Από τους «New York Times» μέχρι την «Guardian», τα σημαντικότερα μίντια του εξωτερικού είχαν κάτι καλό να πουν πρόσφατα για τις Chai, ένα γυναικείο indie-pop συγκρότημα από την Ιαπωνία.
Στα τσαρτ είναι άφαντες, αλλά ο λόγος που απασχολούν τόσο έντονα δικαιολογείται από το γεγονός ότι είναι από τα ελάχιστα γιαπωνέζικα συγκροτήματα, ίσως το μοναδικό, που έχουν υπογράψει σε τόσο θρυλική αμερικανική δισκογραφική εταιρεία την τελευταία δεκαετία. Και μάλιστα, είναι γυναικείο συγκρότημα. Το τελευταίο τους άλμπουμ «Wink» κυκλοφόρησε κάτω από την ομπρέλα της Sub Pop.
Αν πάμε αρκετά πίσω, κάτι ανάλογο είχε να συμβεί από τις Cibo Matto τη δεκαετία του ’90, που υπέγραψαν στη Warner, με τη μόνη διαφορά ότι η Miho Hatori και η Yuka Honda ήταν μεν Γιαπωνέζες, αλλά ομογενείς από τη Νέα Υόρκη.
Το βασικότερο στοιχείο που συνδέει τα δύο γκρουπ, πάντως, εκτός από την καταγωγή, είναι η γαστρονομική προσέγγιση των κομματιών τους. Είναι πιο πιθανό να ακούσεις για φαγητό στους στίχους τους παρά π.χ. για σχέσεις. Είναι αυτό που στην ουσία προκαλεί τις συγκρίσεις, σε μουσικό, και όχι μόνο, επίπεδο.
Είναι πιο πιθανό να ακούσεις για φαγητό στους στίχους τους παρά π.χ. για σχέσεις. Είναι αυτό που στην ουσία προκαλεί τις συγκρίσεις, σε μουσικό, και όχι μόνο, επίπεδο.
Οι Chai είναι φουλ Γιαπωνέζες. Δεν προέρχονται από κάποια χίπστερ γειτονιά του Τόκιο, κάθε άλλο. Οι δίδυμες Mana και Kana γνώρισαν τη Yuna στη μουσική ομάδα του λυκείου τους στη Nagoya – είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό στην Ιαπωνία. Η Mana γνώρισε τη Yuuki στο πανεπιστήμιο και το γκρουπ σχηματίστηκε σε ένα εστιατόριο το 2012. Μέχρι τότε, η Yuuki δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με κανένα μουσικό όργανο, αλλά της άρεσε η ιδέα να παίζει σε συγκρότημα. Η συμμετοχή σε μια μπάντα συνοψίζει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη φιλία.
Δεν μεγάλωσαν με δυτικά μουσικά ερεθίσματα. Στο πανεπιστήμιο άκουσαν γκρουπ όπως οι Basement Jaxx, Tune-Yards και Justice και διαμόρφωσαν σιγά-σιγά τον δικό τους ήχο. Το πρώτο τους άλμπουμ, το «Pink», κυκλοφόρησε μόλις το 2017, κάπως αργά.
Το εκκεντρικό τους στυλ στις live εμφανίσεις, με τα ομοιόμορφα κουστούμια σε ροζ χρώμα, που είναι το αγαπημένο τους, σχετίζεται με την άρνησή τους να υποκύψουν στα πρότυπα ομορφιάς της χώρας τους. Το μότο τους, «neo-kawaii» (στα ελληνικά μεταφράζεται ως «η νέα χαριτωμενιά»), αντιτίθεται στα σκονισμένα και ακαδημαϊκά στάνταρ της γιαπωνέζικης ομορφιάς και είναι inclusive, δηλαδή δεν αποκλείει κανέναν. Συνοψίζεται ιδανικά στο πανκ κομμάτι τους «Ν.Ε.Ο.» από το δεύτερο άλμπουμ τους, το «Punk», που εκθειάζει τις ατέλειες του σώματος ή τα κόμπλεξ που νιώθουν σε σχέση με αυτό που θεωρούν πραγματική ομορφιά. «Small eyes / Flat nose / No shape / Fat legs!» («Μικρά μάτια / Επίπεδη μύτη / Κανένα σχήμα / Χοντρά πόδια!») επαναλαμβάνουν στο ρεφρέν του τραγουδιού.
Ν.Ε.Ο.
«Δεν μας εξέφραζε καθόλου αυτός ο ορισμός της χαριτωμενιάς (kawaii), που θεωρείται η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να κάνεις σε μια γυναίκα στην Ιαπωνία» αναφέρει η Mana. Αυτό το τονίζουν συνέχεια στις συνεντεύξεις τους, σαν μάντρα, επειδή στη χώρα τους δεν συνηθίζονται τα κομπλιμέντα. Ίσως επειδή θεωρούνται τόσο αντισυμβατικές εκεί, δεν γνώρισαν ποτέ επιτυχία σε εθνικό επίπεδο. Η Δύση, όμως, τις άκουσε και άρχισαν να κερδίζουν αναγνώριση από κει που δεν το περίμεναν.
Επιπλέον, θα πρέπει να περηφανεύονται που ένας από τους ήρωές τους, ο Gerald Casale των Devo, τις λάτρεψε όταν τις είδε να παίζουν ζωντανά το 2018 και έκπληκτος ανακάλυψε, όταν τις γνώρισε, ότι έχουν την ίδια φιλοσοφία και προσέγγιση όσον αφορά τη μουσική. Του θύμισαν τα πρώτα χρόνια, όταν σχημάτιζε τη δική του, ιστορική πια, μπάντα. Θα περιόδευαν και μαζί, αν η πανδημία δεν τους χαλούσε τα σχέδια.
Μέσα στην καραντίνα, οι Chai βρήκαν πολύτιμο χρόνο για να γράψουν το «WINK», τον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους. Και μπορεί να λένε από δω και από κει ότι κύρια επιρροή ήταν ο συμπαθέστατος Mac Miller, ο τωρινός τους ήχος, όμως, παραπέμπει στο χαλαρωτικό vibe της city pop, του μουσικού ιδιώματος που δοξάστηκε τη δεκαετία τoυ ’80 στην Ιαπωνία.
In Pink (feat. Mndsgn)
«Μπορεί να μην είναι μια αμιγώς πολιτική μπάντα ‒π.χ. θέλουν να κερδίσουν ένα Γκράμι ή το όνειρό τους είναι να φτιάξουν ένα πάρκο αναψυχής‒», γράφουν στην «Guardian» για τις Chai, «το όραμά τους, όμως, για αυτοπροσδιορισμό είναι εντελώς πανκ. Ο τρόπος που ερμηνεύουν το neo-kawaii ως ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έμφυτα σε όλους μας συνάδει με το τι σήμαινε kawaii όταν ο όρος ξεπήδησε τη δεκαετία του ’60 μέσα από τις φοιτητικές διαδηλώσεις. Σύμφωνα με τον Hui-Ying Kerr, ειδικό στη γιαπωνέζικη καταναλωτική κουλτούρα, "η χαριτωμενιά λειτουργεί ως ένα σύμβολο αντίστασης και απεριόριστων πιθανοτήτων", κάτι που εν ολίγοις ακούγεται άνετα ως σλόγκαν του γκρουπ».
Τέλος, το όνομά τους προφέρεται και σημαίνει αυτό ακριβώς που φαντάζεται κανείς, «τσάι».
