Γνωριστήκαμε από τη δουλειά, μια συνεργασία για κάποιους μήνες. Απ' την αρχή υπήρχε μια συμπάθεια, ίσως και κάποιος θαυμασμός, που στην πορεία μεγάλωσαν, αμοιβαία. Απ' όσο καταλάβαινα, ήταν μετά από χωρισμό από σχέση ετών, εγώ διαζευγμένος με παιδί (που το έχει γνωρίσει και συμπαθήσει, όπως δυστυχώς και την πρώην σύζυγο).
Περίπου δυο μήνες πριν, άρχισε ένα αδιόρατο φλερτ, πολύ διακριτικό. Χρειαζόταν κάποιες φορές να μένουμε για 2-3 ώρες οι δυο μας, περιμένοντας κάποια αποτελέσματα, για τη δουλειά. Την προηγούμενη βδομάδα, ένα τέτοιο βράδυ, έγινε το μοιραίο: Ένιωθα την έλξη στην ατμόσφαιρα, την πλησίασα, ανταποκρίθηκε. Φωτιά και λάβρα, γίναμε ένα, ήταν πολύ έντονο και όμορφο.
Είχαμε μείνει αγκαλιασμένοι, χαμένοι στα βλέμματά μας, σιγανά ερωτόλογα κλπ. Και πάνω στη χαζοκουβέντα, μου σκάει την πρώτη κεραμίδα: Την επομένη ημέρα θα ερχόταν να τη δει ο φίλος της, που μένει στην Κωνσταντινούπολη. Για μια μέρα και θα ξανάφευγε. Το στομάχι μου πήγε στο λαιμό μου· πριν προλάβω να ψελλίσω τίποτα, χτύπησαν τα μπιπ των μηχανημάτων. Βγαίνουν τ' αποτελέσματα, χρειάζονται άμεσες ενέργειες, τέρμα η κουβέντα κι η απομόνωση, ο καθένας στο πόστο του. Δεν διασταυρωνόμαστε μετά, γυρνάω σπίτι, στέλνω ένα «σε σκέφτομαι», μου στέλνει ένα κατεβατό, ότι το ήθελε, ήταν υπέροχο, αλλά δεν μπορεί να το διαχειριστεί (εκτός απ' τα προσωπικά που δεν μου είπε περισσότερες λεπτομέρειες, έχει κάνει και κάποια επαγγελματικά ανοίγματα, το ήξερα αυτό, κι είναι πηγμένη).
Θα Συνεχίσουμε να βλεπόμαστε στη δουλειά για κανα μήνα ακόμα, μετά θα λήξει (η ίδια) τη σύμβασή της. Κανονικά θα ήταν γι άλλο ένα εξάμηνο, θέλησε να το επισπεύσει. Μου λέει ότι δεν έχει να κάνει με το ό,τι συνέβη μεταξύ μας, αλλά λόγω των επαγγελματικών της ανοιγμάτων, δεν έχει χρόνο. Δεν ισχύει δυστυχώς, γιατί στο πρώτο μήνυμα μετά το... συμβάν μου είχε γράψει ότι θ' αποχωρίσει, κάτι που δεν ξανααναφέρει.
Επίσης, όντως τα έχει παίξει και δεν μπορεί να το διαχειριστεί, πρωτίστως λόγω εργασιακού φόρτου, αλλά πιστεύω την επηρέασε και το μεταξύ μας (σε συνάρτηση με το ότι έχει κάποια σχέση). Της προέκυψε ένα πρόβλημα υγείας και έχει πάρει αναρρωτική μια βδομάδα. Δεν μπορούσε να συρθεί καλά-καλά.
Ο κακόμοιρος όμως την έχω πάθει τη ζημιά μου. Αρμενίζει διαρκώς στο μυαλό μου, την θέλω απ' την κορφή ως τα νύχια και μέσα έξω. Δεν την πιέζω, ούτε τηλεφωνήματα, κανα σποραδικό μήνυμα για την υγεία της. Απαντάει τυπικά. Άλλωστε και γω έχω το παιδάκι μου, δεν έχω κι όλον τον χρόνο του κόσμου στη διάθεσή μου.
Απ' την άλλη, μάλλον ματαιοπονώ, δείχνει να την έμπλεξε πολύ αυτό που συνέβη.
Όμως κι η σχέση της, πόσο να αντέξει μια σχέση που έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Και μένει μακρυά ο άλλος.
Εγώ όμως είμαι χωρισμένος με παιδί, κι είναι αρκετά χρόνια μικρότερή μου, γιατί να προτιμήσει εμένα;
Να της πω ανοιχτά ότι την θέλω ή να καθίσω στη σκιά και βλέπουμε;
Ένα τέτοιο πινγκ-πονγκ γίνεται στο μυαλό μου κι έχω βραχυκυκλώσει.
Κορίτσια κι αγόρια, έχετε βρεθεί σε κάτι αντίστοιχο; Να συμβεί κάτι, να μην θέλετε να δοθεί συνέχεια (ή να σας πει ότι δεν θέλει να συνεχιστεί), αλλά τελικά να υπάρξει happy end;