Η ΦΗΜΙΣΜΕΝΗ «ΚΑΤΑΡΑ» των Όσκαρ έχει τόσες εξαιρέσεις που κακώς τη συζητούμε ακόμα, μα σε περιπτώσεις όπως αυτή της Χάλι Μπέρι έχει επιβεβαιωθεί.
Η εν λόγω κατάρα θέλει την καριέρα ενός ηθοποιού να παίρνει την κάτω βόλτα μετά τη βράβευσή του με το χρυσό αγαλματίδιο. Με μια προσεκτικότερη εξέταση των βραβεύσεων στις ερμηνευτικές κατηγορίες τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνει κανείς πως, όπου αυτό συνέβη, είτε επρόκειτο για κάποιον που λόγω γενικότερου hype βρέθηκε στο προσκήνιο, βιώνοντας μια μιντιακή αναγνώριση που ουδέποτε είχε, είτε η οσκαρική νίκη εξαργυρώθηκε με την αποδοχή προτάσεων οικονομικά προσοδοφόρων, μα ποιοτικά ατυχών.
Η Χάλι Μπέρι υπάγεται στη δεύτερη κατηγορία. Μετά από μια ερμηνεία συναισθηματικά φορτισμένη σε σημείο σωματικής εξάντλησης στον Χορό των Τεράτων, που τιμήθηκε από την οσκαρική Ακαδημία, η Μπέρι έκανε τη χειρότερη ταινία κόμικ του 21ου αιώνα, το Catwoman, και την Αποπλάνηση ενός Ξένου με τον Μπρους Γουίλις.
Οι συμμετοχές της αραίωσαν μέσα στα χρόνια, κάποιες ανεξάρτητες απόπειρες έπεσαν στο κενό, με τον χαρακτήρα της Storm στους Χ-Μen να την κρατά στην πρώτη γραμμή, μέχρι που πήρε τη σκυτάλη η νεότερη εκδοχή των δημοφιλών μεταλλαγμένων.
Όπως ο Σταλόνε χρησιμοποιεί τον Ρόκι του μέσα στα χρόνια (και) για να σχολιάσει τη φάση που βρίσκεται η ζωή του και η καριέρα του, καθιστώντας την εν λόγω saga ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον work in progress, έτσι και η Μπέρι χρησιμοποιεί ως όχημα για το comeback της την ιστορία μιας πυγμάχου των Mixed Martial Arts που από το ζενίθ βρέθηκε στο ναδίρ και επιχειρεί να ανακάμψει.
Αφού λοιπόν δεν της πρότειναν ικανοποιητικούς ρόλους, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα, σκηνοθετώντας τον εαυτό της στο Bruised, μια ταινία που προβλήθηκε πέρσι στο φεστιβάλ του Τορόντο. Το buzz από την προβολή μιλούσε για τη μεγάλη επιστροφή της πρωταγωνίστριας και οι υπεύθυνοι του Netflix πείστηκαν, αγοράζοντας την ταινία για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 20 εκατομμυρίων δολαρίων.
Έναν χρόνο μετά η ταινία ανεβαίνει στην πλατφόρμα την κατάλληλη εποχή για να ξεκινήσει την πορεία της προς τα Όσκαρ. Σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί στην πράξη η οσκαρική της απόπειρα πέφτει στο καναβάτσο.
Όπως ο Σταλόνε χρησιμοποιεί τον Ρόκι του μέσα στα χρόνια (και) για να σχολιάσει τη φάση που βρίσκεται η ζωή του και η καριέρα του, καθιστώντας την εν λόγω saga ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον work in progress, έτσι και η Μπέρι χρησιμοποιεί ως όχημα για το comeback της την ιστορία μιας πυγμάχου των Mixed Martial Arts που από το ζενίθ βρέθηκε στο ναδίρ και επιχειρεί να ανακάμψει.
Μόνο που η ταινία που γυρίζει πάνω σε αυτήν τη συνηθισμένη ιδέα είναι από εκείνες που παραδίδονται αμαχητί στην ακαταμάχητη(!) γοητεία της μιζέριας, φορτώνοντας όλο και περισσότερα βάσανα και συμφορές στις πλάτες του κεντρικού χαρακτήρα ώστε να τον λυπηθούμε και η λύτρωση να έχει καλύτερο αποτέλεσμα – χαρακτηριστικά μια σκηνή ενδοοικογενειακής κακοποίησης συνοδεύεται κι από φωτιά στον φούρνο μικροκυμάτων.
Η εκτέλεση είναι τέτοια, που κάθε σκηνή συνιστά δραματική κορύφωση, οι αισθητικές επιλογές συνάδουν με τα σεναριακά κλισέ, κάτι που δεν θα περίμενες με την ενδιαφέρουσα εισαγωγική σκηνή, όπου παρακολουθούμε τον αγώνα που αποτέλεσε την αρχή της πτώσης από το POV της ηρωίδας, σε ένα φλουταρισμένο πλάνο που θα μπορούσε να επισημαίνει (και) τη μυωπική της στάση απέναντι στα πράγματα.
Η αλήθεια είναι ότι σε αντίθεση με τον καλοσυνάτο, ελαφρώς βραδύνου Ρόκι Μπαλμπόα που αναζητά μια ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει, o χαρακτήρας της Τζάκι Τζάστις δεν έχει και πολλά redeeming qualities, μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για τίποτα και για κανέναν, με την πυγμαχική της αρετή(;) να συνίσταται σε οργίλα ξεσπάσματα βίας – αυτό ίσως θα έπρεπε να το χρεώσουμε και στην επιλογή του αγωνίσματος, οι Mixed Martial Arts είναι κατά κάποιο τρόπο αφορμή για «βρομόξυλο».
Αν στεκόμαστε στο πλευρό της και θέλουμε να δούμε τα πράγματα να βελτιώνονται για εκείνη, οφείλεται στο γεγονός ότι την υποδύεται η Χάλι Μπέρι, ομολογουμένως με μια ωμότητα και μια αφοσίωση που κάπως δικαιολογεί το οσκαρικό buzz που συνόδευε την ταινία από την προαναφερθείσα προβολή στο Τορόντο.
Έτσι όπως είναι η ταινία, όμως, μάλλον θα παραμείνει τέτοιο και δεν θα μετουσιωθεί σε υποψηφιότητες, παρά την προωθητική καμπάνια του Netflix και το συνοδευτικό αφήγημα του μεγάλου comeback της πρωταγωνίστριας.
Bruised | Official Trailer | Netflix
σχόλια