Η ανατρεπτική σημερινή ποπ του Tyler, The Creator

Η ανατρεπτική σημερινή ποπ του Tyler, The Creator Facebook Twitter
0



ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ μέχρι στιγμής το φετινό καλοκαίρι την έχει κάνει το «Call me if you get lost», το έκτο άλμπουμ του Tyler, The Creator. Ανατρεπτικός, όπως το συνηθίζει, ανακοίνωσε την κυκλοφορία του στις αρχές Ιουνίου μέσα από μια διαφημιστική πινακίδα με τον τίτλο του άλμπουμ («πάρε με αν χαθείς») και έναν αριθμό τηλεφώνου. Αν κάποιος καλούσε αυτόν τον αριθμό, άκουγε μια ηχογραφημένη συζήτηση μεταξύ του Tyler και της μητέρας του. Αργότερα το επιβεβαίωσε, τουιτάροντας τον ίδιο αριθμό. 

Το «Call me if you get lost» είναι ένα περίεργο, πειραματικό άλμπουμ. Χωρίς υπερβολή, ίσως είναι το καλύτερο ραπ άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει φέτος και η απόδειξη ότι ο Tyler έχει εξελιχθεί πολύ ως ράπερ και παραγωγός. Είναι ένας δίσκος που δεν ξεμπερδεύεις μαζί του με μία μόνο ακρόαση, αλλά ενθαρρύνει την επανάληψη. Κάποιοι μπορεί να τον θεωρήσουν βαρετό και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένα εύκολο άλμπουμ. Τα κομμάτια αποφεύγουν τις παραδοσιακές φόρμες –π.χ. δεν έχουν ρεφρέν–, με δύο τουλάχιστον να ξεπερνούν τα οκτώ λεπτά, ενώ τα σόουλ και τζαζ samples του είναι απρόβλεπτα και «από άλλον κόσμο». Δύσκολα θα τα παίξει το ραδιόφωνο. Η παραγωγή του, που αρχικά χαρακτηρίζεις old-school, φέρνει περισσότερο στην περίοδο που τα mixtapes μεσουρανούσαν, γύρω στα 2010s. Η παρουσία του DJ Drama ενισχύει αυτή την εντύπωση, ότι επιστρέφει δηλαδή στις ρίζες του και στο καθαρό χιπ-χοπ, στην εποχή που ο ίδιος ξεκινούσε, σχηματίζοντας την κολεκτίβα των Odd Future, και έπρεπε να γίνει προκλητικός για να τον μάθει μεγαλύτερο κοινό με κομμάτια όπως τα «Bastard» και «Goblin». Με άξονα το «διαβόητο» παρελθόν του, ο Tyler εμπνέεται από τον Σαρλ Μποντλέρ, του οποίου τα Άνθη του Κακού είχαν ταράξει την κοινωνία της Γαλλίας, και δημιουργεί μια νέα περσόνα, αυτήν του Tyler Beaudelaire.

Με άξονα το «διαβόητο» παρελθόν του, ο Tyler εμπνέεται από τον Σαρλ Μποντλέρ, του οποίου τα «Άνθη του Κακού» είχαν ταράξει την κοινωνία της Γαλλίας, και δημιουργεί μια νέα περσόνα, αυτήν του Tyler Beaudelaire.

Μόνο που του αυτήν τη φορά δεν χρειάζεται να προκαλέσει με τις ακραίες ρίμες, το αντίθετο, στο νέο άλμπουμ του είναι οι ηχητικές αλχημείες του που σε αφήνουν άφωνο. Στο «Manifesto», μάλιστα, που ερμηνεύει μαζί με τον επίσης συνεργάτη του στους Odd Future, Domo Genesis, απολογείται για τα ατοπήματα του παρελθόντος, βασικά για μια σειρά από χυδαία tweets που είχε γράψει το 2011 για τη 18χρονη, τότε, Σελένα Γκόμεζ, επειδή τη ζήλευε για τη σχέση της με τον Τζάστιν Μπίμπερ. «I was a teener, tweetin’ Selena crazy shit / Didn’t wanna offend her, apologize when I seen her / Back when I was tryna fuck Bieber, Just-in» («Ήμουν έφηβος, έκανα tweet για τη Σελένα, τρελές σαχλαμάρες / Δεν ήθελα να την προσβάλω, της ζήτησα συγγνώμη όταν την είδα / Ήταν τότε που προσπαθούσα να γαμ..ω των Μπίμπερ, Τζαστ-ιν»). 

Lumberjack

Το «Call me if you get lost» λειτουργεί όμως πέρα από τη νοσταλγία, ως μια μείξη διαφορετικών μουσικών ειδών, που δανείζεται στοιχεία από διάφορες πτυχές της καριέρας του. Η σεξουαλική απογοήτευση, οι ερωτικές εμμονές και η αναζήτηση της πραγματικής αγάπης παραμένουν ως θεματικά μοτίβα και εδώ. Στον αισθητικό τομέα, ο Wes Anderson παραμένει η μεγαλύτερη του επιρροή . Αν και σύντομη η εμφάνισή του στα βραβεία Bet, όπου ερμήνευσε το «Lumberjack» μέσα στη δίνη ενός ανεμοστρόβιλου που σήκωνε όλο το σκηνικό στον αέρα, ήταν ό,τι πιο διαφορετικό και εντυπωσιακό μπορεί να συναντήσει κανείς σε τηλεοπτικά βραβεία τα τελευταία χρόνια.   

Πέρσι, όταν κέρδισε με το «Igor» το Grammy για το καλύτερο ραπ άλμπουμ της χρονιάς, δεν φάνηκε να το χάρηκε ιδιαίτερα. Κι αυτό επειδή το «Igor», σύμφωνα με τον Tyler, δεν ήταν ένα ακόμη ραπ άλμπουμ αλλά σύγχρονη ποπ. Το θεώρησε έμμεση προσβολή που πατούσε σε ρατσιστικά στερεότυπα. 

«Είναι άσχημο όταν εμείς –εννοώ τύποι σαν εμένα– κάνουμε κάτι πέρα από τα μουσικά είδη και μας κατατάσσουν στην κατηγορία ραπ ή urban» δήλωσε στους δημοσιογράφους στα παρασκήνια της τελετής. «Δεν μου αρέσει η λέξη urban, είναι ένας πολιτικά ορθός τρόπος να με αποκαλέσεις ν… Όταν την ακούω, σκέφτομαι “γιατί δεν μπορούμε να είμαστε απλά ποπ;”».

Juggernaut

To «Call me if you get lost» είναι μια απάντηση σε όλα αυτά, ένα tour de force σε γνώριμα μονοπάτια. Και «δεδομένης της πορείας που είχε πάρει η καριέρα του τα τελευταία χρόνια», γράφουν εκστασιασμένοι στο «Stereogum», «κανείς δεν περίμενε ένα τέτοιο άλμπουμ από τον Tyler, που να υμνεί τη δόξα και την ιστορία του χιπ-χοπ. Οι φιλοδοξίες και οι ικανότητές του μπορεί να πηγαίνουν πέρα από τη ραπ μουσική, αλλά το 2021 λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να κάνουν καλύτερη ραπ μουσική από τον Tyler, The Creator».

Πάντως, προσωπικά, θα το έβαζα στην ίδια κατηγορία με το πρότζεκτ ενός άλλου πρωτοπόρου της μαύρης μουσικής, του Dean Blunt. Ως Babyfather είχε κυκλοφορήσει το 2016 ένα εξίσου περίεργο και εξαιρετικό άλμπουμ, το «BBF Hosted By DJ Escrow», με το οποίο μπορεί να σατίριζε την κουλτούρα των mixtapes, έκρυβε όμως ένα παρόμοιο ανατρεπτικό ύφος που τάραζε τα όρια του είδους (σ.σ. κυκλοφόρησε το πολυαναμενόμενο «Black Metal 2» ξαφνικά, μέσα στον Ιούνιο).

Υποθέτω ότι η αρχή του καλοκαιριού ήταν πάντα η καλύτερη περίοδος για κυκλοφορίες. Το φετινό καλοκαίρι της μετά-Covid εποχής είναι πιο κρίσιμο, τουλάχιστον από μουσικής άποψης, δεδομένης της προβληματικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί με τις συναυλίες και τα φεστιβάλ. Αν μη τι άλλο, υπάρχει κάποια κινητικότητα, μια σειρά από άλμπουμ και τραγούδια, που, εκτός του ότι συνθέτουν το σάουντρακ της εποχής, δημιουργούν ένα κλίμα αισιοδοξίας στον κόσμο που τώρα το έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ. 

Corso

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM