Στο βίντεο που προμήνυε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του –το οποίο κυκλοφόρησε απρόσμενα και χωρίς καμία προηγούμενη αναγγελία– ο Επαμεινώνδας Παππάς, ή Noda Pappa, τραγουδάει ανέμελα ένα ποπ τραγούδι ’70s αισθητικής που έχει τίτλο «Piano in the Shower».
Είναι μια άλλη, εντελώς διαφορετική πλευρά του από αυτή που είχε δείξει μέχρι τώρα με τους Acid Baby Jesus, το συγκρότημα που έφτιαξε το 2009 στην Αθήνα με το οποίο κατάφερε να ζήσει το «rock star» όνειρό του – περιοδείες με τους Black Lips, Mac DeMarco, Ty Segall και εμφανίσεις δίπλα σε κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής. Το σόλο άλμπουμ του έχει δέκα κομμάτια που γράφτηκαν πριν ξεσπάσει η πανδημία και είναι μια ξεκάθαρη στροφή σε πιο ποπ ήχους, με επιρροές από το glam rock, τη ’70s AM radio soft rock και την cosmic country. Και είναι ένα φωτεινό άλμπουμ, όσο κι αν οι τίτλοι αποκαλύπτουν το αντίθετο.
«Είχα ανάγκη να βγάλω το σόλο άλμπουμ επειδή περνούσα μια φάση διαζυγίου τότε που έγραφα τα κομμάτια», λέει, «και ήταν κάπως βαρύ το κλίμα στιχουργικά και στο πώς ζούσα και δεν ήθελα να το περάσω αυτό στους Acid Baby Jesus. Είναι πιο ποπ απ’ τους Acid Baby Jesus, αλλά εκείνη την εποχή άκουγα τέτοια πράγματα. Έχει παίξει σημαντικό ρόλο στον ήχο μου και ο Σέργιος Βούρδης, με τον οποίο δουλέψαμε την παραγωγή, και σίγουρα με επηρέασε ο Montero».
Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα όσο τον έφτιαχνα ήταν ψυχολογική, αμφέβαλλα για τον εαυτό μου, είναι δίσκος χωρισμού. Τώρα βρήκα δύναμη και όρεξη να τον βγάλω. Ελπίζω να γίνουν σύντομα και συναυλίες γιατί θέλω πολύ να τον παρουσιάσω ζωντανά.
Ο Ben Montero είναι ένας Αυστραλός καρτουνίστας και μουσικός, ο οποίος ήρθε το 2016 να γνωρίσει την Ελλάδα και αποφάσισε να μείνει εδώ για καιρό. Ο Νώντας τον βοήθησε να φτιάξει μια μπάντα, πήγαν περιοδεία μαζί και σήμερα είναι φίλοι. «Τώρα είναι εδώ και μένει στο σπίτι μου» λέει. «Ήρθε πριν μια εβδομάδα. Ήταν έμπνευση για μένα, γιατί κι αυτός ήταν σε μπάντα παλιά και άρχισε να κάνει σόλο άλμπουμ, κι επειδή γράφαμε μαζί, είδα τον τρόπο που γράφει και ήθελα να το κάνω κι εγώ αυτό.
Το τραγούδι “Piano in the Shower” έχει ενδιαφέρουσα ιστορία, γιατί αυτός ήταν στην Αυστραλία κι εγώ στη Σίφνο και μιλούσαμε στο messenger και του έστειλα κάποια ακόρντα του κομματιού. Αυτός άρχισε να παίζει πιάνο και να τραγουδάει και οι γείτονες του χτύπησαν την πόρτα επειδή έκανε φασαρία, οπότε πήγε στο μπάνιο κι άνοιξε το ντους να τρέχει για να μην ακούγεται, κι από εκεί βγήκε ο τίτλος.
Αρχίσαμε να στέλνουμε στίχους ο ένας στον άλλο και μετά το πόσταρε στο Twitter και κάποιος του έγραψε το ρεφρέν “you’ve got to knock a little louder, I’ve got my piano in the shower”. Κι έγινε έτσι κάτι παγκόσμιο που μου αρέσει.
Piano in the Shower
Όταν γράφω με το γκρουπ κάπως ξέρω τα κομμάτια που θα φέρω, τι θα αρέσει στους άλλους, αυτήν τη φορά ήμουν τελείως μόνος μου από αυτή την άποψη, οπότε δεν είχα κάτι να με καθοδηγεί κι αυτό με μπέρδευε αρκετά. Αλλά έμαθα τον εαυτό μου μέσα από αυτήν τη διαδικασία, και εκτός γκρουπ, γιατί άρχισα να γράφω τραγούδια με τους Acid Baby Jesus και αυτό είχα μάθει, έτσι η εντελώς δική μου δουλειά μου έδωσε αυτοπεποίθηση για το τι μπορώ να κάνω μόνος μου σε άλλο περιβάλλον.
Ξεκίνησα να γράφω το άλμπουμ το 2018, το δούλευα γύρω στον ενάμιση χρόνο και το έβαλα στο ράφι γιατί δεν ήξερα τι να το κάνω. Μετά ήρθε ο Covid και ενώ θα υπέγραφα σε μια αμερικάνικη εταιρεία δεν έγινε. Πέρασα και πολύ ζόρικα προσωπικά. Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα όσο τον έφτιαχνα ήταν ψυχολογική, αμφέβαλλα για τον εαυτό μου, είναι δίσκος χωρισμού. Τώρα βρήκα δύναμη και όρεξη να τον βγάλω.
Ελπίζω να γίνουν σύντομα και συναυλίες γιατί θέλω πολύ να τον παρουσιάσω ζωντανά. Γιατί μπορεί να είναι στο ίντερνετ και να παίρνεις like, αλλά είναι άλλη η ζωντανή επαφή με το κοινό».
«Από τα τραγούδια δεν φαίνεται ότι είναι ένα άλμπουμ που το έγραψες σε ζόρικες στιγμές». «Ισχύει. Τα τραγούδια των Acid Baby Jesus που γράφτηκαν σε καλύτερη περίοδο ακούγονται πιο μαύρα. Λειτουργεί και λίγο θεραπευτικά για μένα αυτό το αισιόδοξο που βγάζει. Στην αρχή είχε εξελιχθεί πιο βαρύ, αλλά μέσω αυτής της διαδικασίας, της δημιουργίας των κομματιών, άρχισα κι εγώ να γίνομαι καλύτερα. Με βοηθούσε πολύ αυτό, σε διάφορα, και μου αρέσει και το κοντράστ μεταξύ του για τι μιλάω και πώς ακούγεται. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τέτοια ακόρντα ώστε σε δεύτερη ανάγνωση να μπορείς να καταλάβεις το πώς ήμουν».
Cemetery Road
Το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ, το «Cemetery Road», είναι ένα glam rock με φωνητικά που θυμίζουν Beach Boys. «Μιλάει για την πρώην γυναίκα μου, κι είναι πιο πολύ ένα συναίσθημα παρά στόρι» εξηγεί. Ο ήχος του δίσκου είναι περισσότερο αγγλικός ’70s, T-Rex, Sweet, Slade, παρά αμερικάνικος, παρότι φλερτάρει αρκετά με την country. «Η αλήθεια είναι ότι άκουγα αρκετά Beach Boys εκείνη την εποχή και αμερικάνικα γκρουπ, αλλά κάπως μου βγήκε σε αγγλικό ήχο, δεν ξέρω γιατί» λέει.
Το πιο όμορφο τραγούδι του δίσκου -και φουλ ραδιοφωνικό- είναι το «Dancing Girl», που είναι πιο «πικρό» από ό,τι ακούγεται. «Είναι το πρώτο που έγραψα για το άλμπουμ», λέει, και είναι προφανές για τι μιλάει. Το “Blue” το έγραψα σε ακουστική κιθάρα και σχεδίαζα να είναι ακουστικό, αλλά πήγε τελείως στην άλλη πλευρά, δηλαδή έγινε ένα περίεργο παστίς από Jackson Five και country μουσική που θα έχει αρκετή ενέργεια και ενδιαφέρον στα live.
Είμαι στη φάση που στήνω μπάντα, μιλάω με διάφορους μουσικούς και μέσα στον Απρίλιο θα είμαι έτοιμος να κάνω live, αν επιτρέπεται, κι ελπίζω να προκύψει και κάποιο φεστιβάλ. Στο “Bad Liver” με βοήθησε σε μερικούς στίχους η κοπέλα μου η Φάμπι απ’ το Λος Άντζελες, γυρίσαμε και ένα βίντεο γι’ αυτό το τραγούδι σε ένα road trip που κάναμε μαζί στην Αμερική, αλλά το έχει απαγάγει το βίντεο και δεν ξέρω αν και πότε θα το δούμε. Πήγαμε ακριβώς πριν την πανδημία. Ήταν το ’20, το ’19; Ο χρόνος έχει γίνει ένα περίεργο πράγμα πλέον, αυτό το επαναλαμβανόμενο, η ημέρα της μαρμότας, θα πάρει χρόνο να το επεξεργαστούμε.
Όλο το άλμπουμ το έχω γράψει πολύ αργά το βράδυ, μετά τις 3, είχα αϋπνίες εκείνο τον καιρό και έγραφα τραγούδια μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ. Το “Sleepless Town” μιλάει γι’ αυτό ακριβώς, ήταν κανιβαλιστική η ζωή που ζούσα και ο τρόπος που αντιμετώπιζα τα πράγματα. Ωστόσο είναι το πιο upbeat κομμάτι του δίσκου, “κλεμμένο” από Stones.
Dancing Girl
Στο “The Life I’m not Living” μιλάω για το πώς θα ήθελα να είναι η ζωή μου, τι ονειρεύομαι και γιατί δεν το έχω. Από όσα έχουμε στερηθεί αυτά τα δύο χρόνια, πιο πολύ μου έχει λείψει το μυαλό μου, το πώς επεξεργαζόμουν πριν τα πράγματα, το κίνητρο που είχα για να γράψω τραγούδια, από πού ερχόντουσαν αυτά τα τραγούδια· τώρα έρχονται από ένα άλλο μέρος.
Έχοντας ζήσει τόσα lockdown, μου λείπουν τέτοια κάπως πιο λεπτά πράγματα, δεν μου λείπει να πάω σε ένα τεράστιο live και να αγκαλιάζομαι με όλο τον κόσμο. Είναι μερικές λεπτομέρειες οι οποίες με έχουν αλλάξει πολύ, όχι ότι ήμουν και τελείως ανέμελος πριν, αλλά ήταν μια άλλη συνθήκη. Τα ανίψια μου είναι 14 και 15 και αυτό που πέρασαν ήταν φρικτό, εμείς προλάβαμε και ζήσαμε και το πριν την πανδημία, αλλά σε αυτή την ηλικία είναι φρικτό να είσαι κλεισμένος στο σπίτι, χωρίς να έχεις προλάβει να ζήσεις».
«Μπορείς να φανταστείς το μέλλον σε πέντε χρόνια;». «Δεν ξέρω. Δεν βλέπω καν την επόμενη εβδομάδα, δεν ξέρω πόσα άλλα τέτοια θα αντέξουμε και πώς θα είναι τα πράγματα αν συνεχίσει η πανδημία. Είχαμε κλείσει να παίξουμε στο Μεξικό με τους Acid Baby Jesus τον Μάρτιο, αλλά το ακυρώσαμε γιατί είναι δύσκολο να πάμε με αυτές τις συνθήκες.
Σε εκείνη τη φάση που περνούσα όταν έγραφα το άλμπουμ μού έβγαινε λίγο ψυχαναγκαστικά να κάνω τον παλιάτσο, για τον κόσμο γύρω μου, επειδή δεν ήθελα να αισθάνονται άσχημα, ενώ δεν περνούσα και τόσο καλά. Ο κλόουν που βγάζει το μέικαπ και είναι στεναχωρημένος από κάτω, έτσι μού βγήκε το “Everybody’s Clown” που δουλέψαμε μαζί με τον Montero. Και το “One Thousand Reasons” μιλάει για μια φορά που είχα βουτήξει στη θάλασσα και είχα χάσει τη βέρα μου και αυτή η βέρα έμεινε στον πάτο της θάλασσας. Είναι συμβολικό αυτό.
Μου αρέσει αυτό το κομμάτι γιατί έχω παίξει πολλά όργανα στην ηχογράφηση, και ντραμς, κι ας μην είμαι ντράμερ. Το “Its Finally Over” είναι η κάθαρση, βγάζει ένα τέτοιο feeling, παρόλο που δεν ένιωθα ακριβώς έτσι όταν το έγραφα. Έβλεπα όμως το τι θα έρθει, προς τα πού πάει η ψυχολογία μου και το “Finally Over” είναι το τέλος μιας σχέσης, αλλά και το τέλος ενός δίσκου όπου μιλάω για τα συναισθήματά μου. Κάθε φορά που το ακούω αυτό νιώθω».
«Τι άλλο κάνεις αυτή την εποχή;». «Έχουμε ηχογραφήσει πέντε κομμάτια με τους Acid Baby Jesus, για καινούργιο άλμπουμ. Μας φρέναρε πολύ ο Covid, αλλά περιμένουμε να στρώσουν τα πράγματα και να βγούμε για συναυλίες. Είμαστε φίλοι έτσι κι αλλιώς και βρισκόμαστε συνέχεια. Συνεργάστηκα και στη νέα μεγάλου μήκους ταινία του Ρομάν Γαβρά, έγραψα στίχους για δύο κομμάτια στα ελληνικά, ήθελε κάτι οπερατικό και είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Μουσική έχει γράψει ο Surkin, που έχει γράψει μουσική και για το “Gener8ion” και το τραγουδάει χορωδία».
Bad Liver
Το Piano In The Shower κυκλοφορεί από την Just Gazing Records.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
