«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο Σιλβέριο, το alter ego του Ινιάριτου που υποδύεται ο Ντάνιελ Χιμένες Κάτσο, είναι εγκλωβισμένος σε μια ωραία ζωή συγγραφέα/ντοκιμαντερίστα στο Λος Άντζελες.
0

Ανάμεσα στη μεγάλη επιτυχία με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, που του χάρισε το δεύτερο συνεχόμενο Όσκαρ σκηνοθεσίας μετά το Birdman, και την επική αυτοβιογραφική επίσκεψη στα πάτρια εδάφη, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού, 79ου Φεστιβάλ Βενετίας, ο Μεξικανός δημιουργός είχε παρουσιάσει ένα σπουδαίο έργο ειδικού φορμά και μεγάλης σημασίας.

Το Flesh and Sand (Carne y Arena), ένα 7λεπτο VR αριστούργημα που παρουσιάστηκε σε ένα αεροπορικό υπόστεγο στις Κάννες το 2017, έκτοτε ταξίδεψε σε επιλεγμένες τοποθεσίες ανά τον κόσμο και είχα την τύχη να το παρακολουθήσω, τοποθετούσε τον θεατή, εικονικά αόρατο και σωματικά απόντα, ακριβώς στη μέση μιας συμπλοκής στα σύνορα Αμερικής με Μεξικό, και τον προσκαλούσε να επιλέξει τη δική του οπτική στον θορυβώδη εφιάλτη που ακολουθούσε τη σύλληψη των μεταναστών από τους συνοριακούς αστυνομικούς – χωρίς παπούτσια, ένιωθες την άμμο κάτω από τα πόδια, σαν μια αίσθηση βιωματική και τραυματική, ακριβώς όπως οι μη προνομιούχοι μιας αμφίβολης καινούργιας ζωής.

Η ταινία Bardo, με υπότιτλο «Ψευδές Χρονικό μιας Χούφτας από Αλήθειες», ξεκινά φαντασματικά, με μια πελώρια σκιά να ίπταται πάνω από την έρημο και να κάνει άτακτα βήματα που προσγειώνονται με γδούπο, σε μια πτήση που θυμίζει βαριά όνειρα.

Ο Ινιάριτου, που έχει να κάνει ταινία στη χώρα του από το συναρπαστικό Amores Perros που τον έβαλε αυτόματα στον παγκόσμιο χάρτη, πριν από 22 χρόνια, συναντιέται με τον παλιό του εαυτό και, όπως διαπιστώνουμε από μια πολύ όμορφη στιγμή που καθρεφτίζεται με το είδωλό του, συμφιλιώνεται τρυφερά με αυτόν αντί να τρομάξει με την εικόνα μιας χίμαιρας. 

Ο Σιλβέριο, το alter ego του Ινιάριτου που υποδύεται ο Ντάνιελ Χιμένες Κάτσο, δεν είναι καθόλου υψιπετής, αλλά αντίθετα, εγκλωβισμένος σε μια ωραία ζωή συγγραφέα/ντοκιμαντερίστα στο Λος Άντζελες και στην επιτακτική ανάγκη του να επιστρέψει στη γενέτειρα, που, όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ουσιαστικά εγκατέλειψε πριν από δυο δεκαετίες για να ακολουθήσει λαμπρή και βραβευμένη καριέρα στην Αμερική.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο Ινιάριτου γνωρίζει γιατί μπορεί να κατηγορείται και βάζει άλλους να κριτικάρουν την επιτήδευση και τις θολές από το στυλιζάρισμα προθέσεις.

Η εμπειρική αντικειμενικότητα του Flesh and Sand εξελίσσεται σε πολυπρισματική αυτοβιογραφία, με μπόλικη δόση ποιητικής άδειας στις λεπτομέρειες (εξού και το ψευτοχρονικό του επεξηγηματικού υπότιτλου) και έξυπνη ή πονηρή (ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς...) συνειδητοποίηση των καλλιτεχνικών αδυναμιών και των προσωπικών επιλογών του ίδιου του δημιουργού.

Από τη μία, ο Ινιάριτου γνωρίζει γιατί μπορεί να κατηγορείται και βάζει άλλους να κριτικάρουν την επιτήδευση και τις θολές από το στυλιζάρισμα προθέσεις στο μονίμως πονεμένο πρόσωπο του Σιλβέριο. Επιπρόσθετα, νιώθει την υποχρέωση να απολογηθεί για την αυτοεξορία του, εξισώνοντας τη δοξασμένη διαβίωσή του στον νέο κόσμο με ξεπούλημα προς την πατρίδα και τα πάλαι ποτέ αγωνιστικά ιδανικά, μια χώρα που, όπως λέει, δεν έχει φτώχεια, αλλά κοινωνική ανισότητα.

Στην παρατεταμένη επιστροφή του, ο συγγραφέας επισκέπτεται την παιδική ηλικία, τους αγαπημένους φίλους και την οικογένεια που άφησε πίσω του, αλλά και την Ιστορία υπό το πρίσμα ενός διαβασμένου στοχαστή με φαντασία και την απόσταση ενός εμιγκρέ με διπλή υπηκοότητα.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης με την οικογένειά του στην πρεμιέρα της ταινίας στο 79ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Η σκηνή όπου διαμαρτύρεται οργισμένος σε έναν μάλλον μεξικανικής καταγωγής τελωνειακό υπάλληλο που δεν αναγνωρίζει τυπικά το Λος Άντζελες ως μόνιμο τόπο κατοικίας του Σιλβέριο, της συζύγου και των δυο παιδιών του, είναι μια από τις αρκετές εξαιρετικές κινηματογραφικές συνθέσεις ενός σκηνοθέτη που κανείς δεν αμφισβητεί την ασύγκριτη ικανότητά του να μπολιάσει με δύναμη δεξιοτεχνικές σεκάνς, με ή χωρίς τον Εμάνουελ «Τσίβο» Λουμπέτσκι στη διεύθυνση φωτογραφίας – εδώ έχει συμπαραστάτη τον Ντάριους Κόντζι, που κάνει τρομερή και πολλή δουλειά, αν και η ευαισθησία στη χρωματική παλέτα δεν είναι η ίδια.

Αντίστοιχα, η σκηνή με τους αγνοούμενους που σωριάζονται ξαφνικά στο έδαφος στην Πόλη του Μεξικού, η διπλή διαδρομή στο μετρό του Λος Άντζελες με τα ψαράκια στη σακούλα, τον μακρύ αποχαιρετισμό στην οικογένεια με τα φανάρια που σβήνουν σε έναν διακεκομμένο ορίζοντα ή η συνάντηση του μικρομέγαλου Σιλβέριο με τον νεκρό πατέρα του, είναι μια σειρά από best of μιας ολόκληρης ζωής, περισσότερο στο διαθλασμένο ύφος του Φελίνι και τον σουρεαλισμό του Φόσι στο All that Jazz, παρά στις πρόσφατες νοσταλγικές εκδρομές στα παλιά λημέρια από τον Κουαρόν στο Roma και τον Σορεντίνο στο Χέρι του Θεού.

«Bardo»: Η εξαντλητική αυτοβιογραφία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου Facebook Twitter
Στην παρατεταμένη επιστροφή του, ο συγγραφέας επισκέπτεται την παιδική ηλικία.

Ο Ινιάριτου, που έχει να κάνει ταινία στη χώρα του από το συναρπαστικό Amores Perros που τον έβαλε αυτόματα στον παγκόσμιο χάρτη, πριν από 22 χρόνια, συναντιέται με τον παλιό του εαυτό και, όπως διαπιστώνουμε από μια πολύ όμορφη στιγμή που καθρεφτίζεται με το είδωλό του, συμφιλιώνεται τρυφερά με αυτόν αντί να τρομάξει με την εικόνα μιας χίμαιρας. 

Στον θιβετιανό βουδισμό, το Bardo είναι η ενδιάμεση κατάσταση από τον θάνατο ως την αναγέννηση, ανάλογα με τη συμπεριφορά του ανθρώπου όσο βρισκόταν στη ζωή. Ο Ινιάριτου μαζεύει το παρελθόν του με έναν τρόπο που ταιριάζει στην πληθωρική καλλιτεχνική του ψυχοσύνθεση, σε ένα τρίωρο έπος που κυμαίνεται από την ιδιοφυΐα ως την εξάντληση, με εμπνεύσεις και επαναλήψεις, μεγαλοπρέπεια και προσποίηση.

Δεν είναι κάτι άλλο από τη δήλωσή του πως, παρά τις μπλεγμένες αλήθειες και τη δραματοποιημένη αφήγηση της πορείας του, βρίσκεται σε ένα πραγματικό μεταίχμιο, κι ενώ βρήκε μια διέξοδο για να εκφράσει την κρίση μέσης ηλικίας που προφανώς διανύει εδώ και αρκετό καιρό, το σινε-limbo που σκηνοθέτησε για λογαριασμό του Netflix δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το επόμενο βήμα του.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

Οθόνες / Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

«Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», «Παράσιτα», «Million Dollar Baby», αλλά και «Crash», «A Beautiful Mind», «Chicago»: Ξαναβλέπουμε τις τελευταίες 20 επιλογές της Ακαδημίας για το σημαντικότερο Όσκαρ, μια εβδομάδα πριν από τη φετινή απονομή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 20 ταινίες που αγαπήσαμε τη δεκαετία 2010-2019

Οθόνες / Οι 20 ταινίες που αγαπήσαμε τη δεκαετία 2010-2019

Από το «Inception» και το «Amour» μέχρι τα «Παράσιτα» και τον «Ιρλανδό», οι κινηματογραφικοί κριτικοί της LiFO επιλέγουν τις 20 ταινίες που σημάδεψαν τη δεκαετία.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑΣΟ ΜΕΛΕΜΕΝΙΔΗ
«The Banshees of Inisherin»: Μια έξοχη ιλαροτραγωδία με τον Κόλιν Φάρελ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «The Banshees of Inisherin»: Μια έξοχη ιλαροτραγωδία με τον Κόλιν Φάρελ

Το μπεκετικό φάντασμα του παραλογισμού πλανάται πάνω από τον μακάβριο και απολαυστικό στοχασμό του Μάρτιν ΜακΝτόνα για μια φιλία που, απότομα και κωμικά, κόβεται στα δύο και γίνεται βεντέτα… εκδικητικού ακρωτηριασμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ **

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Μην Ανησυχείς Αγάπη Μου»: Μπορεί να παίξει ο Χάρι Στάιλς στο σινεμά;

Η απάντηση απευθύνεται σε φαν (ανεξαρτήτως φύλου) που λατρεύουν τόσο τρελά τον pop star du moment και ανησυχούν για την πρεμιέρα της ταινίας του σ’ ένα αδηφάγο κινηματογραφικό φεστιβάλ, όπως αυτό της Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΡΙΤΗ «The Whale»: Μια σπουδή στην αυτοκαταστροφή και ένα χολιγουντιανό comeback

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «The Whale»: Μια σπουδή στην αυτοκαταστροφή και το μεγάλο comeback του Μπρένταν Φρέιζερ

Κλασικός Αρονόφσκι στα θέματα της ψυχικής καταβύθισης και της πνευματικής ανάληψης, αλλά και ιδιοφυής εφαρμογή του Άρθουρ Μίλερ στο σινεμά, το σπαρακτικό «The Whale» σηματοδοτεί τη γιγαντιαία επιστροφή του ξεχασμένου και καταφρονεμένου Μπρένταν Φρέιζερ στη μεγάλη οθόνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.