The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
2

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
Τη διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ ανέλαβε η ανερχόμενη εταιρεία A24, που εδώ και λίγα χρόνια κάνει θαύματα στο καλλιτεχνικό κύκλωμα και η οποία σοφά την κράτησε στις αποθήκες της έναν ολόκληρο χρόνο, δημιουργώντας με έξυπνες καταχωρίσεις στον σχετικό Τύπο θόρυβο γύρω από αυτή.


Σε πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο παρακολούθησα το "Witch" στο Prince Charles, ένα ρετρό σινεμά στη Leicester Square με δερμάτινα καθίσματα, κόκκινες κουρτίνες και πρόγραμμα που επί καθημερινής βάσεως μοιράζεται ανάμεσα σε ταινίες πρώτης προβολής και επανεκδόσεις– αν σε βγάλει ο δρόμος από κει, πρέπει να το επισκεφθείς.


To "Witch" του Ρόμπερτ Έγκερς προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Σάντανς τον Ιανουάριο του 2015, όπου έκλεψε τις εντυπώσεις και απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας. Τη διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ ανέλαβε η ανερχόμενη εταιρεία A24, που εδώ και λίγα χρόνια κάνει θαύματα στο καλλιτεχνικό κύκλωμα και η οποία σοφά την κράτησε στις αποθήκες της έναν ολόκληρο χρόνο, δημιουργώντας με έξυπνες καταχωρίσεις στον σχετικό Τύπο θόρυβο γύρω από αυτή. Στους κύκλους των σκληροπυρηνικών σινεφίλ δεν υπήρχε κανείς που να μην είχε ακούσει για εκείνη τη μικρή, αμερικανική ταινία τρόμου που «θα σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου», ενώ η υποστήριξη της ταινίας από την επίσημη Εκκλησία των σατανιστών μόνο καλό έκανε στην προώθηση του φιλμ. Έτσι, έχοντας και την κριτική με το μέρος της, η A24 κυκλοφόρησε την ταινία στις αμερικανικές αίθουσες τον περασμένο Φεβρουάριο και, τηρουμένων των αναλογιών, τα πήγε θαυμάσια, καθώς έκλεισε με εισπράξεις 25 εκατομμύρια δολάρια περίπου, τριπλασιάζοντας το αρχικό της άνοιγμα στο box-office. Τη διανομή της ταινίας στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η A24 δραστηριοποιείται μόνο στις ΗΠΑ, ανέλαβε η Universal. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν θα τη δούμε ποτέ στις αίθουσες της χώρας μας.


Οι ταινίες τρόμου παραδοσιακά δεν τα πηγαίνουν ιδιαίτερα καλά στην Ελλάδα. Γενικά, πλην της κωμωδίας, δεν φαίνεται να υποστηρίζουμε ως κοινό το σινεμά των ειδών, παρά μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Με αυτό ως δεδομένο, τα τελευταία χρόνια οι ταινίες τρόμου της Universal προσπερνούν τις αίθουσες και καταλήγουν απευθείας στην αγορά του DVD. Από επιχειρηματικής άποψης, είναι απολύτως κατανοητή η απόφαση, χάσαμε όμως έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε σε αίθουσα μία από τις τρομακτικότερες ταινίες των τελευταίων ετών, το «Sinister», αλλά και το «Visit» του Μ.Ν. Σιάμαλαν («The Sixth Sense»,
«Unbreakable»), που ακριβώς επιστροφή στη φόρμα δεν το λες, είναι όμως found footage της προκοπής κι αυτό σπανίζει στις μέρες μας. Και όπως φαίνεται, εκτός κι αν στο παρά πέντε αλλάξει κάτι, πράγμα απίθανο, ούτε το «Witch» θα πάρει διανομή στις αίθουσες.

Ο Έγκερς βάλλει εμφανώς κατά της χριστιανικής ηθικολογίας, ταυτόχρονα φαίνεται να θέλει να κάνει κι ένα αντιαποικιοκρατικό σχόλιο, φοβάμαι όμως πως εκείνο που καταφέρνει τελικά είναι απλώς μια ταινία για την εγγενή, κατά την άποψή του, αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο εξωγενές κακό. Κι έτσι όπως την ολοκληρώνει, την αφήνει ανοιχτή σε (πολύ) συντηρητικές ερμηνείες.


Ας μιλήσουμε όμως για την ταινία. To «Witch» μας μεταφέρει στην Αμερική του 17ου αιώνα. Μια οικογένεια χριστιανών εξορίζεται από την πουριτανική κοινότητα όπου διέμενε, επειδή ο πατέρας στηλίτευε την απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Λόγο, και εγκαθίσταται σε ένα σπίτι στο δάσος. Εκεί, η εξαφάνιση του μικρότερου μέλους της οικογένειας δίνει το έναυσμα για μια σειρά από γεγονότα που διαταράσσουν τις ισορροπίες ανάμεσα στην οικογένεια, φέρνουν μυστικά στο προσκήνιο και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Με νωχελικούς ρυθμούς, ενιαίο τόνο, δυσοίωνα πλάνα και σάουντρακ που θυμίζει σε φιλοσοφία εκείνο του Τζέρι Γκόλντσμιθ για το "Omen", ο Έγκερς στήνει μια ατμόσφαιρα «ενόχλησης» και διογκούμενης απειλής, την οποία κορυφώνει με στοιχειωτικές εικόνες, εμπνευσμένες από άλλες εικαστικές τέχνες και από τους σχετικούς λαϊκούς θρύλους. Κι έτσι, κάνει μια πολύ τρομακτική ταινία, δίχως μάλιστα να καταφεύγει σε απότομα ξαφνιάσματα, στα λεγόμενα jump scares. Να σημειωθεί εδώ πως σε πείσμα μεγάλης μερίδας της κριτικής, που τα θεωρεί σε κάθε περίπτωση αδυναμία, τα jump scares, εκτελεσμένα σωστά και σε μικρές δόσεις, είναι ένα αποτελεσματικότατο εργαλείο τρομοπαραγωγής στα χέρια ενός σκηνοθέτη – σκέψου το φινάλε της "Carrie" του Ντε Πάλμα ή την πρώτη εμφάνιση νεκρού στο "Sixth Sense". Όταν, όμως, ο σκηνοθέτης κάνει κατάχρηση αυτού του εργαλείου, το καθιστά αναποτελεσματικό, καθώς χάνεται το στοιχείο της έκπληξης, ενώ παράλληλα προσπαθεί (μάλλον) να καλύψει τις δικές του αδυναμίες. To "Witch", πάντως, δεν έχει ούτε ένα τέτοιο, πράγμα ασυνήθιστο για ένα σύγχρονο φιλμ τρόμου.

The Witch: Μια καλογυρισμένη τρομακτική ταινία, σε μία και μοναδική προβολή Facebook Twitter
Είναι όμως μια ταινία που πρέπει να δεις. Παρά τις ενστάσεις μου κι ενώ έχουν περάσει μέρες από την προβολή, τη σκέφτομαι ακόμα – αυτό ίσως κάτι να σημαίνει. Και ναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κυκλοφορεί μια μέτρια κόπια του «Witch» στα «sites της αμαρτίας», αλλά είναι μεγάλο κρίμα να δεις την ταινία έτσι.


Με αυτά και μ' εκείνα, ο Έγκερς αντεπεξέρχεται με το παραπάνω στις απαιτήσεις του είδους και υπογράφει έναν αξιόλογο αμερικανικό εκπρόσωπο ενός υπο-είδους, το οποίο σχεδόν μονοπωλεί το βρετανικό σινεμά – οι Βρετανοί, λόγω του παγανιστικού τους παρελθόντος, έχουν να επιδείξουν περισσότερες ταινίες με μάγισσες και αιρέσεις. Aν εξετάσεις τι θέλει να πει με την ταινία του όμως, η κατάσταση δεν είναι εξίσου ρόδινη. Ο Έγκερς βάλλει εμφανώς κατά της χριστιανικής ηθικολογίας, ταυτόχρονα φαίνεται να θέλει να κάνει κι ένα αντιαποικιοκρατικό σχόλιο, φοβάμαι όμως πως εκείνο που καταφέρνει τελικά είναι απλώς μια ταινία για την εγγενή, κατά την άποψή του, αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο εξωγενές κακό. Κι έτσι όπως την ολοκληρώνει, την αφήνει ανοιχτή σε (πολύ) συντηρητικές ερμηνείες.


Είναι όμως μια ταινία που πρέπει να δεις. Παρά τις ενστάσεις μου κι ενώ έχουν περάσει μέρες από την προβολή, τη σκέφτομαι ακόμα – αυτό ίσως κάτι να σημαίνει. Και ναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κυκλοφορεί μια μέτρια κόπια του "Witch" στα «sites της αμαρτίας», αλλά είναι μεγάλο κρίμα να δεις την ταινία έτσι. Αξίζει να σπεύσεις στο Ιντεάλ στις 11/05, όπου θα κάνει τη μία και μοναδική προβολή της σε ελληνική αίθουσα ως ταινία έναρξης του Horrorant Film Festival, προκειμένου να την παρακολουθήσεις, όπως της αξίζει. Ε, κι αν δεν μπορέσεις ή δεν βρεις εισιτήριο, κάνε λίγο υπομονή, μέχρι να κυκλοφορήσει σε Blu-ray και DVD, ώστε να τη νοικιάσεις και να την απολαύσεις στη σωστή ποιότητα εικόνας και, το τονίζω αυτό, με πεντακάναλο ήχο. Βλέπεις, το ηχοτοπίο της ταινίας είναι καμωμένο από το υλικό που φτιάχνονται οι εφιάλτες.

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πόσο θα τα έσπαγε/γαμάτη θα ήταν μια θρησκεία με θεό τον Νίκολας Κέιτζ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ / «Αν μοιραστώ μαζί σου την ταινία που αγαπάω, μόνο αγάπη έχω να σου δώσω»

Μυθολογίες / «Φαντάζεστε μια θρησκεία με θεό τον Κέιτζ;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ

Από το After Hours του Σκορσέζε, που την απελευθέρωσε, μέχρι τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, που τη σημάδεψε με τη μουσική της, η ηθοποιός μοιράζεται μια ετερόκλητη κινηματογραφική λίστα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ