9 ταινίες για να δείτε φέτος τις γιορτές – ένα εναλλακτικό πρόγραμμα προβολών

9 ταινίες για να δείτε φέτος τις γιορτές – ένα εναλλακτικό πρόγραμμα προβολών Facebook Twitter
Το κύκνειο άσμα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ εκτυλίσσεται κατά την χριστουγεννιάτικη περίοδο, ως εκ τούτου τα τελευταία χρόνια το συναντάς όλο και συχνότερα σε λίστες εντύπων με χριστουγεννιάτικες ταινίες.
0

Love Actually, φυσικά. Α Nightmare Before Christmas, βεβαίως. The Polar Express, περιέργως. Α Christmas Carol, με τις δεκάδες εκδοχές και παραλλαγές του. It's a Wonderful Life, πάνω από όλα. Το εορταστικό πρόγραμμα προβολών έχει συγκεκριμένους τίτλους που έχουμε αγαπήσει, έχουμε δει αρκετές φορές και στο μέλλον θα ξαναδούμε ακόμα τόσες, γιατί είναι δοκιμασμένες και ποτέ δε μας απογοήτευσαν. Γιατί να μην δοκιμάσουμε όμως και κάτι άλλο, έστω και συμπληρωματικά προς αυτές; Καλώς εχόντων των πραγμάτων ο διαθέσιμος χρόνος, για να ξεγελαστεί κάπως η ακόρεστη, για μερικούς από εμάς, σινεφιλική δίψα, αυξάνεται μέσα στις γιορτές.


Για τον λόγο αυτό ετοίμασα παρακάτω ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εορταστικής ταινιοθεραπείας, αποτελούμενο από εννέα ταινίες. Οι ταινίες παρατίθενται σε χρονολογική σειρά, η ενδεδειγμένη σειρά προβολής όμως είναι απόφαση προσωπική. Απολαύστε υπεύθυνα. Ή και ανεύθυνα.

The Shop Around the Corner (1940)

 

Γυρισμένο όχι σε πολύβουο δρόμο της Βουδαπέστης , μα στα πλατό χολιγουντιανού στούντιο που διαμορφώθηκαν ώστε να θυμίζουν έναν τέτοιο, το Shop Around the Corner βάζει δύο υπαλλήλους καταστήματος ειδών δώρου να τρώγονται όλη μέρα σαν το σκύλο με την γάτα, δίχως να γνωρίζουν ότι στον ελεύθερο χρόνο τους ερωτοτροπούν ανώνυμα δι' αλληλογραφίας ο ένας με τον άλλο.


Αν σας θυμίζει κάτι η υπόθεση, είναι επειδή εδώ βασίστηκε το You've Got Mail με τους Τομ Χανκς και Μεγκ Ράιαν. Το πρωτότυπο φιλμ είναι ένα έκτακτο screwball, με ατάκες που εκτοξεύονται σε ρυθμούς πολυβόλου, έγνοια για όλους τους ανθρώπους που απαρτίζουν τον μικρόκοσμο του καταστήματος, υποδειγματική σκηνοθεσία που «δεν φαίνεται» από τον Έρνστ Λιούμπιτς – προσέξτε πχ. στη σκηνή της απόλυσης του Τζέιμς Στιούαρτ ή της αποκάλυψης πως ελαττώνεται η ταχύτητα των διαλόγων, ώστε να ενισχυθεί το δραματικό και το ρομαντικό στοιχείο αντίστοιχα- και διάχυτη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Dumbo (1941)

 

Κυριακάτικο πρωινό εορτών δίχως ντισνεϊκό animation δεν υφίσταται, τελεία και παύλα, ενστάσεις απορρίπτονται, αντιρρήσεις παρακάμπτονται, δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Ενόψει της live-action εκδοχής του Dumbo, την οποία αναμένεται να δούμε τον Μάρτιο, ευκαιρία να φρεσκάρουμε το πρωτότυπο. Πρόκειται, στην ουσία, για παραλλαγή του ασχημόπαπου, όπου όμως αντί να αλλάξει ο ήρωας σε κύκνο, αλλάζει ο κόσμος γύρω του και σταματά να βλέπει το «κουσούρι» του ως τέτοιο.


Πιο χαριτωμένο πλάσμα από το ελεφαντάκι με τα γαλάζια μάτια και τα μεγάλα αυτιά το πενάκι του Γουωλτ Ντίσνεϋ δεν έπλασε ποτέ, η ψυχεδελική ονειρική σεκάνς με τους ροζ ελέφαντες τρώει, σε ευρηματικότητα, δέκα Despicable Me στην καθισιά της, η δε σκηνή του νανουρίσματος κάνει μεγάλους ανθρώπους να κλαίνε σαν μικρά παιδιά.

The Curse of the Cat People (1944)

 

Δυο χρόνια μετά το Cat People ο θρυλικός παραγωγός Βαλ Λιούτον ετοιμάζει σίκουελ, το οποίο είναι τέτοιο μόνο κατ' επίφαση, στην πράξη συνδέεται πολύ χαλαρά με την ταινία, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό δημιουργοί, όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Τιμ Μπάρτον.


Ο υπαινιγμός και η μέριμνα που συνδέονται με το όνομα του Λιούτον λάμπουν δια της παρουσίας τους, όμως αυτή την φορά ο προσανατολισμός του θεάματος στρέφεται από τον τρόμο στην ποιητική φαντασία. Λίγες ταινίες έχουν συλλάβει τον κόσμο μέσα από το παιδικό βλέμμα με αυτό τον τρόπο, η Νύχτα του Κυνηγού του Τσαρλς Λώτον μάλλον είναι η καλύτερη, μα σε σκηνές όπως εκείνη της Παραμονής Χριστουγέννων, όπου η ανήλικη πρωταγωνίστρια συναντά σε χιονισμένο κήπο τη φανταστική της φίλη – η Ιρένα του πρώτου Cat People-,  το Curse of the Cat People την συναγωνίζεται.

Meet me in st. Louis (1944)

 

Ως λαός που (υποτίθεται πως) αγαπά τη μουσική, είναι μνημειώδης η αποστροφή μας προς το μιούζικαλ και γίνεται ακόμα πιο περίεργη αν αναλογιστείς ότι οι ντισνεϊκές ταινίες, με τις οποίες αρκετοί από εμάς μεγαλώσαμε, είναι τέτοια. Όπως και να ΄χει, μιούζικαλ από χριστουγεννιάτικη ταινιοθεραπεία δε θα μπορούσε να λείπει. Ο γιατρός για φέτος συνιστά Meet me in St. Louis.
Στο Meet me in st. Louis τα χορευτικά νούμερα εξυπηρετούν την δραματουργία, αντί να λειτουργούν ως set-pieces, όπως ήταν το σύνηθες ως τότε στο είδος του μιούζικαλ.

Δεν θα βρεις την πληθωρικότητα και την φαντασμαγορία του Μπάσμπι Μπέρκελεϊ ή χορευτική βιρτουοζιτέ αλά Αστέρ και Ρότζερς, θα βρεις όμως δραματική ανάπτυξη εκλεκτή, θα βρεις και χορογραφία αναλόγως εννοούμενη , θα βρεις και την χρωματική πανδαισία που συνοδεύει το όνομα του Βινσέντε Μινέλι στην σκηνοθεσία, θα βρεις, τέλος, κι ένα από τα ωραιότερα άσματα του χριστουγεννιάτικου songbook στην πρώτη του κινηματογραφική εκτέλεση. Ο λόγος για το Have yourself a Merry Little Christmas, το οποίο δεν βρέθηκε, ευτυχώς, ακόμα ραδιοσταθμός να απαγορεύσει ως σεξιστικό, όπως είθισται εσχάτως. ( Βλέπε εδώ https://www.lifo.gr/now/world/217232/radiofonikos-stathmos-ekopse-to-baby-it-s-cold-outiside-os-seksistiko)

Black Christmas (1974)

 

Θέτοντας σεξουαλικά φορτισμένες κορασίδες σε κίνδυνο από τη φονική μανία serial killer και αξιοποιώντας το υποκειμενικό πλάνο του δολοφόνου, που μέχρι τότε είχαμε δει σε ταινίες όπως το The Spiral Staircase και το Bird with the Crystal Plumage του Αρζέντο, το φιλμ του Μπομπ Κλαρκ είναι σήμερα δημοφιλέστερο και πιο αναγνωρισμένο κριτικά από την εποχή του, έχοντας στρώσει ουσιαστικά το έδαφος για το Halloween του Τζων Κάρπεντερ και, κατ'επέκταση, για το υπο-είδος του slasher.


Με απόκοσμο ηχητικό σχεδιασμό, εικονογραφία που χαράσσεται στο νου – το πτώμα του πρώτου θύματος στο νάιλον περιτύλιγμα του, το μάτι του δολοφόνου στη σεκάνς κλιμάκωσης- και διάθεση ανατροπής του εορταστικού πνεύματος , όπως στη  σκηνή όπου το τραγούδι περιπλανώμενων τραγουδιστών καλάντων μοντάρεται παράλληλα με έναν φόνο, το Black Christmas ενδείκνυται για μεταμεσονύκτιες προβολές με τη συντροφιά του στολισμένου δέντρου και την εξώπορτα καλά κλειδωμένη.

Fanny och Alexander (1982)

 

Αρκετοί οι λόγοι για να δεις το Φάννι και Αλέξανδρος με ένα ποτήρι gluhwein ανά χείρας. Ο προφανής ότι η πρώτη ώρα απαρτίζεται, oυσιαστικά, από ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο πάρτι. Ο ακόμα πιο προφανής επειδή πρόκειται για ολίγον αριστούργημα. Ο βασικός όμως λόγος που πρέπει να ενταχθεί στο πρόγραμμα εορταστικής ταινιοθεραπείας, είναι γιατί για να λειτουργήσει αυτή ως τέτοια, ως θεραπεία δηλαδή, πρέπει πέρα από όχημα χαλάρωσης και απόδρασης, να συνδράμει και στην ενδοσκόπηση και τον προσωπικό επαναπροσδιορισμό.


Μια ταινία, λοιπόν, όπου δυο παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται με τον άσχημο τρόπο – υπάρχει άραγε κι άλλος;- έννοιες σύμφυτες με την ανθρώπινη κατάσταση, όπως ο χρόνος, η απώλεια, η ζωή και ο θάνατος, είναι ιδανική για τούτο τον σκοπό, είτε στην τρίωρη κινηματογραφική εκδοχή της ή στην πεντάωρη τηλεοπτική.

The Woman in Black (1989)

 

Tα Χριστούγεννα είναι συνυφασμένα (και) με τις ιστορίες φαντασμάτων, άλλωστε η δημοφιλέστερη χριστουγεννιάτικη ιστορία, το Christmas Carol του Ντίκενς, είναι μια τέτοια. Συνεπώς η προσθήκη μιας φαντασματικής ιστορίας στο πρόγραμμα εορταστικών προβολών είναι επιβεβλημένη.


Για φέτος προτείνεται η Γυναίκα με τα Μαύρα, όχι η εκδοχή της Hammer με τον Ντάνιελ Ράντκλιφ, μα εκείνη του BBC. Το ομώνυμο θεατρικό της Σούζαν Χιλ που παίζεται με επιτυχία εδώ και τρεις δεκαετίες στο West End είναι σε πρώτο επίπεδο μια κλασσικότροπη φαντασματική ιστορία και σε δεύτερο ένα δοκίμιο πάνω στη δύναμη της αφήγησης. Η τηλεοπτική αυτή μεταφορά αφαιρεί μεν το δεύτερο επίπεδο , αλλά παίρνει άριστα στην πρόκληση γνήσιας ανατριχίλας. Ξεκινά με αργούς ρυθμούς και σταδιακά, δίχως να αντιλαμβάνεσαι ακριβώς σε ποιο σημείο συνέβη, πιάνεις τον εαυτό σου να κουλουριάζεται στον καναπέ και να δίνει σημασία ακόμα και στους ήχους που κάνει το ψυγείο, ελπίζοντας να είναι όντως το ψυγείο.

A Little Princess (1995)

 

Από το πρόγραμμα προβολών δε θα μπορούσε να λείπει κι ένα παραμύθι. Μιας και αυτή την περίοδο παίζεται το Roma σε αίθουσες και Netflix, ευκαιρία να ανατρέξουμε σε μια από τις πρώτες ταινίες του Αλφόνσο Κουαρόν, τη Μικρή Πριγκίπισσα.


Θρίαμβος καλλιτεχνικής διεύθυνσης, κορεσμένα χρώματα, στις εμβόλιμες σκηνές φαντασίας θαρρείς πως παρακολουθείς κάτι με την σφραγίδα των Πάουελ και Πρεσμπέργκερ, και στον πυρήνα του θα βρεις ένα ευγενέστατο μήνυμα, το οποίο τώρα θα διαβάσουμε προσεκτικά και χαμηλόφωνα, μη μας ακούσουν στην Κουμουνδούρου: όλα τα κορίτσια είναι πριγκίπισσες. Που στην ταινία σημαίνει ότι όλα τα κορίτσια, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής και ταξικής προέλευσης, δικαιούνται καλή μεταχείριση. Είναι τέτοια η δημοκρατικότητα του έργου του Κουαρόν δε, που μεριμνά να δώσει μια στιγμή ανθρωπιάς ακόμα και στον ντικενσιανό κακό του, την αυταρχική διευθύντρια του παρθεναγωγείου, όπου διαμένει η ηρωίδα.

Eyes Wide Shut (1999)

 

Το κύκνειο άσμα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ εκτυλίσσεται κατά την χριστουγεννιάτικη περίοδο, ως εκ τούτου τα τελευταία χρόνια το συναντάς όλο και συχνότερα σε λίστες εντύπων με χριστουγεννιάτικες ταινίες.


Αντιλαμβάνομαι πως η τρομακτικά ερεθιστική –ή ερεθιστικά τρομακτική, αν προτιμάς – σεκάνς οργίου με τις βενετσιάνικες μάσκες δεν «φωνάζει» ακριβώς Χριστούγεννα, την τελευταία φορά που είδα το φιλμ, όμως, διάβασα στο φινάλε του αντί για ειρωνεία ή μελαγχολία, συμφιλίωση κι εκεί εντοπίζω την όποια συγγένεια του με το πνεύμα των εορτών. Με αφορμή την εξομολόγηση μιας φαντασίωσης της Κίντμαν, ο Τομ Κρουζ περνά μια ονειρική οδύσσεια, κυνηγώντας μια ανείπωτη σεξουαλική εμπειρία που διαρκώς ματαιώνεται, και στη συνέχεια, αφού ξυπνήσει, οι δυο τους φαίνεται να αποδέχονται την φαντασίωση ως αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης και, με προτροπή εκείνης, καταλήγουν στην ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της.


Υπάρχει που πρέπει να κάνουν το συντομότερο δυνατόν, αυτό είναι το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του θείου Στάνλεϋ, και είναι ότι κοντινότερο σε happy end θα βρεις στη φιλμογραφία του.

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πόσο θα τα έσπαγε/γαμάτη θα ήταν μια θρησκεία με θεό τον Νίκολας Κέιτζ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ / «Αν μοιραστώ μαζί σου την ταινία που αγαπάω, μόνο αγάπη έχω να σου δώσω»

Μυθολογίες / «Φαντάζεστε μια θρησκεία με θεό τον Κέιτζ;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Ναταλίας Σουίφτ

Από το After Hours του Σκορσέζε, που την απελευθέρωσε, μέχρι τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, που τη σημάδεψε με τη μουσική της, η ηθοποιός μοιράζεται μια ετερόκλητη κινηματογραφική λίστα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Η νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το ακαταμάχητο ντεμπούτο της Λουίζ Κουρβουαζιέ που σάρωσε εισπρακτικά στη Γαλλία και η επίσημη πρόταση της Τσεχίας για το περσινό Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας ξεχωρίζουν αυτή την κινηματογραφική εβδομάδα.
THE LIFO TEAM
Πότε ανοίγουν οι θερινοί κινηματογράφοι της Αθήνας;

Οθόνες / Πότε ανοίγουν οι θερινοί κινηματογράφοι της Αθήνας;

Οι Αθηναίοι σινεφίλ δεν θα χρειαστεί να περιμένουν πολύ για να εξασκήσουν την αγαπημένη τους καλοκαιρινή συνήθεια. Συγκεντρώσαμε όλες τις ημερομηνίες που έχουν γίνει γνωστές για την έναρξη λειτουργίας των θερινών σινεμά της πρωτεύουσας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM