Μπορεί βραβείο να μην πήρε η Benedetta του, όμως, οι Κάνες καιρό είχαν να σοκαριστούν τόσο με ταινία και επίσης άλλο τόσο καιρό είχαν και τα media να εκδηλώσουν τέτοια επιθετικότητα, αναφορικά με τις καλλιτεχνικές προθέσεις ενός σκηνοθέτη.
Σε κάθε περίπτωση ο Πολ Βερχόφεν το έκανε το θαύμα του και με την λεσβιακή σκηνή μεταξύ δύο καλογριών στη νέα του ταινία, κατάφερε να συσπειρώσει πολύ κόσμο εναντίον του και κυρίως δημοσιογράφους και περιοδικά, που, συνήθως φέρονταν με μία κάποια κοσμοπολίτικη επιείκεια.
Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το θρίλερ του Βερχόφεν αυτή τη φορά εστίαζε στη λεσβιακή σχέση μοναχών σε ένα μοναστήρι της Νάπολης κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα και ενώ η πανούκλα καταπίνει τη μία ευρωπαϊκή πόλη μετά την άλλη.
Στο πλαίσιο της απεικόνισης αυτής της αμαρτωλής σχέσης υπάρχει μία εξαιρετικά τολμηρή σκηνή, όπου ένα ξύλινο αγαλματίδιο της Παρθένου Μαρίας χρησιμοποιείται ως σεξουαλικό παιχνίδι. Η συγκεκριμένη σκηνή, μετά και τη χθεσινή έκβαση του Φεστιβάλ Κανών, θεωρείται ότι «έκοψε» πόντους από τον Βερχόφεν, ο οποίος αν και συνάντησε και θετικές κριτικές, αμέσως μετά την επίσημη προβολή της ταινίας του αντιλήφθηκε το μέγεθος της βλασφημίας του.
Το Variety ούτε λίγο ούτε πολύ έκανε λόγο για «γούστα του σκηνοθέτη» και «για μία σκήνη που εξυπηρετούσε αποκλειστικά το βίτσιο του», ενώ το Indiewire έκανε λόγο για μία «συνολικά βλάσφημη ταινία».
Φυσικά, ο 82χρονος σκηνοθέτης επιτυχιών όπως το «Βασικό Ένστικτο» δεν έκατσε με τα χέρια σταυρωμένα, λέγοντας ότι τέτοιου είδους κριτική και η υπερβολική χρήση της λέξης «βλάσφημος» καταντά ηλιθιότητα.
«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείς να είσαι βλάσφημος αφηγούμενος ένα πραγματικό γεγονός. Και κυρίως είναι λάθος να μιλάς για βλασφημία όταν περιγράφεις κάτι που έγινε πριν από 450 χρόνια. Έτσι, λοιπόν, πιστεύω, ότι η χρήση της λέξης ‘βλασφημία’ είναι ηλίθια στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο εκνευρισμός του Βερχόφεν εν προκειμένω εξηγείται από το ότι η ταινία του βασίζεται στο βιβλίο της Τζούντιθ Μπράουν Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy που αφηγείται μεν πραγματικά περιστατικά, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά το περιστατικό με το αγαλματάκι.
«Από την έρευνα μου ανακάλυψε ότι πίσω στο 1625, γυναίκες που συνευρίσκονταν σεξουαλικά μεταξύ τους, τιμωρούνταν μεν και μάλιστα σκληρά, αλλά όχι στην πυρά. Ωστόσο, χρειαζόμουν ένα αφηγηματικό όπλο της τελευταίας στιγμής, μια επανάσταση, ότι στο τέλος οι άνθρωποι θα τάσσονταν με το μέρος της Μπενεντέτα και όχι με τον Νούντσιο. Τότε ήταν που ανακάλυψα ότι στο 1625 δεν έκαιγαν τις γυναίκες για κάτι τέτοιο, εκτός κι αν είχαν χρησιμοποιήσει στη συνεύρεση τους κάποιο όργανο», εξήγησε ο Βερχόφεν, αν και λίγο κατάφερε να εξευμενίσει όσους επέμεναν να βλέπουν μία ξεκάθαρη προσβολή στο πρόσωπο της Παρθένου, αλλά και προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Βέβαια, όχι ότι τον πολυνοιάζει τον Βερχόφεν, ο οποίος εργάζεται ήδη πάνω στην επόμενη ταινία του, η οποία βασίζεται σε μία νουβέλα του Γκι Ντε Μωπασάν.
Με στοιχεία από Dazed
