Οι Γέφυρες του Μάντισον ξανά στους κινηματογράφους

Οι Γέφυρες του Μάντισον Facebook Twitter
Οι «Γέφυρες του Μάντισον» είναι ένα σινε-jazz άλμπουμ αναμνήσεων, με κομμάτια που καλύπτουν όλα τα θέματα ενός ζευγαριού.
0

Ελάχιστοι θυμούνται το υπερευπώλητο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Τζέιμς Γουόλερ. Ποιος όμως μπορεί να ξεχάσει πόσο αβίαστη, από τα πολλά κι αβάσταχτα τσιτάτα ημερολογίου τοίχου που κατέκλυζαν τις σελίδες του βιβλίου, θα ήταν η φράση «δεν θέλω να σε έχω ανάγκη, αφού δεν μπορώ να σ’ έχω», διά στόματος Ρόμπερτ Κινκέιντ, του φωτογράφου που επιχείρησε να καταγράψει τις γέφυρες στην Άιοβα στα ‘60s, και διασταυρώθηκε μοιραία με τη νοικοκυρά, σύζυγο και μητέρα Φραντσέσκα, για ένα επικό ταξίδι ολοκληρωτικού έρωτα και ανεκπλήρωτων ονείρων;

Με έναν μοναδικό τρόπο, ο Κλιντ Ίστγουντ, που σκηνοθέτησε τις Γέφυρες του Μάντισον (παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ που τις φλέρταρε μάταια επί χρόνια) και πρωταγωνίστησε, διύλισε το καταδικασμένο love story σε ένα οπτικό ρομάντσο κινηματογραφικών λεπτομερειών, αναγκαστικά τοποθετώντας τις επιστολές που ανακάλυψαν αργότερα τα παιδιά της στον κεντρικό άξονα της αφήγησης - αυτή είναι η πιο τετριμμένη πλευρά της ταινίας.

Η ευφυία του Ίστγουντ είναι πως ικανοποιεί τους θιασώτες μιας ιστορίας αγάπης σε πρώτο επίπεδο, ενώ δεν παύει να θέτει σχεδόν υπαρξιακά ερωτήματα με τρυφερότητα και σπουδή για και πάνω σε ένα είδος που, όπως κάποιος μπορεί εύκολα να διαπιστώσει από τη φιλμογραφία του, ουδέποτε συμπάθησε ιδιαίτερα, και δεν καταπιάστηκε με αυτό.

Ειδικά σε δυο σεκάνς φαίνεται η μαεστρία και η λακωνική επινοητικότητά του στο άρρητο και τη δύναμη του βλέμματος και της κίνησης. Στην πρώτη, η Φραντσέσκα έχει συζητήσει με τον ενδιαφέροντα άγνωστο που χτύπησε την πόρτα της μπανάλ καθημερινότητάς της, σε ένα διάλειμμα της ρουτίνας, όταν η οικογένεια έλειπε σε ταξίδι αναψυχής. Κουρασμένη από μια δική της ενόχληση, όποτε έβγαιναν ορμητικά από την κουζίνα οι «άντρες» της ζωής της και κοπανούσαν με δύναμη την πόρτα, παρακούγοντας την ήσσονος σημασίας επιθυμία της, περίμενε ένα μικρό θαύμα, μήπως ο ευγενικός Κινκέιντ έκανε τη διαφορά την ώρα του πρώτου αποχαιρετισμού, και δεν έμοιαζε με τους άλλους. Όταν εκείνος απλά κι αθόρυβα έκλεισε την πόρτα πίσω του, σαν κύριος, ξαφνικά φώτισε η Μέριλ Στριπ, χωρίς κόλπα και εφέ: το σημάδι ερρίφθη, χωρίς λόγια. Αγαλλίαση και διαίσθηση προοπτικής, που μόνο εκείνη γνώριζε και δεν αποδεικνυόταν έτσι ώστε να τη μοιραστεί. Στη δεύτερη, και πιο αξιοσημείωτη, μέσα στα αυτοκίνητα, στο σταυροδρόμι της κρίσιμης απόφασης, ο Ίστγουντ ερμηνεύει το δίλημμα κόβοντας από το φλας στο καθρεφτάκι, ζυγίζοντας τον χρόνο με την κάμερα. Η σεκάνς είναι ένα εκκρεμές ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον δυο ανθρώπων με πείρα και κάποια ηλικία, που εξελίσσεται σε μερικά λεπτά, σαν να είναι αιώνας, ένα σύντομο θρίλερ που αφήνει την ελπίδα στη στροφή.  

Οι Γέφυρες του Μάντισον Facebook Twitter
Με έναν μοναδικό τρόπο, ο Κλιντ Ίστγουντ, που σκηνοθέτησε τις «Γέφυρες του Μάντισον» και πρωταγωνίστησε, διύλισε το καταδικασμένο love story σε ένα οπτικό ρομάντσο κινηματογραφικών λεπτομερειών.

Κατά έναν παράξενο τρόπο, οι Γέφυρες του Μάντισον είναι η ανάποδη όψη του Πέρα από την Αφρική, ο Κλιντ Ίστγουντ ο αντίποδας του σχεδόν ουτοπικού Ντένις Φιντς του Ρόμπερτ Ρέντφορντ (διότι, αν και επισκέπτης και φύση καλλιτεχνική, είναι παρών και έτοιμος να «φάει τη σφαίρα» για την αγαπημένη, ενώ ο Ρέντφορντ, με φόντο το χρυσό φωτοστέφανο, αναλήφθηκε στους ουρανούς με το που εμφανίστηκε) και το κοινό σημείο των δυο φιλμ, η Μέριλ Στριπ, η γήινη ρομαντική ηρωίδα, η ερωμένη της διπλανής πόρτας, μια γυναίκα με την οποία η Κάρεν Μπλίξεν ίσως δεν καταδεχόταν να ασχοληθεί, καταλαβαίνει για ποιους λόγους αξίζει να απαρνηθείς την ευτυχία (από σεβασμό, και για να μην την καταστρέψεις, τελικά).

Η ευφυΐα του Ίστγουντ είναι πως ικανοποιεί τους θιασώτες μιας ιστορίας αγάπης σε πρώτο επίπεδο, ενώ δεν παύει να θέτει σχεδόν υπαρξιακά ερωτήματα με τρυφερότητα και σπουδή για και πάνω σε ένα είδος που, όπως κάποιος μπορεί εύκολα να διαπιστώσει από τη φιλμογραφία του, ουδέποτε συμπάθησε ιδιαίτερα, και δεν καταπιάστηκε με αυτό. Ανέκαθεν έκανε τις ταινίες που ήθελε και του ταίριαζαν. Εδώ, εμπλουτίζει τις κλασικές συγχορδίες του genre και ξεχύνεται σε αυτοσχεδιαστικούς τόνους, δηλαδή υπογράφει ένα ιδιωματικό και προσωπικό έργο σε modal τεχνοτροπία.

Οι Γέφυρες είναι ένα σινε-jazz άλμπουμ αναμνήσεων, με κομμάτια που καλύπτουν όλα τα θέματα ενός ζευγαριού (ο τσακωμός, η πρώτη συνάντηση, η πλάκα με το λουλούδι, περιμένοντας στη βροχή, με το άχαστο αργό ζουμ στα πρόσωπα), με τη διαφορά πως ο Ρόμπερτ και η Φραντσέσκα είναι μοναχικές καρδιές, άρα δεν χρειάζεται να τους βλέπουμε σφιχταγκαλιασμένους στο ίδιο κάδρο. Αρκεί που νιώθουμε την επαφή τους, πάντα συνυφασμένη με την ανησυχία της απώλειας. Για όλα αυτά, η τεράστια επιτυχία του 1995 είναι μια ανακουφιστική μεθερμήνευση των love stories του συρμού από τις δεκαετίες του ‘40 και του ‘50, γιατί τα επισκέπτεται και τα αποδίδει με φρέσκο μάτι αφαιρώντας τον μελοδραματισμό, εκεί που ο συγγραφέας Γουόλερ κολακεύει το κοινό του, ουσιαστικά υποτιμώντας το.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας των '90s σε αξιολογική σειρά

Οθόνες / Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας των '90s σε αξιολογική σειρά

Με αφορμή την επερχόμενη 94η απονομή των Όσκαρ, επιστρέφουμε σε όλες τις ταινίες που έλαβαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας μέσα στη δεκαετία των ‘90s, τις βάζουμε σε αξιολογική σειρά, από τη χειρότερη στην καλύτερη, και γράφουμε γι’ αυτές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πριν από τον Τζόνι Ντεπ και την Άμπερ Χερντ, ήταν κάποτε ο Κλιντ Ίστγουντ και η Σόντρα Λοκ

Daily / Πριν από τον Τζόνι Ντεπ και την Άμπερ Χερντ ήταν κάποτε ο Κλιντ Ίστγουντ και η Σόντρα Λοκ

Ασχέτως της άποψης που μπορεί να έχει κανείς για την τωρινή δίκη και τα απόνερά της, είναι εντυπωσιακές οι ομοιότητες με την άγρια και γεμάτη αλληλοκατηγορίες δικαστική διαμάχη του 1989 ανάμεσα στον διάσημο ηθοποιό και σκηνοθέτη και στην επί δεκατέσσερα χρόνια σύντροφό του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Οθόνες / Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε προσκληθεί να δει μια ταινία τους και βγαίνοντας προβληματισμένος από αυτή τους είπε «η αισιοδοξία σας είναι πιο τραγική από τον πεσιμισμό μου», προσφέροντάς τους τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση της καριέρας τους. Μια μεγάλη κινηματογραφική ιστορία αδελφικής συνωμοτικότητας έφτασε στο τέλος της με τον θάνατο του Πάολο Ταβιάνι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ