Με τους καλεσμένους να χορεύουν σιωπηλά φορώντας ακουστικά και μαύρες μάσκες, κουτιά από χαρτόνι κρεμασμένα πάνω από τα κεφάλια τους, και κάποιο κανάλι να παίζει μουσική όταν άλλα μετέδιδαν εικόνες της Νέας Υόρκης σε απευθείας σύνδεση, το πάρτι που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα στις αίθουσες Royal Academy of Arts του Λονδίνου ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένο.
Το «Digital (Dis)connections» ήταν ένα εικαστικό δρώμενο, «προάγγελος» της πρώτης μεγάλης έκθεσης του πάντα ανατρεπτικού Ai WeiWei στη Μεγάλη Βρετανία.
Εμπνευσμένη από το σόου του WeiWei, που επιχειρεί να διερευνήσει τη δημιουργική ελευθερία, τη λογοκρισία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η βραδιά στο Royal Academy of Arts είχε από μαθήματα κρυπτογράφησης και μια εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας μέχρι κάμερες παρακολούθησης, που «μεταμόρφωναν» το πλήθος σε συλλογική μάζα, η οποία τελούσε υπό ταυτόχρονη επιτήρηση και κατασκοπεία.
«Καλείστε είτε να φορέσετε το κράνος με την κάμερα παρακολούθησης είτε να λογοκρίνετε τον εαυτό σας βάζοντας μια μαύρη ταινία» διευκρινιζόταν στους επισκέπτες κατά την είσοδό τους στην «σιωπηλή ντίσκο», το έργο δηλαδή των Sam Phong Nguyen και Meret Vollenweider με τίτλο «#watchingme #watchingyou». «Θέλουμε να εγείρουμε ερωτήματα πάνω στο ποιος παρακολουθείται και από ποιον». Σας παρακολουθεί Κλειστό Κύκλωμα Τηλεόρασης; Παρακολουθείτε εσείς το σύστημα; Με αυτό το πρότζεκτ, θέλουμε το κοινό να αμφισβητήσει το παράδοξο των πρακτικών παρακολούθησης στην εποχή της πληροφόρησης» εξηγούν.
Μεταξύ άλλων, κατά την είσοδο στο Royal Academy οι επισκέπτες έπρεπε να απαντήσουν σε μια κόλλα λευκό χαρτί και σε «αδιάκριτες» ερωτήσεις όπως: Που είναι το σπίτι σου; Τι ψάχνεις; Τι πληκτρολόγησες την τελευταία φορά σε κάποια μηχανή αναζήτησης; Που ερωτεύτηκες;
Σε άλλο σημείο και δουλειά διαφορετικού καλλιτέχνη, οι παριστάμενοι διδάσκονταν πώς να κρυπτογραφούν τα ονόματά τους και να αποκρυπτογραφούν τα ονόματα των άλλων.
Τα περισσότερα βλέμματα όμως συγκέντρωσε το «Emoji Café», μια εγκατάσταση της Emily Groves που θέλησε να δώσει μια κιτς οπτική στη γλώσσα των emojis, μέσα από την κανονικών διαστάσεων αναβίωσή τους. Σύμφωνα με την ίδια, αυτό που ήθελε ήταν να δημιουργήσει «ένα γλυκό, αποστειρωμένο και απειλητικό περιβάλλον». «Το να διυλίσουμε τη γλώσσα σε σύμβολα emoji θα περιόριζε και τα μυαλά μας και την κουλτούρα μας» εξηγεί.
Ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο, η έκθεση του Ai WeiWei ήταν εκείνη που ουσιαστικά μονοπώλησε το ενδιαφέρον και μέχρι τη λήξη του event οι φήμες πως θα παρίστατο και ο ίδιος από στιγμή σε στιγμή έδιναν κι έπαιρναν.
Ανάμεσα στα έργα του καλλιτέχνη που φιλοξενούνται περιλαμβάνεται και μια αναπαράσταση του πως ένιωσε όταν ήταν φυλακή αλλά κι ένας ανασκευασμένος σκελετός από το στούντιο του στην Κίνα που καταστράφηκε.
* Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου.
