Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν Facebook Twitter
«Μπορώ πλέον μετά τα 50 να υποδυθώ έναν έντονα σεξουαλικό χαρακτήρα, έναν ιδιαίτερα μητρικό χαρακτήρα, έναν ηρωικό χαρακτήρα ή μια σκύλα, χωρίς να παρέμβει κάποιος για να ορίσει τι μπορώ να παίξω 'σ' αυτήν την ηλικία'».

Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν

0

Υπάρχει πιο ελαστικό, πιο εύπλαστο πρόσωπο από αυτό της Λόρα Ντερν; Όλοι κατά καιρούς το έχουμε δει να χαλαρώνει και να γίνεται σαν μαστίχα στο "Jurassic Park" του Σπίλμπεργκ φερ' ειπείν ή να ανοίγει σαν απέραντο ουρλιαχτό από την κόλαση καθώς υποδύεται τρεις – ή μήπως τέσσερεις; - χαρακτήρες στο έπος ψυχικής αποσύνθεσης που ήταν το "Inland Empire" του Ντέιβιντ Λιντς.

Ας θυμηθούμε επίσης - όσοι αγαπήσαμε εκείνη την εξαίρετη και μάλλον υποτιμημένη σειρά – τη συγκλονιστική νευρική της κατάρρευση στην αρχή του πρώτου επεισοδίου του "Enlightened" πριν από οχτώ χρόνια. Η Λόρα Ντερν σηκώνει αργά το κεφάλι ενώ κλαίει στην τουαλέτα του γραφείου μετά την απόλυσή της, και το στόμα της κάνει αυτόν τον αποφασιστικό και οδυνηρό μορφασμό που μόνο το δικό της στόμα μπορεί να κάνει.

O Λιντς της έδωσε άδεια να είναι, για πρώτη φορά στην καριέρα της, τρελή, νυμφομανής, αποδιοργανωμένη κι όμως εν τέλει γλυκιά.

Η μάσκαρα στάζει κάτω από τα μάτια της, οι γραμμές στο μέτωπο της πετάγονται και η έκφρασή της γίνεται μια βασανιστική γκριμάτσα που μοιάζει να την καθοδηγεί καθώς καλπάζει αλλόφρων πίσω στο γραφείο. Το βλέμμα της φαίνεται να επιχειρεί γύρω στους εκατό αναλυτικούς υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο και το στόμα της γίνεται ένα τεράστιο χάσμα, ανοίγοντας πολύ περισσότερο απ' όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, ενώ ανοίγει με τα ίδια της τα χέρια τις πόρτες του ασανσέρ που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τον όροφο.

Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν Facebook Twitter
"Μπλε Βελούδο" (1986)

Η Λόρα Ντερν δεν ασχολείται με το hashtag #dernaissance [σύμπτυξη του επωνύμου της με τη λέξη "renaissance" (αναγέννηση)] που κυκλοφόρησε πέρσι με τις εμφανίσεις της σε νέες εκδοχές του "Star Wars" και του "Twin Peaks" αλλά και στον πρώτο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς "Big Little Lies". Τι νόημα έχει ο όρος «αναγέννηση» για κάποια που ήταν πάντα εμφατικά «εδώ»;

Η Λόρα Ντερν εμφανίζεται ως ηθοποιός στην οθόνη εδώ και 40 περίπου χρόνια, από την πρώιμη εφηβεία. Δεν έχει αλλάξει, αλλά ίσως μόλις πρόσφατα ο υπόλοιπος κόσμος κατάφερε να την προλάβει.
«Μ΄ αρέσει να ανακαλύπτω το χιούμορ στα πιο ραγισμένα μέρη» είχε πει πρόσφατα η ίδια. «Αν αναζητήσουμε μια κάποια ουσία σ΄ αυτή τη δουλειά, αυτή θα μπορούσε να είναι το θόλωμα των διχαστικών γραμμών έτσι ώστε οι άνθρωποι να βρίσκουν διέξοδο από τις ενοχές και τις ντροπές τους και ίσως να φέρονται με μεγαλύτερη συμπόνια ο ένας στον άλλον».

Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν Facebook Twitter
"Ατίθεση Καρδιά" (1990)

Η Λόρα Ντερν είναι γνωστή για την ενσάρκωση «ακατάστατων» γυναικών, οι οποίες αναζητούν απεγνωσμένα τη «φωνή» τους ή αποκτούν ξαφνικά μια συνειδητοποίηση σχετικά με το ποιες πραγματικά είναι ή ποια είναι τα δικαιώματά τους. Άλλωστε, πολλοί από τους σημαντικότερους ερμηνευτικούς θριάμβους της έχουν να κάνουν με γυναίκες που αποδεσμεύονται από τους συμβατικούς κανόνες συμπεριφοράς και «ευπρέπειας».

Η Λόρα Ντερν είναι η κόρη δύο σπουδαίων ηθοποιών – του Μπρους Ντερν και της Νταϊάν Λαντ (το 2010 «κέρδισαν» και οι τρεις μαζί την ίδια μέρα το αστέρι τους στο πεζοδρόμιο της Hollywood Boulevard). Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν μόλις δύο ετών. Ο πατέρας της μετακόμισε στην παραλία, αφήνοντας την ανατροφή της Λόρα στη μητέρα της και τη γιαγιά της. Σε ηλικία επτά ετών, παρακολούθησε τον Μάρτιν Σκορσέζε να σκηνοθετεί τη μητέρα της στην ταινία του «Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ» ενώ η ίδια, που συμμετείχε ως κομπάρσος στην ταινία, έφαγε 19 παγωτά χωνάκι μέχρι να ολοκληρωθεί το γύρισμα της σκηνής της. Έκτοτε, παραμένει βαθιά γοητευμένη από τον τρόπο που δουλεύουν οι μεγάλοι σκηνοθέτες:

Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν Facebook Twitter
Στο καστ του τηλεοπτικού "Big Little Lies" - προσεχώς ο δεύτερος κύκλος

«Πάνω απ' όλα θαυμάζω τον τρόπο που παίρνουν αυτό που θέλουν, τον τρόπο που επικοινωνούν με τους ηθοποιούς με παντομίμα ή σχεδόν τηλεπαθητικά. Πεθαίνω όταν ο Λιντς έρχεται κοντά μου μετά από μια λήψη και αναπνέει με έναν συγκεκριμένο τρόπο που είναι σα να μου δηλώνει ακριβώς τι πρέπει να κάνω μετά».

Στις πρώτες εμφανίσεις της στην οθόνη – παιδί ακόμη – είχε ήδη εκθέσει την ικανότητά της να «τηλεγραφεί» στο κοινό μια ιδιαίτερη ευαισθησία, μια αίσθηση περηφάνειας και μια ευάλωτη κοριτσίστικη σεξουαλικότητα, συγχρόνως αθώα και επικίνδυνη. Στο «Μπλε Βελούδο» του Ντέιβιντ Λιντς όμως απέδειξε ότι ήταν ικανή να εκφράσει κάτι ακόμα πιο παράξενο και σύνθετο, ειδικά στον περίφημο και γεμάτο από μια απόκοσμη προσμονή, μονόλογό της για τους κοκκινολαίμηδες και το «εκτυφλωτικό φως της αγάπης» - ένας μονόλογος που ήταν συγχρόνως παράλογος και τρυφερός, ειρωνικός και ειλικρινής.

Στις πρώτες εμφανίσεις της στην οθόνη – παιδί ακόμη – είχε ήδη εκθέσει την ικανότητά της να «τηλεγραφεί» στο κοινό μια ιδιαίτερη ευαισθησία, μια αίσθηση περηφάνειας και μια ευάλωτη κοριτσίστικη σεξουαλικότητα, συγχρόνως αθώα και επικίνδυνη.

Το απέδειξε ξανά μερικά χρόνια μετά στην «Ατίθαση καρδιά», όπου ο Λιντς της έδωσε άδεια να είναι, για πρώτη φορά στην καριέρα της, τρελή, νυμφομανής, αποδιοργανωμένη κι όμως εν τέλει γλυκιά. Αυτή η ευρύχωρη γκάμα είναι που την κάνει ιδανική για τον κόσμο του Λιντς – έχει τη δυνατότητα να απλώνεται σε μια οριοθετημένη ζώνη όπου μπορεί κατά βούληση να εμφανίζεται περίεργη, νορμάλ, ξύλινη, φυσική, λαμπερή και διαταραγμένη – χαρακτηρίζει όμως επίσης τις ερμηνείες σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της

Η Λόρα Ντερν δεν φοβάται το πέρασμα του χρόνου. Δηλώνει μάλιστα ότι της αρέσει που έχει περάσει τα 50: «Μπορώ πλέον, την ίδια χρονιά, να υποδύομαι έναν έντονα σεξουαλικό χαρακτήρα, έναν ιδιαίτερα μητρικό χαρακτήρα, έναν ηρωικό χαρακτήρα ή μια σκύλα, χωρίς να παρέμβει κάποιος για να ορίσει τι μπορώ να παίξω "σ' αυτήν την ηλικία"».

Δηλώνει επίσης ότι αυτό που αναζητά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της είναι η αίσθηση «κοινότητας και οικειότητας» - πολιτικής, προσωπικής, καλλιτεχνικής. Και αυτό που την ελκύει πιο πολύ απ' όλα στην κινηματογραφική ερμηνεία είναι η εγγύτητα που προσφέρει η κάμερα, ο τρόπος που κατά παράδοξο τρόπο σε τοποθετεί πολύ πιο κοντά στον χαρακτήρα από ό,τι σε μια «ζωντανή» θεατρική παράσταση. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει επιδιώξει μια συχνότερη παρουσία της στο σανίδι.

Ωδή στο εύπλαστο ερμηνευτικό μεγαλείο της Λόρα Ντερν Facebook Twitter
Πρωταγωνίστρια της τηλροπτικής σειράς "Enlightened" (2011)

Οι γυναίκες ηθοποιοί που θαυμάζει περισσότερο είναι η μητέρα της, η Σέλεϊ Γουίντερς (η νονά της), η Μπάρμπαρα Στάνγουικ, η Μέριλ Στριπ και η Τζίνα Ρόουλαντς: «Αυτές οι γυναίκες είναι σα να ακυρώνουν οτιδήποτε μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στο 'πετσί' τους και τον θεατή. Και τα μάτια τους... Σου ανοίγουν μια τρύπα που καίει στην καρδιά και δεν μπορείς να δεις τίποτε άλλο...».

Η Λόρα Ντερν ψαχουλεύει το πρόσωπό της καθώς μιλά: «Είναι ακόμα κι αυτό..., δεν ξέρω, ακόμα κι αυτές οι σακούλες κάτω από τα μάτια ή η νωπή υφή του δέρματος, η χλωμάδα στα χείλη επειδή κάνει ψύχρα ξαφνικά ή οι κόρες των ματιών που διαστέλλονται επειδή μόλις ένιωσες ερωτική απογοήτευση ή φόβο. Γι' αυτό μου φαίνεται πάντα τόσο ενδιαφέρουσα η υποκριτική τέχνη στον κινηματογράφο. Επειδή κάποτε ερωτεύτηκα στην οθόνη χαρακτήρες που έμοιαζαν τόσο ωμοί και ακατέργαστοι...»

Με στοιχεία από τους New York Times

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ