Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Θα σου πρότεινα να προχωρήσεις. Να του ζητήσεις να βγείτε, να πάτε ένα σινεμά.
Ας συνεχίσω την ιστορία. Τελικά εκδηλωνεστε, τα φτιάχνετε, περνάτε δύο μήνες φουλ καψούρα και επειτα τσακώνεστε, χωρίζετε και ο εργασιακός σας χώρος μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζωνη. Στο τέλος ο πιο αδυναμος κρικος θα δηλώσει παραίτηση και επειτα θα μπει στις εξομολογησεις και θα μας γράψει. " Ποτέ μην μπλέκετε τα ερωτικά με την δουλειά σας"
Τρέχεις πολύ με το μυαλό σου και μου φαίνεται πως θα σκοντάψεις. Μπορεί και να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά.
Γράφεις ότι ταιριάζετε πολύ σε όλα και έχετε χημεία ακόμα και όταν διαφωνείτε, τη στιγμή που μέχρι τώρα δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα κανένας σας για κάτι πιο ουσιαστικό.
Μέχρι να φτάσετε στο σημείο να συγκατοικήσετε ώστε να φανεί στα σοβαρά ζητήματα κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά που γράφεις, απέχετε πολύ.
Μη λες μεγάλες κουβέντες και εφόσον σου αρέσει τόσο πολύ μην το παίζεις αδιάφορη, επειδή στο τέλος θα μείνεις με τη φαντασία σου.
