«Aβανγκάρντ, σκοτεινά, μυστικιστικά»: Αυτά είναι τα DJ sets της Camea Facebook Twitter
Φωτο: Vitali Gelwich

«Aβανγκάρντ, σκοτεινά, μυστικιστικά»: Αυτά είναι τα DJ sets της Camea

0

Η καριέρα της ξεκίνησε στην πατρίδα της, το Σιάτλ, στα παράνομα rave parties της δεκαετίας του '90. Λίγο μετά μεταφέρθηκε στο Μπρούκλιν και έγινε ενεργό μέλος της techno σκηνής της Νέας Υόρκης. Το 2007 μετακόμισε στο Βερολίνο και η πορεία της πήρε άλλη τροπή. Μετά από μια αξιοσημείωτη παρουσία στις Clink Recordings και Bpitch Control της Ellen Allien, το 2016 σύστησε στο κοινό τη δική της δισκογραφική, τη Neverwhere. Με πάθος και επιμονή επιλέγει να ασχοληθεί με τον λιγότερο εμπορικό ήχο, αυτόν «που ωθεί τη σκηνή στο μέλλον», και επιμελείται τις κυκλοφορίες από την αρχή μέχρι το τέλος: καθεμία βγαίνει σε βινύλιο, όχι μόνο ψηφιακά, με σουρεαλιστικό artwork αλλά και multi-media στοιχεία που μοναδικό σκοπό έχουν την ποιότητα. Εκείνη επιλέγει να κυκλοφορήσει μουσική μόνο όταν έχει κάτι να πει και βρίσκει στέγη στις Plus 8, M_nus, Watergate, Jeudi, Get Physical κ.ά. «Aβανγκάρντ, σκοτεινά, ιδιαίτερα, μυστικιστικά»: έτσι συνήθως περιγράφουν οι ακροατές τα sets της στα κλαμπ-μεγαθήρια, όπως τα Watergate, Tresor, Panorama Bar, και στα μεγαλύτερα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Αυτήν τη στιγμή, μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, έχει όλο τον κόσμο στα πόδια της. Κοινώς, αν ψάχνετε το πραγματικά underground κομμάτι αυτής της μουσικής, η Camea είναι ο άνθρωπός σας.


— Πότε και πώς ξεκίνησε η ανάμειξή σου με την ηλεκτρονική μουσική; Ποιες ήταν οι κυριότερες επιρροές σου;

Ξεκίνησα να πηγαίνω στα underground πάρτι που γίνονταν σε αποθήκες στα μέσα των '90s, το 1997 νομίζω. Εκείνη την εποχή επηρεάστηκα από τους DJs του Σιάτλ που έπαιζαν στα rave parties. Οι περισσότεροι θεωρούνται απαρχαιωμένοι πια, όμως τότε εκείνοι ήταν που μας σύστησαν και μας έσπρωξαν στον ήχο της techno. Στην αρχή της καριέρας μου με επηρέασαν επίσης πολύ οι Adam Beyer, Cari Lekebusch, Plastikman, Jeff Mills και ανακάλυψα το minimal techno μέσω του πρώτου δίσκου της Perlon Records που αγόρασα το 2000.


— Από το Σιάτλ στο Μπρούκλιν: μπορείς να εντοπίσεις χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν μουσικά την Ανατολική από τη Δυτική Ακτή; Πιστεύεις πως οι ΗΠΑ εξακολουθούν να παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο με αυτόν που έπαιξαν στη δημιουργία της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής;

Η Δυτική Ακτή είναι πιο πολύ συνδεδεμένη με τους ήχους των house, drum & bass και trance, ενώ η Ανατολική ακούει κατά βάση tech house και techno. Σχετικά με τον ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ στη μουσική σήμερα, το Ιnternet μας έχει δώσει την απίστευτη ευκολία της πρόσβασης σε μουσική που φτιάχνεται σε όλο τον κόσμο, κάτι που πιστεύω πως έχει αλλάξει τα στενά δεδομένα κατηγοριοποίησης μιας περιοχής ή μιας χώρας. Μπορείς να βρεις πολύ δυνατές μουσικές σκηνές σε όλα τα είδη, παντού.

Δεν σκέφτομαι καθόλου το ζήτημα της πειρατείας όταν σχεδιάζω τις κυκλοφορίες, γιατί χάνω την έμπνευσή μου όταν εστιάζω στα αρνητικά. Στόχος μου είναι να διατηρήσω την ακεραιότητα ενός ανθρώπου που κυκλοφορεί μουσική και να κάνω δουλειές που εμπνέουν.


— Γιατί αποφάσισες να μετακομίσεις στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στο Βερολίνο, το 2007;

Πρώτη φορά επισκέφτηκα το Βερολίνο το 2006 για να παίξω στο Watergate και στο Bar 25 και πραγματικά το ερωτεύτηκα! Είναι γεμάτο καλή μουσική, Τέχνη και όμορφα τοπία. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ χαλαρή, κάτι που πολύ σπάνια συναντάς στις μεγάλες πόλεις, κι έτσι νιώθω πως εκεί μπορώ πάντα να αποφορτιστώ μετά από μια περιοδεία. Το Βερολίνο είναι γεμάτο μυστήριο, μυστικά και εξομολογήσεις και γι' αυτό το λατρεύω!

«Aβανγκάρντ, σκοτεινά, μυστικιστικά»: Αυτά είναι τα DJ sets της Camea Facebook Twitter
Μέσα μου υπάρχει ακόμα πολλή μουσική που θα ήθελα να γράψω, πολλά πρότζεκτ που ονειρεύομαι να κάνω. Πιστεύω πως αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι σε μια πολύ καλή στιγμή της καριέρας μου, αφού ξέρω ακριβώς ποια είμαι και δεν συμβιβάζομαι.


— Έχεις υπάρξει πολύ σημαντικό κομμάτι δύο εμβληματικών δισκογραφικών, της Clink και της Bpitch Control. Ποια ήταν η συμβολή σου στην επιτυχία τους και πόσο εξελίχθηκες μέσα από αυτές τις συνεργασίες;

Η Clink ήταν μια έκπληξη. Ήμασταν νέοι και την ξεκινήσαμε γιατί θέλαμε να κυκλοφορήσουμε τη δική μας μουσική, για να περάσουμε καλά. Ποτέ δεν κάναμε πλάνα, αλλά, τελικά, αυτά έφεραν την επιτυχία, κάνοντάς την τόσο μοναδική, που οι άνθρωποι συνδέθηκαν με την απλότητά της, βλέποντας σε αυτήν έναν «αντι-ήρωα». Δεν είχαμε κάποιον διάσημο DJ ή κάποιο δυνατό PR να μας στηρίζει, απλώς γράφαμε μουσική στο σπίτι μας και μετά την τυπώναμε σε βινύλιο. Η Bpitch είναι ένα διαφορετικό label, πιο εμπορικό και με επαγγελματική γνώση του αντικειμένου, που όμως έχει να επιδείξει καλλιτεχνική ακεραιότητα και φοβερή επιμέλεια στις κυκλοφορίες. Έμαθα πάρα πολλά συνυπάρχοντας με την Ellen Allien στην Bpitch, είναι πραγματική οραματίστρια και είμαι ευγνώμων που δούλεψα υπό την προστασία της όλα αυτά τα χρόνια.


— Το 2016 έφτιαξες τη δική σου δισκογραφική, τη Neverwhere, με κεντρική ιδέα τη «διατήρηση της τέχνης τού να κυκλοφορείς μουσική». Είναι εφικτό αυτό την εποχή της πειρατείας; Ποιο είναι το όραμα της εταιρείας; Χρειάστηκε να συμβιβαστείς με κάποια πράγματα;

Μέχρι στιγμής, δεν έχω κάνει κανέναν συμβιβασμό στη Neverwhere. Δεν σκέφτομαι καθόλου το ζήτημα της πειρατείας όταν σχεδιάζω τις κυκλοφορίες, γιατί χάνω την έμπνευσή μου όταν εστιάζω στα αρνητικά. Στόχος μου είναι να διατηρήσω την ακεραιότητα ενός ανθρώπου που κυκλοφορεί μουσική και να κάνω δουλειές που εμπνέουν. Όλοι οι DJs ξέρουν πολύ καλά πως όταν ψάχνεις να αγοράσεις μουσική στο Internet, πέφτεις σε έναν ωκεανό από tech house και techno κομμάτια που έχουν φτιαχτεί αποκλειστικά από έτοιμα sample packs, καταλαμβάνουν τον περισσότερο χώρο και σκοπός τους είναι να υπάρχουν στο playlist κάποιου για μικρό χρονικό διάστημα. Δεν παίζει να ακούσεις κάποιο από αυτά μετά από 10 χρόνια και να πεις «πω πω, αυτός ήταν ένας γαμάτος δίσκος που μπορεί να σταθεί μια χαρά ακόμη και σήμερα». Αυτή είναι, λοιπόν, η μουσική που με εμπνέει και περνάω πολύ χρόνο δημιουργώντας τις κυκλοφορίες μας, από το εξώφυλλο, το mixing και το mastering μέχρι ό,τι άλλο χρειαστεί, ώστε να καταφέρω να «αιχμαλωτίσω», να καταγράψω μια ιστορία που δεν ξεχνιέται εύκολα.

 


— Είσαι μια κλασική και τζαζ πιανίστρια με σημαντικές σπουδές, αλλά και με ξεχωριστό ταλέντο σε πολλά μουσικά όργανα. Σε βοήθησε αυτή σου η κλίση στην ηλεκτρονική μουσική; Οι «κλασικές», καλές μουσικές γνώσεις είναι προσόν για έναν καλλιτέχνη που ασχολείται με τον συγκεκριμένο χώρο, αν τον συγκρίνεις με κάποιον που έμαθε απλώς να χειρίζεται καλά ένα πρόγραμμα μουσικής παραγωγής;

Πιστεύω πως οι μουσικές γνώσεις και η εκπαίδευση αυτού του επιπέδου είναι τεράστιο προσόν στην παραγωγή αλλά και στο DJing, όμως δεν είναι απαραίτητες. Πιστεύω πως ένα από τα πιο θαυμαστά στοιχεία της ηλεκτρονικής μουσικής είναι το ότι επιτρέπει σε κάποιον να στηριχτεί απόλυτα στη διαίσθησή του. Αυτή η διαδικασία μάς έχει χαρίσει εξαιρετική μουσική και καλλιτέχνες που διαφορετικά δεν θα είχαν καταφέρει να αναδειχτούν, αφού δεν μεγάλωσαν μέσα στις τέχνες. Έχω γνωρίσει αρκετούς καταπληκτικούς παραγωγούς και DJs που δεν μπορούν καν να αναγνωρίσουν μια νότα σε ένα piano keyboard, όμως έχουν τέτοια διαίσθηση και φυσικό ταλέντο, που τους επέτρεψαν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο.


— Σε έναν χώρο που υπάρχουν πια τόσο πολλοί DJs, τι σε διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους; Ποια είναι η πρώτη σκέψη, όταν ανεβαίνεις στα decks και ποια η τελευταία;

Προσπαθώ να μη συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους DJs, αφού δεν είμαστε ίδιοι και καθένας προσφέρει διαφορετικά πράγματα. Η δύναμη του DJ είναι η ικανότητά του την εκάστοτε βραδιά να συγχρονίζει τον κόσμο με το όραμά του, όποιο κι αν είναι αυτό, και πιστεύω πως αυτό το κάνω καλά. Πριν ανέβω, συνήθως συγκεντρώνομαι στο τι πρέπει να κάνω τα πρώτα 10 λεπτά του set, παρατηρώ τη διάθεση που κυριαρχεί στον χώρο: ίσως χρειάζεται να ανεβάσω το κοινό, αν ο προηγούμενος DJ δεν είχε πολλή ενέργεια ή, αν το πίεσε πολύ, μπορεί να χρειάζεται ένα reset για να καταφέρει να αντέξουν τις επόμενες ώρες. Η τελευταία μου σκέψη είναι συνήθως: «Τι, τελειώσαμε κιόλας; Θέλω κι άλλο!» (γελάει)


— Τελικά, πιστεύεις πως οι γυναίκες φέρνουμε μια άλλη ενέργεια όταν είμαστε στα decks;

Ο/Η κάθε DJ είναι μοναδική περίπτωση και κουβαλάει τον εαυτό του/της στη σκηνή όταν παίζει. Το να εστιάζουμε στο φύλο περισσότερο απ' ό,τι στο ταλέντο είναι αντιπαραγωγικό για τον χώρο μας, ειδικά εφόσον από τη δημιουργία του βασίστηκε στην κατάλυση των κοινωνικών προτύπων. Δεν πρέπει ή, μάλλον, δεν θα έπρεπε να γενικεύουμε και να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους ανάλογα με τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη σεξουαλική τους προτίμηση ή οτιδήποτε άλλο!

«Aβανγκάρντ, σκοτεινά, μυστικιστικά»: Αυτά είναι τα DJ sets της Camea Facebook Twitter
Ο/Η κάθε DJ είναι μοναδική περίπτωση και κουβαλάει τον εαυτό του/της στη σκηνή όταν παίζει. Το να εστιάζουμε στο φύλο περισσότερο απ' ό,τι στο ταλέντο είναι αντιπαραγωγικό για τον χώρο μας.


— Γιατί διάλεξες την πιο αβανγκάρντ, την πιο σκοτεινή πλευρά της χορευτικής μουσικής; Τι βρίσκεις εκεί, που δεν μπορείς να βρεις στη λιγότερο underground πλευρά του ήχου;

Ακούω τα πάντα, ακόμη και πoπ! Η προτίμησή μου, όταν παίζω μουσική, είναι ο πιο αβανγκάρντ ήχος, η πιο σκοτεινή πλευρά της techno και της house, αν και όχι πάντα. Νομίζω πως όλο αυτό προέρχεται από τη μουσική μου εξέλιξη. Μεγάλωσα σπουδάζοντας τη δραματικότητα του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σοπέν και του Μπαχ και, ακριβώς μετά, στην εφηβεία μου, χτύπησε το Σιάτλ ο κεραυνός του grunge. Πάντα μου άρεσαν τα πιο ιδιότροπα, τα πιο περίεργα κι έτσι αυτά προσελκύουν το ενδιαφέρον μου, όταν αγοράζω μουσική.


— Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Μέσα μου υπάρχει ακόμα πολλή μουσική που θα ήθελα να γράψω, πολλά πρότζεκτ που ονειρεύομαι να κάνω. Πιστεύω πως αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι σε μια πολύ καλή στιγμή της καριέρας μου, αφού ξέρω ακριβώς ποια είμαι και δεν συμβιβάζομαι. Απολαμβάνω τη διαδρομή και ανυπομονώ να δω πού θα με οδηγήσει, νιώθω πιο δημιουργική από ποτέ.


— Ποια είναι η Camea, αν αφαιρέσουμε τη μουσική;

Δεν υπάρχει μια ιδιωτική Camea και μια δημόσια, είμαι αυτό που βλέπεις. Απολαμβάνω την προσωπική μου ζωή, αλλά σκέφτομαι μόνιμα τη μουσική, την καριέρα μου και το τι θα κάνω μετά. Δεν υπάρχει το κουμπάκι «off» σ' εμένα! (γελάει)


Το «Vanish» EP της Camea κυκλοφορεί από τη Neverwhere.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ