Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά» Facebook Twitter
«Έχει τρομερό ενδιαφέρον να παίζεις έναν χαρακτήρα που νομίζεις πως δεν σου μοιάζει καθόλου».
0

Μισή Ελληνίδα από την πλευρά της μητέρας της, η Βαλέρια Γκολίνο εννοείται πως δεν έχει κόψει τους δεσμούς με τη χώρα μας, παρά την έντονη δραστηριότητά της στο εξωτερικό, στην Ιταλία, στη Γαλλία αλλά και στις ΗΠΑ, όπου γύρισε 18 ταινίες κυρίως στα ’90s και πρόσφατα επέστρεψε με το τηλεοπτικό «Morning Show». «Δουλεύω συνεχώς τον τελευταίο καιρό, πραγματικά δεν έχω σταματήσει καθόλου», μου είπε στην πρόσφατή συνάντησή μας σε κεντρικό ξενοδοχείο του Συντάγματος, προσκεκλημένη στο 37ο Πανόραμα του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, με αφορμή το σπονδυλωτής αφηγηματικής δομής δραματικό ντεμπούτο της Τζινέβρα Έλκαν, I told you so, όπου υποδύεται την Πούπα, μια πορνοστάρ που, όπως σπεύδω να της επισημάνω, μοιάζει πολύ με τη διάσημη Τσιτσιολίνα.

«Δεν είναι η Τσιτσιολίνα», διαφωνεί, «αν και σαφώς τής φέρνει στην αισθητική. Κυκλοφορούσα από το πρωί με το μακιγιάζ και την περούκα για κάποιο διάστημα και ξετρελάθηκα με τη μεταμόρφωση, και τον ρόλο. Ξέρεις, με το που βλέπεις το αποτέλεσμα στον καθρέφτη λες “πo πo, τι είναι όλα αυτά”, σε ξενίζει η υπερβολή, αλλά έχει τρομερό ενδιαφέρον να παίζεις έναν χαρακτήρα που νομίζεις πως δεν σου μοιάζει καθόλου. Και μετά λες “τελικά δεν είμαι και τόσο μακριά από αυτό”, γιατί είμαστε απ’ όλα. Και δεν εννοώ μόνο εμείς οι ηθοποιοί που, λόγω επαγγέλματος, έχουμε την ευκαιρία να ερευνούμε άλλους χαρακτήρες αλλά πλέον όλος ο κόσμος, λόγω των social media».

«Αν και μερικές φορές έχω βρεθεί σε καταστάσεις που δεν με βλέπουν γι’ αυτό που είμαι αλλά για κάτι άλλο –άλλωστε κάνω αυτήν τη δουλειά σαράντα χρόνια–, με ενοχλεί το να μην υπάρχει καμιά ματιά, το non gaze, όταν μιλάμε για κακή ή κενή ταινία»

«Με τη διαφορά πως οι περισσότεροι παρουσιάζουν την καλύτερη, πιο φωτογενή και ευτυχισμένη εκδοχή του εαυτού τους». «Γιατί το νομίζεις;» με ρωτά. «Ε, είναι θέμα ετεροπροσδιορισμού». Της φρεσκάρω λίγο τη λέξη και επιδοκιμάζει με την ασφαλή απόσταση του ανθρώπου που δεν μετέχει σε καμία κοινωνική πλατφόρμα! Εγώ δεν είμαι σίγουρος αν μπορούμε πλέον να μιλήσουμε με ορολογίες όπως «πορνοστάρ» και η Βαλέρια καταλαβαίνει, λίγο βαρύθυμα, τι εννοώ, προσθέτοντας πως «αυτό που μας συμβαίνει είναι λίγο… ridicolo».

Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά» Facebook Twitter
Te l'avevo detto (2023)

Πριν από μερικά χρόνια μού είχε πει πως ποτέ δεν έχει θυματοποιηθεί («και εξακολουθώ να μην αισθάνομαι θύμα ούτε σήμερα»), αλλά βλέπει κάποια βελτίωση: «Το gender tension και το man hating δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αλλά, τουλάχιστον, μέσα σε αυτή την τρέλα που έχει να κάνει με τη γλώσσα και την επιτήρηση του λόγου και της σκέψης, και τα διχαστικά θέματα με τα οποία δεν συμφωνώ, κάποια πράγματα, οι δουλειές, οι αμοιβές, κοινωνικά κινούνται σε μια λίγο πιο σωστή κατεύθυνση, εκεί που παλιότερα δεν τολμούσαμε να φανταστούμε καν».

Συμπτωματικά, κάνουμε τη συνέντευξη στη σουίτα «Μαρία Κάλλας», την αδελφή της οποίας υποδύεται στη Maria του Πάμπλο Λαραΐν. Έψαξε λίγο το background της Υακίνθης, γνωστής και ως Τζάκι, αλλά δεν βρήκε και πολλές πληροφορίες ή σχετικά αρχειακά αποσπάσματα. Είπε πως υπάρχει μια σύγχυση όσον αφορά το αν ήταν όντως η υποστηρικτική αδελφή μιας γυναίκας που την είχε ανάγκη ή μια σκοτεινή φυσιογνωμία που την προμήθευε με ψυχοφάρμακα, και κανείς δεν είναι σίγουρος αν τη βοήθησε ή όχι.

«Μάλλον ήταν δυο τραυματισμένες ψυχές από μικρές, και η Τζάκι δεν ήταν τόσο προστατευτική όσο φαινόταν», ίσως γι’ αυτό την υποδύθηκε με υπόγεια ανησυχία και αδιόρατη αμφιβολία. Η Αντζελίνα Τζολί μου είπε πρόσφατα πως η Βαλέρια τη βοήθησε πολύ στην κοινή σκηνή που είχαν με τα ελληνικά της, ειδικά με τη λέξη ψευδαισθήσεις.

Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά» Facebook Twitter
Η Βαλέρια Γκολίνο στην προβολή του «I told you so» στο Τριανόν, στο πλαίσιο του 37ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Φωτ.: Bonelli Arte

«Παραισθήσεις νομίζω πως είπα», αλλά δεν έχει δει ακόμη την ταινία. Σημείωσε, δε, πως πριν από τον δυνατό τους διάλογο υπήρχε μια έντονη σκηνή καβγά που κόπηκε από το τελικό μοντάζ, όπως και άλλες δυο-τρεις, «γιατί ο σκηνοθέτης αποφασίζει πώς προχωρά η ταινία και ποιες σκηνές ταιριάζουν, και ο Πάμπλο είναι πολύ ενδιαφέρων δημιουργός». 

Δίπλα μας, ένας παλιός δίσκος με ηχογραφήσεις της Κάλλας αναπαύεται σε ένα σύγχρονο μικρό πικάπ και ακριβώς έξω από την πόρτα δεσπόζει μια εγχάρακτη επιγραφή με τα λόγια της Κάλλας: «Το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουμε είναι πως είμαστε γυναίκες». «Όντως είναι φοβερό όπλο αυτό», γελάει η Γκολίνο, «και το συνειδητοποιώ ακόμα πιο έντονα όσο μεγαλώνω».

Μετά το Μέλι και την Ευφορία, η Βαλέρια σκηνοθετεί για τρίτη φορά τη μίνι σειρά 6 επεισοδίων «Η τέχνη της χαράς» για την τηλεόραση, αν και στην Ιταλία έχει προβληθεί ήδη σε φεστιβάλ και στις αίθουσες. Είναι βασισμένη στο σκανδαλώδες ομότιτλο μυθιστόρημα της Σιτσιλιάνας Γκολιάρντα Σαπιέντσε. «Το βιβλίο L’ arte della gioia που ολοκληρώθηκε το 1976 είχε απαγορευθεί για είκοσι χρόνια λόγω του ερωτισμού του και κυρίως επειδή η ηρωίδα ήταν πολύ διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Συνήθως τέτοιοι χαρακτήρες ήταν άνδρες, γραμμένοι από άνδρες. Αναφερθήκαμε στη θυματοποίηση νωρίτερα και εδώ η πρωταγωνίστρια, η Μοντέστα, που γεννήθηκε την πρώτη μέρα του 20ού αιώνα, αρνείται να γίνει θύμα και πορεύεται κατά κάποιον τρόπο ως ανάξιος ήρωας, δίχως τύψεις, όπως ο Μπάρι Λίντον, χωρίς καμία συγγένεια με το αρχέτυπο της femme fatale».

Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά» Facebook Twitter
Η Βαλέρια Γκολίνο στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Φωτ.: Θωμάς Δασκαλάκης/NDP

Ο λόγος για το ανδρικό βλέμμα, το διαβόητο και στοχοποιημένο male gaze στο σινεμά και το αν και κατά πόσο την ενοχλεί. «Καθόλου», δηλώνει απερίφραστα. «Αν και μερικές φορές έχω βρεθεί σε καταστάσεις που δεν με βλέπουν γι’ αυτό που είμαι αλλά για κάτι άλλο –άλλωστε κάνω αυτήν τη δουλειά σαράντα χρόνια–, με ενοχλεί το να μην υπάρχει καμιά ματιά, το non gaze, όταν μιλάμε για κακή ή κενή ταινία».

Ως σκηνοθέτις και η ίδια, εδώ και μια δεκαετία ξέρει ακριβώς τι σημαίνει να έχεις άποψη πίσω από την κάμερα και κάτι ουσιώδες να πεις, αν και δεν έχει πάψει να αγαπά την υποκριτική που της έχει χαρίσει υπέροχες στιγμές, και μάλιστα δυο βραβεία ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας. «Ξέρεις ποιες είναι οι άλλες τρεις που το έχουν καταφέρει;» της κάνω ένα επιτόπιο κουίζ και αμέσως μου απαντά: «Η Σίρλεϊ Μακλέιν και η Ιζαμπέλ Ιπέρ. Ποια είναι η τρίτη;».

Η Κέιτ Μπλάνσετ, που μετά το I’m not there, το ξαναπήρε για το Tar. «Α την άτιμη, είναι φοβερή. Μου αρέσουν εξίσου και οι τρεις, είναι φοβερές ηθοποιοί, αλλά, σε παρακαλώ, γράψε πως εγώ είμαι η μοναδική με δύο βραβεία στη Βενετία που δεν είμαι κοκκινομάλλα!». Κι επειδή ξέρει γιατί την κοιτάζω απορημένος, με προλαβαίνει: «Και η Μπλάνσετ έχει φυσικά κόκκινα μαλλιά, μη βλέπεις που κυκλοφορεί ως ξανθιά!».

Το «Te l’avevo detto» της Τζινέβρα Έλκαν με τη Βαλέρια Γκολίνο, τη Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι και την Άλμπα Ρορβάκερ προβλήθηκε στο 37ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ