PODCAST

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο Σιλβέριο, το alter ego του Ινιάριτου που υποδύεται ο Ντάνιελ Χιμένες Κάτσο, είναι εγκλωβισμένος σε μια ωραία ζωή συγγραφέα/ντοκιμαντερίστα στο Λος Άντζελες.
0

Ανάμεσα στη μεγάλη επιτυχία με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, που του χάρισε το δεύτερο συνεχόμενο Όσκαρ σκηνοθεσίας μετά το Birdman, και την επική αυτοβιογραφική επίσκεψη στα πάτρια εδάφη, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού, 79ου Φεστιβάλ Βενετίας, ο Μεξικανός δημιουργός είχε παρουσιάσει ένα σπουδαίο έργο ειδικού φορμά και μεγάλης σημασίας.

Το Flesh and Sand (Carne y Arena), ένα 7λεπτο VR αριστούργημα που παρουσιάστηκε σε ένα αεροπορικό υπόστεγο στις Κάννες το 2017, έκτοτε ταξίδεψε σε επιλεγμένες τοποθεσίες ανά τον κόσμο και είχα την τύχη να το παρακολουθήσω, τοποθετούσε τον θεατή, εικονικά αόρατο και σωματικά απόντα, ακριβώς στη μέση μιας συμπλοκής στα σύνορα Αμερικής με Μεξικό, και τον προσκαλούσε να επιλέξει τη δική του οπτική στον θορυβώδη εφιάλτη που ακολουθούσε τη σύλληψη των μεταναστών από τους συνοριακούς αστυνομικούς – χωρίς παπούτσια, ένιωθες την άμμο κάτω από τα πόδια, σαν μια αίσθηση βιωματική και τραυματική, ακριβώς όπως οι μη προνομιούχοι μιας αμφίβολης καινούργιας ζωής.

Η ταινία Bardo, με υπότιτλο «Ψευδές Χρονικό μιας Χούφτας από Αλήθειες», ξεκινά φαντασματικά, με μια πελώρια σκιά να ίπταται πάνω από την έρημο και να κάνει άτακτα βήματα που προσγειώνονται με γδούπο, σε μια πτήση που θυμίζει βαριά όνειρα.

Ο Ινιάριτου, που έχει να κάνει ταινία στη χώρα του από το συναρπαστικό Amores Perros που τον έβαλε αυτόματα στον παγκόσμιο χάρτη, πριν από 22 χρόνια, συναντιέται με τον παλιό του εαυτό και, όπως διαπιστώνουμε από μια πολύ όμορφη στιγμή που καθρεφτίζεται με το είδωλό του, συμφιλιώνεται τρυφερά με αυτόν αντί να τρομάξει με την εικόνα μιας χίμαιρας. 

Ο Σιλβέριο, το alter ego του Ινιάριτου που υποδύεται ο Ντάνιελ Χιμένες Κάτσο, δεν είναι καθόλου υψιπετής, αλλά αντίθετα, εγκλωβισμένος σε μια ωραία ζωή συγγραφέα/ντοκιμαντερίστα στο Λος Άντζελες και στην επιτακτική ανάγκη του να επιστρέψει στη γενέτειρα, που, όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ουσιαστικά εγκατέλειψε πριν από δυο δεκαετίες για να ακολουθήσει λαμπρή και βραβευμένη καριέρα στην Αμερική.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο Ινιάριτου γνωρίζει γιατί μπορεί να κατηγορείται και βάζει άλλους να κριτικάρουν την επιτήδευση και τις θολές από το στυλιζάρισμα προθέσεις.

Η εμπειρική αντικειμενικότητα του Flesh and Sand εξελίσσεται σε πολυπρισματική αυτοβιογραφία, με μπόλικη δόση ποιητικής άδειας στις λεπτομέρειες (εξού και το ψευτοχρονικό του επεξηγηματικού υπότιτλου) και έξυπνη ή πονηρή (ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς...) συνειδητοποίηση των καλλιτεχνικών αδυναμιών και των προσωπικών επιλογών του ίδιου του δημιουργού.

Από τη μία, ο Ινιάριτου γνωρίζει γιατί μπορεί να κατηγορείται και βάζει άλλους να κριτικάρουν την επιτήδευση και τις θολές από το στυλιζάρισμα προθέσεις στο μονίμως πονεμένο πρόσωπο του Σιλβέριο. Επιπρόσθετα, νιώθει την υποχρέωση να απολογηθεί για την αυτοεξορία του, εξισώνοντας τη δοξασμένη διαβίωσή του στον νέο κόσμο με ξεπούλημα προς την πατρίδα και τα πάλαι ποτέ αγωνιστικά ιδανικά, μια χώρα που, όπως λέει, δεν έχει φτώχεια, αλλά κοινωνική ανισότητα.

Στην παρατεταμένη επιστροφή του, ο συγγραφέας επισκέπτεται την παιδική ηλικία, τους αγαπημένους φίλους και την οικογένεια που άφησε πίσω του, αλλά και την Ιστορία υπό το πρίσμα ενός διαβασμένου στοχαστή με φαντασία και την απόσταση ενός εμιγκρέ με διπλή υπηκοότητα.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης με την οικογένειά του στην πρεμιέρα της ταινίας στο 79ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Η σκηνή όπου διαμαρτύρεται οργισμένος σε έναν μάλλον μεξικανικής καταγωγής τελωνειακό υπάλληλο που δεν αναγνωρίζει τυπικά το Λος Άντζελες ως μόνιμο τόπο κατοικίας του Σιλβέριο, της συζύγου και των δυο παιδιών του, είναι μια από τις αρκετές εξαιρετικές κινηματογραφικές συνθέσεις ενός σκηνοθέτη που κανείς δεν αμφισβητεί την ασύγκριτη ικανότητά του να μπολιάσει με δύναμη δεξιοτεχνικές σεκάνς, με ή χωρίς τον Εμάνουελ «Τσίβο» Λουμπέτσκι στη διεύθυνση φωτογραφίας – εδώ έχει συμπαραστάτη τον Ντάριους Κόντζι, που κάνει τρομερή και πολλή δουλειά, αν και η ευαισθησία στη χρωματική παλέτα δεν είναι η ίδια.

Αντίστοιχα, η σκηνή με τους αγνοούμενους που σωριάζονται ξαφνικά στο έδαφος στην Πόλη του Μεξικού, η διπλή διαδρομή στο μετρό του Λος Άντζελες με τα ψαράκια στη σακούλα, τον μακρύ αποχαιρετισμό στην οικογένεια με τα φανάρια που σβήνουν σε έναν διακεκομμένο ορίζοντα ή η συνάντηση του μικρομέγαλου Σιλβέριο με τον νεκρό πατέρα του, είναι μια σειρά από best of μιας ολόκληρης ζωής, περισσότερο στο διαθλασμένο ύφος του Φελίνι και τον σουρεαλισμό του Φόσι στο All that Jazz, παρά στις πρόσφατες νοσταλγικές εκδρομές στα παλιά λημέρια από τον Κουαρόν στο Roma και τον Σορεντίνο στο Χέρι του Θεού.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Στην παρατεταμένη επιστροφή του, ο συγγραφέας επισκέπτεται την παιδική ηλικία.

Ο Ινιάριτου, που έχει να κάνει ταινία στη χώρα του από το συναρπαστικό Amores Perros που τον έβαλε αυτόματα στον παγκόσμιο χάρτη, πριν από 22 χρόνια, συναντιέται με τον παλιό του εαυτό και, όπως διαπιστώνουμε από μια πολύ όμορφη στιγμή που καθρεφτίζεται με το είδωλό του, συμφιλιώνεται τρυφερά με αυτόν αντί να τρομάξει με την εικόνα μιας χίμαιρας. 

Στον θιβετιανό βουδισμό, το Bardo είναι η ενδιάμεση κατάσταση από τον θάνατο ως την αναγέννηση, ανάλογα με τη συμπεριφορά του ανθρώπου όσο βρισκόταν στη ζωή. Ο Ινιάριτου μαζεύει το παρελθόν του με έναν τρόπο που ταιριάζει στην πληθωρική καλλιτεχνική του ψυχοσύνθεση, σε ένα τρίωρο έπος που κυμαίνεται από την ιδιοφυΐα ως την εξάντληση, με εμπνεύσεις και επαναλήψεις, μεγαλοπρέπεια και προσποίηση.

Δεν είναι κάτι άλλο από τη δήλωσή του πως, παρά τις μπλεγμένες αλήθειες και τη δραματοποιημένη αφήγηση της πορείας του, βρίσκεται σε ένα πραγματικό μεταίχμιο, κι ενώ βρήκε μια διέξοδο για να εκφράσει την κρίση μέσης ηλικίας που προφανώς διανύει εδώ και αρκετό καιρό, το σινε-limbo που σκηνοθέτησε για λογαριασμό του Netflix δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το επόμενο βήμα του.

Οθόνες
0

PODCAST

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

Οθόνες / Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

«Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», «Παράσιτα», «Million Dollar Baby», αλλά και «Crash», «A Beautiful Mind», «Chicago»: Ξαναβλέπουμε τις τελευταίες 20 επιλογές της Ακαδημίας για το σημαντικότερο Όσκαρ, μια εβδομάδα πριν από τη φετινή απονομή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 20 ταινίες που αγαπήσαμε τη δεκαετία 2010-2019

Οθόνες / Οι 20 ταινίες που αγαπήσαμε τη δεκαετία 2010-2019

Από το «Inception» και το «Amour» μέχρι τα «Παράσιτα» και τον «Ιρλανδό», οι κινηματογραφικοί κριτικοί της LiFO επιλέγουν τις 20 ταινίες που σημάδεψαν τη δεκαετία.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑΣΟ ΜΕΛΕΜΕΝΙΔΗ
«The Banshees of Inisherin»: Μια έξοχη ιλαροτραγωδία με τον Κόλιν Φάρελ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «The Banshees of Inisherin»: Μια έξοχη ιλαροτραγωδία με τον Κόλιν Φάρελ

Το μπεκετικό φάντασμα του παραλογισμού πλανάται πάνω από τον μακάβριο και απολαυστικό στοχασμό του Μάρτιν ΜακΝτόνα για μια φιλία που, απότομα και κωμικά, κόβεται στα δύο και γίνεται βεντέτα… εκδικητικού ακρωτηριασμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ **

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Μην Ανησυχείς Αγάπη Μου»: Μπορεί να παίξει ο Χάρι Στάιλς στο σινεμά;

Η απάντηση απευθύνεται σε φαν (ανεξαρτήτως φύλου) που λατρεύουν τόσο τρελά τον pop star du moment και ανησυχούν για την πρεμιέρα της ταινίας του σ’ ένα αδηφάγο κινηματογραφικό φεστιβάλ, όπως αυτό της Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΡΙΤΗ «The Whale»: Μια σπουδή στην αυτοκαταστροφή και ένα χολιγουντιανό comeback

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «The Whale»: Μια σπουδή στην αυτοκαταστροφή και το μεγάλο comeback του Μπρένταν Φρέιζερ

Κλασικός Αρονόφσκι στα θέματα της ψυχικής καταβύθισης και της πνευματικής ανάληψης, αλλά και ιδιοφυής εφαρμογή του Άρθουρ Μίλερ στο σινεμά, το σπαρακτικό «The Whale» σηματοδοτεί τη γιγαντιαία επιστροφή του ξεχασμένου και καταφρονεμένου Μπρένταν Φρέιζερ στη μεγάλη οθόνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Οθόνες / «The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Η νέα ρομαντική σειρά του Cinobo βρίσκεται στο σταυροδρόμι της τριλογίας «Before», του «Normal People» και του «One Day». Δανειζόμενη το αφηγηματικό εύρημα του τελευταίου, καταγράφει τις Πρωτοχρονιές ενός ζευγαριού και μαζί τους τις δυσκολίες μα και τη γοητεία των πρώτων -άντα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Pulp Fiction / Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Τελευταία υποδύθηκε μια πορνοστάρ, την αδερφή της Κάλλας, και σκηνοθέτησε μια σειρά βασισμένη σε ένα «σκανδαλώδες» βιβλίο. Η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτις βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Οθόνες / Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Σε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του που δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal, ο ηθοποιός Τζος Μπρόλιν εξηγεί πώς η «ζόρικη αγάπη» της συζύγου του πατέρα του τον έκανε να κόψει οριστικά τη συνήθεια που του είχε ρημάξει τη ζωή.
THE LIFO TEAM
Μιγκέλ Γκόμες

Οθόνες / «Θέλω το σινεμά να μοιάζει με σινεμά κι όχι με κάτι που προσποιείται την πραγματική ζωή»

Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης του «Tabu» Μιγκέλ Γκόμες επιστρέφει με το «Grand Tour» που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, μια ταινία για τη δειλία των αντρών και το πείσμα των γυναικών. Μιλά στη LiFO με αφορμή την προβολή της στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ως ταινία έναρξης του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ