«Η Γιορτή της Μπαμπέτ»: Ένα ακαταμάχητο σινεφίλ δείπνο στα θερινά σινεμά

Γιορτή της Μπαμπέτ Facebook Twitter
Ο Γκάμπριελ Άξελ πάλευε να γυρίσει τη «Γιορτή της Μπαμπέτ» δεκατέσσερα χρόνια. Και το Δανέζικο Κέντρο Κινηματογράφου συνεχώς του απέρριπτε το σενάριο.
0

Σε εποχές που πασχίζεις να θυμηθείς ποια στο καλό ταινία είδες το προηγούμενο βράδυ –και, όχι, δεν φταίει η ηλικία, φταίει που συνωστίζονται σε αίθουσες και πλατφόρμες χιλιάδες ταινίες, διεγείροντας σινεφιλικές βουλιμίες και φέρνοντας βαρυστομαχιές–, ξαφνικά, μια ταινία του 1987 εισέβαλε στα θερινά σινεμά σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από πάνω της. Κλισέ είναι, αλλά θα το γράψω. Χωρίς να έχει ούτε μια ρυτίδα, από αυτές που δεν σέβονται και δεν υπολογίζουν oύτε τα αριστουργήματα μεγάλων δημιουργών.

Η «Γιορτή της Μπαμπέτ» του Δανού Γκάμπριελ Άξελ (Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας του 1988) δεν μπαίνει ποτέ σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες. Βρείτε μου, όμως, έναν, έναν μόνο άνθρωπο που να την έχει δει και να μη λιώνει από συγκίνηση όταν την αναλογίζεται.

Αχ αυτή η σεκάνς του τέλους, σκέφτεται, με το μυθικό γαλλικό γεύμα, όλο περίτεχνα φαγητά και γλυκίσματα, πανάκριβα κρασιά και σπάνια φρούτα, που γεύονται, τρομοκρατημένοι, σταυροκοπούμενοι και ενοχικοί οι θρησκόληπτοι, πουριτανοί, φτωχοί κάτοικοι ενός απομονωμένου χωριού στις όχθες της Γιουτλάνδης.

Μέχρι εκείνο το κρύο βράδυ τρέφονταν αποκλειστικά με ξεραμένα ψάρια και κάτι σούπες με ψωμί και μπίρα. Α, ναι, και με προσευχές, ατέλειωτες προσευχές και αγαθοεργίες, άνθρωποι αφιερωμένοι στον Θεό, όπως τους τον έμαθε και τους τον επέβαλε ένας προτεστάντης λατρεμένος πάστορας. 

«Ήταν μια τόσο ωραία ιστορία. Τα είχε όλα: πίστη, γενναιοδωρία, αγάπη. Η Μπλίξεν τα είχε γράψει όλα, τα είχε δείξει όλα, εικόνα την εικόνα, σαν τη μεγάλη ζωγράφο που ήταν».

Κι όμως, το ιερόσυλο γαλλικό γεύμα στο δικό του σπίτι δίνεται σε μια επέτειο του θανάτου του, που οι δυο ηλικιωμένες, πια, ανύπαντρες κόρες του συνηθίζουν να γιορτάζουν με πανδαισία ύμνων και λιτές μπουκιές φαγητού. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια όμως έχει μπει στις άμεμπτες ζωές τους ένα μυστήριο και έχει έρθει ο καιρός κι αυτές, αλλά και οι θεατές της ταινίας, να το διαλευκάνουν.

Το 1871, νύχτα με καταιγίδα, τους χτύπησε την πόρτα μια ταλαιπωρημένη περίεργη Παριζιάνα. Είχε χάσει άνδρα και μικρό παιδί στη διάρκεια της εξέγερσης της Κομμούνας, είχε φύγει κυνηγημένη από τη Γαλλία και, εφοδιασμένη με συστατική επιστολή παλιού, μεγάλου σταρ της όπερας του Παρισιού, ζητούσε καταφύγιο στις πονόψυχες αδελφές της μακρινής Γιουτλάνδης.

Έχουν κι αυτές το παρελθόν τους, φρόντισε ήδη ο σκηνοθέτης να μας το διηγηθεί: πανέμορφες, χαρισματικές κοπέλες, αρνήθηκαν και οι δυο κοσμική ευτυχία και έρωτα, για έναν αξιωματικό η μία, για τον λυρικό καλλιτέχνη η άλλη, για να μείνουν πιστές στην κοσμοθεωρία του άγιου πατέρα τους. Χωρίς βαρυγκόμια, όμως, απλά και γενναιόδωρα. Ακριβώς όπως δέχτηκαν και την Μπαμπέτ στο σπίτι και στις ζωές τους, να τις φροντίζει, να τις «υπηρετεί», πάντα απόμακρη μέσα στη γλυκύτητά της. 

Γιορτή της Μπαμπέτ Facebook Twitter
Η «Γιορτή της Μπαμπέτ» του Δανού Γκάμπριελ Άξελ (Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας του 1988) δεν μπαίνει ποτέ σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες. Βρείτε μου, όμως, έναν, έναν μόνο άνθρωπο που να την έχει δει και να μη λιώνει από συγκίνηση όταν την αναλογίζεται.

Και να το μεγαλείο της ταινίας και, προφανώς, του διηγήματος της Κάρεν Μπλίξεν που ενέπνευσε τον Γκάμπριελ Άξελ. Η παπίστρια Μπαμπέτ θα κάνει ένα ανέλπιστο, μεγάλο δώρο σ’ αυτόν τον ασκητικό, προτεσταντικό κόσμο που κοιτάζει μόνο προς τον ουρανό και προετοιμάζεται μόνο για τον Παράδεισο.

Όταν κερδίζει 10.000 φράγκα σε παριζιάνικη λοταρία –τεράστιο ποσό–, αποφασίζει να το δαπανήσει ολόκληρο για να προσφέρει σ’ αυτές και την κοινότητα ένα γνήσιο παριζιάνικο γεύμα. Γιατί η Μπαμπέτ δεν είναι καμιά τυχαία, υπήρξε η διάσημη σεφ πολυτελούς εστιατορίου, έχει γράψει ιστορία.

Τι νόημα έχει, λοιπόν, το δείπνο της; Είναι ανταπόδοση όσων της πρόσφερε το μικρό χωριό με τον μόνο τρόπο που αυτή ξέρει, μαγειρεύοντας. Είναι η έκρηξή της μετά από δεκαπέντε χρόνια που πέρασε χωρίς ομορφιά και γεύση, μια αντίδραση καλλιτέχνη που έχει επιτέλους τα μέσα να δημιουργήσει; Είναι το γεμάτο αγάπη μάθημά της προς αυτούς τους στερημένους, καλούς ανθρώπους, ότι, εκτός από τον ουρανό, υπάρχει και η απόλαυση στη γη.

Ο σκηνοθέτης δεν χάνει υπερβολικά την ώρα του στην κινηματογράφηση της προετοιμασίας και του σερβιρίσματος ενός γεύματος-πραγματική υπερπαραγωγή. Εστιάζει στα πρόσωπα των ηλικιωμένων συνδαιτυμόνων.

Τίποτα το εντυπωσιακό, το θεαματικό δεν συμβαίνει. Ο φόβος της αμαρτίας, που αποτελεί για όλους τους αυτό το αδιανόητο γεύμα με τις χελώνες και τα αποκεφαλισμένα πιτσούνια, εξαφανίζεται σιγά-σιγά, ανεπαίσθητα. Ένα κοκκίνισμα στα μάγουλα, ολοένα και περισσότερες γουλιές κρασί, μπουκιές μεγάλες και απολαυστικές, μια τρυφερή κουβέντα και χειρονομία προς τον διπλανό τους, μια εξομολόγηση στο αυτί, χαμόγελα, αστάθεια στο βάδισμα και τραγούδι, πάντα θρησκευτικό βέβαια, αλλά με τι χαρά και κέφι! Ένα πανηγύρι των αισθήσεων, μια μέθη από τη ζωή, τη δική τους, όχι τη μέλλουσα.     

Γιορτή της Μπαμπέτ Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης δεν χάνει υπερβολικά την ώρα του στην κινηματογράφηση της προετοιμασίας και του σερβιρίσματος ενός γεύματος πραγματικής υπερπαραγωγής. Εστιάζει στα πρόσωπα των ηλικιωμένων συνδαιτυμόνων.

Φυσικά, η Στεφάν Οντράν παίζει την Μπαμπέτ. Να κάτι άλλο που δεν ξεχνιέται, ενώ όλες τις ταινίες της με τον Σαμπρόλ ποιος μπορεί να μου τις πει τώρα, αμέσως χωρίς να μπει στο IMDb;

Και κάτι τελευταίο, για την ιστορία. Ο Γκάμπριελ Άξελ πάλευε να γυρίσει τη «Γιορτή της Μπαμπέτ» δεκατέσσερα χρόνια. Και το Δανέζικο Κέντρο Κινηματογράφου συνεχώς του απέρριπτε το σενάριο. «Δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό κινηματογράφου σ’ αυτή την μπούρδα», του έλεγαν.

Ο ίδιος, όμως, όπως διηγιόταν στη «Μοντ» τo 2012, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, έγραψε το σενάριο μέσα σε έντεκα μέρες, αμέσως αφού διάβασε το διήγημα της Κάρεν Μπλίξεν. «Ήταν μια τόσο ωραία ιστορία. Τα είχε όλα: πίστη, γενναιοδωρία, αγάπη. Η Μπλίξεν τα είχε γράψει όλα, τα είχε δείξει όλα, εικόνα την εικόνα, σαν τη μεγάλη ζωγράφο που ήταν».

Η «Γιορτή της Μπαμπέτ» παιζεται στα θερινά σινεμά  «Ζέφυρος» και «Athenee». 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «requel» ενός θρίλερ των 90s και 8 ακόμη λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το requel ενός θρίλερ των ΄90s και 7 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Η ανάσταση του «I Know What You Did Last Summer», η νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, η έκπληξη των Καννών «Sorry Baby» και η ταινία που εδραίωσε το άστρο της Μόνικα Μπελούτσι - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ