Αποστολή στις Κάννες: Έρωτας (και ακτιβισμός) στα χρόνια της χολέρας

Αποστολή στις Κάννες: Έρωτας (και ακτιβισμός) στα χρόνια της χολέρας Facebook Twitter
Tο 120 Χτύποι το Λεπτό ξεχωρίζει στο πρώτο πενθήμερο του επετειακού Φεστιβάλ, και δεν βλέπω το λόγο να φύγει χωρίς μεγάλο βραβείο από τις Κάννες
0

Συγκρατήστε το όνομα: Ρομπέν Καμπιλό. Είναι ο σκηνοθέτης του δραματικού χρονικού του AIDS, 120 Battements par Minute, λίγα χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 80. Δεν είναι άγνωστος. Το ντεμπούτο του, με το Eastern Boys έθετε τα προβλήματα μιας άνισης gay σχέσης στις σωστές κοινωνικές παραμέτρους. Έγραψε επίσης το σενάριο του Ανάμεσα στους Τοίχους, τον Χρυσό Φοίνικα του Λοραν Καντέ, και ο απόηχος της έντονης ανταλλαγής επιχειρημάτων σε εκείνη την ταινία φάινεται και στο 120 Χτύποι το Λεπτό, τη ρυθμική ραχοκοκκαλιά της club μουσικής εκείνης της περιόδου. Πολύ πιο δυναμική και άμεση από θεματικά παρεμφερείς, κυρίως αμερικανικές ταινίες, η γαλλική εκδοχή της αντιμετώπισης και διαχείρισης της ασθένειας από τον Καμπιλό εστιάζει στο παρισινό παράρτημα της Act Up και σε μια ομάδα ακτιβιστών οροθετικών (εκτός από έναν, τον Νατάν), που παλεύουν καθημερινά για πληροφόρηση αναλαμβάνοντας δράση ενάντια στην συγκάληψη της κυβέρνησης Μιτεράν, την άγνοια και την καχυποψία των πολιτών. Ωστόσο, η πολιτκή διάσταση της ταινίας μπλέκει εξαίσια με το προσωπικό στοιχείο, τον έρωτα, το φόβο και το σέξ που ξεδιπλώνονται οργανικά και ειλικρινώς, συγκινώντας χωρίς τραβηγμένες κορώνες και μελοδραματικές ευκολίες. Η έλλειψη συγκατάβασης είναι δραματουργικά εντυπωσιακή, και απολύτως δικαιολογημένη, αφού ο Καμπιλό υπήρξε πρόεδρος της Act Up μέχρι το 1990 και γνωρίζει πολύ καλά τι γινόταν. Και μάλιστα, δε μένει μόνο στις διαδικασίες, τις αντιρρήσεις για τον αυθεντικό, επιθετικό ριζοσπαστισμό μιας μερίδας της οργάνωσης κόντρα στην πιο οργανωμένη δράση της αντίπαλης όχθης, αλλά σκύβει στα σώματα και τις ψυχές, στην καρδιά των θυμάτων, χωρίς να θυματοποιεί κανέναν. Μαζί με το Loveless του Σβιάγκιντσεφ, το 120 Χτύποι το Λεπτό ξεχωρίζει στο πρώτο πενθήμερο του επετειακού Φεστιβάλ, και δεν βλέπω το λόγο να φύγει χωρίς μεγάλο βραβείο από τις Κάννες, με ένα θέμα τόσο δυνατό- και Πρόεδρο της επιτροπής τον Πέδρο Αλμοδόβαρ.

 

Μαζί με το Loveless του Σβιάγκιντσεφ, το 120 Χτύποι το Λεπτό ξεχωρίζει στο πρώτο πενθήμερο του επετειακού Φεστιβάλ, και δεν βλέπω το λόγο να φύγει χωρίς μεγάλο βραβείο από τις Κάννες, με ένα θέμα τόσο δυνατό- και Πρόεδρο της επιτροπής τον Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Αποστολή στις Κάννες: Έρωτας (και ακτιβισμός) στα χρόνια της χολέρας Facebook Twitter
Στο Square σε μια σκηνή ένας καλλιτέχνης που προσποιείται τον γορίλα ξεφτιλίζει τους συνδαιτημόνες που πιστεύουν πως θα δουν μια ακόμη παράσταση προχωρημένου στοχασμού από ασφαλή απόσταση- και ταυτόχρονα, φέρνει εμάς, τους θεατές, σε παρόμοια αμηχανία.
 

Το Square του Ρούμπεν Όστλουντ ακολουθεί την προπέρσινη επιτυχία του, Ανωτέρα Βία, και κατακεραυνώνει, όχι μόνο το "Σουηδισμό" της ορθής ψυχρότητας, αλλά και της πολύπλευρης εκμετάλλευσης, σε μια χώρα με βαθιά θέματα και μια επίφαση πολιτισμένης ανωτερότητας. Ο αρνητικός ήρωας είναι επιμελητής στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και μια κλοπή τον οδηγεί σε μια πικρότατη συνειδητοποίηση της αμετροέπειάς του, όταν ζητάει με έξυπνο, και άκομψο τρόπο, το κινητό και το πορτοφόλι του πίσω, τοποθετώντας φυλλάδια καμουφλαρισμένης απειλής στις πόρτες μιας εργατικής πολυκατοικίας στα προάστεια, εκεί όπου ο locator τον ειδοποιεί πως βρίσκεται η συσκευή του. Το σύστημα του καταρρέει σαν χάρτινη ψευδαίσθηση, όλα του πάνε στραβά, και ο πραγματικός κόσμος, με την ανέχειακαι τα κρουστά προβλήματα, καραδοκεί στις παρυφές της κάλπικης καλλιτεχνικής παρέμβασης, αφού το Τετράγωνο που διαφημίζει ως έργο αιχμής στο μουσείο του δεν είναι παρά μιά προσβλητική, εικονική προσομοίωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Ο Όστλουντ συγκρούεται μετωπικά με τους αριστερούς του χαβιαριού, που λένε και οι Γάλλοι, και τους "δίνει" κανονικά, ειδικά με μια σκληρή σκηνή ανθολογίας, όπου ένας καλλιτέχνης που προσποιείται τον γορίλα ξεφτιλίζει τους συνδαιτημόνες που πιστεύουν πως θα δουν μια ακόμη παράσταση προχωρημένου στοχασμού από ασφαλή απόσταση- και ταυτόχρονα, φέρνει εμάς, τους θεατές, σε παρόμοια αμηχανία, χωρίς να μας εξηγήσει πού κολλάει όλο αυτό το μαρτύριο. Συνολικά ωστόσο, δεν φροντίζει να μαζέψει το μακρύ υλικό και τις καλές ιδέες του, που απλώνονται σε 2μιση ώρες και χάνουν συχνά την ισορροπία τους στο ήδη γνωστό, τεντωμένο σκοινί της αφαιρετικής διανόησης.

 

 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ