Η Σεμέλη Παπαβασιλείου είναι ένα από τα πρόσωπα που στις μέρες μας ξεχωρίζουν στον χώρο της μουσικής. Μολονότι η ίδια ασχολείται με πολλά είδη, από το ρεμπέτικο μέχρι το ραπ και άλλα, θεωρεί ότι όλα συγκλίνουν προς ένα ευρύτερο είδος και αυτό δεν είναι άλλο από τη μουσική.
Με τη σχέση της όσον αφορά το ρεμπέτικο να ξεκινά από μικρή ηλικία και το ραπ που η ίδια γράφει εδώ και χρόνια, αλλά εμείς ακούσαμε πρόσφατα, να έχει εντυπωσιάσει τους fans της και τη σκηνή, μοιάζει να γράφει και να ερμηνεύει με μια γνησιότητα που τη χαρακτηρίζει σε κάθε της εμφάνιση, σε όλα τα είδη και τα πρότζεκτ με τα οποία έχει ασχοληθεί. Live, solo, μουσικά σχήματα ή video projects που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου: με ό,τι κι αν καταπιαστεί, τα φώτα είναι στραμμένα πάνω της.
Ένα από τα τελευταία πρότζεκτ στα οποία συμμετείχε είναι το μικρού μήκους μουσικό ταινιάκι «Τα νέα της Αλεξάνδρας | reclaim», στο οποίο εμφανίζεται και τραγουδάει.
«Η πιο συγκινητική συνεργασία που έχω κάνει ποτέ είναι στο μαγαζί του Κακούργου στο Δίστομο, γύρω στο 2006, που ανέβηκα να τραγουδήσω στη σκηνή μαζί με τον πατέρα, τη νονά μου (παίζει λαϊκή κιθάρα) και την κυρία Λένα Παπαδοπούλου, μεγάλη ντίβα του ρεμπέτικου και κάποτε συνάδελφος του Μάρκου Βαμβακάρη. Σπουδαία οργανοπαίχτρια και φωνή».
«Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και η Βάσια (σ.σ. σκηνοθεσία-concept) είναι εξαιρετική συνεργάτις» αναφέρει η Σεμέλη σχετικά. «Το φιλμ πραγματεύεται την αληθινή εκδοχή των παραπλανητικών στίχων του λαϊκού τραγουδιού “Tα νέα της Αλεξάνδρας”, που κρύβουν μια διαφορετική ιστορία. Θλιβερή, αλλά συχνή περίπτωση, όπου μια αθώα κοπέλα βιάζεται και μετά χλευάζεται από πάνω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση διαπομπεύτηκε ακόμα περισσότερο, καθώς έγινε και λαϊκό άσμα. Θέλουμε να πάρουμε το αίμα της πίσω, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει» συμπληρώνει.
Τα νέα της Αλεξάνδρας
Το ρεμπέτικο για τη Σεμέλη είναι κάτι το οικείο και οι μνήμες της σχετικά με αυτό κρατούν από τότε που ήταν μικρή. Τι το κάνει ξεχωριστό;
«Όλα τα είδη μουσικής είναι ξεχωριστά. Μου αρέσει γιατί το συνήθισα. Ο μπαμπάς μου παίζει μπουζούκι, οπότε για μένα ήταν ένα οικείο άκουσμα και από πολύ νωρίς άρχισα να αποστηθίζω και το ρεπερτόριο. Φαντάσου ότι όταν ήμουν τεσσάρων, παιδάκι ακόμα, ανέβαινα και έλεγα ως Quest μερικά τραγούδια, εκεί όπου έπαιζαν, στην Ικαρία. Εγώ, όπως και πολλοί άνθρωποι, σίγουρα ταυτιζόμαστε με τη μουσική που εκφράζει τον ανθρώπινο πόνο και όχι μόνο. Είναι για τον λαό»
Dozen Session
Τα ραπ κομμάτια της που είδαμε στο Dozen Session της, οι ρίμες γύρω από το λάπτοπ και το μπουφάν και τα ακυκλοφόρητά της ήταν κάτι ξαφνικό που τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον όσων αγαπούν το είδος. Μπορεί πολλοί να ανακάλυψαν τώρα αυτή την πλευρά της μουσικά, όμως εκείνη έγραψε το πρώτο της ραπ κομμάτι το 2006.
«Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα παιδικό μαγνητοφωνάκι και ένα μικρόφωνο να ηχογραφώ τα πάντα. Μετά έφτιαχνα αυτοσχέδια τραγούδια πάνω σε διάφορες συνθήκες» λέει. «Ραπ, ποπ, μπλακ-μέταλ, ηλεκτρονική μουσική, πέρασα από όλα τα είδη της μουσικής και έκανα δοκιμές πάνω σε διάφορα από αυτά. Μετά πήγαινα στο σχολείο και έβαζα μεγαλύτερους να τα ακούνε και να μου λένε γνώμες. Οι μεγαλύτεροι “ξέρουν”, έτσι ένιωθα» συνεχίζει αναφορικά με την πορεία της.
«Το πρώτο μου κομμάτι ραπ το έγραψα το 2006 για ένα σχολικό φεστιβάλ και είχε θέμα την καταστροφή του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο. Στο Dozen ήταν να πάμε με ένα άλλο σχήμα και αφού μια, δυο, τρεις κάτι πήγε λάθος και δεν μπορούσαμε, αποφάσισα να πάω με κάποια παλιότερα ραπ κομμάτια μου, για να μην ξανακάψω τη συνάντηση. Πήγε απρόσμενα καλά και νιώθω ευγνώμων γι’ αυτό».
Σωκράτης Μάλαμας - Σεμέλη Παπαβασιλείου - Ο κόσμος σου να είμαι εγώ #tasketa
Μάλαμας, Εισβολέας και πολλοί άλλοι. Οι συνεργασίες που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια είναι πολλές. Πώς βιώνει η ίδια την καθεμία από αυτές; Υπάρχει κάποια που ξεχωρίζει; «Είναι συγκλονιστικό να συναναστρέφεσαι με δημιουργικά άτομα. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου. Η πιο συγκινητική συνεργασία που έχω κάνει ποτέ είναι στο μαγαζί του Κακούργου στο Δίστομο, γύρω στο 2006, που ανέβηκα να τραγουδήσω στη σκηνή μαζί με τον πατέρα, τη νονά μου (παίζει λαϊκή κιθάρα) και την κυρία Λένα Παπαδοπούλου, μεγάλη ντίβα του ρεμπέτικου και κάποτε συνάδελφος του Μάρκου Βαμβακάρη. Σπουδαία οργανοπαίχτρια και φωνή».
Όσον αφορά τα live που ήταν «παγωμένα» τον τελευταίο χρόνο, η ίδια λέει πως η κατάσταση αυτή τη βοήθησε να ηρεμήσει, αφού δούλευε non stop από το 2012, που τελείωσε το σχολείο. Η ενέργειά τους, όμως, της λείπει όλο και περισσότερο. «Άντε να παίξουμε πάλι!» συμπληρώνει.
Τι ετοιμάζει το επόμενο διάστημα; «Έχω τρία παράλληλα πράγματα που δουλεύω. Μια ραπ ανθολογία με παλιά κομμάτια, μια συνεργασία με άτομα του ρεμπέτικου πάνω σε συνθέσεις μου αλλά και έναν προσωπικό δίσκο με διάφορα μέσα. Είναι πολλά, όμως, και παίρνουν χρόνο».
Instagram: @semeli.re
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
