House of Gucci: Είναι καλή η πολυαναμενόμενη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ;

gaga Facebook Twitter
H Gaga είναι ένα παθιασμένο αιλουροειδές που παρακαλά για τη συμπάθειά μας στην αρχή, ώσπου μπήγει βαθιά τα νύχια της στο θήραμα που τόσο προσπάθησε να αποκτήσει.
0

Πάνω από τους ορεξάτους για show πρωταγωνιστές ενός πολυπρόσωπου δράματος και πέρα από τις επικές διαστάσεις μιας απλωμένης σε τρεις δεκαετίες οικογενειακής σαπουνόπερας γκανγκστερικών απόηχων, η ταινία Οίκος Gucci είναι μία ακόμη επιβεβαίωση πως ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ένας πρακτικός, γρήγορος σκηνοθέτης, που θέλει να εξυπηρετήσει το σενάριο και να πει την ιστορία του πάση θυσία. Και εδώ θυσιάζει τη συνοχή.

Ταυτόχρονα, δοκιμάζει την αυτοσυγκέντρωση του θεατή με ένα μωσαϊκό χαρακτήρων διάσπαρτου ερμηνευτικού ύφους και, αν μιλάμε για ένα όνομα που συνοδεύεται από τόσο έντονο και διαχρονικό στυλ όπως το Gucci, απροσδόκητα επίπεδο και οπτικά στείρο. Η απόλαυση υφίσταται. Αλλά είναι περιστασιακή και, κατά περίπτωση, ένοχη.

Το επίκεντρο είναι η Πατρίσια Ρετζιάνι, η μετεωρική άνοδος και το σταδιακό κατρακύλισμά της, η μεταμόρφωσή της από ένα λαϊκό κορίτσι που έβαλε στο μάτι και, με την πολύτιμη συνδρομή μιας μέντιουμ (Σάλμα Χάγιεκ) που παρακολουθούσε στην τηλεόραση, τύλιξε για τα καλά τον κληρονόμο του οίκου, Μαουρίτσιο Γκούτσι.

Για να μην προδώσει τον τίτλο της, η σχεδόν τρίωρη ταινία ασχολείται με τη στενή και την ευρύτερη οικογένεια, παραλληλίζοντάς την ελαφρά με μια σύγχρονη ρωμαϊκή αυτοκρατορία γεμάτη μυστικά και ίντριγκες, μοχθηρία, εγωπάθεια και κάποια αισθηματικά ρέστα, τόσο ερμητικά κλειστή, που εμφανίζεται εχθρική σε οποιονδήποτε παρείσακτο κάνει το λάθος να ζητήσει εξ αγχιστείας συμμετοχή στο οικόσημο.

Για να μην προδώσει τον τίτλο της, η σχεδόν τρίωρη ταινία ασχολείται με τη στενή και την ευρύτερη οικογένεια, παραλληλίζοντάς την ελαφρά με μια σύγχρονη ρωμαϊκή αυτοκρατορία γεμάτη μυστικά και ίντριγκες, μοχθηρία, εγωπάθεια και κάποια αισθηματικά ρέστα, τόσο ερμητικά κλειστή.

Η Ρετζιάνι τρύπωσε, θαμπώθηκε και θέλησε να αυτοανακηρυχθεί «νονά», μια περίπτωση godmother που, προσωρινά τουλάχιστον, εκμεταλλεύτηκε το κενό εξουσίας μιας φημισμένης, αλλά δυσλειτουργικής εταιρείας.

Ο Μαουρίτσιο ήταν ντροπαλός και αδέξιος, σαν άβγαλτος έφηβος με χαμηλή αυτοπεποίθηση, που επιβεβαιώθηκε μόνο μετά τη δοκιμασία της σχέσης του με τη Ρετζιάνι. Ο πατέρας του Ροντόλφο, πρώην ηθοποιός του εμπορικού σινεμά, ήταν ένα μείγμα ματαιόδοξου καλλιτέχνη με απωθημένα και αριστοκράτη του ιταλικού Βορρά με βαθιά γνώση του brand που ο πατέρας του δημιούργησε και εκείνος εν μέρει οραματίστηκε.

gaga driver Facebook Twitter
Ο Ντράιβερ κρατά χαμηλούς και αμήχανους τόνους, παραχωρώντας την έμφυτη γενναιοδωρία του στην υπηρεσία του στόρι.

Ο αδελφός του Άλντο ήταν ο συνεχιστής της επιχειρηματικής εφαρμογής και εμπνευστής πολλών καταστημάτων ‒ ο άνθρωπος για τις μπίζνες. Αντίθετα, ο γιος του Πάολο έγινε το μαύρο πρόβατο όταν προσπάθησε να λανσάρει τη δική του σειρά με το λογότυπο, ο πατέρας του αρνήθηκε και τον ξέκοψε από την εταιρεία κι εκείνος με τη σειρά του συμμάχησε με τον εξάδελφο Μαουρίτσιο για να παγιδεύσουν τον Άλντο μέσα από μυστικά βιβλία και παράνομες συναλλαγές.

Ο Άνταμ Ντράιβερ, ο Τζέρεμι Άιρονς, ο Αλ Πατσίνο και ο Τζάρεντ Λέτο αντίστοιχα ενσαρκώνουν το ανδρικό καρέ των Γκούτσι, και δεν δένουν ποτέ πραγματικά, παρά τις προσπάθειες του Σκοτ να τους δώσει τον απαραίτητο χρόνο για να γνωριστούν κινηματογραφικά και να διασταυρωθούν σε συναντήσεις και δραματικούς διαλόγους ικανούς να οδηγήσουν λογικά και συναισθηματικά στον γνωστό επίλογο μιας ιστορίας που ξεκινά ως άτσαλο ρομάντσο το 1970 και τελειώνει με τον ήχο του όπλου περίπου είκοσι πέντε χρόνια αργότερα.

Ο Ντράιβερ κρατά χαμηλούς και αμήχανους τόνους, παραχωρώντας την έμφυτη γενναιοδωρία του στην υπηρεσία του στόρι, ο Άιρονς, ως απόμακρος εστέτ, τεντώνει με άνεση μυς υποκριτικής που του είναι οικείοι, ο Τζάρεντ Λέτο, αγνώριστος κάτω από προσθετικά, μακιγιάζ και μια γενικότερη μετάλλαξη του παρουσιαστικού του, παίζει σαν παθολογικά θιγμένος Ιταλιάνος θεατρίνος και σ’ αυτή την παράξενη εξίσωση, όπου κανείς δεν μοιάζει συγγενής α’ βαθμού με τον άλλον, ο Αλ Πατσίνο κάνει την έκπληξη και τη διαφορά ως ισορροπημένος και, σε πείσμα της ορμητικής ιδιοσυγκρασίας του, συγκρατημένος ερμηνευτικός παρονομαστής της φαμίλιας.

gaga pacino Facebook Twitter
O Αλ Πατσίνο κάνει την έκπληξη και τη διαφορά ως ισορροπημένος και, σε πείσμα της ορμητικής ιδιοσυγκρασίας του, συγκρατημένος ερμηνευτικός παρονομαστής της φαμίλιας.

Στο μεταξύ, η παρουσία της Ρετζιάνι αραιώνει από το προσκήνιο, αλλά όποτε επανακάμπτει, με οργή που βράζει από τον βαθμιαίο εκτοπισμό της και τη συνειδητοποίηση πως τα τρικ της δεν πιάνουν, αποσπά αμέσως την προσοχή.

Σε αυτό ευθύνεται κυρίως η αφοσίωση της Lady Gaga στον ρόλο. Μπορεί η καλλιεργημένη ιταλική εκφορά της όντως να φλερτάρει με πιο σλάβικους ήχους, αλλά έχει εξελιχθεί θεαματικά από το αδρανές κινηματογραφικό της ντεμπούτο με την Άλι του A star is born και εδώ αποκτά τέμπο, νεύρο και το τσαγανό που υπαγορεύει ο χαρακτήρας.

Στο ξεδίπλωμα της Ρετζιάνι από κολακευμένο κορίτσι της Μόντενα, που ενδόμυχα τρέμει την προοπτική μήπως μείνει στο ράφι, σε καπάτσα και κτητική σύζυγο που εργαλειοποιεί το νέο της πόστο και φέρεται βασιλικότερα του βασιλέως («είμαι πιο Γκούτσι από όλους τους Γκούτσι»), η Gaga είναι ένα παθιασμένο αιλουροειδές που παρακαλά για τη συμπάθειά μας στην αρχή, ώσπου μπήγει βαθιά τα νύχια της στο θήραμα που τόσο προσπάθησε να αποκτήσει. Έχει την πιο συνεπή ανάπτυξη χαρακτήρα απ’ όλους, σχεδόν το έχει πάρει προσωπικά, εκεί που το σενάριο πλέει σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ενώ το σύνολο μοιάζει αποκομμένο, ο καθένας χωριστά και μερικές σκηνές έχουν τη δική τους ζωή, και προσφέρουν στιγμιαία απόλαυση. Ο Ροντόλφο/Άιρονς αποκαλεί τον Πάολο μέτριο, όταν ο πατέρας τον ανεβάζει και τον κατεβάζει ηλίθιο («αλλά τον δικό του ηλίθιο») και ο Λέτο, ως κράμα ενός προβληματικότερου Φρέντο από τον Νονό και του σατιρικά γελοίου Γκουίντο Σαρντούτσι (του μεταμφιεσμένου κωμικού με το τσιγάρο που έγραφε για περιοδικό του Βατικανού!), κλαψουρίζει σαν κακομαθημένο, κατουράει το εμβληματικό μαντίλι του Οίκου, μοιράζει καρτουνίστικες απειλές και φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν ακούει μισή καλή κουβέντα ‒ σπάει πλάκα, αλλά στα σοβαρά.

jared leto Facebook Twitter
O Τζάρεντ Λέτο, αγνώριστος κάτω από προσθετικά, μακιγιάζ και μια γενικότερη μετάλλαξη του παρουσιαστικού του, παίζει σαν παθολογικά θιγμένος Ιταλιάνος θεατρίνος.

Ο Σκοτ συγκρατεί τον Οίκο Gucci από το camp (ή μήπως θα έπρεπε να τον αφήσει να ξεστρατίσει σε πιο κωμικά μονοπάτια;), γιατί ενδεχομένως έχει στο μυαλό του πως η ιστορία του είναι σοβαρή και βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε πραγματικά γεγονότα.

Σε ένα παρεμφερές θέμα, το Όλα τα λεφτά του κόσμου πέτυχε περισσότερα, και πάλι με επίκεντρο έναν δεσποτικό πατριάρχη που εξευτελίζει την ηθική δυναμική μιας οικογένειας, κατά σύμπτωση με φόντο το έγκλημα και την Ιταλία. Το μόνο που έλειπε από την ταινία του 2017 ήταν τα φλασάτα ρούχα, μια σαρωτική Ρετζιάνι και, φυσικά, η wild catwalk παράσταση της Gaga ως Μαρία Κάλλας από την κόλαση, που, παρά τις υπερβολές της, τραβά δραματικά το βλέμμα.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ