The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
2

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
Τη διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ ανέλαβε η ανερχόμενη εταιρεία A24, που εδώ και λίγα χρόνια κάνει θαύματα στο καλλιτεχνικό κύκλωμα και η οποία σοφά την κράτησε στις αποθήκες της έναν ολόκληρο χρόνο, δημιουργώντας με έξυπνες καταχωρίσεις στον σχετικό Τύπο θόρυβο γύρω από αυτή.


Σε πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο παρακολούθησα το "Witch" στο Prince Charles, ένα ρετρό σινεμά στη Leicester Square με δερμάτινα καθίσματα, κόκκινες κουρτίνες και πρόγραμμα που επί καθημερινής βάσεως μοιράζεται ανάμεσα σε ταινίες πρώτης προβολής και επανεκδόσεις– αν σε βγάλει ο δρόμος από κει, πρέπει να το επισκεφθείς.


To "Witch" του Ρόμπερτ Έγκερς προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Σάντανς τον Ιανουάριο του 2015, όπου έκλεψε τις εντυπώσεις και απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας. Τη διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ ανέλαβε η ανερχόμενη εταιρεία A24, που εδώ και λίγα χρόνια κάνει θαύματα στο καλλιτεχνικό κύκλωμα και η οποία σοφά την κράτησε στις αποθήκες της έναν ολόκληρο χρόνο, δημιουργώντας με έξυπνες καταχωρίσεις στον σχετικό Τύπο θόρυβο γύρω από αυτή. Στους κύκλους των σκληροπυρηνικών σινεφίλ δεν υπήρχε κανείς που να μην είχε ακούσει για εκείνη τη μικρή, αμερικανική ταινία τρόμου που «θα σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου», ενώ η υποστήριξη της ταινίας από την επίσημη Εκκλησία των σατανιστών μόνο καλό έκανε στην προώθηση του φιλμ. Έτσι, έχοντας και την κριτική με το μέρος της, η A24 κυκλοφόρησε την ταινία στις αμερικανικές αίθουσες τον περασμένο Φεβρουάριο και, τηρουμένων των αναλογιών, τα πήγε θαυμάσια, καθώς έκλεισε με εισπράξεις 25 εκατομμύρια δολάρια περίπου, τριπλασιάζοντας το αρχικό της άνοιγμα στο box-office. Τη διανομή της ταινίας στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η A24 δραστηριοποιείται μόνο στις ΗΠΑ, ανέλαβε η Universal. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν θα τη δούμε ποτέ στις αίθουσες της χώρας μας.


Οι ταινίες τρόμου παραδοσιακά δεν τα πηγαίνουν ιδιαίτερα καλά στην Ελλάδα. Γενικά, πλην της κωμωδίας, δεν φαίνεται να υποστηρίζουμε ως κοινό το σινεμά των ειδών, παρά μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Με αυτό ως δεδομένο, τα τελευταία χρόνια οι ταινίες τρόμου της Universal προσπερνούν τις αίθουσες και καταλήγουν απευθείας στην αγορά του DVD. Από επιχειρηματικής άποψης, είναι απολύτως κατανοητή η απόφαση, χάσαμε όμως έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε σε αίθουσα μία από τις τρομακτικότερες ταινίες των τελευταίων ετών, το «Sinister», αλλά και το «Visit» του Μ.Ν. Σιάμαλαν («The Sixth Sense»,
«Unbreakable»), που ακριβώς επιστροφή στη φόρμα δεν το λες, είναι όμως found footage της προκοπής κι αυτό σπανίζει στις μέρες μας. Και όπως φαίνεται, εκτός κι αν στο παρά πέντε αλλάξει κάτι, πράγμα απίθανο, ούτε το «Witch» θα πάρει διανομή στις αίθουσες.

Ο Έγκερς βάλλει εμφανώς κατά της χριστιανικής ηθικολογίας, ταυτόχρονα φαίνεται να θέλει να κάνει κι ένα αντιαποικιοκρατικό σχόλιο, φοβάμαι όμως πως εκείνο που καταφέρνει τελικά είναι απλώς μια ταινία για την εγγενή, κατά την άποψή του, αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο εξωγενές κακό. Κι έτσι όπως την ολοκληρώνει, την αφήνει ανοιχτή σε (πολύ) συντηρητικές ερμηνείες.


Ας μιλήσουμε όμως για την ταινία. To «Witch» μας μεταφέρει στην Αμερική του 17ου αιώνα. Μια οικογένεια χριστιανών εξορίζεται από την πουριτανική κοινότητα όπου διέμενε, επειδή ο πατέρας στηλίτευε την απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Λόγο, και εγκαθίσταται σε ένα σπίτι στο δάσος. Εκεί, η εξαφάνιση του μικρότερου μέλους της οικογένειας δίνει το έναυσμα για μια σειρά από γεγονότα που διαταράσσουν τις ισορροπίες ανάμεσα στην οικογένεια, φέρνουν μυστικά στο προσκήνιο και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Με νωχελικούς ρυθμούς, ενιαίο τόνο, δυσοίωνα πλάνα και σάουντρακ που θυμίζει σε φιλοσοφία εκείνο του Τζέρι Γκόλντσμιθ για το "Omen", ο Έγκερς στήνει μια ατμόσφαιρα «ενόχλησης» και διογκούμενης απειλής, την οποία κορυφώνει με στοιχειωτικές εικόνες, εμπνευσμένες από άλλες εικαστικές τέχνες και από τους σχετικούς λαϊκούς θρύλους. Κι έτσι, κάνει μια πολύ τρομακτική ταινία, δίχως μάλιστα να καταφεύγει σε απότομα ξαφνιάσματα, στα λεγόμενα jump scares. Να σημειωθεί εδώ πως σε πείσμα μεγάλης μερίδας της κριτικής, που τα θεωρεί σε κάθε περίπτωση αδυναμία, τα jump scares, εκτελεσμένα σωστά και σε μικρές δόσεις, είναι ένα αποτελεσματικότατο εργαλείο τρομοπαραγωγής στα χέρια ενός σκηνοθέτη – σκέψου το φινάλε της "Carrie" του Ντε Πάλμα ή την πρώτη εμφάνιση νεκρού στο "Sixth Sense". Όταν, όμως, ο σκηνοθέτης κάνει κατάχρηση αυτού του εργαλείου, το καθιστά αναποτελεσματικό, καθώς χάνεται το στοιχείο της έκπληξης, ενώ παράλληλα προσπαθεί (μάλλον) να καλύψει τις δικές του αδυναμίες. To "Witch", πάντως, δεν έχει ούτε ένα τέτοιο, πράγμα ασυνήθιστο για ένα σύγχρονο φιλμ τρόμου.

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
Είναι όμως μια ταινία που πρέπει να δεις. Παρά τις ενστάσεις μου κι ενώ έχουν περάσει μέρες από την προβολή, τη σκέφτομαι ακόμα – αυτό ίσως κάτι να σημαίνει. Και ναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κυκλοφορεί μια μέτρια κόπια του «Witch» στα «sites της αμαρτίας», αλλά είναι μεγάλο κρίμα να δεις την ταινία έτσι.


Με αυτά και μ' εκείνα, ο Έγκερς αντεπεξέρχεται με το παραπάνω στις απαιτήσεις του είδους και υπογράφει έναν αξιόλογο αμερικανικό εκπρόσωπο ενός υπο-είδους, το οποίο σχεδόν μονοπωλεί το βρετανικό σινεμά – οι Βρετανοί, λόγω του παγανιστικού τους παρελθόντος, έχουν να επιδείξουν περισσότερες ταινίες με μάγισσες και αιρέσεις. Aν εξετάσεις τι θέλει να πει με την ταινία του όμως, η κατάσταση δεν είναι εξίσου ρόδινη. Ο Έγκερς βάλλει εμφανώς κατά της χριστιανικής ηθικολογίας, ταυτόχρονα φαίνεται να θέλει να κάνει κι ένα αντιαποικιοκρατικό σχόλιο, φοβάμαι όμως πως εκείνο που καταφέρνει τελικά είναι απλώς μια ταινία για την εγγενή, κατά την άποψή του, αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο εξωγενές κακό. Κι έτσι όπως την ολοκληρώνει, την αφήνει ανοιχτή σε (πολύ) συντηρητικές ερμηνείες.


Είναι όμως μια ταινία που πρέπει να δεις. Παρά τις ενστάσεις μου κι ενώ έχουν περάσει μέρες από την προβολή, τη σκέφτομαι ακόμα – αυτό ίσως κάτι να σημαίνει. Και ναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κυκλοφορεί μια μέτρια κόπια του "Witch" στα «sites της αμαρτίας», αλλά είναι μεγάλο κρίμα να δεις την ταινία έτσι. Αξίζει να σπεύσεις στο Ιντεάλ στις 11/05, όπου θα κάνει τη μία και μοναδική προβολή της σε ελληνική αίθουσα ως ταινία έναρξης του Horrorant Film Festival, προκειμένου να την παρακολουθήσεις, όπως της αξίζει. Ε, κι αν δεν μπορέσεις ή δεν βρεις εισιτήριο, κάνε λίγο υπομονή, μέχρι να κυκλοφορήσει σε Blu-ray και DVD, ώστε να τη νοικιάσεις και να την απολαύσεις στη σωστή ποιότητα εικόνας και, το τονίζω αυτό, με πεντακάναλο ήχο. Βλέπεις, το ηχοτοπίο της ταινίας είναι καμωμένο από το υλικό που φτιάχνονται οι εφιάλτες.

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ