«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»;

«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»; Facebook Twitter
Η Ρόζαμουντ Πάικ υποδύεται ξανά με χειρουργική ακρίβεια και ελεγχόμενες εκρήξεις την αμφιλεγόμενη, κοινωνιοπαθή πρωταγωνίστρια ενός λαμπερού, κυνικού, χιτσκοκικού θρίλερ.
0

«Κάθεστε εκεί πέρα και νομίζετε ότι είστε καλοί άνθρωποι. Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Ήμουνα κι εγώ σαν κι εσάς κάποτε. Νόμιζα ότι δουλεύοντας σκληρά και παίζοντας τίμια, μπορείς να κερδίσεις την επιτυχία και την ευτυχία. Δεν μπορείς. Το τίμιο παιχνίδι είναι μια φάρσα που ανακάλυψαν οι πλούσιοι για να μείνουμε εμείς οι υπόλοιποι φτωχοί. Δύο είδη ανθρώπων υπάρχουν μόνο: οι θηρευτές και τα θηράματα, οι λέοντες και οι αμνοί. Το όνομά μου είναι Μάρλα Γκρέισον και δεν είμαι αμνός. Είμαι μια γ****ένη λέαινα».


Σαφής και ξεκάθαρη εξαρχής η στάση της (αντι)ηρωίδας της ταινίας, η οποία ανοίγει (με ηχητικό φόντο το «Dirge» των Death in Vegas, πού το θυμήθηκαν;) μ' αυτά της τα λόγια που απευθύνονται προκαταβολικά σε εμάς τους θεατές και στις ηθικές ενστάσεις μας για την επιτυχημένη κομπίνα που έχει στήσει η ίδια εις βάρος ηλικιωμένων ανθρώπων με ενδείξεις άνοιας, τους οποίους απομακρύνει από τους συγγενείς τους, αναλαμβάνοντας εκ μέρους των υπηρεσιών πρόνοιας, τη νόμιμη κηδεμονία τους (για να ξεκοκαλίσει μεθοδικά την περιουσία τους).

Είναι αλήθεια ότι ένας από τους στόχους της ταινίας είναι να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσο μπορούμε (ειδικά εμείς οι κακομαθημένοι άρρενες θεατές) να ανεχτούμε σε μια γυναίκα τα «αντιηρωικά» στοιχεία που έχουμε συνηθίσει σε άντρες πρωταγωνιστές που εμφανίζονται ως γοητευτικά καθάρματα. 


Μια επταετία μετά το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» (Gone Girl), η Ρόζαμουντ Πάικ υποδύεται ξανά με χειρουργική ακρίβεια και ελεγχόμενες εκρήξεις την αμφιλεγόμενη, κοινωνιοπαθή πρωταγωνίστρια ενός λαμπερού, κυνικού, χιτσκοκικού θρίλερ (που βεβαίως θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και απολαυστικό αν το σκηνοθετούσε κάποιος σαν τον Χίτσκοκ ή σαν τον Ντέιβιντ Φίντσερ έστω).

Οπλισμένη με μια κοφτερή σαν συρματόπλεγμα μπομπ κόμμωση, γόβες στιλέτο, ακριβά ρούχα, η Μάρλα είναι αποφασισμένη να πατήσει επί πτωμάτων προκειμένου να μη βρεθεί ποτέ στη θέση των αδυνάτων αυτού του άδικου κόσμου. «Για να τα καταφέρεις σ' αυτήν τη χώρα πρέπει να είσαι γενναίος... και ηλίθιος και αδίστακτος και προσηλωμένος» λέει αργότερα στην ταινία ενώ είναι δεμένη σε μια καρέκλα.

«Μα φυσικά και νοιάζομαι» ή «Άχου και δεν με νοιάζει»; Facebook Twitter
Ο Πίτερ Ντίνκλατζ υποδύεται με απειλητική στωικότητα έναν αδίστακτο αρχιμαφιόζο.


Παρότι ο κυρίαρχος τόνος της ταινίας παραπέμπει σε μαύρη κωμωδία μάλλον (μια ανέμελη προδιάθεση μέσα στο σκοτάδι) παρά σε οποιουδήποτε είδους δράματος ή σπουδής χαρακτήρων, με έπιασε μια πίκρα και μια οργή (λόγω και σχετικής οικογενειακής εμπειρίας) παρακολουθώντας την να εξαπατά χωρίς κανέναν ενδοιασμό ανθρώπους που πλέον υποφέρουν από το τρίπτυχο άνοια-ακράτεια-αρθρίτιδα και καταλήγουν με συνοπτικές διαδικασίες σε γηροκομείο.

Πριν από καμιά τετραετία μάλιστα, το περιοδικό New Yorker είχε αποκαλύψει τις τρομακτικές διαστάσεις μιας οργανωμένης απάτης σαν αυτή που απεικονίζεται στην ταινία, με θύματα πάνω από ενάμισι εκατομμύριο Αμερικανούς υπερήλικες.


Κάποια στιγμή όμως εμφανίζεται η Νέμεσις, εν προκειμένω με τη μορφή της Νταϊάν Γουίστ (που ιδανικά θα θέλαμε να την απολαύσουμε περισσότερη ώρα στην ταινία), η οποία όχι μόνο δεν είναι το άβουλο, μοναχικό, ηλικιωμένο θήραμα που φαντάζεται η Μάρλα, αλλά σχετίζεται άμεσα με αδίστακτο αρχιμαφιόζο, τον οποίο υποδύεται με απειλητική στωικότητα ο Πίτερ Ντίνκλατζ.


Είδα να τονίζεται σε κάποιες κριτικές, η φεμινιστική διάσταση της ταινίας. Δεν είμαι σίγουρος. Είναι αλήθεια ότι ένας από τους στόχους της είναι να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσο μπορούμε (ειδικά εμείς, οι κακομαθημένοι άρρενες θεατές) να ανεχτούμε σε μια γυναίκα τα «αντιηρωικά» στοιχεία που έχουμε συνηθίσει σε άντρες πρωταγωνιστές που εμφανίζονται ως γοητευτικά καθάρματα. Αυτή είναι όμως η μοναδική υπερβατική διάσταση μια ταινίας που παρακολουθείται με ενδιαφέρον και αγωνία, το σενάριό της όμως κατά τόπους αδικεί κατάφωρα την δουλειά χαρισματικών ερμηνευτών.

 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ψίθυροι προσμονής: Ένα αριστούργημα του λιβανέζικου σινεμά από το 1980 στο Netflix

Οθόνες / Ψίθυροι προσμονής: Ένα αριστούργημα του λιβανέζικου σινεμά από το 1980 στο Netflix

Η ταινία «Whispers» (προσοχή: καμία σχέση με την ομώνυμη σαουδαραβική σειρά παραγωγής 2020 που επίσης βρίσκεται στην πλατφόρμα) είναι ένα υποβλητικό ταξίδι στον Λίβανο του 1980 με ιδανική ξεναγό μια εξέχουσα ποιήτρια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κάπως έτσι, ο Σωτήρης Τσαφούλιας άνοιξε τον δρόμο των ελληνικών παραγωγών προς το Netflix

Οι Αθηναίοι / Κάπως έτσι, ο Σωτήρης Τσαφούλιας άνοιξε τον δρόμο των ελληνικών παραγωγών προς το Netflix

O σεναριογράφος και σκηνοθέτης του «Έτερος Εγώ» μεγάλωσε στον Πειραιά, ζει στη Βάρκιζα και αν όλα πάνε καλά, θα γίνει ο πρώτος Έλληνας δημιουργός που θα σκηνοθετήσει για το Netflix.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.