Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter
1
Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter
Επεξεργασία: Ατελιέ/ LIFO

Παρασκευή 19 Ιουνίου

Shortbus (2006)

του John Cameron Mitchell (101', με ελληνικούς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Η ταινία του John Cameron Mitchell που ακολούθησε το Hedwig and the angry inch είναι μία από τις πιο (προκλητικά) ερωτικές ταινίες των '00s, ένα σεξουαλικό πανδαιμόνιο που διαδραματίζεται σε ένα μυστικό κλαμπ της Νέας Υόρκης που ονομάζεται Shortbus. Οι θαμώνες του, κάθε φύλου και σεξουαλικής προτίμησης, αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα και ταυτόχρονα την προσωπική ευτυχία μέσα από μια σειρά από περιστατικά που έχουν στόχο το σεξ. Σε κάθε μορφή του, ακόμα και την πιο ακραία, σε κάθε συνδυασμό, από τον αυνανισμό, που ανοίγει την ταινία, μέχρι την τελική σκηνή ομαδικού σεξ, ακόμα και μέσα από την απουσία του ή τις εμπειρίες της ανοργασμικής Σοφία Λιν, που μέχρι το τέλος της ταινίας καταφέρνει να ολοκληρώσει. Μια ταινία αρκετά προκλητική, με σκηνές πραγματικού σεξ, που παρουσιάζει τη σεξουαλικότητα όπως δεν την είχε ξαναδείξει ποτέ το mainstream σινεμά, με ηθοποιούς που επέλεξε ο σκηνοθέτης από πραγματικούς χαρακτήρες της Νέας Υόρκης (έστειλαν πάνω από 500 άτομα βιντεοκασέτες για να καταλήξει στα 7 πρόσωπα που πρωταγωνιστούν) και ένα πικρόχολο χιούμορ που κάνει αξέχαστες κάποιες σκηνές – όπως αυτή ανάμεσα στο τρίο που τραγουδάει σε σάρκινα «μικρόφωνα» και σοκάρει τον ηδονοβλεψία του απέναντι διαμερίσματος. Κόντρα στο σκοτάδι του νεοσυντηρητισμού που εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.

Shame (2011)
του Steve McQueen (101', με ελληνικούς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Βρετανικό δράμα του εικαστικού Steve McQueen, με τον Michael Fassbender στον πιο προκλητικό ρόλο της καριέρας του δίπλα στην Carey Mulligan. «Μια ταινία-σπουδή πάνω στη μοναξιά και την αποξένωση σε ένα κόσμο όπου το σεξ δεν χαρίζει καμία ευχαρίστηση αλλά αντιμετωπίζεται ως όπλο κυριαρχίας και μέσο αυτοεπιβεβαίωσης». Σπαρακτικό, με έναν ήρωα τσακισμένο, που δεν αντιμετωπίζει το σεξ ως μέσο ηδονής αλλά ως όργανο έκφρασης της απόγνωσης και της μοναξιάς του. Που αυνανίζεται κάθε φορά που κάτι του προκαλεί άγχος, που συλλέγει σεξουαλικές εμπειρίες κάθε είδους, που κάθε οργασμός του είναι και ένας λυγμός, που μέσα από αριστουργηματικά μονοπλάνα αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας του και η σχέση με την αδελφή του και πίσω από την ακόρεστη σεξουαλική όρεξή του βλέπεις ένα σωρό λεπτομέρειες που δείχνουν τη συναισθηματική του ανωριμότητα και την ανικανότητά του να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τους γύρω του.

A Song of Love (1950)
του Jean Genet (26', βωβό)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Ο Jean Genet έγραψε και σκηνοθέτησε το Un chant d' amour το 1950. Είναι η μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε και παρά τον ξεκάθαρα καλλιτεχνικό τρόπο που είναι κινηματογραφημένη από τον Jacques Natteau (και όχι τον Jean Cocteau, όπως λέει η μυθολογία), για δεκαετίες παρέμεινε απαγορευμένη επειδή θεωρήθηκε ωμή πορνογραφία. Μάλιστα, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '60 κάθε φορά που επιχειρούσαν να την προβάλουν σε αίθουσα, προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων και το 1966 το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας χαρακτήρισε την ταινία «φτηνή πορνογραφία που εσκεμμένα προωθούσε την ομοφυλοφιλία, την ανωμαλία και παθολογικές σεξουαλικές πρακτικές». Την αποκήρυξε ακόμα και ο δημιουργός της και όταν το 1975 του απονεμήθηκε το βραβείο από το Γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου, αρνήθηκε να το παραλάβει. Το ασπρόμαυρο 26λεπτο φιλμ –που είχε για παραγωγό τον Νίκο Παπατάκη– δείχνει την τρυφερή σχέση που έχει δημιουργηθεί σε μια γαλλική φυλακή ανάμεσα σε δύο κρατούμενους: έναν Αλγερινό και τον ωραίο πιτσιρικά του διπλανού κελιού. Οι φαντασιώσεις τους, ο τρόπος που επικοινωνούν (η σκηνή που φυσάει ο ένας στον άλλο τον καπνό του τσιγάρου μέσα από ένα καλαμάκι που χωράει στην τρύπα του τοίχου είναι σχεδόν συγκινητική) και οι ερωτικές εικόνες της φυλακής μέσα από τα μάτια του δεσμοφύλακα που ζηλεύει τη σχέση των δύο αντρών και καταφεύγει στη βία γίνονται στα χέρια του Genet καθαρή ποίηση, με ασπρόμαυρα εικαστικά κάδρα μέσα στη σιωπή. Η ένταση των συναισθημάτων, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η απόγνωση, η καύλα μέσα στους τέσσερις τοίχους μέσα από «ηδονοβλεπτικές» εικόνες που μπορεί να είναι προκλητικές αλλά ταυτόχρονα και έργο τέχνης έκαναν την ταινία μία από τις πιο σημαντικές όλων των εποχών στην κατηγορία queer σινεμά, σημείο αναφοράς για σκηνοθέτες όπως ο Derek Jarman και ο Andy Warhol κι έναν σταθμό για τα δικαιώματα των γκέι και την ελευθερία της έκφρασης. Το Un chant d' amour σήμερα θεωρείται ένα αριστούργημα του underground σινεμά.

Vampyros Lesbos (1971)
του Jesus Franco (89', με αγγλικούς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Γερμανοϊσπανική παραγωγή του Jesus Franco, το Vampyros Lesbos είναι μια ταινία τρόμου που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στις ευρωπαϊκές αίθουσες των αρχών της δεκαετίας του '70 (πρωτοβγήκε το 1971) και έγινε αμέσως cult. Είναι η πρώτη ταινία που παρουσιάζει ξεκάθαρα μια λεσβιακή σχέση και η πρώτη ταινία που ο Franco δεν ντύνει με τζαζ μουσική αλλά τη συνοδεύει με ένα ψυχεδελικό σάουντρακ, το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία το 1995 και βοήθησε την ταινία να κάνει δεύτερη καριέρα τα '90s. Η πρωταγωνίστρια, η Ewa Stroemberg, υποδύεται τη Linda Westinghouse, μια Αμερικανίδα που δουλεύει σε τούρκικη εταιρεία και βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο: ότι μια μυστηριώδης γυναίκα βαμπίρ την αποπλανεί πριν πιει το αίμα της. Όταν ταξιδεύει σε ένα απόμακρο νησί με τη δουλειά της αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Countess Nadine Carody τη γυναίκα των ονείρων της – και γίνεται χαμός. Η ταινία γυρίστηκε το 1970 στην Τουρκία κι έχει όλα τα χαρακτηριστικά που ήταν αδυναμίες του Franco: μακρόσυρτες σκηνές με στριπτίζ σε κλαμπ, γυναίκες πρωταγωνίστριες και λεσβιακές αναφορές που εδώ δεν είναι απλώς υπόνοιες αλλά ξεκάθαρες. Το κλασικό πια σάουντρακ υπογράφουν ο Manfred Hόbler, ο Siegfried Schwab και ο ίδιος ο Jesus Franco με το ψευδώνυμο David Khune.

Σάββατο 20 Ιουνίου

Woman in the Dunes (1964)
του Hiroshi Teshigahara (147', με ελληνικούς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Η Γυναίκα στους αμμόλοφους, Suna no Onna, μία από τις κορυφαίες ταινίες του Hiroshi Teshigahara, με σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Kôbô Abe, είναι μία μοντέρνα εκδοχή του μύθου του Σίσυφου που βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία στις Κάννες το 1964 και ήταν και υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, παρόλο που ήταν τόσο αβανγκάρντ. Ένας δάσκαλος σε σχολείο έχει αναλάβει την αποστολή να μαζέψει έντομα που ζουν σε αμμόλοφους. Όταν χάνει το τελευταίο λεωφορείο, αναγκάζεται να περάσει τη νύχτα σε ένα σπίτι που βρίσκεται σε ένα νταμάρι από άμμο, όπου ζει μόνη της μια χήρα. Το σπίτι κινδυνεύει να το καταπιεί η κινούμενη άμμος και η γυναίκα κάνει ό,τι μπορεί για να το σώσει. Ο δάσκαλος βρίσκεται παγιδευμένος σε μια διαδικασία που δεν μπορεί να ελέγξει και γίνεται εραστής της χήρας, παρόλο που θέλει απεγνωσμένα να το σκάσει. Τελικά, παραιτείται και προσαρμόζεται στην αιχμαλωσία που του έχει επιβληθεί. Η Γυναίκα στους αμμόλοφους είναι μια ταινία αισθησιακής ομορφιάς και κατά στιγμές μετατρέπεται σε ρομαντικό δράμα, παρόλο που στην ουσία είναι ψυχολογικό θρίλερ. Με εξπρεσιονιστικές εικόνες απίστευτης αισθητικής, κι ας διαδραματίζεται σε αγχωτικά μέρη. Ένα αριστούργημα!

 

Balkan Erotic Epic (2007)
της Marina Abramovic (29', στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Το 2005 η εικαστικός Marina Abramovic γύρισε επτά βίντεο που αναβίωναν αρχαίες τελετουργίες από τον τόπο καταγωγής της, τα Βαλκάνια. Στο συγκεκριμένο, που έχει σχέση με τη γονιμότητα και τον ανδρισμό, άντρες και γυναίκες πραγματοποιούν μπροστά στην κάμερα μια σειρά από τελετουργίες που γίνονταν στην περιοχή από τον Μεσαίωνα μέχρι τον 18ο αιώνα, χρησιμοποιώντας τα γεννητικά τους όργανα – τα οποία πίστευαν ότι ήταν εργαλεία για να βελτιώσουν τις ζωές τους και να φτάσουν στο θείο: ερωτοτροπούν με τη γη για να αυξήσουν τις σοδειές, δείχνουν κόλπους, στήθη, πέη στον ουρανό για να τρομάξουν τους δαίμονες που προκαλούν καταιγίδες, παντρεύονται οι γυναίκες τον ήλιο και οι άντρες το φεγγάρι, κάνουν παγανιστικά τελετουργικά που τους μετατρέπουν σε υπερανθρώπους, έστω και για λίγο... Παραδόσεις ερωτισμού που χάνονται στα βάθη των αιώνων και σήμερα φαίνονται αδιανόητες.

Diary of a Nudist (1961)
του Doris Wishman (72', στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Το ημερολόγιο ενός γυμνιστή ή Το ημερολόγιο μιας ρεπόρτερ ή Το ημερολόγιο ενός κλαμπ γυμνιστών (και άλλα πολλά) είναι η ταινία που έφτιαξε η Αμερικανίδα σκηνοθέτις Doris Wishman το 1961 – μία από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής που γύριζαν sexploitation και έχει κάνει και δύο σκληρά πορνό τη δεκαετία του '70. Η υπόθεση πάει κάπως έτσι: ο Arthur Sherwood, ο διευθυντής της εφημερίδας «The Evening Times», έχει πάει για κυνήγι και πέφτει πάνω σε μια αποικία γυμνιστών. Επειδή μυρίζεται λαβράκι, στέλνει την καλύτερη ρεπόρτερ του, τη Stacy Taylor, να ερευνήσει την υπόθεση, δηλαδή να γίνει μία από αυτούς και να ξεσκεπάσει την ανηθικότητα της κατασκήνωσης εκ των έσω. Η Stacy παραστρατεί, βλέπει τους γυμνιστές με συμπάθεια και τον τρόπο ζωής τους καθ' όλα πρέποντα, φυσικό και υγιεινό, έτσι ο Arthur την απολύει και πάει ο ίδιος να δει τι συμβαίνει. Γίνεται μέλος του κλαμπ και ακολουθούν μεγάλες γυμνιστικές στιγμές, με υπέροχη ρετρό αισθητική '60s. Η Doris Wishman ήταν αυτοδίδακτη και το 1959 που ξεκίνησε να γυρίζει το Ημερολόγιο ενός Γυμνιστή δανείστηκε 10.000 δολάρια από έναν συγγενή της και έπεισε τα μέλη μιας κατασκήνωσης γυμνιστών στη Φλόριδα να συμμετάσχουν στην ταινία της. Έτσι, ολόκληρες οικογένειες εμφανίστηκαν, εκτός από τους ξέμπαρκους άντρες και γυναίκες που συμμετείχαν εθελοντικά. Σκοπός της ταινίας ήταν «να φανούν οι απλές χαρές του γυμνισμού». Σήμερα φαίνεται ότι οι άνθρωποι των '60s ήταν απλώς πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι απ' ό,τι είναι 50 χρόνια μετά.

Pink Narcissus (1971)
του James Bidgood (64', βωβό)

Τι θα δούμε στο φεστιβάλ Erotica που ξεκινά απόψε στη Στέγη Facebook Twitter


Οι φαντασιώσεις ενός νεαρού εκδιδόμενου άντρα που τον βοηθούν να ξεφεύγει από τη σκληρή πραγματικότητα του δρόμου, κινηματογραφημένες με έντονα χρώματα και πολλή μουσική, έχουν πρωταγωνιστή τον ίδιο σε διάφορους ρόλους: ως ταυρομάχο, σκλάβο τη Ρωμαϊκή Εποχή, φύλακα ενός χαρεμιού αγοριών – ρόλοι που ζει στο μυαλό του, βουτηγμένος στην κάψα. Η ταινία του James Bidgood, που γυρίστηκε σε φιλμ 8 mm, είναι λίγο απ' όλα: γκέι φαντασίωση, underground υπερθέαμα, ρομαντικό πορνό, μια ωριαία ταινία που γυρίστηκε σε διάστημα επτά χρόνων, από το 1963 μέχρι το 1970, και κυκλοφόρησε χωρίς την έγκριση του σκηνοθέτη. Μέχρι τα μέσα των '90s όλοι πίστευαν ότι πίσω από την ταινία κρυβόταν ο Andy Warhol, αλλά ο Bruce Benderson, που είχε πάθος με την ταινία, έψαξε και πιστοποίησε ποιος ήταν ο δημιουργός της. Ο James Bidgood ζούσε ακόμα στο Μανχάταν, το μέρος όπου γυρίστηκε η ταινία το 1971, και δούλευε το σενάριο μιας άλλης ταινίας. Η αισθητική του φιλμ επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες τα επόμενα χρόνια – οι Pierre et Gilles έκαναν καριέρα στα '80s βασισμένοι στα έντονα χρώματα και τις κιτς διακοσμήσεις του Pink Narcissus, ενώ ο Bidgood για πολλά χρόνια ήταν απλώς ο «Άγνωστος». Kι ας είχε φτιάξει μία από τις πιο σημαντικές ταινίες του αμερικανικού underground σινεμά.

Erotica Σινεμά μέχρι αργά
19-20 Ιουνίου
23:30
Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Συγγρού 107-109 (Ταράτσα),
www.sgt.gr
Μόνο για ενήλικες.

Οθόνες
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια