Ο Δημήτρης Αρμενάκης έφτιαξε ένα animation για την υπερκατανάλωση, εμπνευσμένο από την Αθήνα

Φωτ.: Γεωργία Πανάκια
0

Στο «All you can eat», την ταινία εμψύχωσης κινουμένων σχεδίων του Δημήτρη Αρμενάκη, υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι: από τη μια ένας γκρίζος και δυστοπικός και από την άλλη ένας ζωντανός, γεμάτος χρώμα. Μέσα τους, δύο non-binary πλάσματα προσπαθούν να ξεφύγουν από την παγίδα των ανθρώπων.

Εμπνευσμένη από την Αθήνα και τη ζωή στις μεγαλουπόλεις, η ταινία, που προβλήθηκε σε περισσότερα από σαράντα φεστιβάλ και πρόσφατα απέσπασε το βραβείο «Στράτος Στασινός» ως καλύτερη φοιτητική ταινία κινουμένων σχεδίων από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την ASIFA Hellas, σε βάζει στη θέση δύο χαρακτήρων που εξερευνούν μια πραγματικότητα τρομακτικά καινούρια για τους ίδιους, εκνευριστικά οικεία για εμάς, προκαλώντας έντονο το αίσθημα του φόβου.

Υπερκαταναλώνουμε οτιδήποτε. Ακόμα και τα καρτούν, αν υπήρχαν στη πραγματικότητα και είχαμε κάποιο όφελος από αυτά, π.χ. ενεργειακό, ή κάτι μας πρόσφεραν, θα τα τρώγαμε βουλιμικά. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα εκμεταλλευτούμε.

«Αυτή η ταινία μιλάει για την ελευθερία. Για το ότι οι άνθρωποι υπερκαταναλώνουν κάτι το οποίο δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει, για την κατακρεούργηση ενός εξωγήινου ή καρτούν πολιτισμού» λέει ο ίδιος.

«Είναι μια μεταφορά. Προσπάθησα να παντρέψω δύο κόσμους, έναν χαρούμενο, χρωματιστό, πιο παιδικό και αθώο, επηρεασμένο βαθιά από καρτούν της δεκαετίας του '30, με έναν πιο σκοτεινό κόσμο, ο οποίος αναφέρεται κατά κάποιον τρόπο στην ανθρώπινη κοινωνία. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στην Αθήνα, νομίζω ότι οι υποσυνείδητες επιρροές μου είναι αισθητές: τα κτίρια, η δομή, οι υφές και η αίσθηση που μου δίνει αυτή η πόλη».

Ο Δημήτρης Αρμενάκης έφτιαξε ένα animation για την υπερκατανάλωση, εμπνευσμένο από την Αθήνα Facebook Twitter
Για κάθε δημιουργό είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις το να μπορεί να βλέπει το έργο του εκεί όπου πρέπει, εν προκειμένω στο σινεμά. Γιατί θεωρώ ότι εκεί είναι η θέση των ταινιών, στη μεγάλη οθόνη, και εκεί βλέπεις όλο το εύρος της ταινίας και πώς λειτουργεί, τη διάδραση με το κοινό. Φωτ.: Γεωργία Πανάκια

Η δημιουργία

«Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακά προγράμματα, καθώς ήθελα να εξειδικευτώ πιο πολύ στο animation, να δω τι παραπάνω μπορώ να κάνω και να γνωρίσω περισσότερο κόσμο που ασχολείται με αυτό, οπότε, όταν με δέχτηκαν στο Royal School of Arts στο Λονδίνο, κατάφερα να πάω και να πω ότι θα το δοκιμάσω. Πέρα από τη διατριβή του μεταπτυχιακού, έκανα και δυο ταινίες μικρού μήκους, το "First Thirst" το 2018 και το "Αl you can eat", η παραγωγή του οποίου έγινε το 2019 και διανεμήθηκε στα φεστιβάλ στα τέλη του '19, αρχές του '20.


Κατηύθυνα όλη την παραγωγή, ποιος θα κάνει τον σχεδιασμό ήχου, τις φωνές, ποιοι θα είναι οι βοηθοί και για ποιες σκηνές, δηλαδή έπρεπε να ενορχηστρώσω όλο αυτό το κομμάτι και παράλληλα να κάνω τον σχεδιασμό και τη σκηνοθεσία της ταινίας. Στην αρχή υπήρχε μια σύγχυση ως προς το πώς θα γινόταν όλο αυτό, γιατί ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Υπάρχει ένα budget που είναι συγκεκριμένο και το πώς θα το κατανείμω στους συνεργάτες μου έπρεπε να ζυγιστεί έτσι ώστε να βγαίνει και χρονικά και ποιοτικά αυτό που είχα οραματιστεί.

Ο Δημήτρης Αρμενάκης έφτιαξε ένα animation για την υπερκατανάλωση, εμπνευσμένο από την Αθήνα Facebook Twitter
Η ταινία σε βάζει στη θέση δύο χαρακτήρων που εξερευνούν μια πραγματικότητα τρομακτικά καινούρια για τους ίδιους, εκνευριστικά οικεία για εμάς, προκαλώντας έντονο το αίσθημα του φόβ

Το μήνυμα

«Υπερκαταναλώνουμε οτιδήποτε. Ακόμα και τα καρτούν, αν υπήρχαν στην πραγματικότητα και είχαμε κάποιο όφελος από αυτά, π.χ. ενεργειακό, ή κάτι μας πρόσφεραν, θα τα τρώγαμε βουλιμικά. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα εκμεταλλευτούμε. Τίποτα δεν μένει ανέγγιχτο, αν υπάρχει όφελος.

Ήθελα να δείξω την οπτική μέσα από τα μάτια του θύματος, του προϊόντος, το πώς αυτό βλέπει την κοινωνία, όχι την οπτική του θύτη. Όταν ήμουν στο Λονδίνο, σκεφτόμουν τι θα συνέβαινε αν ένα από όλα αυτά τα κοτόπουλα που είναι στα ψυγεία των σούπερ-μάρκετ, ήταν ζωντανό, έβγαινε στην πόλη και κυκλοφορούσε στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Δεν θα ένιωθε χαωμένο;»

Τα φεστιβάλ

«Άρχισα να στέλνω την ταινία σε κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού και της Ελλάδας. Ξεκίνησα να τη διανέμω από τα τέλη του '19, αρχές του '20, εφόσον είχε βγει στην τελική της μορφή. Κατάφερα να τη δω σε έναν κινηματογράφο τον Φεβρουάριο, στο London Short Film Festival. Για κάθε δημιουργό είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις το να μπορεί να βλέπει το έργο του εκεί όπου πρέπει, εν προκειμένω στο σινεμά. Γιατί θεωρώ ότι εκεί είναι η θέση των ταινιών, στη μεγάλη οθόνη, και εκεί βλέπεις όλο το εύρος της ταινίας και πώς λειτουργεί, τη διάδραση με το κοινό. Μπορεί να γελάσει, να κλάψει, να βγάλει διάφορα συναισθήματα, είναι κι αυτό κομμάτι της εμπειρίας.

Το θετικό είναι ότι κατάφεραν να γίνουν οι Νύχτες Πρεμιέρας, παρά τις αντίξοες συνθήκες, λίγο πριν επιβληθούν τα πιο αυστηρά μέτρα. Οπότε το ευχάριστο είναι ότι είδα την ταινία τελικά και στην Αθήνα, την πόλη στην οποία μεγάλωσα, κι αυτό μου άρεσε. Τον Δεκέμβριο έκλεισε τον κύκλο της, αφού πήγε συνολικά σε περισσότερα από σαράντα φεστιβάλ. Όλο το ταξίδι που κατάφερε να κάνει εν μέσω πανδημίας είναι μεγάλη τιμή για την ίδια την ταινία».

Ο Δημήτρης Αρμενάκης έφτιαξε ένα animation για την υπερκατανάλωση, εμπνευσμένο από την Αθήνα Facebook Twitter
Όλο το ταξίδι που κατάφερε να κάνει εν μέσω πανδημίας είναι μεγάλη τιμή για την ίδια την ταινία. Φωτ.: Γεωργία Πανάκια

Η τέχνη ως δίαυλος μηνυμάτων

«Θεωρώ ότι αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της τέχνης. Εγώ επέλεξα το animation, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο, εικαστικό ή μη. Είναι ο δίαυλος μέσα από τον οποίο θα μπορέσουμε να μεταδώσουμε αυτό που θέλουμε να πούμε. Και αυτό εξαρτάται από το τι έχει μέσα του ο καθένας, αυτό που τον ταλανίζει και θέλει να το βγάλει προς τα έξω. Στην προκειμένη περίπτωση η ταινία αποκτά έναν πιο κοινωνικό χαρακτήρα, κάποιοι θα έλεγαν οριακά πολιτικό, γιατί θεώρησα ότι αξίζει να ειπωθούν πράγματα για την εποχή στην οποία ζούμε».

 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10 ταινίες της χρονιάς που πέρασαν απαρατήρητες και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία

Οθόνες / 10 ταινίες της χρονιάς που πέρασαν απαρατήρητες και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία

Αξιόλογες ταινίες που δεν είχαν προλάβει να κάνουν τον κύκλο τους όταν τις βρήκε το πρώτο lockdown ή δεν κατάφεραν να βρουν το κοινό τους στις προβολές των θερινών σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Η τρίτη και χειρότερη κατάθεση στο σύμπαν του «Tron», η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου «Good Boy», το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ και η Έμα Τόμσον ως ένοπλη προστάτιδα. Τι παίζει στα σινεμά από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT