«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»;

«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»; Facebook Twitter
Η Ρόζαμουντ Πάικ υποδύεται ξανά με χειρουργική ακρίβεια και ελεγχόμενες εκρήξεις την αμφιλεγόμενη, κοινωνιοπαθή πρωταγωνίστρια ενός λαμπερού, κυνικού, χιτσκοκικού θρίλερ.
0

«Κάθεστε εκεί πέρα και νομίζετε ότι είστε καλοί άνθρωποι. Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Ήμουνα κι εγώ σαν κι εσάς κάποτε. Νόμιζα ότι δουλεύοντας σκληρά και παίζοντας τίμια, μπορείς να κερδίσεις την επιτυχία και την ευτυχία. Δεν μπορείς. Το τίμιο παιχνίδι είναι μια φάρσα που ανακάλυψαν οι πλούσιοι για να μείνουμε εμείς οι υπόλοιποι φτωχοί. Δύο είδη ανθρώπων υπάρχουν μόνο: οι θηρευτές και τα θηράματα, οι λέοντες και οι αμνοί. Το όνομά μου είναι Μάρλα Γκρέισον και δεν είμαι αμνός. Είμαι μια γ****ένη λέαινα».


Σαφής και ξεκάθαρη εξαρχής η στάση της (αντι)ηρωίδας της ταινίας, η οποία ανοίγει (με ηχητικό φόντο το «Dirge» των Death in Vegas, πού το θυμήθηκαν;) μ' αυτά της τα λόγια που απευθύνονται προκαταβολικά σε εμάς τους θεατές και στις ηθικές ενστάσεις μας για την επιτυχημένη κομπίνα που έχει στήσει η ίδια εις βάρος ηλικιωμένων ανθρώπων με ενδείξεις άνοιας, τους οποίους απομακρύνει από τους συγγενείς τους, αναλαμβάνοντας εκ μέρους των υπηρεσιών πρόνοιας, τη νόμιμη κηδεμονία τους (για να ξεκοκαλίσει μεθοδικά την περιουσία τους).

Είναι αλήθεια ότι ένας από τους στόχους της ταινίας είναι να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσο μπορούμε (ειδικά εμείς οι κακομαθημένοι άρρενες θεατές) να ανεχτούμε σε μια γυναίκα τα «αντιηρωικά» στοιχεία που έχουμε συνηθίσει σε άντρες πρωταγωνιστές που εμφανίζονται ως γοητευτικά καθάρματα. 


Μια επταετία μετά το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» (Gone Girl), η Ρόζαμουντ Πάικ υποδύεται ξανά με χειρουργική ακρίβεια και ελεγχόμενες εκρήξεις την αμφιλεγόμενη, κοινωνιοπαθή πρωταγωνίστρια ενός λαμπερού, κυνικού, χιτσκοκικού θρίλερ (που βεβαίως θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και απολαυστικό αν το σκηνοθετούσε κάποιος σαν τον Χίτσκοκ ή σαν τον Ντέιβιντ Φίντσερ έστω).

Οπλισμένη με μια κοφτερή σαν συρματόπλεγμα μπομπ κόμμωση, γόβες στιλέτο, ακριβά ρούχα, η Μάρλα είναι αποφασισμένη να πατήσει επί πτωμάτων προκειμένου να μη βρεθεί ποτέ στη θέση των αδυνάτων αυτού του άδικου κόσμου. «Για να τα καταφέρεις σ' αυτήν τη χώρα πρέπει να είσαι γενναίος... και ηλίθιος και αδίστακτος και προσηλωμένος» λέει αργότερα στην ταινία ενώ είναι δεμένη σε μια καρέκλα.

«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»; Facebook Twitter
Ο Πίτερ Ντίνκλατζ υποδύεται με απειλητική στωικότητα έναν αδίστακτο αρχιμαφιόζο.


Παρότι ο κυρίαρχος τόνος της ταινίας παραπέμπει σε μαύρη κωμωδία μάλλον (μια ανέμελη προδιάθεση μέσα στο σκοτάδι) παρά σε οποιουδήποτε είδους δράματος ή σπουδής χαρακτήρων, με έπιασε μια πίκρα και μια οργή (λόγω και σχετικής οικογενειακής εμπειρίας) παρακολουθώντας την να εξαπατά χωρίς κανέναν ενδοιασμό ανθρώπους που πλέον υποφέρουν από το τρίπτυχο άνοια-ακράτεια-αρθρίτιδα και καταλήγουν με συνοπτικές διαδικασίες σε γηροκομείο.

Πριν από καμιά τετραετία μάλιστα, το περιοδικό New Yorker είχε αποκαλύψει τις τρομακτικές διαστάσεις μιας οργανωμένης απάτης σαν αυτή που απεικονίζεται στην ταινία, με θύματα πάνω από ενάμισι εκατομμύριο Αμερικανούς υπερήλικες.


Κάποια στιγμή όμως εμφανίζεται η Νέμεσις, εν προκειμένω με τη μορφή της Νταϊάν Γουίστ (που ιδανικά θα θέλαμε να την απολαύσουμε περισσότερη ώρα στην ταινία), η οποία όχι μόνο δεν είναι το άβουλο, μοναχικό, ηλικιωμένο θήραμα που φαντάζεται η Μάρλα, αλλά σχετίζεται άμεσα με αδίστακτο αρχιμαφιόζο, τον οποίο υποδύεται με απειλητική στωικότητα ο Πίτερ Ντίνκλατζ.


Είδα να τονίζεται σε κάποιες κριτικές, η φεμινιστική διάσταση της ταινίας. Δεν είμαι σίγουρος. Είναι αλήθεια ότι ένας από τους στόχους της είναι να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσο μπορούμε (ειδικά εμείς, οι κακομαθημένοι άρρενες θεατές) να ανεχτούμε σε μια γυναίκα τα «αντιηρωικά» στοιχεία που έχουμε συνηθίσει σε άντρες πρωταγωνιστές που εμφανίζονται ως γοητευτικά καθάρματα. Αυτή είναι όμως η μοναδική υπερβατική διάσταση μια ταινίας που παρακολουθείται με ενδιαφέρον και αγωνία, το σενάριό της όμως κατά τόπους αδικεί κατάφωρα την δουλειά χαρισματικών ερμηνευτών.

 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ψίθυροι προσμονής: Ένα αριστούργημα του λιβανέζικου σινεμά από το 1980 στο Netflix

Οθόνες / Ψίθυροι προσμονής: Ένα αριστούργημα του λιβανέζικου σινεμά από το 1980 στο Netflix

Η ταινία «Whispers» (προσοχή: καμία σχέση με την ομώνυμη σαουδαραβική σειρά παραγωγής 2020 που επίσης βρίσκεται στην πλατφόρμα) είναι ένα υποβλητικό ταξίδι στον Λίβανο του 1980 με ιδανική ξεναγό μια εξέχουσα ποιήτρια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κάπως έτσι, ο Σωτήρης Τσαφούλιας άνοιξε τον δρόμο των ελληνικών παραγωγών προς το Netflix

Οι Αθηναίοι / Κάπως έτσι, ο Σωτήρης Τσαφούλιας άνοιξε τον δρόμο των ελληνικών παραγωγών προς το Netflix

O σεναριογράφος και σκηνοθέτης του «Έτερος Εγώ» μεγάλωσε στον Πειραιά, ζει στη Βάρκιζα και αν όλα πάνε καλά, θα γίνει ο πρώτος Έλληνας δημιουργός που θα σκηνοθετήσει για το Netflix.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ