ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter

Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80

1

Η Καναδή φωτογράφος Beth Lesser άκουσε για πρώτη φορά ρέγκε στα τέλη της δεκαετίας το '70 στο Τορόντο. Μερικά χρόνια αργότερα ταξίδεψε στην Τζαμάικα και λάτρεψε τόσο το μέρος όσο και τους ήχους της μουσικής σκηνής του Κίνγκστον. Βρέθηκε εκεί ακριβώς την στιγμή της μετάβασης από την παραδοσιακή μουσική των μέντο στην σύγχρονη, ανάλαφρη, όλο ζωντάνια και εμπλουτισμένη με μουσικές καινοτομίες -κυρίως από τον Μπομπ Μάρλεϊ τον αρχηγό του συγκροτήματος The Wailers- ρέγκε μουσική. Ήταν η χρυσή εποχή των χορευτικών κλαμπ και τότε που ο ρασταφαριανισμός έδωσε τη θέση του στην ποτισμένη με ρούμι τζαμαϊκανική μουσική κουλτούρα με τους DJs και τους MCs. Όπως λέει και η ίδια: «Νομίζω ότι τα '80ς είναι πολύ σημαντικά καθώς τότε η ρέγκε και η hip hop ξεκινούν. Η ρέγκε γίνεται αποδεκτή από τους Αφροαμερικάνους αστούς και οι Τζαμαϊκανοί αρχίζουν να διακρίνουν στο hip hop κάτι που τους αρέσει. Μετά ξεκίνησε η ψηφιακή εποχή και ο "διάλογος" των δύο εξελίχθηκε σ' αυτό που ακούμε σήμερα.» 

Μέσα στην επόμενη δεκαετία η Lesser και ο σύντροφός της DJ David Kingston επισκέφθηκαν πολλές φορές το Κίνγκστον για να συλλέξουν δίσκους και να καταγράψουν τους πρωτοπόρους της ρέγκε σκηνής. «Η μουσική ακουγόταν παντού. Από καλομιξαρισμένες κασέτες αλλά και από live χορευτικά, στο δρόμο, στα λεωφορεία, στα ταξί, στα εστιατόρια, στα καταστήματα.» Η Beth βρέθηκε στο επίκεντρο της δημιουργικής ενέργειας του Κίνγκστον την στιγμή της κορύφωσης ενός καλλιτεχνικού κινήματος το οποίο σύντομα θα εξαπλωθεί παγκοσμίως και το οποίο κατέγραψε με ευαισθησία και οικειότητα. Η δουλειά της εκδόθηκε στο Dancehall: The Rise Of Jamaican Dancehall Culture που δημοσιεύτηκε το 2008, από την by Soul Jazz Records. Ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι του έργου της πέρα από τη μουσική και τη μόδα της εποχής είναι οι αμέτρητες προσωπικότητες που καταγράφει. «Ήθελα όλοι αυτοί οι τόσο επιδραστικοί μουσικοί να μην ξεχαστούν,» λέει η ίδια. «Τα 80s είναι ακόμα ζωντανά.»

Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ζευγάρι έξω από το Channel One studio στο Κίνγκστον. Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Stur-Mars με τον deejay U Brown. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο παραγωγός και deejay Prince Jazzbo, ο γιος του και ο performer Joe Lickshot ποζάρουν με το προσωπικό του ηχοσύστημα. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Nathan Skyres προμοτάρει τα 45άρια του στο Κίνγκστον. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο τραγουδιστής King Everall στην αυλή του King Jammy. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Στο στούντιο του King Jammy. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο King Kong έξω από το δισκάδικο του Jah Life στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Daddy Ants καπνίζει στην αυλή του Sugar Minott. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο τραγουδιστής Horace Ferguson δούλεψε με τον παραγωγό Prince Jazzbo, γνωστός για την επιτυχία του “Sensi Addict.” © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο τραγουδιστής Michael Prophet στο Κίνγκστον, Τζαμάικα. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
O Tonic και η μητέρα του στο Κίνγκστον. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Cocoa Tea και ο Bobby Digital. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ηχογράφηση του Satan στο Sugar Minott’s S&M outlet. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Yellowman στο Τορόντο, 1983. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Eek-A-Mouse φωτογραφίζεται μπροστά από το Channel One studio. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο Deejay Tiger έξω από το σπίτι του στο Κίνγκστον. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
ο Jah Stitch κοιτάει δίσκους στην αυλή του Sugar Minott. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Μέλος των Youth Promotion ποζάρει με τα ηχεία του. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Η τζαμαϊκανική χορευτική σκηνή του '80 Facebook Twitter
Ο El Figo Barker στο Κίνγκστον. © Beth Lesser: From Roots to Dancehall
Μουσική
1

ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια