ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.6.2019 | 11:11

Σκόρπιες Σκέψεις

Ενα πρόβλημα υγείας ... οχι πολύ σοβαρό και σίγουρα περαστικό .. αλλά απο την άλλη τόσο εύστοχα διαλεγμένο που...είναι ικανό να σου τινάξει με χαρακτηριστική ευκολία και μοναδική αποτελεσματικότητα..ο,τι προγραμματισμό είχες κάνει,τον τρόπο που είχες χτίσει την ζωή σου,την καθημερινότητα σου,τον κοινωνικό σου κύκλοολα στον αέρα.. και όλα απο το 0.. και παλι...Φυσικά, σε πιάνει το παράπονο.. φυσικά τα βάφεις μαύρα.. ψάχνεις να βρεις κάτι να κάνεις, κάπως να αντιδράσεις.. παρηγορείσαι απο το οτι υπάρχουν χειρότερα (το οποίο ισχύει φυσικά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεί επιχείρημα για κάτι) .. περνάνε λίγες μέρες .. τα βλέπεις πιο ψύχραιμα, αν και ακόμα μουδιασμένα.. και κάπου εκεί, μέσα στης ατέρμονες σκέψεις (το κακό του να είναι κανείς ορθολογιστής και υπερ-αναλυτικός ).. συνειδητοποιείς οτι οι λόγοι που είχες να γκρινιάζεις πριν απο αυτο το γεγονός (ή όποιο άλλο), που επιφέρει τόσο μεγάλες και απότομες αλλαγές.. ήταν απλά ανούσια αν οχι στο σύνολο τους, σίγουρα στην πλειοψηφία τους.. και, αρα, μάλλον τελικά κάνουμε μονοί μας την ζωή μας δύσκολη και πάντως λιγότερο χαρούμενη απ'οτι θα μπορούσε να είναι....κρίμα δεν είναι?Μέσα απο αυτή την ανάρτηση, δε θέλω να κλαφτώ για την τύχη μου, η τίποτα παρεμφερές. θα την βρώ την άκρη αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. ή τουλάχιστον το ελπίζω.απλά ήθελα να πω οτι αν, εσυ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, έχεις τις μαύρες σου ή κάτι που σε ρίχνει και σε στεναχωρεί .. σκέψου καλά αν όντως αξίζει το κόπο. Φυσικά, δεν προωθώ την αναισθησία.. αλλά φαντάζομαι είναι κατανοητό το τι θέλω να πω.απλά αυτό.
11
 
 
 
 
σχόλια
Κάποια στιγμή όλους θα μας πιάσουν τα υπαρξιακά μας είτε λόγω δυσκολιών είτε λόγω προβλήματος υγείας είτε λόγω χειρότερων καταστάσεων .Εγώ πάντα μου λέω ότι και να συμβεί ζωή είναι και αυτό ...Ο πόνος με έκανε πάντα πιο δυνατή ,όταν αντιμετώπιζα ότι φοβόμουν η έκταση του φόβου μου προς αυτό μειωνόταν αυτόματα γιατί η ως τότε φοβία γινόταν γεγονός που έπρεπε να αντμετωπιστεί ..Άρα πάλι κερδισμένη βγήκα ,μερικές φορές το μόνο που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι η απουσία κάποιων αγαπημένων μου που ΄΄εφυγαν΄΄ από κόντά μας .Για όλα τα άλλα αντέχω ,ευτυχώς .Να σαι καλά άτομο που το έγραψες αυτό ,εύχομαι πραγματικά να έχεις διαπιστώσει και εσύ τη δύναμή σου .
Σε παρόμοιο κλίμα με τα γραφόμενα σου, αυτό που προσωπικά λέω, είναι οτι όλα είναι για τους ανθρώπους, και άνθρωποι είμαστε και εμείς οχι μόνο οι άλλοι...επίσης είμαι απο αυτούς που πιστεύουν οτι λύσεις υπάρχουν για την συντριπτική πλειοψηφία των φορών.. αλλα όπως και να το κάνουμε, οταν κάποια πράγματα γίνονται συνδυαστικά και τα απόνερα τον όποιον γεγονότων ουσιαστικά μεγεθύνουν το πρόβλημα.. ε κάπως λυγίζεις και σε πιάνουν τα υπαρξιακά, όπως το θέτεις. Δε βαριέσαι όμως... Οπως και να'χει .. σ΄ευχαριστώ πολύ την απάντηση σου.. :)και αν μου επιτρέπεις και ενα σχόλιο.. την δύναμη μας, δεν μπορούμε ουσιαστικά να την διαπιστώσουμε, και αυτό γιατί συνήθως την καπελώνει το μυαλό μας. αυτό είναι που βάζει (συνήθως) αυθαίρετα όρια στο τι μπορείς και τι δε μπορείς.. αλλά είναι και κάπως δύσκολο να το παρακούσει κανείς ή να του πάει κόντρα. ( τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα στο πρακτικό επίπεδο )
Μπορείς και παραμπορείς να ελέγξεις το μυαλό σου αλλά θέλει δουλειά και πείσμα .Για ορια που θέτει το μυαλό ως προς την ύπαρξή σου και τις δυνατότητές σου είναι υπέυθυνη κατά πολύ και η συνήθεια και ότι θεωρείς ασυναίσθητα κάποια πράγματα δεδομένα .Ο πόνος είναι αυτός που σου δίνει το έναυσμα για το παρακάτω στάδιο των δυνατοτήτων σου ,είτε ψυχικός είτε σωματικός και εκεί έρχεται το πείσμα που σου είπα και η επιλογή σου αν τα παρατάς ή σκυλιάζεις και προχωράς παρακάτω αλλιώς .Μετά απο τον χαμό κάποιων πολύ αγαπημένων μου ατόμων και μετά από μια εμπειρία μου τύπου είδα τον χάρο με τα μάτια μου πίστεψέ με αναθεώρησα πολλά .Ο έλεγχος του εαυτού μας τουλάχιστον είναι προσωπική υπόθεση φίλε /φίλη και από τη μία είναι πολύ αισιόδοξο αυτό μιας και όταν συνειδητοποιήσεις τη μικρότητά σου αλλά και παράλληλα κατάλάβεις πόσο μέσα από αυτή τη μικρότητα μπορείς να μεγαλουργήσεις αν το θες τότε βρίσκεις και μια εσωτερική γαλήνη .Κράτα ότι όλα τα μπορείς αρκεί να θες .
δεν εχω κάποια εμπειρία τόσο δυνατή οσο η δικιά σου, ομως τα λεγόμενα σου μου φαίνονται λογικά. οντως ενα τέτοιου βεληνεκούς σοκ, σίγουρα σε κανει να αναθεωρήσεις πολλά και να δεις και τα πράγματα με διαφορετική οπτική γωνία.πιστεύω επίσης οτι η δύναμη που έχουμε σαν άνθρωποι είναι σχεδόν αστείρευτη και ουσιαστικά θέμα επιλογής αν θα την χρησιμοποιήσεις η θα την δαμάσεις, απλα δεν είναι τοσο εύκολο οσο ακούγετε. ίσως, πράγματι, να είναι θέμα πόνου κάποιου τύπου που θα αποδειχθεί η κινητήριος δύναμη για το βημα παραπέρα. για την ιστορία, είμαι 'φιλος' Κράτα ότι όλα τα μπορείς αρκεί να θες . -> :)
Να σου πω κάτι ?ναι όντως η δύναμη είναι αστειρευτη απλά εγώ προσωπικά πλέον έχω αρχίσει να συνειδητοποιω πόσο ηλιθιοι είμαστε οι άνθρωποι και φυσικά βάζω και τον εαυτό μου μέσα και πραγματικά αυτό που με θλιβει είναι στο ότι όλα συντελουν στο να γινόμαστε ακόμα πιο ηλιθιοι και πιο μιζεροι.. Αυτό προσπαθώ να καταπολεμαω κάθε μέρα στον εαυτό μου. Να είμαι ευγνώμων, να χαίρομαι και μόνο που αναπνεω και που εγώ ανθρώπους να με νοιαζονται και με αγαπάνε όλα τα άλλα είναι απλά μέχρι να τα αποφασίσω να τα βάλω μπροστά. Και προσπαθώ, αλήθεια προσπαθώ πέφτω λίγο αν δε μου βγαίνουν αλλά ξανασφιγγω τα δόντια και συνεχίζω.. Όρθιοι, μέχρι το τέλος...
έχεις δίκιο, αλλά οκ.. άνθρωποι ήμαστε. έχουμε δικαίωμα και στην βλακεία μας:) Δυστυχώς ολα ακούγονται απλά οσο τα συζητάμε εδω και συμφωνούμε, αλλα όπως το έχεις ζήσει άλλωστε και η ίδια, οταν κληθούμε να τα εφαρμόσουμε στην πραγματικότητα, τοτε ειναι αλλιώς. αρα, είναι ανθρώπινο να 'πέσεις', και μετά να συνεχίσεις να προσπαθείς, και να σε πάρει απο κάτω, και πάμε πάλι απο την αρχή.. κανείς δεν περπάτησε με την πρώτη προσπάθεια.. πολλές μπλαβίλες απονεμήθηκαν ένεκα της προσπάθειας μας αυτής... και αρα όλα συνοψίζονται στο Όρθιοι, μέχρι το τέλος... όπως ωραία έθεσες, μαζί με τα οσα παράσημα δεχθούμε στην διαδρομή θα πρόσθετα εγω :)
να είσαι καλά! δεν ξέρω γιατί το χρειαζόσουνα να το διαβάσεις αυτό...αλλά, τότε, χαίρομαι που το έγραψα.. :) Εύχομαι λοιπόν να ησυχάσεις σύντομα απο οτι σε μαυρίζει/στεναχωρεί
Εάν το πρόβλημα υγείας σου είναι περαστικό τότε χαμόγελα. Όχι, η πρόταση "σκέψου υπάρχουν και χειρότερα" δεν λειτουργεί. Υπάρχουν και χειρότερα όντως, το πρόβλημα υγείας ομως, του κάθε ανθρώπου για τον ίδιο, είναι σοβαρό. Αφού λοιπόν θα λυθεί τότε χαμόγελα. Κι εγώ πέρασα 3 χρόνια με ένα πρόβλημα υγείας που δεν έβρισκαν οι γιατροί την αιτία . Προσπαθούσαν όμως και η μόνη λύση ήταν να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα αφού η αιτία ήταν "ανύπαρκτη", τελικά όμως μια μέρα ξύπνησα και τα συμπτώματα είχαν εξαφανιστεί και είμαι εντελώς καλά. Μετά από τρία χρόνια. Ο φόβος όμως είναι εκεί και ελλοχεύει. Κάθε τρεις μήνες κάνω εξετάσεις, αυτή η περίοδος αναμονής είναι λίγο κουραστική γιατί είναι ένα είδος πασαπόρτι για την ζωή. Κάθε φορά που τα αποτελέσματα είναι καλά, λέω μέσα μου, γλίτωσα πάλι από τον καρκίνο. Μου δείνει ο οργανισμός μου χρόνο για να προετοιμαστώ, ίσως, για την πιο δυσκολη επέμβαση που έχω κάνει ως τώρα. Αλλά προς το παρόν χαίρομαι που είμαι εντελώς καλά. Η ζωή όμως δεν σταματάει. Θα σκέφτεσαι και τα ουσιώδη και τα ανούσια . Γιατί αυτά είναι που σου υπενθυμίζουν ότι είσαι ένας απλώς άνθρωπος.
Η ζωή όμως δεν σταματάει. Θα σκέφτεσαι και τα ουσιώδη και τα ανούσια . Γιατί αυτά είναι που σου υπενθυμίζουν ότι είσαι ένας απλώς άνθρωπος. --> Συνυπογράφω τα λεγόμενα ή μάλλον τα γραφόμενα σου. έτσι είναι. απλά την εκάστοτε στιγμή βλέπεις τα ίδια δεδομένα απο μια διαφορετική οπτική γωνία. δεν παύουν όμως ολα να έχουν την σημασία τους. Σ'ευχαριστω.