ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω κουραστεί πολύ από κάθε άποψη τα τελευταία χρόνια. Δεν έχω καμμιά όρεξη να βοηθήσω κανέναν πια. Εξαλλου αποδείχτηκαν αχαριστοι. Το είπα ανοιχτά και ξυνισαν. Δεν με ένοιαξε καθόλου. Ένα κομμάτι μου λυπάται που τελικά θα καταλήξω αναίσθητη, αλλά δεν γίνεται ότι μου έδωσαν θα πάρουν. Θα κοιτάξω την παρταρα μου . Καλό θα μου κάνει. Δεν περίμενα κάποια επιβράβευση. Βαρέθηκα τις τρελές απαιτήσεις.Απλά βαρέθηκα.

Θέλω γνώμες, να με βοηθήσουν όποιοι κι όποιες έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο. Θα μένατε σε μια παθιασμένη σχέση που το άλλο σας μισό μπορεί κάποιες φορές να σας φερόταν απότομα αλλά αν αυτό ήταν ένα γενικότερο στυλ συμπεριφοράς που είχε με όλους; Αν μαθαίνατε από έναν καλό της φίλο πως ειδικά όταν θέλει κάποιον και της αρέσει γίνεται ακόμα πιο απότομη; Ήμουν με μια κοπέλα που είχε αυτό το στυλ. Μου εκμυστηρεύτηκε πράγματα που δεν είχε πει σε άλλους, μου γνώρισε πτυχές της ζωής της που δεν ήξερα κι είχα μόνο ακουστά ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έτσι, με έβαλε στον κόσμο της που ήταν ιδιαίτερος, δεν μπορώ να πω περισσότερα αλλά τέλος πάντων δεν είχε μια συνηθισμένη ζωή, είχε περάσει πολλά ας το πω έτσι και τώρα βρισκόταν σε διαδικασία ανάκαμψης. Δεν είχε ποτέ υποστηρικτική οικογένεια δίπλα της, μεγάλωσε σαν φοβισμένο αγρίμι, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Με εμπιστεύτηκε, μου ανοίχτηκε, συζητούσαμε άπειρες ώρες και από κοντά και από το τηλέφωνο, με έπαιρνε μέχρι και ξημερώματα, την έπαιρνα κι εγώ τέτοιες ώρες, είχαμε αυτό το ''θα είμαι πάντα εκεί για σένα''. Μου χάρισε τον κόσμο όλο, λάτρεψα ως και τον ήχο της φωνής της και τον τρόπο που πρόφερε τις λέξεις από την πρώτη στιγμή. Έβγαινε όταν γνωριστήκαμε από μια άσχημη συνθήκη ζωής όπως προείπα και τα προβλήματά της όδευαν προς κάποια συμβιβαστική λύση. Το θέμα είναι ότι πάντα όταν ένιωθε να παίρνει αγάπη, να παίρνει έρωτα, να παίρνει προσοχή γινόταν τρυφερή αλλά στη συνέχεια κλεινόταν σαν στρείδι και γινόταν απότομη. Έμαθα πως έτσι αντιδρούσε πάντα. Μου άρεσαν πολύ τα επανασμιξίματά μας μετά από τα απότομα ξεσπάσματά της, εγώ ποτέ δεν της είπα κακιά κουβέντα, μόνο μια πληγωτική αλήθεια μια μέρα που ήταν απότομη μαζί μου της είπα ότι φέρεται έτσι αμήχανα απέναντι στον έρωτα γιατί δεν την ερωτεύτηκαν ποτέ οπότε λογικό να μην ξέρει τι είναι έρωτας και πώς να φερθεί. Μου απάντησε ''καλά κάνω και δεν ξέρω, έτσι γουστάρω και δεν θέλω να ξέρω τι είναι έρωτας'' μαζί με κάποιες άλλες φράσεις, με έκραξε δηλαδή. Την άλλη μέρα ήταν πάλι σαν να μην συνέβη τίποτα, γελαστή και χαιρόταν που με έβλεπε έτσι μου έλεγε. Ακόμα και μετά από κάποιο ξέσπασμά της μπορεί να το διαλύαμε, να φεύγαμε χωριστά όταν συναντιόμασταν και ύστερα από ένα τέταρτο να τηλεφωνιόμασταν, να μου έκανε αναπάντητη, να μου έστελνε μήνυμα ή να της τηλεφωνούσα και να μου έλεγε ''γιατί δεν είμαστε μαζί τώρα, δε θες, κάνεις κάτι καλύτερο απόψε που δεν είσαι μαζί μου, για πες μου τι κάνεις, πού είσαι και δεν είσαι εδώ;''. Αρκετές φορές μετά από κάποιο τέτοιο τηλεφώνημα πήγαινα να την βρω και ό,τι ζούσαμε, ό,τι ζούσα Θεέ μου μαζί της με έκανε να θεωρώ πως άξιζε που γεννήθηκα και υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο γιατί με τρέλαινε. Μετά από ένα βραδινό ξέσπασμά της, επέλεξα να μην επικοινωνήσω ξανά μαζί της. Σε ανύποπτο χρόνο όταν ήμασταν μαζί μια φορά μού είχε πει το εξής: ''Αν ποτέ φύγεις δεν πρόκειται να σε ζητήσω πίσω, έχω συνηθίσει τη μοναξιά, δεν με νοιάζει να είμαι μόνη μου, όλο και κάποιος θα βρεθεί όταν τον χρειαστώ, κι αν όχι μια χαρά είμαι και μόνη μου''. Λόγια απόρροια του τρόπου ζωής της που ήταν ιδιαίτερος όπως είπα και πριν καθώς και μιας πρώην σχέσης της που μετά από κάμποσο καιρό βρήκε το κουράγιο να τον εγκαταλείψει γιατί ήταν τσαμπουκάς. Δεν της έστειλα τίποτα, άλλαξα αριθμό τηλεφώνου, την συναντώ συχνά σε κοινά μας στέκια και δεν της μιλάω. Μπορεί να είμαστε αρκετά μακριά όταν συναντιόμαστε, εκείνη θα προσπεράσει το πλήθος και θα 'ρθει να κοτσάρει την παρουσία της λίγα μέτρα μακριά μου. Κάποιες φορές μάλιστα γυρνάει και καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου και σκάει κι ένα χαμόγελο. Εγώ φεύγω από το χώρο με μάτια δακρυσμένα και πάω και πίνω. Θα ήθελα να υπάρχω στη ζωή της ακόμα και με αυτές τις συνθήκες που θα μπορούσε να έχει ορίσει εκείνη. Μετάνιωσα που έκοψα κάθε επαφή μαζί της. Είναι ο έρωτας της ζωής μου. Άλλαξα αριθμό, αποφεύγω να πηγαίνω στα στέκια μας όσο μπορώ κι όλα αυτά γιατί; Γιατί κάποιες φορές σκοτείνιαζε και δεν το άντεξα. Λάθος μου. Άξιζε να είμαι μαζί της, είναι υπέροχη κοπέλα. Τρία χρόνια μικρότερή μου και είμαι πολύ ερωτευμένος. Είναι η καλύτερη.

Εκείνος μου έδειχνε τη συμπάθεια του και δε δίσταζε να παραδεχθεί ότι του αρέσει η παρέα μου και με εμπιστευόταν με αρκετά προσωπικά του ζητήματα. Μετά από κάποιο καιρό είχε κάποιες υπόνοιες ότι εγώ τον έβλεπα ερωτικά και προσπαθούσε να με πείσει να του το παραδεχτώ ευθέως (δεν έγινε ποτέ αυτό). Ωστόσο εκείνος δεν μου είχε εκφράσει ποτέ ερωτικό ενδιαφέρον, μόνο φιλικό. Οι συνθήκες έτσι και αλλιώς για και ερωτική σχέση ήταν πλήρως απαγορευτικές (λόγο της εργασίας που κάναμε). Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από τότε που τον είδα τελευταία φορά, εγώ είχα πάνω από 5 χρόνια να κάνω σχέση μέχρι που βρέθηκε στη ζωή μου ο Χ. Καλός άνθρωπος, συμβατός χαρακτήρας με μένα , ταιριάξαμε στις συζητήσεις και στα κοινά ενδιαφέροντα όπως και στο ερωτικό. Έχουμε μια καλή σχέση που γνωρίζουμε ότι δε θα διαρκέσει για πάντα γατί λόγο επαγγελματικών σε λίγα χρόνια θα πάμε σε διαφορετικές χώρες στο εξωτερικό και ξεκαθαρίσαμε ότι δε θα κάναμε ποτέ σχέση εξ αποστασεως. Ωστόσο δεν μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον ανεκπλήρωτο έρωτα.. δεν τον σκέφτομαι έντονα αλλά είναι πάντα στο μυαλό μου σαν μια όμορφη γλυκιά ανάμνηση που θα ήθελα να ξανά ζήσω , να τον ξανά δω έστω και από μακριά, να τον χαιρετήσω και να μάθω τι κάνει.

Ειχα ξεκινησει πριν χρονια ενα μεταπτυχιακο στο ΕΑΠ. Ολοκλήρωσα τις 4 Θ.Ε και εκκρεμει η πτυχιακη.Παγωσα το προγραμμα γιατι ειχα μεινει εγκυος,δουλευα και δεν ηξερα αν μπορω να ανταπεξελθω. Εκτοτε εκανα αλλο ενα παιδακι. Τωρα ηρθε ο καιρος να υποβαλλω προτασεις για διπλωματικη και ολο κλαιω. Δεν μπορω να σκεφτω τιποτα, δεν μπορω να βρω βιβλιογραφια,κουραζομαι απιστευτα και εχω απελπιστει.Αν δεν ολοκληρωσω το προγραμμα ολος ο κοπος να περασω τις θεματικες ενοτητες παει στραφι.Αισθανομαι απαισια γιατι τοσοι ανθρωποι τα καταφερνουν και εγω δεν μπορω.

Δουλεύουμε μαζί και ταιριάζουμε τόσο πολύ σε όλα. Ακόμα και όταν διαφωνούμε έχουμε τόση χημεία . Εχω αρχίσει και τον ερωτεύομαι και μ αρέσει πολύ - τον σκέφτομαι συνέχεια αλλά το παίζω αδιάφορη . Βλέπω ένα ενδιαφέρον από εκείνον αλλά όχι κάτι ξεκάθαρο . Μακάρι τα πράγματα να ήταν πιο ξεκάθαρα …προς το παρόν ήμαστε φίλοι εκτός δουλειάς

Παρατηρώ περίεργες συμπεριφορές από τον άντρα μου. τα ρούχα στην ντουλάπα είναι ένα κουβάρι, αφήνει τα φώτα αναμμένα και τα βρίσκω το μεσημέρι όταν γυρνάω από τη δουλειά, πετάει τα λαχανικά στον νεροχύτη με αποτέλεσμα να βουλώνει κάθε τρεις και λίγο και να θέλουμε υδραυλικό. Φοβάμαι ότι η ζωή μου από δω κι εμπρός θα είναι ένας βουλωμένος νεροχύτης ...

Τελειώνω ιατρική, σε λίγους μήνες θα φύγω έξω. Θέλω να κάνω βαριά, δύσκολη και ανταγωνιστική χειρουργική ειδικότητα, έχω άγχος για το μέλλον, για το αν θα τα καταφέρω. Θέλω να γίνω καλός. Φοβάμαι το άγνωστο, φοβάμαι την προσαρμογή σε μια τόσο διαφορετική χώρα και κουλτούρα και για το αν χαραμίζω τα χρόνια μου για μια νεφελοκοκκυγία. Παρόλα αυτά τίποτα άλλο δεν θα με γέμιζε τόσο στην ζωή μου όσο αυτό που θέλω να κάνω. Κι αν αποτύχω; κι αν όλη μου τη ζωή μετά κρατάω άγκιστρα και είμαι βοηθός; Αξίζει το ρίσκο;

Είμαι φιλόλογος. Είχα μια πολύ όμορφη σχέση από τα φοιτητικά μας χρόνια με μια συμφοιτήτριά μου. Ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό, αλλά αφού συζητήσαμε είπαμε ότι θα πρέπει να ανοίξουμε το σπίτι μας. Εκείνη είχε παρατήσει το πτυχίο. Έτσι γύρισα σε όλη την Ελλάδα για να μαζέψω μόρια. Και τελικά έφτασα σε ένα σημείο όπου είμαι σταθερά αναπληρωτής στην Αττική. Πριν από δύο μήνες μου είπε να χωρίσουμε γιατί δεν έχω σπίτι και με το ενοίκιο δεν πάμε πουθενά και χωρίς να είμαι μόνιμος. Πριν από μια εβδομάδα έμαθα ότι αρραβωνιάστηκε με τον ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ της γειτονιάς. Όλα ήταν ένα ψέμα. Μια συμβουλή: Κοιτάξτε την παρτάρα σας. Μη λογαριάζετε κανέναν.

Καλησπέρα, σε όλους. Γράφω μετά από καιρό. Θα μπω στο θέμα :ΣΧΕΣΕΙΣ. Φέτος κλείνω τα 45,μεχρι τωρα τα ερωτικα μου είναι αθλια. Οποιον εχω γνωρίσει, θελει μονο σ3ξ. Ο πρωην μου φλερταρε συνέχεια μπροστα μου, κ ειχε βγει κρυφα με συνάδελφο, με εβγαζε τρελη. Τον χωρισα κ ας ζητουσε δεύτερη ευκαιρία. Μου εχουν γνωρισει ατομα χωρις ομως να γινει κατι μονιμο κ ουσιαστικό. Στην δουλειά μου, εχω συνάδελφο που απατα την γυναικα του κ δυστηχως την ξέρω. Ολες οι σχεσεις πανε κατα διαόλου, βλεπω τι γινετε γυρω μου. Μεχρι κ ο ξαδελφος μου απατα την γυναικα του. Δεν θελω ΓΑΜΟ, θελω εναν άνθρωπο να πορευτουμε μαζι στην ζωη. Γιατι οι ΣΧΕΣΕΙΣ εχουν γινει τοσο.... δυσκολες? Γιατι απατανε? Γιατι δεν λενε σε πρωτο ραντεβού οτι ειναι σε σχεση/γαμο? Μου εχει συμβει να μου πουν ψέματα. Γιατι????? Δεν εχω πια εμπιστοσύνη σε ανδρα. Σιγουρα δεν είναι όλοι τους ιδιοι. Μπορεί να ειμαι κ εγω λάθος ή να μην εχω χειριστεί σωστα τα πράγματα. Ευχαριστως να διαβάσω τα σχολια σας. Ισως να δειτε κατι που εγω δεν βλεπω. Γενικα πολύς κόσμος δεν έχει βρει την ευτυχία (φίλες κ γνωστες,έχουν το ίδιο πρόβλημα) Σας Ευχαριστώ.

Ειμαι φοιτητρια. Χθες το απογευμα η μητερα μιας φιλης μου μου εδωσε τυροπιτα που εφτιαξε η ιδια το φυλλο. Ξετρελαθηκα. Χωρις υπερβολη δεν εχω φαει πιο νοστιμη τυροπιτα. Το βραδυ μιλησα με τη μανα μου στο τηλεφωνο και της το ειπα. Καταλαβα οτι ζηλεψε. Τα υποβιβασε κι ελεγε οτι κι αυτη ανοιγει φυλλο και οτι σιγα και οτι τι παραπανω θα θμπορουσε να εχει απο την δικη της τυροπιτα κι οτι θα πειναγα πολυ για να κανω ετσι. Οχι, δεν πειναγα και φαγητο ειχα στο σπιτι, μαγειρευω κι εχω παντα φαγητο. Απλα ηταν πεντανοστιμα. Οταν κλεισαμε το τηλεφωνο, θυμηθηκα παλια γεγονοτα. Ημουν 5, 10, 15 ετων και οποτε ελεγα οτι μου αρεσε καποιο φαγητο καποιας θειας μου η φιλης της μανας μου, το ιδιο εκανε και τοτε. Μιλαγε απαξιωτικα και ηθελε να κανουμε μονο στην ιδια κοπλιμεντα για τη μαγειρικη της. Και γενικα θεωρει τον εαυτο της ανωτερο σε ολα, οτι οι αλλες γυναικες δεν ειναι οσο αξια ειναι η ιδια σε κανενα τομεα. Οτι κανει, λεει σιγα μην το καταφερνε αυτο και η ταδε η η ταδε. Και μιλαμε για απλα πραγματα, οπως το να φυτεψει ενα λουλουδι η να λυσει ενα σταυρολεξο. Θελει να την θαυμαζουμε για καθε κινηση της.