«Μeg 2: H Tάφρος»: Ο Τζέισον Στέιθαμ τα βάζει με περισσότερους μεγαλοκαρχαρίες

Ο Τζέισον Στέιθαμ τα βάζει με περισσότερους μεγαλοκαρχαρίες στο «Μeg 2: H Tάφρος» Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Μπεν Γουίτλεϊ βάζει τον Στέιθαμ να ξεπροβάλλει μέσα από τις σκιές. Όχι, κυρίες και κύριοι και αγαπητά μας παιδιά, δεν βρίσκεται ο Μεγαλόδοντας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας αλλά ο χαλκέντερος Βρετανός σταρ.
0

ΤΟ ΣΙΚΟΥΕΛ ΤΟΥ «Meg», μιας αναπάντεχης εισπρακτικής επιτυχίας που έφερε αντιμέτωπο τον Τζέισον Στέιθαμ με έναν προϊστορικό καρχαρία, ξεκινά σχεδόν ιδιοφυώς. Μας μεταφέρει 65 εκατομμύρια χρόνια πίσω στον χρόνο για να παρακολουθήσουμε μια σεκάνς που αναδεικνύει την τροφική αλυσίδα, στην κορυφή της οποίας τοποθετείται ο Μεγαλόδοντας.

Σωστά; Λάθος. Γιατί η αφήγηση επιστρέφει άμεσα στο σήμερα και ο σκηνοθέτης Μπεν Γουίτλεϊ βάζει τον Στέιθαμ να ξεπροβάλλει μέσα από τις σκιές. Άρα, όχι, κυρίες και κύριοι και αγαπητά μας παιδιά, δεν βρίσκεται ο Μεγαλόδοντας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας αλλά ο χαλκέντερος Βρετανός σταρ. Σχεδόν θες να σηκωθείς από το κάθισμα και να χειροκροτήσεις. Δυστυχώς, μάλλον είναι η μοναδική σκηνή μέσα στην ταινία που μπορεί να προκαλέσει αντίστοιχο ενθουσιασμό.

Σε τέτοιες ταινίες είναι σχεδόν ανεπίτρεπτο να αφήνεις τους κανόνες της πραγματικότητας να σου χαλάσουν ένα καλό set-piece, αν και γενικότερα, αλλά και ειδικά στο σινεμά αυτού του τύπου, καλό θα είναι να συστήνεις τους κανόνες λειτουργίας της φιλμικής σου πραγματικότητας, διαφορετικά κρατάς τον θεατή σε απόσταση

Προφανώς, από ένα monster movie, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, περιμένεις να είναι εξωφρενικό. Σε τέτοιες ταινίες είναι σχεδόν ανεπίτρεπτο να αφήνεις τους κανόνες της πραγματικότητας να σου χαλάσουν ένα καλό set-piece, αν και γενικότερα, αλλά και ειδικά στο σινεμά αυτού του τύπου, καλό θα είναι να συστήνεις τους κανόνες λειτουργίας της φιλμικής σου πραγματικότητας, διαφορετικά κρατάς τον θεατή σε απόσταση ‒ οι συνθήκες ομαδικής παρακολούθησης για σχολιασμό και χλευασμό, αν και επιθυμητές σε κάποιες (για το καλό των υπόλοιπων θεατών, οικιακές) περιστάσεις, σπάνια συνοδεύονται από ουσιαστική εμπλοκή όσων παρακολουθούν με το θέαμα.

Ο Τζέισον Στέιθαμ τα βάζει με περισσότερους μεγαλοκαρχαρίες στο «Μeg 2: H Tάφρος» Facebook Twitter
Προφανώς, από ένα monster movie, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, περιμένεις να είναι εξωφρενικό.

Ταυτόχρονα, θα ήθελες το τελευταίο να έχει και μια παραπάνω επιμέλεια στην κατασκευή, ένα build-up στις επιμέρους σκηνές δράσης, την καλλιέργεια μιας αίσθηση του δέους μπροστά σε όσα συμβαίνουν στην οθόνη. Δεν αρκεί (και δεν μπορεί να αρκεί) μόνο ο χαβαλές.

Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά ο Βρετανός Μπεν Γουίτλεϊ («Kill List», «Sightseers», «High Rise») δοκιμάζει τις δυνάμεις του στο mainstream σινεμά και απογοητεύει. Η εικονογραφία της μακροσκελούς, υποβρύχιας αλά «Alien» ενότητάς του είναι θολή, ίσως για να κρύψει τις ατέλειες του ψηφιακού design, και δεν διαθέτει το απαιτούμενο σασπένς. Η κατάσταση βελτιώνεται μεν όταν βγαίνουμε στην επιφάνεια, αλλά έτσι όπως ο Γουίτλεϊ μας πηγαινόφερνε άτσαλα από το ένα πεδίο δράσης στο άλλο, δεν προλάβαμε να χαρούμε τις επιδρομές των τεράτων ούτε τις ιδέες – π.χ. ένα POV πλάνο μέσα από το στόμα του μεγαλοκαρχαρία ή η εικόνα του Στέιθαμ να πασχίζει ως άλλος Ρόμπερτ Σο στο «Jaws» να κρατήσει ανοιχτά με τα πόδια του τα σαγόνια του (μεγαλο)καρχαρία.

Βέβαια, έστω και αν κρατούν ελάχιστα για να χωνευτούν και να αφήσουν το όποιο αποτύπωμα, αυτές οι ιδέες κάνουν το αποτέλεσμα υποφερτό. Βοηθά και η στιβαρότητα της action περσόνας του Στέιθαμ, ο οποίος, στην παράδοση action πρωταγωνιστών του παρελθόντος, παίζει μεν με τον φακό και μας διαβεβαιώνει ότι όλα θα πάνε καλά και να μην ανησυχούμε, αλλά ταυτόχρονα δείχνει να παίρνει πολύ στα σοβαρά την (εκάστοτε) απειλή.

Ο Τζέισον Στέιθαμ τα βάζει με περισσότερους μεγαλοκαρχαρίες στο «Μeg 2: H Tάφρος» Facebook Twitter
Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά ο Βρετανός Μπεν Γουίτλεϊ δοκιμάζει τις δυνάμεις του στο mainstream σινεμά και απογοητεύει.

Κι αυτή η προσέγγιση, αν και ερχόμενη από παλιά, καταλήγει να δείχνει πολύ πιο φρέσκια σε μια εποχή που κυριαρχεί η ενίσχυση της λανθάνουσας ή έκδηλης και ηθελημένης meta-υποκριτικής και χαρακτηρολογικής εκδοχής του action hero, ώστε αυτός να εναρμονίζεται με την κυρίαρχη, επιτηδευμένα και ψυχαναγκαστικά εριστική, ασόβαρη, ηθικά ανερμάτιστη και βυθισμένη στην καφρίλα του 9gag νοοτροπία των social media.

Η ταινία «Meg 2: Η Τάφρος» προβάλλεται από την Πέμπτη 3 Αυγούστου.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ