Η Αγγελική Παπούλια αφηγείται τη ζωή της

Η Αγγελική Παπούλια αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
1

Γεννήθηκα στον Άγιο Δημήτριο, στο Μπραχάμι. Μικρή, μου άρεσε να παίζω. Συνέχεια, δεν ήθελα τίποτε άλλο. Η γειτονιά μου είχε χωματόδρομους, δεν υπήρχε ακόμα άσφαλτος και είχε πολλά οικόπεδα άχτιστα, με μαργαρίτες. Κυλιόμουν στα χώματα και είχα πολλές μελανιές και γδαρσίματα που έκλειναν και άνοιγαν συνέχεια.

• Απ' όσα έλεγα ότι θα γίνω μικρή, το ηθοποιός ήταν το τελευταίο. Κι έγινα το τελευταίο. Μας πήγαιναν συχνά στο θέατρο και στο σινεμά οι γονείς, αλλά δεν ήμουν το άτομο που έπαιρνε μέρος στις παραστάσεις του σχολείου. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε μια θεατρική ομάδα και αμέσως μετά έδωσα εξετάσεις στο Εμπρός.

• Οι Blitz φτιάχτηκαν τον Οκτώβριο του 2004. Είμαστε μαζί δέκα χρόνια και μας αρέσει να είμαστε μαζί, παρόλο που η διαδικασία είναι δύσκολη. Με καλύπτει η ομάδα. Εξάλλου, χρειάζεται να κάνεις τόσο πολλά δημιουργικά πράγματα, που δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να κάνω κάτι άλλο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, ξεκινήσαμε χωρίς να μας υποστηρίζει κανένας, ανεξάρτητοι, και κάναμε διάφορες δουλειές παράλληλα για να υποστηρίξουμε αυτό που κάναμε. Τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να ζούμε από αυτό επειδή ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, διαφορετικά δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να βιοποριζόμαστε. Δεν μου φαίνεται δύσκολο να συνυπάρχεις, όταν υπάρχει συνεννόηση και επικοινωνία – μου φαίνεται δύσκολη η καθημερινότητα και το ότι κάθε φορά ξεκινάμε από την αρχή.

Είμαστε μια πολύ συντηρητική κοινωνία, πολύ αποπροσανατολισμένη, και ταυτόχρονα με καμία διάθεση αυτοκριτικής. Δεν μπορείς να προχωρήσεις αν δεν καταλάβεις τι κάνεις λάθος, για να το αλλάξεις – να προσπαθήσεις τουλάχιστον.

• Με τους Blitz ετοιμάζουμε μια παράσταση που βασίζεται στον Θείο Βάνια του Τσέχοφ και δείχνει ανθρώπους σε μια άδεια κατάσταση. Δεν πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω, είναι σαν να είναι εγκλωβισμένοι σε έναν άδειο χώρο. Σε μια κατάσταση κενού. Έχει να κάνει πολύ με τη μοναξιά. Είναι μια εξέλιξη που μου αρέσει πολύ, γιατί έχουμε πάει σε κάτι που δεν είναι πολύ οικείο σ' εμάς, έχουμε προχωρήσει. Είναι μια παράσταση αρκετά χαμηλόφωνη και χαμηλότονη, χωρίς να χάνει την ορμή που έχουν οι προηγούμενες παραστάσεις μας. Έχουμε ποιητικό λόγο, αποσπάσματα κειμένων από τον Θείο Βάνια, ποιήματα της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα και του T.S. Eliot. Κι έχουμε βασιστεί στην αίσθηση του Τσέχοφ, όχι στην πλοκή του. Ο Τσέχοφ έχει κάτι διπλό συνέχεια, το κωμικό με την τραγικότητα, το ποιητικό με τη χυδαιότητα – τα συνδυάζει όλα αυτά συνέχεια, γι' αυτό είναι τόσο μουσικά τα έργα του. Κι έχει παύσεις.

Η Αγγελική Παπούλια αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
Τα πράγματα, γενικά, είναι πιο δύσκολα για μια γυναίκα που μεγαλώνει στην Ελλάδα απ' ό,τι για έναν άντρα. Όχι μόνο αν είσαι ηθοποιός. Συνέχεια αισθανόμουν ότι βαλλόμουν και ότι ανά πάσα στιγμή υπήρχε μια επίθεση πάνω μου σε διάφορα επίπεδα.

• Μεγάλωσα σε ένα φοβερά σεξιστικό περιβάλλον. Τα πράγματα, γενικά, είναι πιο δύσκολα για μια γυναίκα που μεγαλώνει στην Ελλάδα απ' ό,τι για έναν άντρα. Όχι μόνο αν είσαι ηθοποιός. Συνέχεια αισθανόμουν ότι βαλλόμουν και ότι ανά πάσα στιγμή υπήρχε μια επίθεση πάνω μου σε διάφορα επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με την εμφάνιση, με το σώμα, με το πόσο όμορφη ή όχι είσαι. Κρίθηκα και κρίνομαι σε ένα επίπεδο το οποίο για τους άντρες δεν ισχύει. Τουλάχιστον, όχι σε τέτοιο βαθμό. Υπάρχει μια τρομερή πάλη για αποδοχή. Αισθανόμουν, και ακόμα αισθάνομαι, ότι πρέπει κάπως να παλεύω για να με αποδεχτούν όπως θέλω να με αποδέχονται, δεν είναι κάτι δεδομένο. Ενώ για τους άντρες υπάρχει μια πιο εύκολη αποδοχή, εμείς πρέπει κάτι να αποδείξουμε παραπάνω. Στην πρεμιέρα της ταινίας του Σύλλα Τζουμέρκα έρχονταν άντρες μετά το τέλος της ταινίας λέγοντάς μου «συγχαρητήρια» και μου έκαναν αρκετά σχόλια για την εμφάνισή μου, του τύπου «ωραία κρατιέσαι, ωραίο είναι το σώμα σου». Ακόμα και οι γνωστοί μας, που υποτίθεται ότι δεν είναι ο μέσος όρος. Είμαι σίγουρη ότι αν ήμουν άντρας, κανένας δεν θα έκανε τέτοιου είδους σχόλια. Κάποιος καλλιεργημένος αυτό δεν θα έπρεπε καν να το σκεφτεί. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει να μιλούν με αδιανόητο τρόπο όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, εντελώς υποβιβαστικό. Όχι μόνο για μένα, αλλά ακόμα και για άλλες γυναίκες όσο ήμουν παρούσα.

•  Είμαστε μια πολύ συντηρητική κοινωνία, πολύ αποπροσανατολισμένη, και ταυτόχρονα με καμία διάθεση αυτοκριτικής. Δεν μπορείς να προχωρήσεις αν δεν καταλάβεις τι κάνεις λάθος, για να το αλλάξεις – να προσπαθήσεις τουλάχιστον. Ίσα-ίσα, βλέπω να υπάρχει φοβερή ευθιξία και μια διάθεση καφρίλας και τραμπουκισμού που συνεχίζεται.

Η Αγγελική Παπούλια αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
Είμαι κατά της πικρίας. Είναι ένα αίσθημα που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Φωτ.: Πάνος Μιχαήλ

• Είμαι κατά της πικρίας. Είναι ένα αίσθημα που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Μου φαίνεται πολύ εύκολη παγίδα για να αφεθείς σε σχέση με τη ζωή, τους ανθρώπους, την υγεία σου. Μια έκφανση της πικρίας μπορεί να σε οδηγήσει στην παραίτηση. Είναι μεγάλη ευκολία να πεις «πω πω, πόσο πικραμένος είμαι». Μου φαίνεται ψευτοδραματικό. Η μάσκα της μιζέριας είναι μια φοβερή ασφάλεια για τους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι και δεν είναι θέμα γενιάς. Είναι θέμα συμπεριφοράς, στάσης απέναντι στη ζωή. Έχει μια τέτοια ηδονή και απόλαυση ουσιαστικά το να αφήνεσαι στην πικρία και τη μιζέρια, που είναι ναρκισσιστικό. Σε βολεύει πάρα πολύ αυτό. Γιατί όλοι θέλουν να είναι το θύμα κάποιου. Άλλο η πικρία, άλλο ο θυμός. Η πικρία που σε οδηγεί στον θυμό μου φαίνεται πιο υγιής.

•Δεν θα ήθελα ποτέ να επαναπαυτώ και να σταματήσω να προσπαθώ. Βεβαίως, οι επιτυχίες, η πρόοδός μου και όλα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια μού έχουν δώσει μεγάλη χαρά. Με τις ταινίες μου έχω πάει στα Όσκαρ, στο Φεστιβάλ της Βενετίας, στο Φστιβάλ των Καννών, στο Λοκάρνο και σε όλα τα μικρότερα φεστιβάλ. Μου έχουν δώσει ικανοποίηση και ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα δεν αισθάνομαι καμιά ανάγκη να τα διαφημίζω ή να βγαίνω στην τηλεόραση και να μιλάω γι' αυτά.

Η Αγγελική Παπούλια αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
Αγγελική Παπούλια και Μαίρη Τσώνη στον Κυνόδοντα

• Σε όποια πόλη πηγαίνω, βλέπω τον τρόπο που έχουν λύσει το θέμα των σκουπιδιών και καταλαβαίνω πολλά για τους ανθρώπους της. Από τον τρόπο που στοιβάζονται τα σκουπίδια καταλαβαίνεις τι είδους πόλη είναι. Στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, περπατάς μέσα στην πόλη και δεν βλέπεις κάδους. Είναι θαμμένοι και προεξέχει μόνο ένα μικρό μέρος τους και είναι σαν να μην υπάρχουν. Ανοίγεις τον μικρό κάδο και καταλαβαίνεις ότι είναι μεγάλος, που όμως βρίσκεται υπόγεια. Μου φάνηκε φοβερό όταν το κατάλαβα. Στο Βερολίνο και στις βόρειες χώρες έχουν κάδους στις πίσω αυλές και ταξινομούν τα σκουπίδια σύμφωνα με τα υλικά που ανακυκλώνουν. Στη Βενετία οι άνθρωποι άφηναν σε μικρές σακούλες τα σκουπίδια τους μόνο συγκεκριμένες μέρες. Εδώ καταλαβαίνεις ποια είναι η ποιότητα ζωής και πόσο ενδιαφέρονται οι κάτοικοι και ο δήμαρχος για την πόλη από το βουνό των σκουπιδιών σε κάθε υπερφορτωμένο και υπερχειλισμένο κάδο. Η Αθήνα είναι μια πόλη με τρομακτική έλλειψη γούστου και αισθητικής. Αυτό έχει να κάνει με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική, τα κτίρια, τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει καμιά φροντίδα γι' αυτά. Η σύγχρονη αισθητική δεν μου αρέσει καθόλου.

• Μερικές φορές, όταν έρχομαι από το εξωτερικό, έχοντας λείψει μήνες, και περνάω από τον περιφερειακό του Θησείου και βλέπω το τοπίο, τα τείχη και τους Στύλους στου Μακρυγιάννη, έχω την εντύπωση ότι ζω σε μια πόλη μυθική. Έχει μια τέτοιου είδους αγνή ομορφιά η Αθήνα, που είναι σαν πίνακας παλιού ζωγράφου. Τότε καταλαβαίνω πώς τη βλέπουν οι τουρίστες. Όσο μεγαλώνεις, έχεις την ανάγκη να βλέπεις πιο όμορφα πράγματα, γι' αυτό προσέχεις περισσότερο την ομορφιά.

_______

Η Αγγελική Παπούλια ήταν η Αθηναία του τχ. 408 της έντυπης LIFO

Οθόνες
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια