Ο Ξεσπιτόγατος ξεκίνησε ως μια διαδικτυακή κοινότητα και εξελίχθηκε σε συλλογικό ημερολόγιο στεγαστικής απόγνωσης. Μέσα από πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που ψάχνουν –ή χάνουν– σπίτι, αποτυπώνει τη νέα κανονικότητα της Αθήνας: πανάκριβα ενοίκια, ασταθείς συμφωνίες, ψυχολογική φθορά και μια αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι ποτέ δεδομένο.
Στη συζήτηση μπαίνουν στο τραπέζι τα κυβερνητικά μέτρα για το στεγαστικό, όπως η επιστροφή ενοικίου, και το κατά πόσο αυτά φτάνουν τελικά στους ανθρώπους που τα χρειάζονται. Ένα επεισόδιο για τη γενιά που δεν έχει λοφτ, δεν παίρνει δάνειο, μένει συχνά στο παιδικό της δωμάτιο, παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να ψάχνει σπίτι σε μια πόλη που μοιάζει όλο και λιγότερο φιλόξενη.
Πηγή φωτογραφίας: Richard Woditsch, The Public Private House – Modern Athens and its polykatoikia
