2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
To 2666 θα παρουσιαστεί σε δύο, περίπου πεντάωρα μέρη στις 30 και 31 Ιουλίου στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.
0
2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
Πιο «τίμιος» προς το πρωτότυπο κείμενο, ο Γκοσλέν διασκεύασε το μυθιστόρημα σε παράσταση διάρκειας περίπου 12 ωρών. Γιατί πώς αλλιώς να αντιμετωπίσεις ένα μυθιστόρημα σε πέντε μέρη, καθένα εκ των οποίων μπορεί να σταθεί αυτοτελώς;

Σε μια τόσο εξαρθρωμένη εποχή, με την πολιτική τάξη να παρακολουθεί αμήχανη εξελίξεις (μεταξύ άλλων, τρομοκρατικά χτυπήματα και δολοφονίες από την Αμερική έως την Ιαπωνία, που καταλύουν κάθε αίσθηση ασφάλειας στον δημόσιο χώρο), ο Ολιβιέ Πι, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, θέλησε να υπάρχει πολιτικός θεματικός άξονας στη φετινή διοργάνωση και έκανε λόγο για την πολιτική ανικανότητα και την άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Σ' αυτή την κατεύθυνση, ο 26χρονος Γάλλος σκηνοθέτης Ζουλιέν Γκοσλέν ανέλαβε να παρουσιάσει, με την κολεκτίβα Si vous pouviez lécher mon coeur, το opus magnum του Χιλιανού συγγραφέα Ρομπέρτο Μπολάνιο, 2666. Ο Γκοσλέν έχει δοκιμαστεί ξανά στη σκηνική μεταφορά μυθιστορηματικής ύλης, καθώς έχει σκηνοθετήσει και τα Στοιχειώδη Σωματίδια του Μισέλ Ουελμπέκ. Αλλά ακόμα κι έτσι, το να μεταφέρει στη σκηνή τις περίπου 1.000 σελίδες του εσχατολογικού μυθιστορήματος του Μπολάνιο (η έκδοση της Άγρας, σε μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου, έχει εξαντληθεί, αλλά θα επανεκδοθεί και θα κυκλοφορήσει εκ νέου το φθινόπωρο) αποτελεί πρόκληση από κάθε πλευρά.


Κι όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που το 2666 μεταφέρεται στη σκηνή. Το 2007, μόλις τρία χρόνια από την έκδοση του βιβλίου (κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 2003), ανεβαίνει από το Teatre Lliure στη Βαρκελώνη και φέτος ανέβηκε σε παράσταση 5,5 ωρών από το Goodman Theatre στο Σικάγο. Πιο «τίμιος» προς το πρωτότυπο κείμενο, ο Γκοσλέν διασκεύασε το μυθιστόρημα σε παράσταση διάρκειας περίπου 12 ωρών. Γιατί πώς αλλιώς να αντιμετωπίσεις ένα μυθιστόρημα σε πέντε μέρη, καθένα εκ των οποίων μπορεί να σταθεί αυτοτελώς;

Ο Μπολάνιο φέρνει τον αναγνώστη ενώπιον της προαιώνιας διερώτησης για την αφετηρία και τη φύση του Κακού και για την ανεξάντλητη ροπή και ικανότητα των ανθρώπων να προκαλούν ακραίο πόνο.


Το 2666 απασχόλησε τον Μπολάνιο (1953-2003) τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής του, ενώ αντιμετώπιζε ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας. Όπως και στο υπόλοιπο έργο του, κι εδώ δύο είναι τα βασικά θέματα που τον εμπνέουν: η ζωή του συγγραφέα (πίστευε ότι μια ζωή αφιερωμένη στη λογοτεχνία είναι η μόνη που αξίζει κάποιος να ζήσει) και η βία (με την οποία είναι συνυφασμένη η Ιστορία της ευρύτερης πατρίδας του, της Λατινικής Αμερικής). Τα δύο συνυφαίνονται, αφού ο Μπολάνιο εννοούσε τη βία ως εσωτερικό χαρακτηριστικό της ζωής του συγγραφέα, μια που αντιμετώπιζε τη λογοτεχνία ως πεδίο σκληρών, σύνθετων αναμετρήσεων με προηγούμενους συγγραφείς, με την κοινωνία και την Ιστορία, με τους αναγνώστες, που είναι και οι τελικοί αποδέκτες των ιστοριών του.


Στο πρώτο μέρος του 2666 πρωταγωνιστούν τέσσερις κριτικοί λογοτεχνίας από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες που μοιράζονται το ίδιο πάθος για έναν Γερμανό συγγραφέα, ονόματι Μπένο φον Αρτσιμπόλντι. Η θεωρία και η κριτική της λογοτεχνίας γίνονται «θέμα» του βιβλίου στη σκιά της Ιστορίας, τα φρικτά γεγονότα της οποίας εμπνέουν λογοτεχνικά αριστουργήματα.

Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τον Αρτσιμπόλντι, αλλά σ' ένα συνέδριο στην Τουλούζη οι τέσσερις μαθαίνουν ότι εθεάθη σε μια πόλη στα βόρεια σύνορα του Μεξικού και αποφασίζουν να ταξιδέψουν ως εκεί μήπως και τον εντοπίσουν.

Τα επόμενα δύο μέρη εξελίσσονται εκεί, στη Σάντα Τερέζα, στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για λογοτεχνική εκδοχή της πόλης Σιουδάδ Χουάρες, όπου από το 1993 μέχρι σήμερα περισσότερες από 400 γυναίκες (νεαρές στην πλειονότητά τους) έχουν δολοφονηθεί άγρια και εγκαταλειφθεί, ενώ εκατοντάδες άλλες έχουν απαχθεί και αγνοούνται. Ο Μπολάνιο, που έκανε έρευνα για τα φρικτά, και στον συντριπτικό αριθμό τους ανεξιχνίαστα, εγκλήματα και ενσωμάτωσε τις πληροφορίες στο μυθιστόρημά του, εστιάζει σε νέα πρόσωπα, σ' έναν Ισπανό καθηγητή Λογοτεχνίας, τον Αμαλφιτάνο, που μετακόμισε στη Σάντα Τερέζα μετά τον θάνατο της γυναίκας του μαζί με την όμορφη κόρη του (για τη ζωή της οποίας φοβάται διαρκώς). Στο τρίτο μέρος, ένα ακόμη πρόσωπο φτάνει σ' αυτή την πόλη των νεκρών γυναικών: ένας Αμερικανός ρεπόρτερ, ονόματι Φέιτ, που έρχεται για να καλύψει έναν αγώνα πυγμαχίας με αντιπάλους έναν Αφροαμερικανό κι έναν Μεξικανό μποξέρ και καταλήγει να ερευνά την υπόθεση των φόνων. Μαζί με την κόρη του Αμαλφιτάνο ξεφεύγουν τελικά από το σκοτάδι της πόλης προτού τους καταπιεί, περνώντας τα σύνορα.

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter


Το σκηνικό σκοτεινιάζει κι άλλο και στο τέταρτο μέρος, που έχει τίτλο «Το μέρος για τα εγκλήματα», ο Μπολάνιο περιγράφει πολυφωνικά (συμμετέχουν αστυνομικοί, δημοσιογράφος και άλλα πρόσωπα) περισσότερες από 100 περιπτώσεις δολοφονημένων γυναικών που κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και βιάστηκαν προτού εγκαταλειφθούν νεκρές. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Ο Μπολάνιο φέρνει τον αναγνώστη ενώπιον της προαιώνιας διερώτησης για την αφετηρία και τη φύση του Κακού και για την ανεξάντλητη ροπή και ικανότητα των ανθρώπων να προκαλούν ακραίο πόνο. Όπως γράφει και η Αρχοντή Κόρκα (στο critique.gr), αυτό που σοκάρει δεν είναι η λεπτομέρεια των περιγραφών, καθώς ο Μπολάνιο αναφέρει με ιατροδικαστική ακρίβεια πού βρέθηκε κάθε πτώμα, σε τι κατάσταση, ποια ήταν η αιτία θανάτου. «Είναι η διαπίστωση, έπειτα από λίγο, ότι συνηθίζεις απόλυτα τον θάνατο, τις πραγματικά ανομολόγητες πράξεις βίας που έχουν υποστεί τα θύματα πριν πεθάνουν, και δεν σοκάρεσαι πια».


Στο πέμπτο και τελευταίο μέρος του 2666 η ιστορία ξαναβρίσκει την αρχική «αφορμή» της, τον συγγραφέα Αρτσιμπόλντι, που έγραψε για την ανθρώπινη βαρβαρότητα ως μάρτυρας του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός καλείται να απαντήσει αν υπάρχει νόημα στο παράλογο, συνδέοντας τα εκατομμύρια θυμάτων των δύο πολέμων με τις δολοφονίες της Σάντα Τερέζα.


Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι απ' όλα αυτά θα καταφέρει να περάσει ο νεαρός Γκοσλέν στη σκηνική διασκευή του, που θα παρουσιαστεί σε δύο, περίπου πεντάωρα μέρη στις 30 και 31 Ιουλίου στην Αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.

Julien Gosselin/Si vous pouviez lécher mon coeur

2666

30-31 Ιουλίου 2016, 19:00

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»

Η παράσταση παρουσιάζεται σε δύο μέρη, στις 30 και στις 31 Ιουλίου. Η διάρκεια του κάθε μέρους είναι περίπου 5 ώρες συμπεριλαμβανομένου διαλείμματος.

2666: το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο γίνεται δεκάωρη παράσταση Facebook Twitter
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ