρο / Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Διεθνείς σκηνοθέτες και σχήματα, δυνατά καστ, κλασικά και σύγχρονα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων: Το φθινοπωρινό ρεπερτόριο των αθηναϊκών σκηνών το λες και φιλόδοξο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βέντερς, Σουίντον, Ροντρίγκες, Λάνθιμος και Αγγελάκας: Αυτό είναι το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Θέατρο / Σουίντον, Λάνθιμος, Βέντερς, Ροντρίγκες και Αγγελάκας: Το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Η Στέγη γιορτάζει τα 15 χρόνια της με ένα πρόγραμμα άκρως οικογενειακό, δημιουργικό και, όπως πάντα, με πολλές εκπλήξεις και απρόσμενες συναντήσεις δημιουργών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Θέατρο / Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Τέσσερις φορές βρέθηκαν στο ίδιο μέρος ο Χίτλερ και ο Φρόιντ. Τι θα γινόταν αν είχαν συναντηθεί; Αυτό επιχειρεί να διανοηθεί το θεατρικό έργο «Ο δρ Φρόιντ θα σας δει τώρα, κυρία Χίτλερ» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.
THE LIFO TEAM
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ