Ένας προβλέψιμα εκκεντρικός Ναπολέων

Ναπολέων Facebook Twitter
Αυτός ο αγγλόφωνος Ναπολέων δεν διαθέτει τις τεχνικές καινοτομίες του γαλλόφωνου Ναπολέοντα του Αμπέλ Γκανς από το 1927, αλλά αποζημιώνει με το λαμπάδιασμα της Μόσχας και κυρίως με τις εντυπωσιακές, γεμάτες ενέργεια σκηνές μάχης.
0

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ μνημείο πεσόντων χαρακτήρων, ο Ρίντλεϊ Σκοτ θυσιάζει τον Χοακίν Φίνιξ στον βωμό ενός προβλέψιμα εκκεντρικού Ναπολέοντα, προσπερνώντας κάθε πιθανότητα αυθεντικής συγκίνησης, ίσως διότι δεν είχε κανέναν ιδιαίτερο σκοπό όταν σχεδίαζε την περίπλοκη, ογκώδη κατασκευή της 28ης ταινίας του.

Όχι πως το 160 λεπτών πορτρέτο του Βοναπάρτη δεν φανερώνει (ο Σκοτ ποτέ δεν κρύβει, το αντίθετο) αρετές: δεν υπάρχει δεινότερος επιθετικός στο ανοιχτό γήπεδο από τον Βρετανό σκηνοθέτη και όταν αποφασίσει να απλώσει τον φακό, χορταίνεις σινεμασκόπ, στιλπνά πλάνα, ρεαλισμό που στάζει σε κάθε συμπλοκή και θέαμα που ανασταίνει την Ιστορία, πάντα με την όρεξη του μικρού παιδιού που νομίζεις πως γεννήθηκε από τον φουριόζο έρωτα μεταξύ ζωγραφικής και διαφήμισης.

Οι πρόσφατες συνεντεύξεις του μοιάζουν με μικρές μονογραφίες, αναδρομικές μιας μεγάλης καριέρας που ωστόσο ούτε τόσο μακριά είναι σε σύγκριση με τους συνομήλικούς του ούτε θα έπρεπε να χρωματίζονται ως αφιερωματικές, αφού ο Σκοτ συνεχίζει ακάθεκτος, έτοιμος να γυρίσει τα 90 λεπτά που του λείπουν από το σίκουελ του Μονομάχου (τα πρώτα 90 τα έχει ήδη μονταρισμένα, και του έκοψε τη φόρα η διπλή απεργία των ηθοποιών και των σεναριογράφων), ενώ στα άμεσα πλάνα του, τον επόμενο Μάρτιο δηλαδή, είναι να ξεκινήσει ένα πρότζεκτ που δεν αποκαλύπτει, μόνο δηλώνει πως το έχει εδώ και καιρό στην καρδιά του.

Ο Ναπολέων του Σκοτ δείχνει τα χρώματά του από την πρώτη σεκάνς, και ελέγχεται ως αναληθής, αλλά δεν έχει και τόση σημασία, αφού εξυπηρετεί το moodboard του έργου όταν παρακολουθεί την καρατόμηση της Μαρίας Αντουανέτας, τσεκάροντας το πλήθος, την καυτή θερμοκρασία της Γαλλίας εκείνη την περίοδο και τις άγριες διαθέσεις των συμπολιτών του απέναντι στους ευγενείς.

Οργισμένος που, ενώ γνώριζε τι ήθελε ο κόσμος στο πεδίο αιχμής του οπτικοακουστικού, οι Σπίλμπεργκ και οι Λούκας αυτής της βιομηχανίας συμμετείχαν πρώτοι, και θριαμβευτικά, στην επανάσταση του νέου σινεμά στα μέσα των ’70s, έκανε την πολυπόθητη μετάβαση από τα διαφημιστικά, χωρίς να τα εγκαταλείψει ποτέ πλήρως, το 1977 με το υπέροχο Duellists, βγάζοντας στη συνέχεια το άχτι του με οποιοδήποτε είδος τον ευχαριστούσε, πάντα με γνώμονα την εμπορική επιτυχία.

Ναπολέων Facebook Twitter
Στο φινάλε του Ναπολέοντα επιμένει να συνοψίζει την καριέρα του διαβόητου στρατάρχη βάσει του αριθμού των νεκρών, ίσως επιδιώκοντας να κάνει μια ψυχρή, εντυπωσιακή σούμα των εκατομμυρίων ψυχών που χάθηκαν από τη ματαιοδοξία ενός εκ των κορυφαίων σκακιστών του πολέμου.

Πικραμένος δε από τον αδόκητο, όπως πρόσφατα δήλωσε, παρά τη μακρά ασθένειά του, χαμό του αδελφού του Τόνι (ο οποίος του μίλησε στο τηλέφωνο λίγο πριν πέσει από μια γέφυρα, χωρίς να υπονοήσει καν πως επρόκειτο να βάλει τέλος στη ζωή του), επιδόθηκε σε ένα ξέφρενο κυνήγι δημιουργικότητας, πετώντας από το ένα κινηματογραφικό κλαρί στο επόμενο, χωρίς να κοιτάξει στιγμή πίσω. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για προχειροδουλειά, δεδομένης της ενδελεχούς προσήλωσης στη λεπτομέρεια και της άψογης εκτέλεσης τεράστιων και πανάκριβων παραγωγών, συχνά λείπουν η ουσία και το «τέλος» σε πολλές από τις ταινίες που υπογράφει – πρόσφατη και τρανταχτή εξαίρεση είναι η Τελευταία Μονομαχία, και έχει δίκιο να γκρινιάζει γιατί ελάχιστοι την είδαν.

Στο φινάλε του Ναπολέοντα επιμένει να συνοψίζει την καριέρα του διαβόητου στρατάρχη βάσει του αριθμού των νεκρών, ίσως επιδιώκοντας να κάνει μια ψυχρή, εντυπωσιακή σούμα των εκατομμυρίων ψυχών που χάθηκαν από τη ματαιοδοξία ενός εκ των κορυφαίων σκακιστών του πολέμου. Ένας ξερός επίλογος κόντρα στον μιλιταρισμό αντί για λιβάνισμα δοξασμένης προσωπικότητας; Μάλλον. Στην ουσία, ωστόσο, τη δράση του Ναπολέοντα παρακολουθούμε επί δυόμισι ώρες, και ενίοτε την μπλαζέ αδράνειά του μπροστά στην Ιστορία που γνώριζε πως χάραξε με το δικό του στυλ.

Ενδιάμεσος σταθμός και σταθερή, κατά τόπους ως και κωμική αναφορά, η Ιωσηφίνα, το πάθος και η αδυναμία της ζωής του, το μοναδικό άτομο που τάραξε το coolness του, αμφισβήτησε την αυθεντία του και τον έφερε σε δύσκολη θέση, αφού για χάρη της έκαμψε το παραφουσκωμένο του εγώ και αναγκάστηκε να αλλάξει γνώμη, αλλά και να κλάψει. Ο Ναπολέων του Σκοτ δείχνει τα χρώματά του από την πρώτη σεκάνς, και ελέγχεται ως αναληθής, αλλά δεν έχει και τόση σημασία, αφού εξυπηρετεί το moodboard του έργου όταν παρακολουθεί την καρατόμηση της Μαρίας Αντουανέτας, τσεκάροντας το πλήθος, την καυτή θερμοκρασία της Γαλλίας εκείνη την περίοδο και τις άγριες διαθέσεις των συμπολιτών του απέναντι στους ευγενείς.

Έκτοτε υιοθετεί μια αγενή επιτήδευση που σοκάρει τις Αρχές και κάποιους αντιπάλους του, με τον ίδιο τρόπο που διασχίζει μονότονα τις μυθικές συγκρούσεις, προσωπικές, στρατιωτικές και πολιτικές, που περίπου γνωρίζουμε. Και για να μην κυλάει το έπος προς μία και μοναδική κατεύθυνση, ο Φίνιξ/Ναπολέων ξεσπά με εκρήξεις εφάμιλλες με εκείνες του Τζόκερ, διόλου τυχαία.

Ναπολέων Facebook Twitter
Ενδιάμεσος σταθμός και σταθερή, κατά τόπους ως και κωμική αναφορά, η Ιωσηφίνα, το πάθος και η αδυναμία της ζωής του, το μοναδικό άτομο που τάραξε το coolness του, αμφισβήτησε την αυθεντία του και τον έφερε σε δύσκολη θέση.

Ο Σκοτ, που πριν από είκοσι τρία χρόνια είχε φέρει στο προσκήνιο τον Αμερικανό ηθοποιό με τον ρόλο του Κόμμοδου στον σαφώς ανώτερο Μονομάχο, είχε δει την ταινία του Τοντ Φίλιπς· διαφώνησε με την απεικόνιση της βίας(!), αλλά ξετρελάθηκε με τη βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία του Φίνιξ, οραματιζόμενος αυτόματα τον ηθοποιό ως Βοναπάρτη. Κι ενώ ο Τζόκερ δεν πρωταγωνιστούσε απλώς αλλά ήταν ο ίδιος το έργο, εδώ ο Ναπολέων φαίνεται ξεκομμένος από την πραγματικότητα που δημιουργεί, σαν να μην τον αφορά ιδιαίτερα – για τόσο αφοσιωμένο strategist, η αδιαφορία του ξεπερνά ακόμη και τη μοιρολατρία.

Αυτός ο αγγλόφωνος Ναπολέων, που δεν σχετίζεται με τον διακαή και απραγματοποίητο πόθο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (το σενάριο του οποίου έχει δρομολογήσει ήδη ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για σειρά περιορισμένων επεισοδίων), δεν διαθέτει τις τεχνικές καινοτομίες του γαλλόφωνου Ναπολέοντα του Αμπέλ Γκανς από το 1927, αλλά αποζημιώνει με το λαμπάδιασμα της Μόσχας και κυρίως με τις εντυπωσιακές, γεμάτες ενέργεια σκηνές μάχης στο Αούστερλιτς και στο Βατερλό. Με τις πολλαπλές κάμερες που χειρίστηκε ο Ντάριους Βόλσκι τις καταλαβαίνουμε, τις νιώθουμε, είναι σαν συμμετέχουμε στις μοναδικές ίσως στιγμές που ο Ρίντλεϊ Σκοτ δίνει το «παρών».

Η ταινία «Ναπολέων» προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ